INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2008r. (data wpływu 10 lipca 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania towarów kontrahentom - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lipca 2008r. wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania towarów kontrahentom.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie produkcji i sprzedaży płytek ceramicznych oraz ceramicznych wyrobów sanitarnych. Wnioskodawca prowadzi również działalność z zakresu handlu produktami stosowanymi do wyposażania łazienek i innych pomieszczeń mieszkalnych.

W ramach powyższej działalności, Wnioskodawca utrzymuje ożywione kontakty z kontrahentami, wraz z którymi buduje sieć dystrybucji i sprzedaży oferowanych przez siebie towarów. Budowaniu takiej sieci służy szereg podejmowanych przez podatnika czynności reklamowych i marketingowych, których głównym celem jest zwiększanie rozpoznawalności Wnioskodawcy na rynku, znajomości i renomy jego marki, produktów oraz najnowszych kolekcji wyrobów i towarów. Te działania marketingowe i reklamowe polegają m.in. na:

1. Przekazywaniu kontrahentom płyt, z naklejonymi aktualnymi kolekcjami płytek - w celach prezentacyjnych. Płyty te są wyklejane płytkami podatnika. Płytki te, jak też materiały (klej, fugi, listwy wykończeniowe, spoiny) zapewnia Wnioskodawca. Wyklejone płyty są wkładami do ekspozytorów znajdujących się w sklepach kontrahentów współpracujących z Wnioskodawcą. W ekspozyturach tych dane linie produktów są eksponowane, celem ułatwienia konsumentom wizualizacji. Po zakończeniu sezonu, dane płytki są skuwane i niszczone. Na tej samej płycie Wnioskodawca umieszcza nową linię produktów. W przypadku zakończenia współpracy kontrahenci mają obowiązek zwrócić ekspozytor wraz z płytą.
2. Przekazywaniu kontrahentom współpracującym z Wnioskodawcą kolekcji kafelek celem wykonania z ich użyciem aranżacji eksponowanej w miejscu sprzedaży (boks stanowiący aranżację przykładowego wnętrza). Aranżacje te są wykonywane albo w całości według projektu Wnioskodawcy i na jego koszt (materiały - płytki, kleje, fugi, elementy wykończeniowe, robocizna, itd), albo przez kontrahenta Wnioskodawcy, który od Wnioskodawcy otrzymuje wyłącznie płytki.
   
   

Na tle tak przedstawionego stanu faktycznego powstały wątpliwości, czy w opisanym stanie faktycznym przekazanie płytek i materiałów z przeznaczeniem wyłącznie do celów reklamowych i marketingowych stanowi czynność zrównaną z odpłatną dostawą, powodującą konieczność wystawienia faktury wewnętrznej i naliczenia podatku należnego

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy przekazanie kontrahentom wkładów do ekspozytorów (płyta - formatka +wyklejone na niej płytki ceramiczne) w celach reklamowych (tj. używania ich do ekspozycji towarów Wnioskodawcy w miejscu ich sprzedaży przez kontrahentów) jest czynnością zrównaną z odpłatną dostawą i czy powoduje on obowiązek wystawienia faktury wewnętrznej i naliczenia VAT należnego...
Czy przekazanie kontrahentom płytek oraz materiałów podstawowych (fugi, kleje, spoiny, listwy) służących do wykonania w sklepie kontrahenta boksu aranżacyjnego jest czynnością zrównaną z odpłatną dostawą i czy powoduje on obowiązek wystawienia faktury wewnętrznej i naliczenia VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy przekazanie materiałów w postaci płytek, kleju, fug, formatek i robocizny czy to na potrzeby wyklejenia płyt stanowiących wkłady do ekspozytorów, czy to na potrzeby wykonania aranżacji w sklepie kontrahenta, jest ściśle związane z działalnością przedsiębiorstwa podatnika. A zatem nie ma konieczności naliczania podatku VAT. Opodatkowane jest bowiem tylko przekazanie przez podatnika towarów „na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem".Powyższe wnioski można wyciągnąć na podstawie następującego rozumowania:

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowane są odpłatne dostawy towarów (m.in. rzeczy ruchomych) na terytorium kraju. W drodze wyjątku ustawodawca traktuje jako odpłatną dostawę także niektóre nieodpłatne przekazania towarów. Wynika to z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

• przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jak również
• wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny
  
  

- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o naliczony od tych czynności (w całości lub w części).

Jak wynika z wykładni literalnej art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa w sposób nieodpłatny jest opodatkowane VAT tylko wtedy, gdy łącznie są spełnione dwie przesłanki:

• przekazanie towarów odbywa się „na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem" oraz
• podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z tymi towarami.
  
  

Wykładnia językowa tego przepisu prowadzi do wniosku, że nie jest opodatkowane zarówno:

• nieodpłatne przekazanie jakichkolwiek towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, bez względu na prawo do odliczenia, jak i
• przekazanie towarów na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem w sytuacji gdy podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia.
  
