2012.11.16 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-897/12/IG
z 16 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2012 r. (data wpływu 24 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej odsetek od kredytu zaciągniętego przez wspólnika tej spółki - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej odsetek od kredytu zaciągniętego przez wspólnika tej spółki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem w 2005 roku wykupili od gminy nieruchomość gruntową, która weszła do ich majątku wspólnego. Na powyższej nieruchomości rozpoczęli budowę Domu Opieki, który miał być podstawą planowanej przez nich działalności gospodarczej. W momencie rozpoczęcia inwestycji forma prowadzenia przyszłej działalności gospodarczej nie była jeszcze sprecyzowana. W roku 2008 małżonkowie wraz z trzecim wspólnikiem założyli Spółkę jawną, której głównym przedmiotem działalności miała być opieka nad ludźmi starszymi i schorowanymi. W umowie określono proporcjonalnie wkład każdego ze wspólników oraz sposób wniesienia go do Spółki. Umowa Spółki została następnie w 2009 roku zmieniona, a wspólnicy ustalili, że wyżej wspomniana nieruchomość będzie stanowiła wkład małżonków do Spółki. Małżonkowie zobowiązali się do przeniesienia własności nieruchomości na Spółkę. Zanim jednak to nastąpiło małżonkowie na wykupionym od gminy gruncie rozpoczęli budowę domu, który w przyszłości miał służyć celowi Spółki. Budowa domu była początkowo finansowana ze środków własnych Wnioskodawczyni i jej męża, które pochodziły z majątku wspólnego. Małżonkowie posiłkowali się środkami pochodzącymi z kredytów bankowych gdy wyczerpały się środki własne. W 2009 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem zwróciła się do banku z prośbą o udzielenie kredytu na dokończenie budowy. Bank zgodził się udzielić kredytu w wysokości 1.060.125,80 zł, z czego 226.800,00 zł zostało udzielone na dowolny cel konsumpcyjny (tak wskazano w umowie kredytowej), a pozostała kwota przeznaczona była na spłatę poprzednio zaciągniętych kredytów bankowych na budowę Domu Opieki. Kredyt udzielony w dniu 24 kwietnia 2009 r. spełnił częściowo cel konsolidacyjny, ale w istocie w całości został przeznaczony na budowę Domu Opieki, gdyż wszystkie postawione do dyspozycji Wnioskodawczyni i jej męża środki pieniężne zostały przeznaczone wyłącznie na ten cel. Spłacone zaciągniętym kredytem poprzednie zobowiązania także służyły sfinansowaniu budowy Domu Opieki. Powyższa inwestycja, tj. nieruchomość gruntowa wraz z rozpoczętą budową Domu Opieki, zostały wniesione jako wkład do spółki jawnej, której założycielami była m.in. Wnioskodawczyni. Zaznaczyć należy, że kredyt zaciągnięty przez małżonków w kwietniu 2009 roku został uzyskany jeszcze przed wniesieniem wkładu w postaci nieruchomości z rozpoczętą inwestycją do Spółki. Po kilku miesiącach małżonkowie wraz z trzecim wspólnikiem, działając już w imieniu spółki jawnej, zaciągnęli kolejny kredyt, który został udzielony przez bank na cele inwestycyjne i posłużył zakończeniu procesu inwestycyjnego. Kredyt zaciągnięty przez małżonków w 2009 r. jest spłacany przez nich jako kredytobiorców, natomiast kredyt zaciągnięty przez Spółkę na dokończenie inwestycji, już po wniesieniu przez małżonków wkładu w postaci nieruchomości wraz z rozpoczętą inwestycją jest spłacany ze środków Spółki jawnej. W roku 2011 nastąpiło oddanie Domu Opieki do używania (zakończono proces inwestycyjny i otrzymano pozwolenie na użytkowanie obiektu), a Spółka jawna zaczęła realizować cel, dla którego została powołana. W maju 2011 r. w Domu Opieki zamieszkali pierwsi pensjonariusze.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni może zaliczyć odsetki od kredytu zaciągniętego w 2009 r. przez małżonków w koszty uzyskania przychodu? Od jakiego momentu wydatki na spłatę odsetek będą stanowiły koszty uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zapłacone odsetki od kredytu mogą zostać zaliczone w koszty uzyskania przychodu. Kredyt udzielony małżonkom przez bank w 2009 r. był przeznaczony na sfinansowanie budowy Domu Opieki, który następnie wraz z gruntem został wniesiony jako wkład do spółki jawnej. Wszelkie nakłady finansowe, które poczynili małżonkowie, miały służyć rozwinięciu działalności gospodarczej i czerpaniu z niej przychodów. Zaciągnięcie kredytu w imieniu własnym małżonków było niezbędne do tego, by Wnioskodawczyni mogła podjąć i wykonywać w przyszłości działalność gospodarczą, a tym samym czerpać z niej korzyści. Zatem spełnione zostały przesłanki wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Kredyt zaciągnięty przez małżonków dnia 24 kwietnia 2009 r. na budowę Domu Opieki miał właśnie na celu osiągnięcie w przyszłości przychodów. Z tego powodu - w ocenie Wnioskodawczyni - zachodzą przesłanki do zaliczenia wydatków ponoszonych obecnie na spłatę odsetek do kosztów uzyskania przychodów. Na przeszkodzie do takiego rozliczenia nie stoi według pytającego to, że spłaty kredytu dokonuje Wnioskodawczyni i jej mąż. Wydatek ponoszony na spłatę odsetek wykazuje związek z przychodem osiąganym przez Wnioskodawczynię, która jako wspólnik Spółki jawnej rozlicza się z podatku dochodowego od osób fizycznych, a rozliczenie to obejmuje przychody i koszty ich uzyskania związane z działalnością prowadzoną w ramach Spółki. Skoro zasadą obowiązującą na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest transparentność spółki jawnej, to sam fakt, iż kredytobiorcą jest wspólnik nie może pozbawiać go prawa do rozliczenia w kosztach wydatków na spłatę odsetek od tego kredytu, jeżeli kredyt ten jest związany z uzyskiwanymi w ramach działalności gospodarczej przychodami.

