Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-1169/12-4/JB
z 5 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 10.09.2012 r. (data wpływu 13.09.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia jednorazowo w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatku na zakup samochodu osobowego oraz skutków podatkowych wycofania tego samochodu z działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.09.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia jednorazowo w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatku na zakup samochodu osobowego oraz skutków podatkowych wycofania tego samochodu z działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej - kancelarii radców prawnych. Wnioskodawca ma zamiar rozpocząć wykonywanie dodatkowej obsługi prawnej - na rzecz osób i instytucji nie będących klientami spółki cywilnej. W związku z tym konieczne stanie się podjęcie wykonywania indywidualnej działalności gospodarczej, która będzie prowadzona równolegle do działalności w formie spółki cywilnej (nazywana będzie dalej „działalnością indywidualną”). Wnioskodawca dysponuje samochodem osobowym stanowiącym jego majątek prywatny o wartości około 20.000,00 złotych (zwany dalej „starym samochodem”). Samochód nie jest wykorzystywany przy prowadzeniu działalności w formie spółki cywilnej. W związku z przewidywanym rozpoczęciem wykonywania indywidualnej działalności gospodarczej, Wnioskodawca zamierza przekazać ten samochód na potrzeby wykonywania tej działalności indywidualnej. Wnioskodawca zamierza wykorzystywać samochód dla celów indywidualnej działalności gospodarczej krócej niż jeden rok. Przed upływem jednego roku rozważa zakup nowego samochodu, który zostanie ujęty w ewidencji środków trwałych indywidualnej działalności. W związku z tym, że posiadany aktualnie samochód będzie użytkowany przez Wnioskodawcę przez okres krótszy niż jeden rok nie zostanie on zaliczony do środków trwałych indywidualnej działalności. Jego wartość z dnia przekazania na potrzeby wykonywanej indywidualnej działalności zostanie jednorazowo zaliczona do kosztów uzyskania przychodu. Po ewentualnym zakupie nowego samochodu, a w każdym razie przed upływem jednego roku od dnia przekazania na potrzeby wykonywania indywidualnej działalności, stary samochód zostanie przekazany na cele osobiste Wnioskodawcy.

Pismem z dnia 26.11.2012 r. Wnioskodawca doprecyzował przedmiotowy wniosek, informując, iż księgowość nowej indywidualnej działalności gospodarczej będzie prowadzona w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów przy zastosowaniu metody uproszczonej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe będzie jednorazowe zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu wartości samochodu używanego, w momencie przekazania go na potrzeby wykonywanej indywidualnej działalności gospodarczej, przy założeniu, że będzie on użytkowany krócej niż 1 rok?
   
2. Czy przekazanie samochodu z powrotem na cele osobiste spowoduje powstanie przychodu dla wnioskodawcy lub konieczność dokonania korekty kosztów uzyskania przychodu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy ad. 1 prawidłowe będzie obciążenie w sposób jednorazowy kosztów uzyskania przychodu w momencie przekazania samochodu na cele związane z wykonywaniem indywidualnej działalności gospodarczej, mając na uwadze założenie, że samochód ten będzie użytkowany na potrzeby tejże działalności krócej niż jeden rok.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 3 updof, amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania inne przedmioty, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą (...) zwane środkami trwałymi.

Stary samochód będzie używany przez podatnika na potrzeby związane z wykonywaniem indywidualnej działalności gospodarczej do momentu zakupu nowego samochodu, co nastąpi przed upływem jednego roku od dnia rozpoczęcia wykonywania tej działalności. Z uwagi na powyższe stary samochód nie spełnia wszystkich warunków niezbędnych do zakwalifikowania go do środków trwałych i dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Natomiast z uwagi na fakt, że samochód ten będzie wykorzystywany na cele związane z prowadzoną indywidualną działalnością gospodarczą spełnia przesłanki do uwzględnienia jego wartości (aktualnej na dzień przekazania go na potrzeby wykonywania indywidualnej działalności gospodarczej) jednorazowo w koszty uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy ad. 2 przekazanie starego samochodu z powrotem na cele osobiste, nie spowoduje przychodu po stronie Wnioskodawcy ani konieczności dokonania korekty kosztów uzyskania przychodu. W związku z tym, że przekazanie starego samochodu na cele osobiste nie jest równoznaczne z jego sprzedażą to tym samym nie spowoduje powstania przychodu. Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 updof, przychód powstanie, jeżeli ten składnik majątku zostanie sprzedany w okresie 6 lat po wycofaniu go z działalności gospodarczej. Także i zmiana przeznaczenia składnika majątku (wcześniej wykorzystywanego w działalności gospodarczej) nie spowoduje wykluczenia jego wartości z kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Aby określony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• być właściwie udokumentowany.
  