  

Nie powinno budzić wątpliwości, że działania reklamowe oraz reprezentacyjne realizują „cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem", o których mówi art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Reprezentacją jest bowiem występowanie w imieniu firmy wiążące się z okazałością, wytwornością w celu wywołania jak najlepszego wrażenia i promowania jej na danym rynku.Zasady określonej w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek. Tak wynika z art. 7 ust. 3 ustawy o VAT. Literalna wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, że wyłącza on stosowanie ust. 2 jedynie wówczas, gdy następuje przekazanie towarów w nim wymienionych na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem, a podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia. W przypadku bowiem, gdyby przekazanie towarów przez podatnika następowało na cele związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, wówczas czynność taka w ogóle nie spełniałaby warunków z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Skoro więc ust. 2 nie można zastosować dla danego przypadku, to tym samym ust. 3 w oczywisty sposób nie może jeszcze raz wyłączyć jego zastosowania.

Ponadto z wykładni językowej wynika, że przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych a także prezentów o małej wartości i próbek (tych dwóch ostatnich w rozumieniu art. 7 ust. 4 i 7 ustawy o VAT) nigdy nie będzie opodatkowane VAT, bez względu na to, czy przekazanie takich towarów następuje na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, czy też na inne. Taki sposób interpretacji art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT był już prezentowany w doktrynie prawa podatkowego (J. Zubrzycki, „Leksykon VAT", tom I, Unimex 2006, s. 32 - 33, 82 - 84 i 97 - 106). Ostatnio został potwierdzony w wielu orzeczeniach wojewódzkich sądów administracyjnych (wyrok WSA we Wrocławiu z 3 kwietnia 2007 r., I SA/Wr 152/07; wyrok WSA w Warszawie z 17 sierpnia 2007r., III SA/Wa 984/ 07; wyrok WSA w Warszawie z 30 października 2007r., III SA/Wa 599/07; wyrok WSA w Rzeszowie z 14 lutego 2008r., I SA/Rz 875/07), jak również w wyroku NSA z 13 maja 2008r. (I FSK 600/07).Do czynności z pogranicza reklamy i reprezentacji od 1 stycznia 2007r. można powołać również inny argument. Chodzi o to, że od tego dnia, w myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o PIT, wydatki na reprezentację (ustawodawca wymienia, że chodzi o koszty poniesione m.in. na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych) nie są kosztem uzyskania przychodów. Jak z kolei stanowi art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów (z wyjątkiem przypadków gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego).Mimo że sam art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT jest kwestionowany pod względem jego zgodności z prawodawstwem i orzecznictwem unijnym (tak np. w wyroku WSA w Warszawie z 30 kwietnia 2008 r., III SA/Wa 173/08), to jednak jego stosowanie i wynikające z niego skutki mogą stać się istotnym argumentem w sporze z organami podatkowymi.

Z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT w związku z art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o PIT wynika, że podatek naliczony przy nabyciu towarów związanych z reprezentacją nie podlega odliczeniu (przy czym w odniesieniu do reprezentacji, w części dotyczącej usług noclegowych i gastronomicznych, brak prawa do odliczenia wynika również z art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT). Skoro więc podatnik nie ma w tym zakresie prawa do odliczenia, to art. 7 ust. 2 ustawy o VAT nie ma zastosowania, bez potrzeby badania celu przekazania towarów. Warunkiem jego zastosowania jest bowiem „przysługiwanie podatnikowi prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności".W ustawie o VAT istnieje ponadto art. 88 ust. 3 pkt 3, który mówi, że ograniczenia (wyłączenia) prawa do odliczenia przewidzianego w art. 88 ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do wydatków związanych z dostawą towarów oraz świadczeniem usług w przypadkach określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, jeżeli czynności te zostały opodatkowane.Przez „dostawę towarów w przypadku określonym w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT" należy rozumieć nieodpłatne przekazanie towaru na cele w nim wymienione (czyli na cele inne niż związane z przedsiębiorstwem). Co istotne, art. 88 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT posługuje się pojęciem „opodatkowanie" danej dostawy, czyli odnosi się do faktycznej czynności opodatkowania, nie zaś kwestii podlegania opodatkowaniu. Stąd wniosek, że jeżeli firma opodatkuje nieodpłatne przekazanie towarów wymienionych w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, nawet jeżeli nie ma takiego obowiązku, to będzie miał zastosowanie art. 88 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT. Czyli nastąpi - poprzez wyłączenie zastosowania art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT - powrót do zasady ogólnej prawa do odliczenia (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT).

Przy wydatkach na reprezentację takie rozważania nie mają jednak praktycznego znaczenia, ponieważ „dostawą towarów w przypadku określonym w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT" nie jest dostawa towarów w ramach reprezentacji. Nieodpłatne przekazanie towarów na reprezentację jest przekazaniem na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Taka czynność nie jest więc przypadkiem określonym w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Innymi słowy art. 88 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT nie ma zastosowania do wydatków na reprezentację.

