INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22.10.2008 r. (data wpływu 24.10.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w latach 2004-2007 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24.10.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w latach 2004-2007.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest obywatelem Rzeczpospolitej Polskiej.

Ze względu na warunki ekonomiczne i propozycję podjęcia korzystnej pracy, Wnioskodawca w listopadzie 2003 r. (wraz z obecną żona) przeprowadził się do Wielkiej Brytanii, gdzie w grudniu 2003 r. podjął pracę zarobkową. Od tego czasu Wnioskodawca przebywa z zamiarem stałego pobytu w Wielkiej Brytanii (posiada stałe miejsce zamieszkania w L, gdzie wraz z żoną wynajmuje mieszkanie). Zdaniem Wnioskodawcy od listopada 2003 r. przebywa z zamiarem stałego pobytu w L, i to miasto jest jego miejscem zamieszkania.

Od momentu wyjazdu z Polski w listopadzie 2003 r. Wnioskodawca przyjeżdża do Polski okazjonalnie i wizyty takie nie trwają dłużej niż kilka dni.

Obecność w Polsce po wyjeździe do Wielkiej Brytanii ograniczyła się, co do zasady, do obrony pracy magisterskiej w grudniu 2004 r. w Warszawie, a w pozostałych przypadkach miała charakter incydentalny (było to kilkanaście dni w skali roku) i jest związana z kontaktem z rodzicami i rodzeństwem.

W latach 2004 i 2005 r. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w Polsce. Jednakże, de facto, działalność ta była w pełnym zakresie prowadzona jedynie w latach poprzedzających wyjazd tj. 2000 — 2003. Od 2004 r. faktycznie nastąpiło powolne wygaszanie działalności (incydentalnie zdarzały się jednak operacje gospodarcze), którą ostatecznie zakończono w 2005 r. W prowadzeniu działalności na terytorium Polski pomagał Wnioskodawcy ustanowiony przez niego pełnomocnik. Od momentu zakończenia prowadzenia działalności gospodarczej (tj. od dnia 31 marca 2005 r.) Wnioskodawca nie uzyskuje w Polsce żadnych przychodów, nie posiada nieruchomości, nie prowadzi żadnego rodzaju inwestycji, ani działalności gospodarczej.

Obecnie żona Wnioskodawcy spodziewa się dziecka, które urodzi się i będzie wychowywane w Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca nie planuje powrotu na stałe do Polski.

Pismem z dnia 18.12.2008 r. (data wpływu 22.12.2008 r.) uzupełniono stan faktyczny, przedstawiony we wniosku ORD-IN poprzez wyjaśnienie, iż w 2004 i 2005 r. następowało wygaszanie działalności, Wnioskodawca osiągał w tym czasie incydentalnie niewielkie przychody w Polsce (zdecydowanie niższe niż dochody osiągane przez niego w Wielkiej Brytanii) głównie z tytułu sprzedaży majątku obrotowego pozostałego po działalności prowadzonej w latach ubiegłych. Wnioskodawca nie osiągał w 2006 i 2007 r. przychodów w Polsce”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko, iż zgodnie z art. 3 ust. 1, ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w latach 2004 - 2006 oraz art. 3 ust. 1, ust. 1a, ust. 2a, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym po 1 stycznia 2007 r., Wnioskodawca nie podlegał w latach 2004 - 2007 nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce i podlegał opodatkowaniu w Polsce jedynie w zakresie ograniczonego obowiązku podatkowego...

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Prawidłowe jest stanowisko, iż zgodnie z art. 3 ust. 1, ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w latach 2004 - 2006 oraz art. 3 ust. 1, ust. 1a, ust. 2a, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym po 1 stycznia 2007 r., Wnioskodawca nie podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w latach 2004 - 2007 i podlegał opodatkowaniu w Polsce jedynie w zakresie ograniczonego obowiązku podatkowego.

2. Art. 3 ust. 1 i ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w latach 2004 - 2006.

Art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2004 r. do 31 grudnia 2006 r. stanowił, że „osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).”

W świetle art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych „osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).”

Jak wynika z przedstawionego powyżej przepisu rozstrzygającym warunkiem w zakresie kwalifikacji rezydencji podatkowej osoby fizycznej jest miejsce zamieszkania. W stanie prawnym sprzed 1 stycznia 2007 r. pojęcie miejsca zamieszkania nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym zakresie należy posłużyć się definicją zawartą w art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem „miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.”

