INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana …, przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2008 r. (data wpływu 7 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – osoba fizyczna, prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki jawnej. Posiada 50% udziałów w tej spółce, drugie 50% posiada wspólniczka.

W firmie zatrudniono na umowę-zlecenie męża wspólniczki. Przedmiotem tej umowy jest koordynowanie działań w firmie oraz sprawowanie nadzoru nad poszczególnymi działami pracowniczymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wynagrodzenie z tytułu umowy zlecenia męża wspólniczki jest dla Wnioskodawcy kosztem uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż podatnikiem podatku dochodowego może być wyłącznie wspólnik spółki jawnej – tylko on jako osoba fizyczna – może dokonywać odliczeń kosztów uzyskania przychodów ze wspólnego źródła przychodów.

Skoro zatem, w myśl art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej – także małżonków i małoletnich dzieci pozostałych wspólników, to w stosunku do tego tylko podatnika (wspólnika spółki), który pobierał wynagrodzenie za pracę na podstawie umowy zawartej ze spółką, tego rodzaju wydatek – zdaniem Wnioskodawcy – nie będzie kosztem uzyskania przychodu z działalności prowadzonej w formie spółki. Wynagrodzenie to zaś – jak twierdzi Wnioskodawca – będzie kosztem uzyskania przychodu w stosunku do pozostałych podatników (wspólników spółki).

Wnioskodawca dodał, że Jego stanowisko potwierdzają: postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście z dnia 19 lipca 2007 r. nr 1435/FB2/415/26a/07/ES, oraz postanowienie Urzędu Skarbowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 6 kwietnia 2006 r. nr U.S.1/3/415/18/2006.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy stanowi, iż nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej – także małżonków i małoletnich dzieci wspólników.

Skoro powyższy przepis wyraźnie mówi o „wspólnikach” w liczbie mnogiej, nie zaś o „wspólniku”, należy uznać, że wyłączenie z możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów wartości pracy współmałżonka jednego ze wspólników, dotyczy wszystkich wspólników Spółki.

Ustawodawca w powołanym przepisie posłużył się wyrażeniem „wartość własnej pracy”, które nie zostało zdefiniowane dla potrzeb podatku dochodowego. Użyte pojęcie wskazuje, że chodzi tu o wartość wszelkiego rodzaju pracy świadczonej przez ściśle określone osoby na rzecz zatrudniających je podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Natomiast zakres tego pojęcia nie obejmuje innych należności, które obciążają pracodawcę w związku z zatrudnieniem wskazanych osób. Wartość pracy świadczonej przez małżonka wspólnika będzie wyznaczać wysokość przyznanego mu wynagrodzenia.

W świetle powyższego wartość wynagrodzenia małżonka wspólniczki Spółki jawnej, nie jest kosztem uzyskania przychodu zarówno dla tej wspólniczki, której mąż otrzymuje to wynagrodzenie, ale również dla pozostałych wspólników.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę postanowień Naczelników Urzędów Skarbowych w Warszawie-Śródmieściu oraz w Tomaszowie Mazowieckim, z dnia: odpowiednio 19 lipca 2007 r. nr 1435/FB2/415/26a/07/ES, oraz z dnia 6 kwietnia 2006 r. nr U.S.1/3/415/18/2006, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.