INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2008r. (data wpływu 27 października 2008r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazywania towarów na cele promocji i reklamy firmy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 października 2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazywania towarów na cele promocji i reklamy firmy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Przy prowadzeniu działalności gospodarczej firma dokonuje zakupów towarów, które następnie przekazuje nieodpłatnie na cele reklamy oraz promocji swojego przedsiębiorstwa. Towary te (telefony, plecaki, długopisy, kubki i inne) opatrzone są znakami handlowymi firmy (logo). Nieodpłatne przekazanie towarów z logo firmy wpływa zarówno na kształtowanie wizerunku jednostki wśród kontrahentów i potencjalnych klientów, ale przede wszystkim prowadzi do upowszechniania się i umacniania marki firmy oraz utrwalania więzi odbiorców produktów firmy z nią samą. Tym samym przekazywanie towarów oznaczonych logo jest działaniem mającym na celu reklamę firmy i jej produktów oraz służy zwiększeniu obrotu z tytułu sprzedaży produktów firmy. Przy nabyciu towarów przekazywanych następnie nieodpłatnie na cele promocji i reklamy, firma dokonuje odliczenia podatku naliczonego VAT. Wartość jednostkowa netto przekazywanych towarów jest zróżnicowana. Wśród przekazywanych nieodpłatnie gadżetów reklamowych są towary, których jednostkowa cena nie przekracza 5 zł i przekazanie to mieści się w pojęciu prezentu małej wartości, ale wśród towarów tych są także takie, których jednostkowa wartość przekracza kwoty 5 zł i 100 zł nie kwalifikując się tym samym do pojęcia prezentu małej wartości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od towarów przekazywanych nieodpłatnie na cele promocji i reklamy firmy, od których odliczono podatek naliczony VAT przy ich nabyciu, firma zobowiązana jest do odprowadzenia podatku VAT należnego, jeżeli wartość tych towarów przekracza 5 zł i 100 zł netto w sytuacji, gdy przekazanie tych towarów odbywa się wyłącznie w celu zwiększenia zysków prowadzonego przedsiębiorstwa...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma on obowiązku odprowadzania podatku należnego VAT od towarów przekazywanych na cele promocji i reklamy prowadzonego przedsiębiorstwa.