Z powołanego przepisu Kodeksu Cywilnego, wynika, że dla określenia miejsca zamieszkania osoby fizycznej koniecznym elementem jest ustalenie występowania dwóch przesłanek wskazanych w tym przepisie, a mianowicie: (i) przebywania oraz (ii) zamiaru stałego pobytu.

Przesłanka przebywania została, bez wątpienia, w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku spełniona. Wnioskodawca przebywa w L na stale od listopada 2003 r. Incydentalne wizyty w Polsce nie mają w tym przypadku znaczenia.

Jeżeli chodzi o drugie kryterium, tj. ustalenie zamiaru osoby fizycznej, to przyjmuje się, że powinno być ono zobiektywizowane. Oznacza to, że o zamieszkiwaniu z zamiarem stałego pobytu, można mówić wówczas, gdy „występują okoliczności pozwalające przeciętnemu obserwatorowi na wyciągnięcie wniosku, że określona miejscowość jest głównym ośrodkiem działalności danej dorosłej osoby fizycznej” (tak: S. Dmowski, S. Rudnicki, Komentarz do Kodeksu Cywilnego Księga Pierwsza Część Ogólna, Wydawnictwa Prawnicze, Warszawa 1998, s. 77).

Biorąc pod uwagę, że od listopada 2003 r. Wnioskodawca mieszka w LF wraz z obecną żoną, gdzie wynajmuje mieszkanie i pracuje, należy uznać, że przesłanka „zamiaru stałego pobytu” jest w tym przypadku spełniona i Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania w L (Wielka Brytania). Za taką konstatacją przemawia również fakt, że w latach kolejnych Wnioskodawca w dalszym ciągu mieszkał/mieszka w L. Nie zmienia tego również fakt, że w latach 2004 — 2005 r. była w niewielkich rozmiarach prowadzona działalność gospodarcza w Polsce. Operacje gospodarcze miały bowiem charakter incydentalny i działalność ta uległa zakończeniu w 2005 r. Należy również zaznaczyć, że w żadnym razie nie można twierdzić, że dochody osiągane z działalności gospodarczej prowadzonej w Polsce stanowiły źródło utrzymania Wnioskodawcy. Głównym źródłem utrzymania były bowiem dochody uzyskane przez Wnioskodawcę z pracy zarobkowej w Wielkiej Brytanii, w porównaniu do których dochody z działalności gospodarczej w Polsce były znikome. W związku z powyższym zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (a contrario) Wnioskodawca nie podlegał w latach 2004 - 2006 nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

W konsekwencji dochody Wnioskodawcy podlegały opodatkowaniu na terytorium Polski jedynie na zasadzie ograniczonego obowiązku podatkowego. Ograniczony obowiązek podatkowy dotyczy bowiem tych osób fizycznych (nierezydentów), które nie mają w Polsce miejsca zamieszkania a uzyskują dochody na terytorium Polski.

3. Art. 3 ust 1, ust 1a i ust 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu od 1 stycznia 2007 r.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. „osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).”

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych „za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.”

W świetle art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych „osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).”

W stanie prawnym po 1 stycznia 2007 r. ustawodawca wprowadził do ustawy podatkowej przesłanki uznania miejsca zamieszkania w Polsce, a mianowicie (i) posiadania ośrodka interesów życiowych w Polsce, lub (ił) przebywania na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Ograniczony obowiązek podatkowy dotyczy zatem tych osób fizycznych (nierezydentów), które nie mają w Polsce miejsca zamieszkania tj. nie spełniają przesłanek wskazanych w art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Osoby te podlegają obowiązkowi podatkowemu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) osiąganych w Polsce.

W świetle tego co zostało przedstawione w stanie faktycznym i w pkt 2 stanowiska Wnioskodawcy, należy uznać, że żadna z przesłanek zawartych w art. 3 ust. 1 a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r. nie została w przypadku Wnioskodawcy spełniona. Po pierwsze Wnioskodawcza przebywał w Polsce w 2007 r. krócej niż 183 dni. Po drugie zarówno centrum interesów osobistych jak i gospodarczych składające się na centrum interesów życiowych znajdowały się od 2004 r. w L (żona, praca, mieszkanie). Oznacza to. że w 2007 r. Wnioskodawca nie podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednakże należy dodać, że przepis art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.