INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 07 października 2008r. (data wpływu 08 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z najmu udziału w nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z najmu udziału w nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 06 października 2008 r. aktem notarialnym Wnioskodawca zakupił udział w nieruchomości za określoną w umowie cenę. Poza aktem notarialnym - w obecności notariusza – Wnioskodawca podpisał zobowiązanie, że sprzedający do końca swego życia będzie otrzymywał od niego comiesięcznie kwotę przychodu z najmu ze sprzedanego Wnioskodawcy udziału tak jakby mu tego udziału nie sprzedał. Wnioskodawca będzie zatem miał przychód z najmu tylko teoretyczny, gdyż całą kwotę tego przychodu będzie otrzymywał do końca swego życia były współwłaściciel kamienicy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji przekazywania byłemu współwłaścicielowi kamienicy całego dochodu z najmu wystąpi po stronie wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, skoro on tego dochodu nie będzie miał – będzie on w końcowym rozliczeniu stanowił 0 zł ...

Wnioskodawca uważa, że w sytuacji gdy zgodnie z zawartym notarialnie zobowiązaniem będzie byłemu współwłaścicielowi kamienicy przekazywał do końca jego życia dochód w kwocie odpowiadającej całemu sprzedanemu mu udziałowi, to po jego stronie nie wystąpi zobowiązanie podatkowe bo jego faktyczny dochód będzie równy 0 zł, gdyż cały uzyskany dochód z najmu przekaże byłemu współwłaścicielowi w ramach tzw. darowizny.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy wyszczególnione zostały rodzaje źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Wśród nich w pkt 6 został wymieniony najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Podstawą generowania przychodów z tytułu najmu jest zawarcie pomiędzy stronami stosownej umowy. Strony umowy określają w niej wysokość czynszu. Czynsz ten stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 11 ustawy, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca będzie byłemu właścicielowi przekazywał do końca jego życia dochód w kwocie odpowiadającej całemu sprzedanemu udziałowi. Wnioskodawca uważa, że dochód równy będzie 0 zł, gdyż cały uzyskany dochód z najmu przekaże byłemu właścicielowi w ramach tzw. darowizny. Zobowiązanie takie Wnioskodawca podpisał poza aktem notarialnym, na mocy którego zakupił nieruchomość za określoną w umowie cenę.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż Wnioskodawca otrzymujący przychód z najmu sprzedanego mu udziału w nieruchomości jest zobowiązany do uiszczania podatku dochodowego od osób fizycznych od tego dochodu. Fakt przekazywania sprzedającemu otrzymywanego dochodu z najmu w związku z podpisanym zobowiązaniem nie ma znaczenia w niniejszej sprawie, gdyż to Wnioskodawcy jako współwłaścicielowi nieruchomości przysługują pożytki (czynsz najmu) ze sprzedanego mu udziału w tej nieruchomości. To Wnioskodawca otrzymywał będzie czynsz i będzie go przekazywał byłemu właścicielowi. Tym samym Wnioskodawca będzie osiągał przychody z najmu.

Należy zwrócić uwagę, że dochód nie będzie równy 0 zł, gdyż kwoty przekazywane poprzedniemu właścicielowi nie stanowią kosztów uzyskania przychodów z najmu. Jak twierdzi Wnioskodawca będą one przekazywane tytułem darowizny na rzecz byłego właściciela. Dodatkowo należy zauważyć, że umowa darowizny zdefiniowana w art. 888 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn zgodnie z przepisami ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 ze zm.). Obowiązek podatkowy w przypadku umowy darowizny ciąży na obdarowanym.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznające, że skoro cały uzyskany dochód z najmu przekaże byłemu współwłaścicielowi to po jego stronie nie wystąpi zobowiązanie podatkowe, jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Na mocy ustawy z dnia 10 lipca 2008r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 141, poz. 888), która zmieniła treść art. 14f § 1 ustawy Ordynacja Podatkowa od dnia 20 września 2008 r. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Oznacza to, że wszystkie wnioski, które wpływają do organów od wymienionej daty podlegają opłacie w wysokości 40 zł. Z uwagi na fakt, iż Strona opłaciła wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w kwocie 75 zł w dniu 07.10.2008 r. różnica w kwocie 35 zł zostanie zwrócona zgodnie z § 18 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2006 r. w sprawie gospodarki finansowej jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych oraz trybu postępowania przy przekształceniu w inną formę organizacyjno – prawną (Dz. U. Nr 116, poz. 783), na rachunek bankowy dokonującego wpłaty tj.

xxxx

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.