2012.08.07 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-454/12-4/EN
z 7 sierpnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2012 r. (data wpływu 30 kwietnia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 lipca 2012 r. (data wpływu 20 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i udokumentowania sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji komorniczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 17 lipca 2012 r. (data wpływu 20 lipca 2012 r.), w którym doprecyzowano opis sprawy, a także uiszczono brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka została zawiązana w dniu 3 kwietnia 2000 r. W dniu 7 listopada 2001 r. Spółka została zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym. Podstawowym celem, dla którego Spółka została powołana i który był realizowany od 2000 r. była inwestycja w postaci obiektu rekreacyjno-sportowego. Inwestycja była realizowana na gruncie, który został wniesiony jako aport do Spółki w zamian za akcje wydane na rzecz Miasta. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT z przyjętym miesięcznym okresem rozliczeniowym.

Całość działalności Spółki od 2000 r. do chwili obecnej była związana bezpośrednio z prowadzoną inwestycją. Wszystkie działania oraz czynności gospodarcze podejmowane przez Spółkę były realizowane wyłącznie w związku z prowadzoną inwestycją. Spółka nie realizowała żadnego innego przedmiotu działalności. Spółka nie podejmowała również jakichkolwiek działań przygotowawczych innych niż związane z wykonaniem obiektu sportowo-rekreacyjnego. Przez cały okres istnienia Spółka nie wykonywała żadnych czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Dopiero po zrealizowaniu inwestycji w projektowanym obiekcie miała być wykonywana działalność zaliczana do działalności obiektów sportowych, która podlegałaby opodatkowaniu VAT.

Grunt, na którym jest prowadzona inwestycja, został wprowadzony do ksiąg Spółki według wartości nominalnej akcji, które zostały wydane Miastu, w związku z otrzymaniem gruntu jako aport.

Wydatki związane z realizacją rozpoczętej inwestycji, jako nakłady na inwestycję, były księgowane na koncie księgowym 083 – „Inwestycje rozpoczęte”. Wydatki te nie były zaliczane przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych przez cały okres realizacji inwestycji, tj. od 2000 roku do chwili obecnej.

Na sumę kosztów zaksięgowanych na koncie „Inwestycje Rozpoczęte” składają się przede wszystkim następujące wydatki:

podatek od nieruchomości za okres od 2000 roku z tytułu posiadania wniesionego aportem gruntu, który był zajęty na inwestycję,
opłata za sporządzenie studium wykonalności,
opłaty za dokumentację techniczną,
opłaty za projekt architektoniczny,
opłaty za pozwolenie na budowę,
wydatki związane ze sporządzeniem biznes planu,
usługi transportowe,
usługi notarialne,
usługi księgowe,
koszty obsługi prawnej,
opłaty bankowe, w tym za prowadzenie rachunku bankowego, przelewy, wydanie promesy decyzji kredytowej;
wynagrodzenia osób zatrudnionych przez Spółkę, w związku z realizacją inwestycji, w tym wynagrodzenia zarządu oraz rady nadzorczej.

Żaden z ww. wydatków nie podlega wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

W przypadku, gdy którykolwiek z ww. wydatków był ponoszony na podstawie faktury VAT podatek VAT zawarty w fakturze był ujmowany w deklaracji VAT-7 jako podatek VAT naliczony podlegający odliczeniu. Z uwagi na fakt, iż Spółka realizowała wyłącznie opisaną wyżej inwestycję, Spółka nie wykonywała żadnych czynności opodatkowanych. Stąd też podatek naliczony ujmowany w deklaracjach VAT-7 powiększał nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym, a jego wartość stanowiła „kwotę do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy”.

W całym okresie działalności Spółka tylko raz wystąpiła z wnioskiem o dokonanie zwrotu bezpośredniego podatku VAT. Spółka złożyła wniosek w sierpniu 2003 r. Wniosek dotyczył zwrotu nadwyżki podatku VAT naliczonego nad należnym w wysokości 164.646 zł. Wartość podatku VAT objęta wnioskiem dotyczyła podatku naliczonego zawartego w wydatkach dokonanych od początku istnienia Spółki do sierpnia 2003 r. Zwrot podatku VAT został dokonany przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w dniu 26 października 2004 r., wraz z opłatą prolongacyjną, wyliczoną jako wartość 50% należnych za okres zwłoki odsetek podatkowych, w wysokości 10.768,50 zł. Od dnia 1 września 2003 r. wartość podatku VAT naliczonego, zapłacona z tytułu wydatków związanych z realizacją inwestycji, była wykazywana w składanych przez Spółkę deklaracjach VAT-7. Z uwagi na brak sprzedaży opodatkowanej, cała kwota podatku naliczonego stanowiła nadwyżkę podatku naliczonego nad podatkiem należnym i była wykazywana jako „kwota do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy”. Spółka nie składała kolejnych wniosków o zwrot podatku na rachunek bankowy.

