INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Kurii , przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2008r. (data wpływu 10 października 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia prawidłowej stawki podatku VAT z tytułu wykonywania usługi dzierżawy gruntów zabudowanych i niezabudowanych na cele rolnicze - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia prawidłowej stawki podatku VAT z tytułu wykonywania usługi dzierżawy gruntów zabudowanych i niezabudowanych na cele rolnicze.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca ma zostać stroną umowy dzierżawy jako podmiot wydzierżawiający a przedmiotem tej dzierżawy mają być nieruchomości rolne stanowiące gospodarstwo rolne. Na nieruchomości rolne składają się m. in.: grunty rolne, łąki, pastwiska, drogi, lasy, grunty leśne, tereny zabudowane, nieużytki. Na części obszaru nieruchomości rolnych znajdują się budynki i budowle trwale z gruntem związane i przeznaczone na prowadzenie działalności rolniczej, tj. garaże ciągnikowe, magazyn zbożowy, stodoła, budynek portierni, obora, stacja paliw, płyta obornika, drogi place, ogrodzenie gospodarstwa, waga wozowa, rozdział energii elektrycznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Wnioskodawca zwraca się z prośbą o określenie stawki VAT w odniesieniu do dzierżawy nieruchomości rolnych, na części których znajdują się budynki i budowle przeznaczone na prowadzenie działalności rolnej...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zwalnia się z podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało prawo dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub innych umów o podobnym charakterze. Zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W oparciu o powyższe artykuły Wnioskodawca uważa, że dzierżawa gruntów na cele rolnicze, na części których stoją budynki i budowle trwale z gruntem związane i są wykorzystywane do działalności rolniczej, powinna być zwolniona z podatku VAT. Jeżeli bowiem dzierżawa gruntu przeznaczonego na cele rolnicze jest zwolniona z podatku VAT, to dzierżawa budynków i budowli ustanowionych na tym gruncie, a które są z nim związane i przeznaczone na cele rolnicze, również powinna być zwolniona z podatku VAT, ponieważ nie przewiduje się ich wykluczenia z przedmiotu dzierżawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., ostatnia zmiana Dz. U. z 2008r. Nr 209, poz. 1320), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zatem mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, iż dzierżawa gruntu stanowi świadczenie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, bowiem nie daje dzierżawcy prawa do rozporządzania gruntem jak właściciel.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W art. 82 ust. 3 ustawy o VAT zawarto delegację, iż Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić inne niż określone w art. 43-81 zwolnienia od podatku, a także określić szczegółowe warunki stosowania tych zwolnień, uwzględniając:

1. specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami,
2. przebieg realizacji budżetu państwa,
3. potrzebę uzyskania dostatecznej informacji o towarach będących przedmiotem zwolnienia,
4. przepisy Wspólnoty Europejskiej.
   
   

W oparciu o wyżej powołaną delegację, na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) zwolniono od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Tak więc o zwolnieniu dzierżawy gruntu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług decyduje przeznaczenie gruntu na cele rolnicze.

Zauważa się jednocześnie, iż kwestia zwolnienia od podatku od towarów i usług dzierżawy gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 listopada 2008r., była uregulowana przepisem § 8 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.).

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza zostać stroną umowy dzierżawy jako podmiot wydzierżawiający a przedmiotem tej dzierżawy mają być nieruchomości rolne stanowiące gospodarstwo rolne. Na nieruchomości rolne składają się m. in.: grunty rolne, łąki, pastwiska, drogi, lasy, grunty leśne, tereny zabudowane, nieużytki. Na części obszaru nieruchomości rolnych znajdują się budynki i budowle trwale z gruntem związane i przeznaczone na prowadzenie działalności rolniczej, tj. garaże ciągnikowe, magazyn zbożowy, stodoła, budynek portierni, obora, stacja paliw płyta obornika, drogi place, ogrodzenie gospodarstwa, waga wozowa, rozdział energii elektrycznej.

W ocenie Wnioskodawcy dzierżawa gruntów na cele rolnicze, na części których stoją budynki i budowle trwale z gruntem związane i są wykorzystywane do działalności rolniczej, powinna być zwolniona z podatku VAT.

Jak wcześniej wskazano, umowa dzierżawy niewątpliwie jest odpłatnym świadczeniem usług na terytorium kraju w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT i jako taka podlega opodatkowaniu podatkiem.

Z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, iż przedmiotem umowy dzierżawy będą zarówno grunty, jak i budynki i budowle. Przedmiot umowy będzie wykorzystany na cele rolnicze. Zatem zgodnie z przepisem § 13 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, ze zwolnienia od podatku korzystać będzie wyłącznie dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Natomiast dzierżawa budynków i budowli podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawką podatku w wysokości 22%.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa St. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.