W przedstawionym stanie faktycznym zastosowania nie znajdzie art. 23 ust.1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodu odsetek od własnego kapitału włożonego przez podatnika w źródło przychodów. Z przepisu tego, a contrario wynika, że za koszty takie uznaje się te odsetki, które nie pochodzą od własnego kapitału włożonego przez podatnika w źródło przychodów. Takimi odsetkami są niewątpliwie odsetki naliczane i regulowane przy okazji spłacania kredytu, bowiem pieniądze, które zostały uzyskane od banku w formie kredytu nie stanowiły własności małżonków, ale własność banku. Małżonkowie mogli jedynie dysponować nimi w ramach wskazanego w umowie kredytu celu.

Ponadto Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że potrącenie kosztów uzyskania przychodu powinno się odbywać zgodnie z art. 22 ust. 5c oraz 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Art. 22 ust. 5c ustawy wskazuje, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Z kolei art. 22 ust. 5d ww. ustawy definiuje datę poniesienia kosztów i wyjaśnia, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Wydatki czynione na spłatę kredytu, w tym odsetek, stanowią tzw. koszty pośrednie, gdyż nie dają się bezpośrednio powiązać z konkretnym przychodem. Tym samym wydatki takie powinny być zaliczane do kosztów w momencie ich poniesienia. W przedmiotowej sprawie oznacza to, że wydatki takie mogą być zaliczane w koszty uzyskania przychodów w momencie zapłaty odsetek, począwszy od pierwszej spłaty. Warunkiem zaliczenia wydatku na spłatę odsetek do kosztów uzyskania przychodów jest bowiem faktyczne poniesienie tego wydatku, co wynika z art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Jednocześnie w przedmiotowym wypadku nie znajdzie zastosowania art. 22g ust. 4 ustawy stanowiący o koszcie wytworzenia środków trwałych. Niewątpliwe Dom Opieki stanowi budynek (środek trwały) podlegający amortyzacji. Został on wprowadzony do ewidencji środków trwałych Spółki jawnej i jest amortyzowany. Jednak odsetki naliczone do dnia przekazania go do używania, od kredytu zaciągniętego przez małżonków, nie zostały uwzględnione w jego wartości początkowej. Budynek ten stanowił bowiem wkład wspólników do Spółki. Z tego powodu tylko kredyt zaciągnięty przez Spółkę i odsetki naliczone od tego kredytu składają się na wartość początkową wytworzonego środka trwałego. Odsetki od kredytu zaciągniętego przez małżonków, jeszcze przed przeniesieniem własności Domu Opieki na Spółkę, nie mogą tworzyć wartości początkowej. Oznacza to, że odsetki od tego kredytu, ani poprzez odpisy amortyzacyjne, ani też w sposób bezpośredni (już po oddaniu inwestycji do używania) nie były i nie są zaliczane do kosztów podatkowych. Zdaniem Wnioskodawcy nie jest to jednak prawidłowe, ponieważ kredyt zaciągnięty przez małżonków ma związek z osiąganymi przez nich przychodami z działalności gospodarczej. Kredyt ten zaciągnięty został już w momencie, w którym Spółka jawna istniała, a zatem plany i zamierzenia gospodarcze małżonków zostały sprecyzowane. Spółka prowadzi działalność gospodarczą, a Wnioskodawczyni zaczęła już osiągać dochód z tej działalności, co przy tego rodzaju działalności i po zaledwie 15 miesiącach od rozpoczęcia świadczenia usług jest znakomitym rezultatem.