Stanowisko to wynika z treści art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym podatnik nie ma obowiązku naliczać podatku należnego od czynności dotyczących przekazania towarów na cele promocji i reklamy, gdyż zgodnie z art. 7 ust. 2 ww. ustawy o podatku VAT, opodatkowaniu podlegają te czynności, jeżeli są przekazywane na inne cele niż związane z działalnością przedsiębiorstwa i jednocześnie podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponieważ przekazanie towarów na cele promocji i reklamy nie jest przekazaniem na cele inne niż związane z działalnością firmy, brak jest podstaw prawnych do naliczania podatku należnego VAT, nawet w sytuacji, gdy jednostce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie towarów przekazanych następnie na cele reklamy. Z treści przepisów art. 7 ust. 2 i art. 7 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług odczytywanych łącznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów, podlega nie tylko wszelkie przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności przekazanie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia. Opodatkowane jest również wszelkie inne nieodpłatne przekazanie towarów nie stanowiących drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, próbek ani prezentów o małej wartości. We wszystkich powyższych przypadkach opodatkowanie występuje tylko wówczas, gdy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od zakupionych towarów i usług podlegających przekazaniu. Przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie można rozpatrywać w oderwaniu od treści art. 7 ust. 3 ustawy. Powyższe przepisy wskazują zatem na dwie podstawowe przesłanki opodatkowania nieodpłatnych czynności. Po pierwsze - świadczenie na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Po drugie - istnienie przy zakupie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Z pierwszej z nich wynika, że opodatkowane VAT mogą być jedynie te nieodpłatne wydania, co do których w sposób niewątpliwy można stwierdzić, że nie mają wpływu na funkcjonowanie przedsiębiorstwa i sprzedaż objętą VAT (oczywiście po spełnieniu również przesłanki drugiej, tj. istnienia prawa do odliczenia przy zakupie). Tym samym przekazanie towarów na cele reprezentacji i reklamy jako związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, nie powinno być opodatkowane. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone orzecznictwem sądowym w wyroku WSA w warszawie z 17 sierpnia 2007r. (III SA/Wa 984/07). W wyroku tym sąd stwierdził, że wydania w ramach programu lojalnościowego, jako związane ściśle z prowadzonym przedsiębiorstwem, nie mogą podlegać VAT. Zdaniem sądu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT jednoznacznie nawiązuje do przekazania „na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem”. Literalna wykładnia art. 7 ust. 2 nie sprawia, że ust. 3 tego przepisu powoduje wyłączenie z zakresu opodatkowania czynności, które nie są opodatkowane. Nie można bowiem zgodzić się z twierdzeniami organu podatkowego, jakoby przekazanie drukowanych materiałów reklamowych lub próbek towarów zawsze realizowało cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Podatnik może przecież przekazać nieodpłatnie taki towar drugiemu podmiotowi, np. do utylizacji czy innego wykorzystania z uwagi na zdezaktualizowanie się danych reklamowych lub informacyjnych. W takiej sytuacji czynność przekazania towaru nie realizuje celu reprezentacji lub reklamy, a więc związanego z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Podobnie prezenty mogą mieć dwojaki cel, choć zazwyczaj, jak w analizowanej sprawie przekazanie prezentów jest związane z działalnością przedsiębiorstwa. Podobnie stwierdził WSA we Wrocławiu w wyroku z 3 kwietnia 2007r. (I SA/Wr 152/07). Uznając, że nieodpłatne wydanie nagród w ramach programu lojalnościowego nie podlega VAT Z uzasadnienia wynika: „(…) analiza porównawcza art. 7 ust. 2 ustawy o VAT oraz art. 5 (6) VI Dyrektywy prowadzi do wniosku, że przepisy polskiej ustawy są bardziej liberalne, ponieważ nie traktują nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem jako opodatkowanej dostawy. Gdy tymczasem sięgając wprost do Dyrektywy, czynność taką należałoby opodatkować. Jednak w sytuacji konfliktu między podatnikiem a polskim organem prawo do odwołania się do postanowień dyrektywy ma wyłącznie podatnik, a nie państwo. Państwo bowiem jest zobowiązane do zapewnienia wykonania zobowiązań wynikających z regulacji wspólnotowych, a jeżeli zrobiło to nieprecyzyjnie, nie może obciążać konsekwencjami podatnika. (...) brzmienie literalne art. 7 ust. 2 i 3 ustawy VAT od 1 czerwca 2005r. nie daje żadnych możliwości wywiedzenia z niego, że nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów na cele związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem podlega opodatkowaniu VAT, jako zrównane z odpłatną dostawą towarów. (...) Organy nie mogą domagać się opodatkowania tych czynności w oparciu o przepis dyrektywy. Ani treść dyrektywy, ani orzeczeń wydanych na jej podstawie nie może stanowić argumentu przemawiającego za rozszerzeniem obowiązku podatkowego podatnika wynikającego z prawa krajowego”. Do takich samych wniosków doszedł WSA w Warszawie w wyroku z 30 października 2007r. (III SA/Wa 599/07), w którym stwierdzono, że nieodpłatne wydanie towaru związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, nie powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Także WSA w Rzeszowie stwierdził, że nieodpłatne wydanie towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie podlega opodatkowaniu VAT (wyrok z 14 lutego 2008r., I SA/Rz 875/07). Sąd nie zgodził się z organami podatkowymi, które twierdziły, że ust. 2 art. 7 dotyczy także przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Stwierdzenie takie - zdaniem sądu - jest sprzeczne z literalnym brzmieniem art. 7 ust. 2, który jednoznacznie nawiązuje do przekazania na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Dodatkowo analiza treści art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005r., nie pozwala na przyjęcie, że za odpłatną dostawę towarów należy uznawać także przekazanie towarów bez wynagrodzenia na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Stanowisko powyższe zostało także potwierdzone orzeczeniem NSA z 13 maja 2008r. sygn. akt I FSM 600/07, w którym czytamy: („w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005r., nie stanowi dostawy przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa, na cele wiążące się z tym przedsiębiorstwem, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów)”. Jak wynika z powyższych orzeczeń, nieodpłatne przekazanie towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, a z taką sytuacją mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie, w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i to bez względu na fakt, czy podatnikowi przysługiwało czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów. W efekcie brak jest podstaw do opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego przekazania tych przedmiotów przez firmę.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Do czynności traktowanych na równi z dostawą towarów, w myśl art. 7 ust. 2 ww. ustawy, ustawodawca zaliczył przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

• jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Jednocześnie z treści art. 7 ust. 3 ww. ustawy, wynika, iż nie uznaje się za dostawę towarów (tj. nie podlegają opodatkowaniu) przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Art. 7 ust. 4 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, definiuje prezenty o małej wartości, przez które rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób,
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia przekazanego towaru nie przekracza 5 zł.

Z kolei przez próbkę, w rozumieniu art. 7 ust. 7 ww. ustawy, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

Nie jest więc opodatkowane przekazanie klientom towarów, których jednostkowa cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia nie przekracza 5 zł, nie jest również opodatkowane przekazanie prezentów, których wartość mieści się w przedziale od 5,01 zł do 100 zł, jednak pod warunkiem prowadzenia dodatkowej ewidencji osób obdarowanych. Jeżeli wartość przekazanego towaru przekracza 100 zł podatnik ma obowiązek opodatkować wartość nieodpłatnego świadczenia.

Wynika z powyższego, że ustawodawca wyłączył z opodatkowania czynności, które generalnie ściśle związane są z prowadzonym przedsiębiorstwem – drukowane materiały reklamowe i informacyjne, próbki towarów, prezenty. Skoro art. 7 ust. 3 ww. ustawy o podatku od towarów i usług zawiera wyłączenia związane z prowadzoną działalnością z ust. 2, prowadzi to do wniosku, że ust. 2 dotyczy nieodpłatnego przekazania towarów bez wynagrodzenia na cele zarówno związane, jak i niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Przeciwne twierdzenie oznaczałoby, że ustawodawca w art. 7 ust. 3 ww. ustawy wyłączył z opodatkowania czynności, które i tak nie podlegają opodatkowaniu.

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne bądź spełniających warunki do uznania je za prezenty o małej wartości lub próbki. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Ponieważ interpretacja art. 7 ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, w oparciu o wykładnię gramatyczną budzi pewne wątpliwości, zatem nie można się tylko na niej opierać. Dla wyjaśnienia zakresu przedmiotowego opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynikającego z tych norm, koniecznym jest sięgnięcie do wykładni o charakterze kompleksowym. Przy wykładni przedmiotowych przepisów ustawy należy wziąć pod uwagę zasadę racjonalności ustawodawcy oraz interpretować przepis art. 7 ust. 2 w zestawieniu z art. 7 ust. 3 ww. ustawy. Przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek – niewątpliwie jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, wobec tego w przypadku nie objęcia regulacją art. 7 ust. 2 przekazania lub zużycia towarów przez podatnika na cele związane z jego przedsiębiorstwem, przepis art. 7 ust. 3 byłby zbędny. Skoro zatem z zakresu opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania towarów, na cele inne niż bezpośrednio związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, wyłączono na podstawie art. 7 ust. 3 ww. ustawy, jedynie przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek, to należy uznać, iż opodatkowaniu podlegają wszelkie inne przekazania towarów pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od tych czynności w całości lub w części. Gdyby przyjąć, iż opodatkowaniu na mocy ust. 2 podlegają wyłącznie czynności w ogóle nie związane z przedsiębiorstwem, zbędne byłoby wyłączanie z opodatkowania czynności, które i tak nie podlegałyby opodatkowaniu jako związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Unormowanie zawarte w art. 7 ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, nawiązuje do treści art. 5 ust. 6 obowiązującej do dnia 31 grudnia 2006r. VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG), zgodnie z którym wykorzystanie przez podatnika dóbr tworzących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych jego lub jego pracowników, lub też nieodpłatne ich przekazanie, albo, ogólnie rzecz biorąc, użycie ich dla celów innych niż prowadzona przez niego działalność, jeśli podatek od wartości dodanej od powyższych dóbr lub ich części podlegałby w całości lub części odliczeniu, będzie traktowane jako dostawa za wynagrodzeniem. Postanowienie to nie obejmuje jednakże powyższych czynności zrealizowanych dla celów działalności przedsiębiorstwa, stanowiących prezenty o małej wartości i próbki.

