INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2008r. (data wpływu do tut. Biura 26 listopada 2008r.) uzupełnionym w dniu 15 stycznia 2009r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaconych diet dla pracowników oraz możliwości skorygowania w tym zakresie kosztów podatkowych od początku 2008 roku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 listopada 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaconych diet dla pracowników oraz możliwości skorygowania w tym zakresie kosztów podatkowych od początku 2008 roku.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z dnia 08 stycznia 2009r. wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełniony wniosek wpłynął do tut. BKIP w dniu 15 stycznia 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Firma wykonuje usługi projektowe obiektów budowlanych na terenie całego kraju. Miejscem pracy pracowników jest siedziba firmy z dopiskiem województwo. Pracownicy w ramach pełnienia swoich czynności zawodowych są zmuszeni do odbywania podróży służbowych w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę. Ich głównym zadaniem na miejscu oddelegowania są pomiary i oględziny miejsca budowy, przebudowy, itp. Pracownicy delegowani są poza województwo śląskie. Pracodawca wypłaca im diety, które są przeznaczone na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w czasie podróży. Diety wypłacane są na zasadach i wysokości określonej w ww. rozporządzeniu w sprawie podróży służbowej w kraju, czyli 23 zł za dobę podróży. Koszty wypłaconych diet są poniesione w celu uzyskania przychodu, gdyż na podstawie informacji zebranych w trakcie podróży służbowej powstaje usługa projektowa, projekt, które są głównym przedmiotem działalności podatnika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wypłacane pracownikom diety stanowią podatkowy koszt uzyskania przychodu dla pracodawcy (Sp. z o.o.) i czy - w przypadku odpowiedzi pozytywnej – Spółka może skorygować koszty podatkowe od początku roku 2008 jeżeli dotychczas było to zaliczane do kosztów niepodatkowych...

Zdaniem wnioskodawcy:

Ze względu na różne opinie w literaturze, prasie fachowej i internecie dotychczas diety Spółka zaliczała do kosztów niepodatkowych. Wg Spółki stanowisko na temat zaliczania diet do kosztów podatkowych ulega jednak zmianie i ostatnio Spółka dowiedziała się z Krajowej Informacji Podatkowej, że w oparciu o przepisy podatkowe, zgodnie z Kodeksem pracy na temat pokrywania kosztów związanych z podróżą służbową pracowników przez pracodawcę, wydatki przeznaczone na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w czasie podróży służbowej (diety) można zaliczyć w koszty podatkowe.

Spółka zgadza ze stanowiskiem Krajowej Informacji Podatkowej i sądzi, że podatnik ma prawo do zaliczenia kosztów diet do kosztów podatkowych. Podatnik powinien mieć również prawo do skorygowania kosztów począwszy od początku roku 2008, gdyż same przepisy się nie zmieniły, zmieniały się tylko opinie na ten temat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm. określanej w dalszej części skrótem „ustawa o pdop”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl powyższego przepisu, zasadniczo każdy wydatek celowo poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu bądź zabezpieczenia źródła przychodu może być uznany za koszt uzyskania tego przychodu, chyba że został wymieniony w katalogu kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodu, zawartym w art. 16 tej ustawy. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest od spełnienia następujących warunków:

• powiązania poniesionego wydatku z działalnością podatnika, który zalicza ten wydatek do kosztów,

• istnienia bezpośredniego lub nawet tylko potencjalnego związku przyczynowego między wydatkiem, a uzyskanym przychodem, czy też zachowaniem źródła przychodu

• właściwego udokumentowania tego wydatku;

przy czym przesłanki te musza być spełnione łącznie.

W przypadku, gdy układ zbiorowy, regulamin pracy lub umowa o pracę nie określa warunków wypłacania należności z tytułu podróży służbowej pracowników należy stosować postanowienia rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce strefy budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.).

Odnosząc się do kwestii opodatkowania diet wynikających z odbywania podróży służbowych należy zauważyć, iż w przepisach prawa podatkowego nie istnieje definicja podróży służbowej. Można natomiast posiłkować się definicją zawartą w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tj. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) Z art. 77(5) § 1 Kodeksu pracy wynika, iż pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Zatem, podróżą służbową jest każdy wyjazd pracownika na polecenie pracodawcy poza miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałe miejsce pracy w celu wykonania zadania służbowego.

Jak wynika ze stanu faktycznego pracodawca wypłaca pracownikom diety, które są przeznaczone na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w czasie podróży służbowych. Diety wypłacane są na zasadach i wysokości określonej w rozporządzeniu w sprawie podróży służbowej w kraju. Koszty wypłaconych diet są poniesione w celu uzyskania przychodu, gdyż na podstawie informacji zebranych w trakcie podróży służbowej powstaje usługa projektowa, projekt, które są głównym przedmiotem działalności podatnika.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż wypłacane przez pracodawcę pracownikom diety na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową – stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodu w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o pdop.

Przepisy regulujące zasady uprawniające do skorygowania deklaracji oraz jej wymogi formalne zawarte są w art. 81 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.). Z treści § 1 ww. przepisu wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowa inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą korygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty – por. art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej. Korekta oznacza poprawienie błędu w tekście uprzednio złożonej deklaracji (zeznania), która zawiera wartości lub treści niezgodne ze stanem faktycznym.

W związku z powyższym Spółka ma możliwość skorygowania kosztów uzyskania przychodów od początku 2008r., jeżeli diety i inne należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową nie były uprzednio zaliczane do kosztów podatkowych.

Reasumując, stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2008r. - jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.