INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 21 sierpnia 2008 r. (data wpływu 26 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku na usługę pośrednictwa w zawarciu umowy dzierżawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku na usługę pośrednictwa w zawarciu umowy dzierżawy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Firma w związku z podpisaniem umowy na dzierżawę (na okres 10 lat) kolejnego hotelu poniosła wydatek na rzecz agencji pośrednictwa nieruchomości za pośrednictwo w wynajmie budynku (tj. za pośrednictwo w podpisaniu umowy najmu).

Powyższy wydatek podatnik zakwalifikował do kosztów ogólnych prowadzonej działalności gospodarczej i zaliczył go do kosztów podatkowych w momencie poniesienia tj. w dacie sprzedaży z wystawionej przez agencję pośrednictwa faktury za powyższą usługę. Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca prawidłowo ocenił moment poniesienia tego wydatku jako koszt uzyskania przychodu w momencie poniesienia tj. w dacie wystawienia faktury...

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesiony wydatek na rzecz agencji nieruchomości powinien zostać odpisany w koszty podatkowe w momencie poniesienia tj. „w dacie sprzedaży wystawionej faktury”. Podpisanie powyższej umowy miało na celu zabezpieczenie źródła przychodu w przyszłości i jest w ocenie firmy kosztem pośrednim prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 22 ust. 4 i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zakwalifikowano w koszty podatkowe powyższy wydatek w dacie poniesienia jako koszt pośredni. Zaliczenie tego wydatku do kosztów bezpośrednich i odniesienie w koszty podatkowe w momencie uzyskania przychodu jest niemożliwe z powodu braku możliwości bezpośredniego powiązania powyższego wydatku z uzyskaniem konkretnego przychodu.

Wydatki związane z korzystaniem przez podatnika z usług firmy pośredniczącej nie mogą być powiązane bezpośrednio z uzyskanymi przychodami, natomiast niewątpliwie wiążą się z prowadzoną działalnością.

Pozostałe koszty, które firma będzie ponosić w związku z uruchomieniem nowego obiektu na podstawie podpisanej umowy tj. związane z adaptacją budynku na obiekt hotelowy będą odpisywane w inwestycje w obcy środek trwały. W myśl powyżej przytoczonych argumentów Wnioskodawca uważa, iż zakwalifikowanie kosztu pośrednictwa przy podpisaniu umowy najmu jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 roku, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są koszty poniesione w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku z przychodem lub ze źródłem przychodu tj. być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się w katalogu kosztów nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

W zakresie potrącalności kosztów należy mieć na uwadze, że w myśl art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Zgodnie zaś z art. 22 ust. 5 ww. ustawy, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Stosownie do art. 22 ust. 5c ustawy koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zatem, zgodnie z ww. przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sposób rozliczania kosztów zależy od tego, czy są to koszty bezpośrednie czy pośrednie.

Wydatek z tytułu zapłaty za usługę pośrednictwa przy zawarciu umowy dzierżawy budynku hotelowego należy uznać za koszt pośredni. Jest to bowiem koszt, związany z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością, nie pozostający jednak w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Brak jest przy tym podstaw do uznania go za wydatek przekraczający rok podatkowy.

W kontekście powyższego, przedstawiony we wniosku wydatek z tytułu zapłaty za usługę pośrednictwa, będzie stanowił koszt uzyskania przychodów w dacie poniesienia. Przy czym, w myśl art. 22 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszt rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Wskazanie w tym przepisie, że dniem poniesienia kosztu jest dzień, na który ujęto koszt w księgach oznacza, że dla celów podatkowych koszt ten należy rozpoznać w oparciu o uregulowania wynikające z rachunkowości.

Podstawą zapisu w księgach rachunkowych jest dowód księgowy, który powinien zawierać m.in. datę dokonania operacji oraz stwierdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja) (art. 21 ust. 6 ustawy o rachunkowości). A zapis księgowy powinien zawierać m.in. datę dokonania operacji gospodarczej, określenie rodzaju i numer identyfikacyjny dowodu księgowego stanowiącego podstawę zapisu oraz jego datę, jeżeli różni się od daty dokonania operacji, kwotę i datę zapisu (art. 23 ust. 2 ustawy o rachunkowości).

Zatem o zadekretowaniu dokumentu do danego miesiąca decyduje data dokonania operacji gospodarczej, nie zaś – jak wskazano we wniosku – data wystawienia faktury.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, ul. Zwycięstwa 16/17, 80 – 219 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.