INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2008 r. (data wpływu 29 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej w specjalnej strefie ekonomicznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2008 r. wpłynął do tut. organu wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej w specjalnej strefie ekonomicznej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

„J.” Sp. z o.o., obecnie „T.” Sp. z o.o. (dalej zwana Spółką) w dniu 24 lutego 2006 roku uzyskała zezwolenie Nr 13/SSE na prowadzenie działalności gospodarczej na obszarze specjalnej strefy ekonomicznej.

Uzyskane zezwolenie daje Spółce prawo na prowadzenie na terenie strefy ekonomicznej działalności gospodarczej, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa, w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie strefy oraz usług wykonywanych na terenie strefy określonych w następujących pozycjach PKWiU: 1) Sekcja D, podsekcja DK dział 29, grupa 29,5 - maszyny specjalnego przeznaczenia pozostałe, 1) Sekcja D, podsekcja DL dział 31, grupa 31.6 - sprzęt elektryczny, gdzie indziej niesklasyfikowany, 1) Sekcja K dział 72 - usługi informatyczne, 1) Sekcja K dział 73, grupa 73.1 - usługi badawczo rozwojowe w dziedzinie nauk przyrodniczych i technicznych, 1) Sekcja K dział 74, grupa 74.3 - usługi w zakresie badań i analiz technicznych. Zezwolenie zostało udzielone do dnia 30 listopada 2017 roku.

Spółka, w ramach zezwolenia Nr 13/SSE, prowadzi działalność gospodarczą na terenie strefy ekonomicznej, korzystając z pomieszczeń produkcyjnych i biurowych, wynajmowanych od Specjalnej Strefy Ekonomicznej Sp. z o.o., tj. od spółki zarządzającej specjalną strefą ekonomiczną. Wydatki inwestycyjne, które Spółka poniosła do tej pory dotyczą przede wszystkim zakupu maszyn i urządzeń do produkcji podstawowej, komputerów i oprogramowania oraz mebli biurowych.

Spółka nie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity z 2000 roku Dz. U. Nr 54, poz. 654 ze zm.), ponieważ działalność prowadzona w strefie ekonomicznej generowała stratę.

W 2007 roku, ze względu na szybki rozwój, Spółka podjęła decyzję o budowie własnego budynku produkcyjnego z zapleczem administracyjnym.

Spółka uzyskała kolejne zezwolenie na działalność na obszarze specjalnej strefy ekonomicznej - zezwolenie Nr 37/SSE z dnia 12 czerwca 2007 roku - i dokonała zakupu nieruchomości gruntowej, na której będzie prowadziła inwestycję.

Zakres drugiego zezwolenia jest identyczny z zakresem zezwolenia z dnia 24 lutego 2006 r. Nr 13/SSE.

Wydatki inwestycyjne, które Spółka poniesie w ramach nowego zezwolenie są i nadal będą związane przede wszystkim z budową budynku produkcyjnego, a ponadto z uzupełnieniem istniejącego parku maszynowego. Po oddaniu fabryki do użytkowania, cała działalność Spółki zostanie przeniesiona z pomieszczeń wynajmowanych w G. ul. T. od Specjalnej Strefy Ekonomicznej Sp. z o.o. do nowego budynku produkcyjnego, który będzie zlokalizowany także na obszarze specjalnej strefy ekonomicznej w G.

Wszystkie środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, nabyte w ramach pierwszego zezwolenia Nr 13/SSE, które są traktowane przez Spółkę jako wydatki kwalifikowane w rozumieniu przepisów § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 roku w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 224, poz. 2270 ze zm.), zostaną przeniesione do nowego miejsca prowadzenia działalności w strefie ekonomicznej.

W nowej siedzibie Spółka będzie kontynuowała dotychczasową działalność.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Spółka będzie miała prawo korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity z 2000 roku Dz. U. Nr 54, poz. 654 ze zm.) w oparciu o dwa zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (Nr 13/SSE i Nr 37/SSE) w momencie przeniesienia całej swojej działalności gospodarczej do budynku produkcyjnego wybudowanego w ramach drugiego zezwolenia (Nr 37/SSE)...

Spółka stoi na stanowisku, że będzie miała prawo, na podstawie przepisów art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity z 2000 roku Dz. U. Nr 54, poz. 654 ze zm.) korzystać ze zwolnienia od podatku dochodu uzyskanego z działalności prowadzonej w specjalnej strefie ekonomicznej, aż do wyczerpania pomocy publicznej (nie dłużej jednak niż do 30 listopada 2017 roku), której wielkość ustalona zostanie z uwzględnieniem wydatków kwalifikowanych poniesionych w ramach obu zezwoleń: Nr 13/SSE z dnia 24-02-2006 oraz z dnia Nr 37/SSE z 12-06-2007.

Spółka uważa, że zaprzestanie prowadzenia działalności w G. przy ul. T. (zezwolenie Nr 13/SSE), w związku z przeniesieniem tej działalności do nowego budynku produkcyjnego zlokalizowanego w G. przy ul. S. (zezwolenie Nr 37/SSE) nie pozbawi Spółki prawa do uwzględniania w kalkulacji zwolnienia podatkowego wartości wydatków kwalifikowanych poniesionych w ramach pierwszego zezwolenia Nr 13/SSE, ponieważ działalność będzie nadal prowadzona na obszarze specjalnej strefy ekonomicznej, a nabyte uprzednio środki trwałe, pomimo ich przemieszczenia, pozostaną własnością Spółki i będą nadal wykorzystywane przez nią do wytwarzania "wyrobów strefowych".

Ponadto Spółka stoi na stanowisku, że aby zachować prawo do zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity z 2000 roku Dz. U. Nr 54, poz. 654 ze zm.) w pełnej wysokości (tj. uwzględniającej wydatki kwalifikowane poniesione w ramach dwóch zezwoleń), nie ma obowiązku ustalania odrębnego dochodu dla każdego zezwolenia, gdyż działalność prowadzona jest w ramach jednego przedsiębiorstwa, a drugie zezwolenie dotyczy rozbudowy istniejącego i działającego przedsiębiorstwa.

Spółka będzie natomiast prowadziła ewidencję w taki sposób, aby jednoznacznie wynikało z niej przyporządkowanie wydatków inwestycyjnych oraz utworzonych nowych miejsc pracy do każdego z zezwoleń. Jak podkreśliła, jest to niezbędne, aby mogła wykazać, że wywiązała się z warunków, określonych w każdym z uzyskanych zezwoleń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (j.t. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274), specjalna strefa ekonomiczna jest ustanawiana w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, wydawanego na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki uzgodniony z ministrem właściwym do spraw rozwoju regionalnego. Rozporządzenie określa wielkość i warunki udzielania pomocy publicznej przedsiębiorcom prowadzącym działalność gospodarczą na terenie strefy.

Na mocy art. 12 ust. 1 tej ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zasady tego zwolnienia dotyczące osób prawnych określa art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). W myśl tego przepisu wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4 - 6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, o którym mowa w cytowanym powyżej przepisie uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot i warunki prowadzenia działalności (art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca na podstawie zezwolenia, wydanego w imieniu Ministra Gospodarki, z dnia 24 lutego 2006 r. Nr 13/SSE oraz z dnia 12 czerwca 2007 roku Nr 37/SSE prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. W okresie prowadzenia tej działalności, szczegółowe zasady korzystania przez przedsiębiorców z pomocy publicznej określają następujące akty wykonawcze:

• rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. z 2004 r. Nr 224, poz. 2270 ze zm.), które obowiązywało w okresie od dnia 30 października 2004 r. do dnia 11 grudnia 2006 r.,

• rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. z 2006 r. Nr 228, poz. 1667 ze zm.), obowiązujące od dnia 12 grudnia 2006 r.

Oznacza to, że rozstrzygając o prawie korzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy uwzględniać warunki korzystania z pomocy publicznej wynikające z uregulowań odpowiedniego rozporządzenia obowiązującego Spółkę w danym okresie.

Ogólne przesłanki warunkujące nabycie prawa do omawianego zwolnienia, wynikające z treści wymienionych powyżej aktów wykonawczych, pozostają jednak niezmienne.

Pomoc publiczna udzielana podatnikom, działającym w specjalnej strefie ekonomicznej w postaci zwolnienia od podatku dochodowego przyjmuje formę pomocy regionalnej, która udzielana jest w celu wspierania nowych inwestycji lub tworzenia nowych miejsc pracy związanych z daną inwestycją (§ 3 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia Rady Ministrów).

Zwolnienie to może stosować podatnik, który:

• prowadzi działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie uzyskanego zezwolenia (zezwoleń),

• osiąga dochód z tej działalności,

• poniósł określonej wartości wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną, w świetle definicji zawartych w § 3 ww. rozporządzeń,

• przez określony minimalny okres będzie prowadził działalność gospodarczą na terenie strefy, nie przeniesie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne oraz utrzyma nowo utworzone miejsca pracy.

Natomiast zgodnie z przepisami § 5 ust. 3 powołanych rozporządzeń, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.

Tak więc w przepisie § 5 ust. 3 ww. rozporządzeń prawodawca nakazał wyodrębnienie uzyskiwanego dochodu tylko w odniesieniu do działalności prowadzonej na terenie strefy oraz poza strefą. W szczególności powyższe oznacza, iż w przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, cała działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie (względem tej prowadzonej poza obszarem SSE), a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłączanie na terenie strefy.

Podkreślić należy, że w treści unormowań regulujących zasady korzystania ze zwolnienia podatkowego w specjalnej strefie ekonomicznej brak jest zapisów, które nakładałyby obowiązek prowadzenia odrębnej księgowości podatkowej dla każdego z projektów, na które zostały wydane zezwolenia strefowe z osobna. Brak jest także regulacji nakazujących ustalenie odrębnego wyniku finansowego, jeżeli obydwa projekty będą zlokalizowane na terenie SSE, a działalność z nimi związana będzie wykonywana przez tego samego podatnika podatku dochodowego.

Natomiast, w kontekście sformułowanego zapytania, zauważyć należy, że zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ww. ustawy podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w powyższym przepisie są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jednolity Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.). Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca obowiązany jest prowadzić ewidencję w sposób wskazany przepisem art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych bez względu na to, ile zezwoleń uzyskał.

W konsekwencji, jeżeli będzie on – jak wskazuje we wniosku - prowadzić całość działalności na terenie SSE, zobowiązany jest do prowadzenia ewidencji spełniającej wymogi art. 9 ust. 1 ustawy, czyli w sposób umożliwiający m.in. określenie kwoty dochodu zwolnionego od podatku dochodowego od osób prawnych oraz podlegającego opodatkowaniu, niezależnie od liczby posiadanych zwolnień strefowych.

W związku z powyższym dla celów korzystania z dwóch zezwoleń, niezbędnym jest, by ewidencja w „dodatkowym” zakresie zapewniła wyodrębnienie środków trwałych oraz utworzonych nowych miejsc pracy związanych z nowym projektem. W konsekwencji operacja ta umożliwi rozliczenie obydwu projektów pod kątem wypełnienia warunków określonych w zezwoleniach oraz ustalenie kosztów inwestycji poniesionych w związku z realizacją tych projektów dla celów kalkulacji przysługującego Spółce limitu pomocy publicznej.

Reasumując, biorąc pod uwagę zaprezentowany opis zdarzenia przyszłego, Spółka jest zobowiązana do prowadzenia jednej ewidencji spełniającej wymogi art. 9 ust. 1 ustawy, czyli w sposób pozwalający m.in. na określenie kwoty dochodu zwolnionego od podatku dochodowego od osób prawnych oraz podlegającego opodatkowaniu, niezależnie od liczby posiadanych zezwoleń strefowych. Brak jest natomiast wymogu dodatkowego podziału dochodów działalności prowadzonej na terenie strefy dla projektów strefowych związanych z odrębnymi zezwoleniami, w kwestii sposobu rozliczania kwoty zwolnienia podatkowego kluczowe są powiem przepisy podatkowe.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadzając podział na działalność opodatkowaną oraz wyodrębnioną działalność zwolnioną nie nakazuje wydzielać różnych rodzajów działalności zwolnionej i traktować ich odrębnie - tym bardziej zatem nie ma obowiązku wydzielania w ramach działalności zwolnionej dochodów z poszczególnych projektów inwestycyjnych. Wobec tego, jeżeli dany rodzaj działalności jest objęty zezwoleniem i działalność Przedsiębiorcy spełnia wymogi ustawy i rozporządzeń dotyczących Specjalnej Strefy Ekonomicznej oraz jednocześnie ogólny maksymalny dostępny poziom pomocy publicznej nie został wykorzystany, nie ma formalnych przeszkód do skorzystania z pomocy publicznej w postaci zwolnienia z podatku dochodowego.

Innymi słowy dla sprawdzenia, czy Spółka, jako przedsiębiorca strefowy, posiadający więcej niż jedno zezwolenie na działalność w strefie, może nadal skorzystać ze zwolnienia podatkowego, winna określić maksymalny dostępny poziom pomocy publicznej wygenerowany przez wszystkie swoje wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą oraz porównać go z wielkością pomocy już otrzymanej w jakiejkolwiek formie.

Dodatkowo, na marginesie sprawy, należy wskazać, że zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania tym podatkiem jest – z zastrzeżeniem wypadków, o których mowa w art. 21 i 22 - dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich został on osiągnięty. Podstawę opodatkowania stanowi natomiast dochód ustalony zgodnie z zasadami określonymi w art. 7 albo w art. 7a ust. 1 tej ustawy po odliczeniu wartości wskazanych w art. 18 ust. 1.

Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. W sytuacji, gdy koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Podatnik ma wówczas prawo obniżyć dochód o wysokość poniesionej w roku podatkowym straty w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty (art. 7 ust. 5 omawianej ustawy).

Przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania, na mocy przepisu art. 7 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uwzględnia się między innymi:

• przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku,

• kosztów uzyskania wskazanych powyżej przychodów.

Wymienionych przychodów i kosztów uzyskania przychodów, nie uwzględnia się również przy ustalaniu straty (art. 7 ust. 4 wskazanej ustawy).

Katalog dochodów podlegających zwolnieniu od opodatkowania zawiera powołany powyżej art. 17 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie Spółka zamierza ponieść wydatki na tworzenie nowych miejsc pracy oraz na nową inwestycję realizowaną na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w oparciu o zezwolenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, ma ona prawo skorzystać z pomocy publicznej w postaci zwolnienia z opodatkowania dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie tej strefy, przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Skoro dochody te będą wolne od tego podatku, zgodnie z unormowaniem art. 7 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej i kosztów ich uzyskania nie uwzględnia się przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania. Wartości te nie są brane pod uwagę również przy ustalaniu straty (art. 7 ust. 4 wskazanej ustawy).

Oznacza to, że strata poniesiona przez Spółkę w wyniku prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej nie jest stratą podatkową w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nadwyżka kosztów poniesionych w związku z tą działalnością nad osiągniętymi z niej przychodami stanowi jedynie stratę ekonomiczną (bilansową).

Ustawodawca nie przewidział w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych możliwości obniżenia dochodu uzyskanego przez Spółkę z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej o tego rodzaju straty poniesione w latach poprzednich. Za takim stanowiskiem przemawia samo brzmienie art. 17 ust. 1 pkt 34 tej ustawy, w którym ustawodawca posłużył się pojęciem „dochodu”. Przepis ten stanowi jeden z wyjątków od ogólnej zasady, zgodnie z którą dochód uzyskany przez podmioty wskazane w art. 1 omawianej ustawy podlega opodatkowaniu. Wobec tego, nie może być on interpretowany rozszerzająco.

Również akty prawne normujące sposób obliczania wysokości przysługującej podatnikowi pomocy publicznej, nie zawierają przepisów stanowiących podstawę prawną dla dokonania takiej operacji przez podmioty, którym zezwolenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, wydano po dniu 31 grudnia 2000 r.

Podsumowując, Spółka - obliczając wysokość zwolnienia podatkowego za rok 2008 i lata następne - nie ma prawa do pomniejszenia dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej prowadzonej, na podstawie uzyskanego w 2006 r. zezwolenia, na obszarze specjalnej strefy ekonomicznej o wysokość straty (nie więcej niż 50% w każdym roku podatkowym) poniesionej - na tej działalności - w poprzednich latach podatkowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, ul. Zwycięstwa 26/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 – 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.