Z regulacji tej wynika, że za dostawę towarów uważa się również wykorzystanie towarów stanowiących majątek przedsiębiorstwa:

1. do celów prywatnych podatnika,
2. do celów prywatnych pracowników podatnika,
3. nieodpłatne ich zbycie,
4. użycie ich do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność.

Wskazane czynności tylko wówczas są uznawane za odpłatną dostawę towarów, jeśli podatnikowi przysługiwało przy ich nabyciu prawo do całkowitego lub częściowego odliczenia podatku naliczonego.

Z powyższego przepisu nie wynika zatem, aby warunkiem uznania nieodpłatnego przekazania towarów za dostawę było przeznaczenie ich na cele całkowicie nie związane z przedsiębiorstwem. Także nieodpłatne przekazanie (zbycie) towarów na cele wiążące się z prowadzoną działalnością gospodarczą będzie uznane za odpłatną dostawę towarów.

Również w świetle regulacji obowiązującej od 1 stycznia 2007r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347.1 i L 384.92), będącej odpowiednikiem VI Dyrektywy, tego rodzaju nieodpłatne przekazania towarów podlegają opodatkowaniu.

Z treści art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady Unii Europejskiej z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, będącego odpowiednikiem art. 5 (6) VI Dyrektywy Rady wynika, że wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów.

Za odpłatną dostawę towarów nie uznaje się jednakże wykorzystania do celów działalności przedsiębiorstwa podatnika towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki.

Analiza powołanych wyżej przepisów (art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. oraz art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r.) pozwala stwierdzić, że swoją dyspozycją obejmują one każde nieodpłatne zbycie towarów, zarówno do celów innych niż prowadzona działalność gospodarcza, jak i do celów tej działalności.

W świetle polskiego brzmienia Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. opodatkowaniu podlega wykorzystanie do celów prywatnych (podatnika lub pracowników) towarów stanowiących część majątku przedsiębiorstwa, które są do tych celów przekazywane nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które są przeznaczone do celów innych niż prowadzona działalność, pod warunkiem że VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu. Takie brzmienie przepisu nie wywołuje wątpliwości interpretacyjnych i jest zgodne z polską ustawą o podatku od towarów i usług.

Reasumując, oznacza to, że w przypadku, gdy Podatnik nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od nabycia przekazywanych nieodpłatnie towarów (z uwagi np. na brak możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów), to przekazanie tych towarów nie stanowi dostawy towarów i nie ma obowiązku opodatkowania tych czynności.

W przypadku natomiast, gdy Podatnik dokonuje nabycia towarów i usług, które w momencie zakupu służą bezpośrednio wykonywanym czynnościom opodatkowanym (a więc przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego), które następnie zostaną nieodpłatnie przekazane - takie nieodpłatne przekazanie traktowane jest jak dostawa towarów i będzie rodziło konieczność opodatkowania podatkiem VAT, pod warunkiem, że towary te nie wypełniają definicji prezentów o małej wartości czy próbek w rozumieniu art. 7 ust. 4 i 7 ww. ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonuje przekazania różnego rodzaju towarów, przy nabyciu których ma prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Podsumowując, tut. organ stwierdza, iż nieodpłatne wydawanie przez Wnioskodawcę towarów (telefony, plecaki, długopisy, kubki i inne) dokonywane w ścisłym i bezpośrednim związku z prowadzonym przedsiębiorstwem, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów w przypadku, gdy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części, a wydane towary nie są prezentami o małej wartości lub próbkami.

Bezpośrednim celem takiego przekazania towaru przedsiębiorstwa osobie trzeciej (nie stanowiącego prezentu o małej wartości) jest przede wszystkim zaspokojenie jej potrzeb konsumenckich (cel niezwiązany z przedsiębiorstwem). Celu zaś takiego przekazania nie można utożsamiać ze związkiem tej czynności z działalnością przedsiębiorstwa.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę w treści złożonego wniosku wyroków sądów w sprawie interpretacji prawa podatkowego stwierdzić należy, iż są one rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniach przyszłych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.