Podsumowując:

Przekazanie towarów na cele reklamy i marketingu nie jest opodatkowane z dwóch powodów. Po pierwsze, takie przekazanie następuje na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem, co w świetle literalnej wykładni art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, potwierdzonej najnowszym orzecznictwem, wyłącza tę czynność spod działania ustawy o VAT.Po drugie, wydatki na reprezentację nie są kosztem, a skoro tak, to (mając na uwadze zastrzeżenie związane z powołanym wcześniej wyrokiem WSA w Warszawie z 30 kwietnia 2008 r.) firma nie ma prawa do odliczenia podatku od tych wydatków, a tym samym - w związku z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, który wymaga, aby podatnikowi przysługiwało takie prawo do odliczenia choćby w części - czynność taka nie podlega ustawie o VAT. W związku z tym przy towarach przekazywanych na cele reprezentacji traci na praktycznym znaczeniu wprowadzone przez ustawodawcę rozróżnienie prezentów o małej wartości czy też próbek. Kwestia opodatkowania czynności związanych z reprezentacją jest bowiem uzależniona od zupełnie innych przesłanek, tj. ich związku z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem oraz brakiem prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów na cele reprezentacji.Warto zwrócić uwagę, iż polska ustawa o VAT jest bardziej liberalna (korzystna dla podatników) od przepisów dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347/1), które nakazują opodatkowanie przekazania towarów (z wyjątkiem prezentów o małej wartości i próbek), bez względu na cel tego przekazania, jeżeli tylko przysługuje w stosunku do tych towarów prawo do odliczenia podatku w całości bądź części. Na tę niezgodność polskich przepisów z regulacją unijną nie mogą jednak powoływać się ani polskie organy podatkowe, ani sądy, gdyż prawo odwołania się do zapisów dyrektywy mają podatnicy, a nie państwo, które nie implementowało ich prawidłowo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przepis art. 7 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Ustawodawca dla celów podatku od towarów i usług zrównał z odpłatną dostawą towarów niektóre nieodpłatne czynności. I tak zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Jak stanowi art. 7 ust. 3 cyt. ustawy przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Zauważyć jednocześnie należy, iż stosownie do przepisu z art. 7 ust. 4 ww. ustawy przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.), jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli wartość rynkowa przekazanego towaru nie przekracza 5 zł.
   
   

Z kolei przez próbki, w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o VAT, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy. Z cytowanych wyżej przepisów (art. 7 ust. 2 i art. 7 ust. 3) wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nie tylko nieodpłatne przekazanie towarów na cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, ale także nieodpłatne przekazanie wszelkich towarów związanych bezpośrednio z prowadzonym przedsiębiorstwem, niestanowiących jednak próbek, prezentów o małej wartości, czy też drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Dla opodatkowania danej czynności nieodpłatnego przekazania istotne jest jednak ustalenie, czy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części.

Przez odpłatną dostawę towarów należy więc rozumieć także przekazanie towarów bez wynagrodzenia, jeżeli przekazania dokonano na cele związane z przedsiębiorstwem, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów – za wyjątkiem druków reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości oraz próbek.Dokonując analizy treści przywołanych przepisów należy uznać, iż nieodpłatne przekazanie różnego rodzaju materiałów na cele reklamowe, co do zasady, traktowane będzie jako związane z prowadzonym przedsiębiorstwem i podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu tych towarów. Należy zauważyć, iż nie dotyczy to nieodpłatnego przekazania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek, które to czynności zostały wyłączone z zakresu opodatkowania podatkiem od towarów i usług z jednoczesnym przyznaniem prawa do odliczenia podatku naliczonego przy ich nabyciu na mocy art. 86 ust. 8 pkt 2 ustawy o VAT.

W związku z tym przekazywane nieodpłatnie niewielkie ilości towarów mogą zostać zaliczone do próbek w rozumieniu art. 7 ust. 7 ww. ustawy lub prezentów o małej wartości, pod warunkiem spełnienia przesłanek wynikających z przepisu art. 7 ust. 4 ustawy o VAT, tj. że wartość przekazywanych nieodpłatnie towarów dla jednej osoby nie przekroczy w roku podatkowym 100 zł – jeżeli podatnik prowadził stosowną ewidencję albo towarów, których wartość rynkowa nie przekracza 5 zł (brak obowiązku prowadzenia ewidencji). Wówczas przekazanie takie nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast wszelkie inne przekazanie towarów będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, pod warunkiem jednak, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności. Zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o podatku VAT przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.W świetle powołanego przepisu czynność nieodpłatnego przekazania winna być udokumentowana fakturą wewnętrzną, o której mowa w art. 106 ust. 7 ww. ustawy.

Jak wynika z ww. przepisów nieodpłatne przekazywanie wyrobów przez Wnioskodawcę kontrahentom stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT. Zatem czynność ta winna zostać udokumentowana fakturą wewnętrzną z wykazanym podatkiem należnym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008r.

W związku z powyższym tut. organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.