Podsumowując, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że ma prawo zaliczać wydatki na spłatę odsetek od kredytu do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że odsetki te zostaną zapłacone. Wydatki te mogą być uwzględnione w rozliczeniu podatkowym, począwszy od pierwszej spłaty tych odsetek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zatem kosztami uzyskania przychodów – z danego źródła przychodu wymienionego w ustawie - są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tym źródłem przychodu.

Z oceny związku między ponoszeniem wydatków a uzyskiwanym przychodem powinno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z tego źródła. Aby więc wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
być właściwie udokumentowany.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 i 33 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów);
odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Tym samym z treści art. 23 ust. 1 pkt 32 i 33 wynika, że naliczone i zapłacone odsetki od kredytu, o ile nie zwiększają kosztów inwestycji mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu.

Przytoczone wyżej przepisy art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a), pkt 32 i 33 nie wykluczają możliwości zaliczenia odsetek od kredytu do kosztów uzyskania przychodów. Zwrócić jednak należy uwagę, iż zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla kwalifikacji prawnej wydatków na zapłatę odsetek, stanowiących koszty uzyskania przychodów, istotne znaczenie ma cel ich poniesienia, czyli przeznaczenie środków finansowych uzyskanych w drodze tego kredytu. Kwestią podstawową dla oceny możliwości uznania uregulowanych odsetek za koszty podatkowe jest zatem ustalenie związku przyczynowo-skutkowego, jak i gospodarczego pomiędzy ich zapłatą, a przychodami, jakie podatnik osiąga lub ma szansę osiągnąć, wydatkując środki pieniężne pochodzące z kredytu na dany cel.

Jeżeli zatem świadczenie główne (kredyt) zostało poniesione w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, to uznać należy, iż świadczenie uboczne (odsetki od kredytu), co do zasady, również zostało poniesione w tym właśnie celu.

Zauważyć przy tym należy, iż przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, wydatków związanych z zaciągnięciem i spłatą pożyczek (kredytów) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji, czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma więc faktyczne przeznaczenie pożyczki (kredytu), a nie treść umowy zawartej z bankiem.

Jednakże istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej jest to, czy spłata kredytu dotyczy podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Stanowisko powyższe ma zastosowanie w pełni, gdy podatnik podatku dochodowego prowadzi działalność gospodarczą na własne nazwisko (działalność indywidualną), wydatki zostały sfinansowane zaciągniętym kredytem, który w pełni został faktycznie przeznaczony do prowadzenia tej działalności gospodarczej.

Inaczej jednak wygląda sytuacja, gdy kredyt zaciąga na własne nazwisko osoba fizyczna, która prowadzi działalność gospodarczą w ramach spółki jawnej.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm. – określonego w dalszej części skrótem – K.s.h.) spółka jawna jest spółką osobową.

