INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2008 r. (data wpływu 31 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku przy sprzedaży gruntu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku przy sprzedaży gruntu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność rolniczą korzystającą ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT przewidzianego dla rolników ryczałtowych, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), dalej: „Ustawa o VAT”.

W dniu 24 listopada 1993 r. Zainteresowany, na mocy umowy zawartej w formie aktu notarialnego, nabył od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa (obecnie Agencji Nieruchomości Rolnych), grunty rolne o powierzchni 26,63 ha (dalej „Grunty”). Celem nabycia przedmiotowych Gruntów było powiększenie prowadzonego ówcześnie przez Wnioskodawcę gospodarstwa rolnego – fermy drobiu. W 1995 r. Zainteresowany zakończył prowadzenie fermy drobiu, niemniej jednak kontynuował prowadzenie działalności rolniczej wykorzystując przedmiotowe Grunty pod uprawy.

Zgodnie z uchwalonym w dniu 16 grudnia1996 r. miejscowym planem zagospodarowania (na wniosek Wnioskodawcy), przedmiotowe Grunty stały się terenami usługowo-produkcyjno -składowymi.

Od dnia 15 grudnia 2005 r. Zainteresowany wydzierżawił (na okres 5 lat) przedmiotowe Grunty innemu rolnikowi, który wykorzystywał je pod uprawy rolne. Dnia 2 września 2008 r. umowa dzierżawy została rozwiązana za porozumieniem stron.

Obecnie Wnioskodawca zamierza dokonać odpłatnego zbycia przedmiotowych Gruntów. Przeniesienie prawa własności do nieruchomości zostanie dokonane w formie aktu notarialnego.

Wnioskodawca nie wyklucza, iż część uzyskanych w ten sposób środków zostanie przeznaczona na inwestycje w prowadzonym gospodarstwie rolnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy ze względu na fakt, iż 16 grudnia 1996 r. przedmiotowe Grunty zostały zakwalifikowane, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, jako tereny usługowo -produkcyjno-składowe, właściwą stawką do zastosowania przy transakcji zbycia Gruntów będzie stawka podstawowa w wysokości 22%...

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa gruntów, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu 22% stawką VAT. Według Wnioskodawcy, nie będzie możliwe skorzystanie ze zwolnienia transakcji z opodatkowania VAT w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się „dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę”.

Wynika to z faktu, iż zbywane Grunty od dnia 16 grudnia 1996 r. (tj. od momentu przekwalifikowania w oparciu o uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego) stanowią tereny usługowo-produkcyjno-składowe, a fakt ich wykorzystania przez Wnioskodawcę do działalności rolniczej nie wpływa na tę klasyfikację. Za prawdziwością tego podejścia przemawia stanowisko przyjęte przez WSA we Wrocławiu w orzeczeniu z dnia 16 lutego 2007 r. (sygn. akt I SA/Wr 1383/06). Sąd stwierdził w nim, iż: „Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT z 2004 r. zwolniona z opodatkowania jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę – znaczenie ma przeznaczenie gruntu a nie to, czy grunt jest rolny bądź nie. Skoro zatem grunty, zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy, są przeznaczone pod zabudowę, to podlegają one opodatkowaniu”.

Podobne twierdzenie przedstawił Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w piśmie z dnia 19 marca 2008 r. (sygn. IP-PP2-443-243/08-3/SAP), wskazując, iż: „W przepisie art. 43 ust. 1 ustawy o VAT z 2004 r. ustawodawca zawarł wyłączenia od zasady powszechności opodatkowania, wyłączając z zakresu opodatkowania VAT dostawę niektórych towarów i świadczenie wybranych usług. Zwolnieniu podlega m.in. dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Takie zwolnienie nie ma zastosowania w przypadku, gdy nieruchomość jest przeznaczona pod przemysł i usługi rzemiosła”.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, planowana przedmiotowa transakcja zbycia Gruntów powinna być opodatkowana stawką podatku w wysokości 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wniosek dotyczący opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntu został rozstrzygnięty pismem z dnia 29 grudnia 2008 r. nr ILPP2/443-998/08 -2/AD.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.