Obecna sytuacja Spółki nie pozwala na dalsze kontynuowanie inwestycji. Na zaistniały stan wpływ mają następujące czynniki:

wybudowanie przez Miasto kompleksu sportowo-rekreacyjnego. Zrealizowany projekt stanowi bezpośrednią konkurencję dla projektu realizowanego przez Spółkę,
problemy z zapewnieniem dalszego finansowania prowadzonej inwestycji oraz,
problemy ze spłatą zobowiązań Spółki powstałych w wyniku dokonania nakładów na realizację inwestycji.

Przedstawione czynniki pozostają poza kontrolą Wnioskodawcy. Spółka nie miała wpływu na uruchomienie konkurencyjnego obiektu. Okoliczność ta wpłynęła na brak możliwości realizacji przez Spółkę projektowanego celu, a w konsekwencji podważyła sens dalszego finansowania inwestycji. W ślad za tym ogranicza to perspektywy spłaty powstałych już zobowiązań.

Z uwagi na brak środków na spłatę zobowiązań powstałych w wyniku dokonania wydatków związanych z realizacją inwestycji zostały podjęte wobec Spółki czynności egzekucyjne. W ich wyniku w marcu 2012 r. grunt należący do Spółki został wystawiony przez komornika sądowego na licytację. W dniu 19 marca 2012 r., pod nadzorem sędziego, przeprowadzono licytację nieruchomości w wyniku, której dokonano wyboru najkorzystniejszej z ofert oraz przybicia. Kwota zaoferowana w toku licytacji jako zapłata za grunt zostanie powiększona o podatek VAT według stawki 23%. Do gruntu stanowiącego przedmiot licytacji nie mają zastosowania zwolnienia z VAT. Po dokonaniu czynności wymaganych przez art. 998 kodeksu postępowania cywilnego sąd wyda postanowienie o przysądzeniu własności. Zgodnie z art. 999 § 1 k.p.c. prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności przenosi własność na nabywcę i jest tytułem do ujawnienia na rzecz nabywcy prawa własności w katastrze nieruchomości oraz przez wpis w księdze wieczystej lub przez złożenie dokumentu do zbioru dokumentów. Prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności jest także tytułem egzekucyjnym do wprowadzenia nabywcy w posiadanie nieruchomości.

Mając na uwadze, iż w dniu 19 marca 2012 r. nastąpiło przybicie po przeprowadzeniu licytacji zarząd spółki postanowił, iż w terminie do 7 dni od uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności podejmie uchwałę w sprawie zaniechania i likwidacji prowadzonej od 2000 r. inwestycji. W ocenie zarządu przedstawione wyżej okoliczności, jak wybudowanie konkurencyjnego obiektu, brak możliwości finansowania inwestycji oraz zbycie gruntu niezbędnego do dalszego prowadzenia inwestycji wskazuje na brak celowości kontynuowania inwestycji oraz brak rzeczywistej możliwości jej kontynuacji, a tym samym uzasadnia podjęcie decyzji o jej likwidacji.

Mając na uwadze przedstawioną sytuację wątpliwości Spółki dotyczą:

sposobu rozliczania podatku VAT w związku ze sprzedażą gruntu dokonaną w trybie egzekucyjnym oraz,
skutków w zakresie podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego związanych z podjęciem decyzji o zaniechaniu i likwidacji inwestycji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w związku ze sprzedażą licytacyjną dokonaną przez komornika sądowego Spółka jest zobowiązana do wystawienia faktury VAT z tytułu sprzedaży gruntu?
Czy w związku ze sprzedażą licytacyjną dokonaną przez komornika sądowego Spółka jest zobowiązana wykazać w deklaracji VAT-7 obrót z tytułu tej sprzedaży?
Czy w przypadku sprzedaży licytacyjnej dokonanej przez komornika sądowego-obrót ze sprzedaży w deklaracji VAT-7 należy wykazać za okres, w którym doszło do uprawomocnienia się postanowienia sądu o przysądzeniu własności nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W przypadku sprzedaży licytacyjnej dokonanej przez komornika sądowego Spółka nie jest zobowiązana do wystawienia faktury VAT z tytułu sprzedaży gruntu. Obowiązek ten będzie spoczywał na komorniku sądowym.

Zgodnie z art. 18 u.p.t.u. w przypadku sprzedaży licytacyjnej dokonanej w toku postępowania egzekucyjnego płatnikiem podatku VAT jest komornik sądowy. Zgodnie z § 23 ust. 1 i 2 rozporządzenia MF komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.), w przypadku sprzedaży towarów, wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów. Fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT i na Spółce spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą gruntu objętego egzekucją prowadzoną przez komornika sądowego. Z tego też względu w związku z tą sprzedażą na komorniku sądowym będzie spoczywał obowiązek wystawienia faktury VAT potwierdzającej dokonanie sprzedaży gruntu. Faktura zostanie wystawiona przez komornika, jednakże komornik dokona tej czynności w imieniu dłużnika, którym jest Wnioskodawca. Spółka będzie zatem wykazana na fakturze jako sprzedawca.

Ad. 2

W związku ze sprzedażą licytacyjną dokonaną przez komornika sądowego Spółka będzie zobowiązana wykazać w deklaracji VAT-7 obrót z tytułu sprzedaży gruntu.

Sprzedaż gruntu dokonana w postępowaniu egzekucyjnym stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. i podlega wykazaniu w deklaracji VAT-7 dłużnika. Komornik sądowy stosownie do art. 18 u.p.t.u. wykonuje funkcje płatnika, a dłużnik (Spółka) jest podatnikiem, który jest zobowiązany do rozliczenia podatku VAT niezależnie od obowiązków płatnika. Znajduje to dodatkowe potwierdzenie w treści przepisów rozporządzenia MF dotyczących zasad wystawiania faktur VAT przez komorników sądowych, gdzie faktura VAT jest wystawiana w imieniu i na rachunek dłużnika.

Ad. 3

W przypadku sprzedaży licytacyjnej dokonanej przez komornika sądowego obrót ze sprzedaży w deklaracji VAT-7 należy wykazać za okres, w którym doszło do uprawomocnienia się postanowienia sądu o przysądzeniu własności nieruchomości.

W przypadku sprzedaży gruntów zgodnie z art. 19 ust. 1 u.p.t.u. obowiązek podatkowy powstaje z momentem wydania towaru. W przypadku sprzedaży gruntu w ramach postępowania egzekucyjnego za wydanie towaru należy uznać moment, w którym doszło do uprawomocnienia się postanowienia sądu o przysądzeniu własności nieruchomości. Zgodnie z kodeksem postępowania cywilnego w toku postępowania egzekucyjnego dochodzi m.in. do następujących czynności:

licytacji,
przybicia,
uprawomocnienia się przybicia,
wydania postanowienia o przysądzeniu własności,
uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności.

Analiza skutków prawnych wymienionych czynności wskazuje, że dopiero z momentem uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności zbycie gruntu jest skuteczne. Zgodnie z art. 999 § 1 k.p.c. prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności przenosi własność na nabywcę i jest tytułem m.in. do ujawnienia na rzecz nabywcy prawa własności przez wpis w księdze wieczystej. Żadna z czynności poprzedzających uprawomocnienie się postanowienia o przysądzeniu własności takiego skutku nie wywołuje. Także samo wydanie postanowienia przez sąd przed jego uprawomocnieniem nie prowadzi do przeniesienia własności. Stwierdzić zatem należy, że obowiązek podatkowy w zakresie VAT wystąpi w Spółce z momentem uprawomocnienia się postanowienia o przysądzenia własności. W ślad za tym Spółka będzie zobowiązana do wykazania obrotu z tytułu dostawy gruntu za okres, w którym doszło do uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądowym (por wyrok NSA z dnia l7 czerwca 2011 r. sygn. akt I FSK 1064/10, opubl. CBOSA).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, wskazano, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 18 ustawy, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W myśl § 23 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), organy egzekucyjne, określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954, ze zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.), w przypadku sprzedaży towarów, wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów.

Fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów (§ 23 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Stosownie do § 23 ust. 3 cyt. rozporządzenia, za osoby uprawnione do wystawiania faktur w imieniu organów egzekucyjnych uważa się kierowników tych organów lub osoby przez nie upoważnione.

Zgodnie z § 23 ust. 4 ww. rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna spełniać wymogi, o których mowa w § 5 i 7 ust. 1, jak również zawierać:

nazwę i adresy organów egzekucyjnych, określonych w ust. 1,
w miejscu określonym dla sprzedawcy – nazwę i adres dłużnika,
imię i nazwisko lub czytelny podpis osoby uprawnionej do wystawienia faktury.

Kopię faktury, o której mowa w ust. 1-4, organ egzekucyjny przekazuje dłużnikowi, zachowując jedną kopię w swojej ewidencji (§ 23 ust. 5 ww. rozporządzenia).

W § 23 ust. 6 cyt. rozporządzenia postanowiono, iż przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do faktur przesłanych w formie elektronicznej.

Podstawowa zasada dotycząca powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług została sformułowana w art. 19 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

Natomiast jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części (art. 19 ust. 11 ustawy).

Ogólna zasada wynikająca z ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, iż obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru, wykonania usługi lub wystawienia faktury VAT (pod warunkiem, że została wystawiona do 7. dnia od wykonania usługi).

W art. 99 ust. 1 ustawy wskazano, iż podatnicy o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego, oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 – dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Na podstawie art. 921 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.), egzekucja z nieruchomości należy do komornika działającego przy sądzie, w którego okręgu nieruchomość jest położona.

Stosownie do art. 987 Kodeksu postępowania cywilnego, po zamknięciu przetargu sąd w osobie sędziego, pod którego nadzorem odbywa się licytacja, wydaje na posiedzeniu jawnym postanowienie co do przybicia na rzecz licytanta, który zaofiarował najwyższą cenę, po wysłuchaniu tak jego, jak i obecnych uczestników.

Osoba, na rzecz której udzielono przybicia, uzyskuje, jeżeli wykona warunki licytacyjne, prawo do przysądzenia jej własności nieruchomości (art. 995 Kodeksu postępowania cywilnego).

Na mocy art. 998 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego, po uprawomocnieniu się przybicia i wykonaniu przez nabywcę warunków licytacyjnych lub postanowieniu o ustaleniu ceny nabycia i wpłaceniu całej ceny przez Skarb Państwa sąd wydaje postanowienie o przysądzeniu własności.

W myśl art. 999 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego, prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności przenosi własność na nabywcę i jest tytułem do ujawnienia na rzecz nabywcy prawa własności w katastrze nieruchomości oraz przez wpis w księdze wieczystej lub przez złożenie dokumentu do zbioru dokumentów. Prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności jest także tytułem egzekucyjnym tytułem wykonawczym do wprowadzenia nabywcy w posiadanie nieruchomości i opróżnienia znajdujących się na tej nieruchomości pomieszczeń bez potrzeby nadania mu klauzuli wykonalności (…).

Od chwili uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności na rzecz nabywcy należą do niego pożytki z nieruchomości. Powtarzające się daniny publiczne przypadające z nieruchomości od dnia prawomocności postanowienia o przysądzeniu własności ponosi nabywca. Świadczenia publiczno-prawne nie powtarzające się nabywca ponosi tylko wtedy, gdy ich płatność przypada w dniu uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności lub po tym dniu (art. 999 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego).

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT z przyjętym miesięcznym okresem rozliczeniowym. Podstawowym celem, dla którego Spółka została powołana i który był realizowany od 2000 r. była inwestycja w postaci obiektu rekreacyjno-sportowego. Inwestycja była realizowana na gruncie, który został wniesiony jako aport do Spółki w zamian za akcje wydane na rzecz Miasta. Całość działalności Spółki od 2000 r. do chwili obecnej była związana bezpośrednio z prowadzoną inwestycją. Wszystkie działania oraz czynności gospodarcze podejmowane przez Spółkę były realizowane wyłącznie w związku z prowadzoną inwestycją. Spółka nie realizowała żadnego innego przedmiotu działalności. Spółka nie podejmowała również jakichkolwiek działań przygotowawczych innych niż związane z wykonaniem obiektu sportowo-rekreacyjnego. Przez cały okres istnienia Spółka nie wykonywała żadnych czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Dopiero po zrealizowaniu inwestycji w projektowanym obiekcie miała być wykonywana działalność zaliczana do działalności obiektów sportowych, która podlegałaby opodatkowaniu VAT.