Treść art. 8 § 1 K.s.h wskazuje, że spółka jawna choć nie jest osobą prawną może we własnym imieniu (czyli na spółkę jawną, a nie na wspólników) nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Celem spółki osobowej jest prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą – zgodnie z art. 8 § 2 K.s.h.

W myśl natomiast art. 28 K.s.h. majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia.

Ponieważ spółka jawna jest osobową spółką prawa handlowego i tym samym nie posiada osobowości prawnej, z punktu widzenia prawa podatkowego podatnikami są poszczególni wspólnicy tej spółki. W myśl bowiem art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Przy czym stosownie do treści art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat,

ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki nie będącej osobą prawną.

Mając na względzie powołane powyżej przepisy zauważyć należy, iż aby odsetki od kredytu, stanowiącego zobowiązanie osoby fizycznej na podstawie umowy kredytu mogły być podatkowymi kosztami Spółki (wszystkich wspólników) warunkiem koniecznym jest, by to Spółka jawna była stroną umowy kredytu oraz by możliwym było do udowodnienia, że koszty te ponoszone są w celu uzyskania przychodu przez tę Spółkę.

Oznacza to, że wszyscy wspólnicy Spółki musieliby zawrzeć jedną umowę kredytu, a następnie wykazać „zasadność podatkową” (związek z przychodem) takich wydatków.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem w 2005 roku zakupili nieruchomość gruntową wchodzącą do ich majątku wspólnego. W roku 2008 małżonkowie wraz z trzecim wspólnikiem założyli Spółkę jawną, której głównym przedmiotem działalności miała być opieka nad ludźmi starszymi i schorowanymi. W umowie określono proporcjonalnie wkład każdego ze wspólników oraz sposób wniesienia go do Spółki. Umowa Spółki została zmieniona w 2009 roku, a wspólnicy ustalili, że wyżej wspomniana nieruchomość będzie stanowiła wkład małżonków do Spółki. Małżonkowie zobowiązali się do przeniesienia własności nieruchomości na Spółkę. W 2009 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem uzyskała kredyt na dokończenie budowy, z czego część została udzielona na dowolny cel konsumpcyjny (tak wskazano w umowie kredytowej), a pozostała kwota przeznaczona była na spłatę poprzednio zaciągniętych kredytów bankowych na budowę Domu Opieki. Kredyt zaciągnięty przez małżonków w kwietniu 2009 roku został uzyskany jeszcze przed wniesieniem wkładu w postaci nieruchomości z rozpoczętą inwestycją do Spółki. Kredyt zaciągnięty przez małżonków w 2009 r. jest spłacany przez Wnioskodawczynię i Jej męża jako kredytobiorców. W roku 2011 nastąpiło oddanie Domu Opieki do używania, a Spółka jawna zaczęła realizować cel, dla którego została powołana.

Mając na względzie przedstawiony we wniosku stan faktyczny i powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, iż kredyt zaciągnięty w 2009 r. przez Wnioskodawczynię i jej małżonka, nawet przeznaczony na działalność gospodarczą Spółki jawnej (Dom Opieki), nie jest kredytem zaciągniętym przez Spółkę jawną, otrzymanym przez tę Spółkę na prowadzenie działalności gospodarczej, ponieważ Spółka ta nie jest stroną umowy kredytowej. W związku z tym odsetki od przedmiotowego kredytu zaciągniętego przez Wnioskodawczynię i Jej męża będących wspólnikami tej Spółki, jako kredytu zaciągniętego na osoby fizyczny, nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodów w Spółce jawnej. Wnioskodawczyni nie ma więc prawnej możliwości zaliczenia odsetek do kosztów uzyskania przychodu.

Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej, odsetek od pożyczki zaciągniętej przez Wnioskodawczynię, w ramach małżeńskiej współwłasności majątkowej, jako wspólnika tej spółki jest nieprawidłowe.

Jednocześnie, tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, został złożony przez jednego ze współmałżonków zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla współmałżonka Wnioskodawczyni.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin