INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana … przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2008 r. (data wpływu 28 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych z tytułu udostępnienia własnego wizerunku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych z tytułu udostępnienia własnego wizerunku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca otrzymuje dochody z tytułu umowy o wizerunek. Umowa o wizerunek jest wykorzystaniem wizerunku zawodnika piłki nożnej do celów reklamowych na zasadach wyłączności i obejmuje wszelkiego rodzaju reklamy w folderach, ulotkach reklamowych, bilbordach, kalendarzach, chorągiewkach i innych materiałach reklamowych i pamiątkarskich. W czasie trwania umowy klub ma prawo do wykorzystywania wizerunku zawodnika w obszarze mediów technicznych oraz urządzeń, w tym multimedialnych (internet, usługi on-line). Ponadto umowa mówi o udzieleniu swojego autografu w celach reklamowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w rozliczeniu rocznym PIT-37, zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu z umowy o wizerunek, koszty uzyskania przychodu, które można odliczyć to 20% czy 50%...

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, iż prawo autorskie w rozdziale 10 mówi: ochrona wizerunku, adresata korespondencji i tajemnicy źródeł informacji, w rozliczeniu rocznym o dochodach z umowy o wizerunek można odliczyć 50% kosztów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.) przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe),
2. plastyczne,
3. fotograficzne,
4. lutnicze,
5. wzornictwa przemysłowego,
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne,
7. muzyczne i słowno-muzyczne,
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne,
9. audiowizualne (w tym filmowe) (art. 1 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych).
   
   

Przedmiotem prawa autorskiego jest zatem utwór. Jest to niematerialne dobro prawne, które powinno być odróżniane od materialnego nośnika, na którym zazwyczaj jest utrwalane. Przepis art. 1 ust. 1 cytowanej powyżej ustawy, posługuje się syntetyczną definicją utworu w sposób generalny, określając konieczne cechy wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka. Wytwór niematerialny, aby uzyskać kwalifikację "utworu" w rozumieniu art. 1 ust. 1 ww. ustawy, powinien wykazać następujące cechy:

1. stanowić rezultat pracy człowieka - twórcy,
2. stanowić przejaw działalności twórczej, a więc uzewnętrzniony rezultat działania twórcy o charakterze kreacyjnym,
3. mieć indywidualny charakter.

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Twórcą może być wyłącznie osoba fizyczna, co wynika z samej natury procesu twórczego. Nabycie praw autorskich przez twórcę następuje ex lege wraz ze stworzeniem utworu i jest rezultatem nie aktu prawnego, lecz aktu realnego, określonych czynności faktycznych, psychofizycznych. Ochrona tego prawa przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności (art. 1 ust. 4 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 81 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej. W przypadku braku wyrażonego zastrzeżenia zezwolenie nie jest wymagane, jeżeli osoba ta otrzymała umówioną zapłatę za pozowanie. Przepis ten ma zatem charakter szczególny, gdyż nie dotyczy ochrony autora lub utworu, lecz zawiera postanowienia w istocie ograniczające swobodę wypowiedzi twórczej, głównie ze względu na poszanowanie dóbr osobistych chronionych prawem powszechnym. Termin "wizerunek" w rozumieniu art. 81 oznacza wytwór niematerialny, który za pomocą środków plastycznych przedstawia rozpoznawalną podobiznę danej osoby (lub danych osób).

W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, iż osoba fizyczna nie posiada praw autorskich do swojego własnego wizerunku.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zawarł umowę, na podstawie której udostępnia swój wizerunek dla celów reklamowych. Jak już wcześniej wskazano przedmiotem prawa autorskiego jest utwór. Wizerunek natomiast nie jest utworem. Ponadto prawa autorskie przysługują jedynie twórcy utworu. Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę nie wynika, żeby On sam był twórcą folderów, ulotek reklamowych, bilbordów, kalendarzy i innych materiałów na których przedstawiony jest Jego wizerunek.

Tak więc należy stwierdzić, że w przedstawionym stanie faktycznym nie mamy do czynienia z prawami autorskimi.

Z pisma Ministerstwa Kultury z dnia 14 listopada 2002 r. znak DP/WPA.024/409/02 wynika ponadto, iż „(…) wynagrodzenie za korzystanie z wizerunku nie jest wynagrodzeniem za korzystanie z praw autorskich lub za rozporządzanie nimi. Prawo do wizerunku jest kategorią odrębną od praw pokrewnych. Wynagrodzenie za korzystanie z wizerunku nie może być traktowane jako wynagrodzenie za korzystanie z artystycznego wykonania, bowiem osoba, której wizerunek jest wykorzystywany, nie jest traktowana jako artysta wykonawca”.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) jednym ze źródeł przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Zgodnie natomiast z przepisem art. 13 pkt 2 ww. ustawy przychodami z działalności wykonywanej osobiście są między innymi: przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 (czyli m.in. z uprawiania sportu), stosuje się koszty uzyskania przychodów w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę stanowi ten przychód.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż jest On piłkarzem i zawarł ze swoim klubem umowę o udostępnienie swojego wizerunku. W związku z powyższym otrzymuje wynagrodzenie, które jest związane z uprawianiem przez Niego sportu.

Reasumując, Wnioskodawcy przysługują 20% koszty uzyskania przychodu, gdyż osiągany przez Niego dochód nie jest związany z korzystaniem przez twórców z praw autorskich lub artystów, wykonawców z praw pokrewnych, lecz jest związany z uprawianiem sportu w ramach działalności wykonywanej osobiście.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.