Obecna sytuacja Spółki nie pozwala na dalsze kontynuowanie inwestycji. Na zaistniały stan wpływ mają następujące czynniki:

wybudowanie przez Miasto kompleksu sportowo-rekreacyjnego. Zrealizowany projekt stanowi bezpośrednią konkurencję dla projektu realizowanego przez Spółkę,
problemy z zapewnieniem dalszego finansowania prowadzonej inwestycji oraz,
problemy ze spłatą zobowiązań Spółki powstałych w wyniku dokonania nakładów na realizację inwestycji.

Z uwagi na brak środków na spłatę zobowiązań powstałych w wyniku dokonania wydatków związanych z realizacją inwestycji zostały podjęte wobec Spółki czynności egzekucyjne. W ich wyniku w marcu 2012 r. grunt należący do Spółki został wystawiony przez komornika sądowego na licytację. W dniu 19 marca 2012 r., pod nadzorem sędziego, przeprowadzono licytację nieruchomości, w wyniku której dokonano wyboru najkorzystniejszej z ofert oraz przybicia. Kwota zaoferowana w toku licytacji jako zapłata za grunt zostanie powiększona o podatek VAT według stawki 23%. Do gruntu stanowiącego przedmiot licytacji nie mają zastosowania zwolnienia z VAT. Po dokonaniu czynności wymaganych przez art. 998 kodeksu postępowania cywilnego sąd wyda postanowienie o przysądzeniu własności. Zgodnie z art. 999 § 1 k.p.c. prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności przenosi własność na nabywcę i jest tytułem do ujawnienia na rzecz nabywcy prawa własności w katastrze nieruchomości oraz przez wpis w księdze wieczystej lub przez złożenie dokumentu do zbioru dokumentów. Prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności jest także tytułem egzekucyjnym do wprowadzenia nabywcy w posiadanie nieruchomości.

Z uwagi na przedstawioną sytuację Spółka ma wątpliwości czy w związku ze sprzedażą licytacyjną dokonaną przez komornika sądowego Spółka jest zobowiązana do wystawienia faktury VAT z tytułu sprzedaży gruntu oraz czy jest zobowiązana wykazać w deklaracji VAT-7 obrót z tytułu tej sprzedaży, a także czy w przypadku sprzedaży licytacyjnej dokonanej przez komornika sądowego-obrót ze sprzedaży w deklaracji VAT-7 należy wykazać za okres, w którym doszło do uprawomocnienia się postanowienia sądu o przysądzeniu własności nieruchomości.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, iż płatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży gruntu w drodze licytacji (egzekucji) będzie komornik, który obowiązany jest do naliczenia, pobrania i wpłacenia należnego podatku od tej transakcji we właściwym terminie właściwemu organowi podatkowemu. Komornik jest także zobowiązany do wystawienia faktury VAT, zgodnie z § 23 rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. Z kolei podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia powyższej transakcji sprzedaży (tj. zaewidencjonowania transakcji w ewidencjach i rozliczenie jej w deklaracji VAT-7) jest właściciel nieruchomości – Spółka.

Odnosząc się natomiast do kwestii czy w przypadku sprzedaży licytacyjnej dokonanej przez komornika sądowego-obrót ze sprzedaży w deklaracji VAT-7 należy wykazać za okres, w którym doszło do uprawomocnienia się postanowienia sądu o przysądzeniu własności nieruchomości wyjaśnić należy, iż zgodnie z treścią cyt. art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również: przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie. Za czynność taką – stanowiącą przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel – uznać należy także przeniesienie, mocą postanowienia sądu o przysądzeniu, własności nieruchomości będącej przedmiotem egzekucji, na osobę nabywcy ustaloną w postanowieniu o przybiciu (będącym końcowym etapem sprzedaży licytacyjnej), co z kolei stanowi wydanie towaru w rozumieniu art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży nieruchomości gruntowej, uzyskanej w wyniku egzekucji, powstaje z chwilą uprawomocnienia się postanowienia sądu o przysądzeniu własności, gdyż z tą chwilą nabywca może rozporządzać towarem jak właściciel.

Dodatkowo tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego oraz własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej tego zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W pozostałych zakresach dotyczących podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin