INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2008 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu: 10 lipca 2008 r., data wpływu do Biura KIP: 14 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi gastronomicznej wraz z zabawką – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi gastronomicznej wraz z zabawką.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka – jako podatnik – prowadzi działalność gospodarczą w postaci usług gastronomicznych, świadczonych w ramach sprzedaży z kontenerów, zlokalizowanych przy sieciach handlowych. Zgodnie z przepisami podatkowymi, przedmiot wykonywanej przez Spółkę w opisanym powyżej zakresie działalności, podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 7%. W chwili obecnej Spółka – celem uatrakcyjnienia swojej oferty i pozyskania klientów – zamierza do sprzedawanych posiłków dodawać zabawkę (tzw. zestaw dziecięcy), której wartość nabycia nie przekroczy 50% ceny całego zestawu. Jednocześnie nie będzie możliwe nabycie samej zabawki odrębnie – bez zakupu posiłków. Nadmienić należy, iż sprzedaż samych zabawek podlega opodatkowaniu stawką 22% w zakresie podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku sprzedaży tzw. zestawu dziecięcego (tzn. posiłek + zabawka) można dla całego zestawu stosować stawkę 7% podatku VAT w sytuacji, kiedy wartość nabycia zabawki nie będzie przekraczać 50% ceny całego zestawu, zaś samej zabawki nie można nabyć osobno (bez posiłku)...

Zdaniem Wnioskodawcy, w wyżej opisanym stanie faktycznym możliwe będzie, w przypadku sprzedaży tzw. zestawu dziecięcego (tzn. posiłek + zabawka) zastosowanie dla całego zestawu stawki 7% podatku VAT w sytuacji, kiedy wartość nabycia zabawki nie będzie przekraczać 50% ceny całego zestawu.

Przedmiot działalności Spółki, zgodnie z klasyfikacją PKWiU stanowią „usługi gastronomiczne pozostałe”, opodatkowane stawką 7% VAT (PKWiU 55.30.14). Z uwagi na fakt, iż produktem wiodącym w zestawie (powyżej 50% wartości całego zestawu) jest usługa gastronomiczna opodatkowana 7% stawką VAT, to całość zestawu należy opodatkować wg stawki właściwej dla produktu wiodącego. Podatnik podkreśla, iż cały zestaw (posiłek + zabawka) stanowi integralną całość. Nie można nabyć samej zabawki – bez posiłku, bowiem zabawki będą sprzedawane tylko i wyłącznie w ramach zestawu dziecięcego. Wobec powyższego uznać należy, iż zabawka jest integralną częścią całego zestawu, zaś w sytuacji, kiedy charakter wiodący w stosunku do proporcji między wartością zabawki a wartością usługi gastronomicznej ma usługa, to dla całości należy zastosować stawkę podatku VAT przewidzianą dla usługi gastronomicznej, tj. 7%. Analogiczne stanowisko zaprezentował Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie w postanowieniu z dnia 17 lutego 2006 r., nr 1472/RPP1/443-105/06/KB, które to stanowisko zostało potwierdzone w innej sprawie w postanowieniu z dnia 12 lipca 2006 r. nr VI/443-112/06/JD Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku. Ponadto na poparcie swojego stanowiska Podatnik przytacza przykłady orzecznictwa dotyczące pokrewnych tematów, np. wyrok z dnia 16 października 1998 r. wydany przez Naczelny Sąd Administracyjny (I SA/Wr 836-839/98) oraz wyrok Trybunału Europejskiego z dnia 25 lutego 1999 r. sygn. akt C-349/96.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Do czynności traktowanych na równi z dostawą towarów, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy – ustawodawca zaliczył przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

nbspnbsp - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Jednocześnie z treści art. 7 ust. 3 ustawy wynika, iż nie uznaje się za dostawę towarów przekazywania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Przepis art. 7 ust. 4 ustawy o VAT definiuje prezenty o małej wartości, przez które rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób,
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli wartość rynkowa przekazanego towaru nie przekracza 5 zł.

Z kolei przez próbki, w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o VAT, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

Wynika z powyższego, że ustawodawca wyłączył z opodatkowania czynności, które generalnie ściśle związane są z prowadzonym przedsiębiorstwem – drukowane materiały reklamowe i informacyjne, próbki towarów, prezenty. Skoro art. 7 ust. 3 cyt. ustawy zawiera wyłączenia związane z prowadzoną działalnością z ust. 2, prowadzi to do wniosku, że ust. 2 dotyczy nieodpłatnego przekazania towarów bez wynagrodzenia na cele zarówno związane jak i nie związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Przeciwne twierdzenie oznaczałoby, że ustawodawca w art. 7 ust. 3 wyłączył z opodatkowania czynności, które i tak nie podlegają opodatkowaniu.

Zatem opodatkowaniu podatkiem VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towaru stanowiącego drukowane materiały reklamowe i informacyjne bądź spełniającego warunki do uznania go za prezent o małej wartości lub próbkę. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tego towaru pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gastronomicznej, celem uatrakcyjnienia swojej oferty i pozyskania klientów – zamierza do sprzedawanych posiłków dodawać zabawkę (tzw. zestaw dziecięcy), której wartość nabycia nie przekroczy 50% ceny całego zestawu.

Zatem przedmiotem sprzedaży jest produkt na który składa się usługa główna, czyli usługa gastronomiczna, w ramach której wydawany jest posiłek oraz zabawka. Wobec powyższego w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia w istocie z dwoma czynnościami podlegającymi opodatkowaniu, a mianowicie ze świadczeniem usługi oraz z dostawą towarów. Tak więc każdą z tych czynności należy rozpatrywać odrębnie, ze wszelkimi tego konsekwencjami podatkowymi.

Stosownie do zasad metodycznych klasyfikacji statystycznych - na podstawie Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania, w tym także dla usług według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%. Jej obniżenie możliwe jest tylko wówczas, gdy przewiduje to ustawa lub też rozporządzenia wykonawcze do ustawy. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.) w § 5 ust. 1 postanowiono, iż stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

W związku z powyższym, jeżeli wykonywane przez Spółkę czynności zakwalifikowane są – jak stwierdza Wnioskodawca – do grupowania PKWiU 55.30.14 „usługi gastronomiczne pozostałe” – to właściwą stawką podatku od towarów i usług, stosownie do poz. 26 zał. nr 1 do cyt. rozporządzenia będzie stawka podatku VAT w wysokości 7%.

Wskazać należy, iż stawka ta nie dotyczy czynności świadczonych w ramach usług gastronomicznych, które zostały wyłączone w poz. 26, tj. sprzedaży napojów alkoholowych, piwa, sprzedaży kawy i herbaty, napojów bezalkoholowych gazowanych, wód mineralnych, a także sprzedaży w stanie nieprzetworzonym innych towarów opodatkowanych stawką 22%.

Natomiast przekazanie zabawki należy potraktować jak dostawę towarów, z uwzględnieniem zasad wskazanych w cyt. wyżej przepisach art. 7 ust. 2-7 ustawy o VAT.

Reasumując, w przypadku sprzedaży tzw. zestawu dziecięcego, w skład którego wchodzi usługa gastronomiczna (posiłek) wraz z zabawką, nie może być zastosowana jednolita stawka podatku VAT w wysokości 7%.

Tut. Organ stwierdza również, że powołany przez Stronę wyrok z dnia 16 października 1998 r., sygn. akt I SA/Wr 836-839/98 jest rozstrzygnięciem w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niej się zawęża, w związku z tym, nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Z kolei wskazany we wniosku wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 25 lutego 1999 r., sygn. akt C-349/96 dotyczy odmiennego stanu faktycznego od zaistniałego w sprawie, bowiem rozstrzygał w kwestii usług ubezpieczeniowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. Organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.