INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2008r. (data wpływu 18 sierpnia 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 października 2008r. (data wpływu) oraz z dnia 27 października 2008r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działki budowlanej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2008r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem w dniu 22 października 2008r. i 27 października 2008r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działki budowlanej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wraz z żoną nabył w dniu 30 sierpnia 2001r. prawo wieczystego użytkowania gruntu położonego w Z., stanowiącą niezabudowaną działkę gruntu nr 380/117 w celu jej zabudowy budynkiem mieszkalnym na własne potrzeby. Wnioskodawca wraz z żoną przy zakupie ww. działki nie miał prawa do odliczenia podatku VAT. Budowa na ww. działce nie doszła do skutku.

Wnioskodawca prowadzi obecnie działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej i jestem podatnikiem podatku VAT. Żona Wnioskodawcy prowadzi własną działalność gospodarczą i jest zarejestrowana jako podatnik podatku VAT. Wnioskodawca wraz z żoną nie ma rozdzielności majątkowej. Ww. działka nie została wykorzystana na potrzeby działalności gospodarczych.

Wnioskodawca wraz z żoną w dniu 30 lipca 2008r. podpisał warunkową umowę sprzedaży ww. prawa w formie aktu notarialnego i otrzymał zapłatę w 100% wartości umowy sprzedaży. Strony zobowiązały się do zawarcia umowy przeniesienia prawa wieczystego użytkowania gruntu, gdy Prezydent Miasta Z. nie skorzysta z przysługującego gminie Zabrze prawa pierwokupu i w akcie notarialnym ustalono cenę zawierającą 22% podatku VAT.

W związku z powyższym Wnioskodawca wraz z żoną wystawili faktury po 50% wartości sprzedaży na każdego z małżonków i ujęli to w deklaracjach VAT każdego z małżonków oddzielnie.

Pismami z dnia 22 października 2008r. i 27 października 2008r. Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny w następujący sposób:

W dniu 30 sierpnia 2001r. Wnioskodawca wraz z żoną nabył z majątku prywatnego prawo wieczyste użytkowania gruntu w Z. na podstawie aktu notarialnego rep. A nr xxx/2001. Wnioskodawca wraz z żona zamierzali wybudować dom jednorodzinny na cele prywatne i nie planowali tam prowadzenia działalności.

Prezydent Miasta Z. w dniu 27 czerwca 2007r. wydał decyzję Nr 181/07 o warunkach zabudowy pod realizację inwestycji „budowa domu jednorodzinnego”.

Faktury Wnioskodawca i żona Wnioskodawcy wystawili 30 lipca 2008r. w kwotach po 50% wartości sprzedaży przez każdego z małżonków tj.:

• faktura wystawiona przez A.:
  - netto: 35.150 zł
  - VAT 22% 7.733 zł
  
• faktura wystawiona przez D.:
  - netto: 35.150 zł
  - VAT 22% 7.733 zł

i tak ujęto sprzedaż w deklaracji VAT-7 w miesiącu lipcu 2008r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z art. 43 pkt 1 ust. 2 Wnioskodawca wraz z żoną ma prawo zastosować stawkę zwolnioną przy sprzedaży, ponieważ przy zakupie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT, a okres używania wyniósł powyżej 5 lat...

Czy Wnioskodawca wraz z żoną prawidłowo wystawili faktury po 50% wartości sprzedaży na każdego z małżonków i ujęli to w deklaracjach VAT każdego z małżonków oddzielnie...

Zdaniem Wnioskodawcy jako podatnicy podatku VAT Wnioskodawca wraz z żoną są zobowiązani wystawić fakturę VAT w momencie otrzymania zaliczki i wykazać tą transakcję w deklaracji VAT-7 za miesiąc, w którym otrzymali zapłatę (po 50% dla każdego z małżonków). Zdaniem Wnioskodawcy mają oni prawo zastosować stawkę zwolnioną zgodnie z art. 43 pkt 1 ust. 2, ponieważ nie przysługiwało im prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a okres używania wyniósł powyżej 5 lat. Wnioskodawca uważa również, że należy skorygować treść aktu notarialnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym także gruntów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonana będzie przez podmiot mający status podatnika tj. prowadzącego samodzielną działalność gospodarczą w rozumieniu powołanej wyżej definicji. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną nabył z majątku prywatnego prawo wieczystego użytkowania gruntu. Małżonkowie zamierzali wybudować dom jednorodzinny na cele prywatne i nie planowali prowadzenia w nim działalności gospodarczej.

W świetle powyższego sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu dokonaną z majątku osobistego należy uznać za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawcy nie można w tym zakresie uznać za podatnika podatku VAT, a okoliczności dokonania jednorazowej transakcji zbycia ww. prawa nie można przypisać znamion częstotliwości. Wnioskodawca sprzedając prawo użytkowania wieczystego gruntu korzysta zatem z przysługującego mu prawa do rozporządzenia własnym majątkiem.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca nie miał obowiązku wystawić faktury VAT, dokumentującej sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu, ponieważ nie można go uznać za podatnika podatku VAT w zakresie sprzedaży ww. prawa dokonaną z majątku osobistego.

Natomiast zgodnie z art. 108 ust. 1 ustawy o VAT w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Powołany przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT dotyczy towarów używanych. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Przez towary używane zgodnie z ust. 2 wskazanego przepisu ustawy rozumie się:

1. budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat,
2. pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.
   
   

Analogiczne zasady dotyczą zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu niezabudowanego.

Zatem w sprawie będącej przedmiotem wniosku powołane przez Wnioskodawcę przepisy art. 43 ust. 1 pkt 2 nie znajdują zastosowania, bowiem grunty nie są zaliczane do towarów używanych, a ponadto ww. przepisy mają zastosowanie w przypadku dostawy towarów używanych dokonywanych przez podmioty mające status podatnika VAT w odniesieniu do tej transakcji, podczas gdy w sprawie będącej przedmiotem wniosku. Wnioskodawca w odniesieniu do transakcji zbycia wieczystego użytkowania gruntu nie występuje jako podatnik VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej małżonki Wnioskodawcy zawarta została w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.