  

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano, oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest, więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

W myśl art. 22a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
   
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
   
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Przy kwalifikowaniu składników majątku do środków trwałych jednym z decydujących kryteriów jest przewidywany okres ich używania dłuższy niż rok.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca dla celów prowadzonej działalności gospodarczej zamierza wykorzystywać, przez okres krótszy niż jeden rok, samochód osobowy stanowiący jego majątek prywatny. Nie zostanie on zaliczony do środków trwałych indywidualnej działalności, a jego wartość zostanie jednorazowo zaliczona do kosztów uzyskania przychodów firmie Wnioskodawcy. Przed upływem jednego roku od dnia przekazania na potrzeby działalności, samochód zostanie przekazany na cele osobiste Wnioskodawcy.

W świetle powyższego, jeżeli Wnioskodawca dla zakupionego samochodu (używanego) wykorzystywanego dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, określi okres użytkowania krótszy niż rok i nie zaliczy tego samochodu do środków trwałych, to wydatek poniesiony na jego zakup może zostać zaliczony bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 22 ust. 6b ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6 (prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów), z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Zauważyć przy tym należy, że wynikająca z treści art. 22 ust. 6b definicja momentu poniesienia kosztu dotyczy wszystkich podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, niezależnie od przyjętej metody ewidencjonowania (ujęcia) zdarzeń gospodarczych.

Zaznaczyć również należy, iż zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Podkręcić zatem należy, iż zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie składników majątku, możliwe jest, jeżeli podatnik wykaże, iż składniki majątku były faktycznie wykorzystywane w działalności i przyczyniły się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Jeżeli jednak zakupiony składnik majątku nie przyczynia się do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, gdyż służy celom osobistym, wydatek na jego zakup nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc się natomiast w tym miejscu do sytuacji, iż przedmiotowy samochód osobowy zostanie przed upływem roku przekazany na potrzeby Wnioskodawcy, stwierdzić należy, iż:

Zgodnie z brzmieniem art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są:

1. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta,
   
2. działalność wykonywana osobiście,
   
3. pozarolnicza działalność gospodarcza,
   
4. działy specjalne produkcji rolnej,
   
5. (uchylony)
   
6. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą,
   
7. kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c),
   
8. odpłatne zbycie z zastrzeżeniem ust. 2:
   
   
   1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
      
   2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
      
   3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
      
   4. innych rzeczy,
      • jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
   
   
9. inne źródła.
   
   

W rozpatrywanej sprawie, zauważyć należy, iż Wnioskodawca nie dokona opłatnego zbycia samochodu osobowego, wykorzystywanego przez Niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a jedynie przekaże go na potrzeby osobiste.

Fakt przekazania samochodu osobistego na potrzeby Wnioskodawcy, nie spowoduje powstania po Jego przychodu, w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, wyjaśnić należy, iż wycofanie samochodu osobowego z działalności gospodarczej nie jest wykazywane w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Zatem nie wystąpi konieczność korygowania kosztów uzyskania przychodów, skoro samochód ten będzie faktycznie wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej.

Zauważyć jednakże należy, że gdyby jednak dany składnik majątku nie przyczynił się do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, wydatki poniesione na jego nabycie nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Ciężar wykazania związku poniesionych wydatków z działalnością gospodarczą oraz ich wpływu na wysokość osiągniętych przychodów ciąży na podatniku. Natomiast procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku. Mając powyższe na uwadze, tut. organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby pełną ocenę tego, czy zakupiony samochód osobowy wykorzystywany będzie w prowadzonej działalności.

Reasumując, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz przywołane przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż w rozpatrywanej sprawie:

• prawidłowe będzie zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu wartości samochodu używanego, wykorzystywanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej poniżej jednego roku do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio (jednorazowo) w dacie jego poniesienia,

• natomiast przekazanie samochodu z powrotem na cele osobiste Wnioskodawcy - przed upływem jednego roku od dnia przekazania go na potrzeby wykonywanej indywidualnej działalności gospodarczej - nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy przychodu oraz nie będzie on zobowiązany do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.