INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 06.05.2008 r. (data wpływu 29.05.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie okresu ważności certyfikatu rezydencji podatkowej– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.05.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie okresu ważności certyfikatu rezydencji podatkowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Bank (Bank) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje wypłat odsetek, dywidend oraz należności licencyjnych na rzecz podatników podatku dochodowego od osób fizycznych i prawnych mających miejsce zamieszkania (siedzibę) na terytorium krajów, które zawarły z Rzeczpospolitą Polską umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. W celu skorzystania z obniżonych stawek lub zwolnień przewidzianych tymi umowami ww. podatnicy przedstawiają Bankowi certyfikaty swojej rezydencji podatkowej w rozumieniu art. 4a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 5a pkt 21 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych. Certyfikaty rezydencji podatkowej wystawiane są z określoną datą i nie zawierają zwykle terminu ważności na jaki są wiążące. Z uwagi na fakt, iż płatności dokonywane są przez Bank periodycznie, Bank pozostaje w stałych kontaktach gospodarczych z odbiorcami płatności — ma zatem możliwość monitorowania i otrzymywania stosowanych oświadczeń odnośnie aktualizacji rezydencji podatkowej kontrahenta potwierdzonej otrzymanym uprzednio od niego certyfikatem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Bank posiadając certyfikat rezydencji podatkowej odbiorców płatności z tytułu odsetek, dywidend oraz należności licencyjnych będących podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych i prawnych mających miejsce zamieszkania (siedzibę) na terytorium krajów, które zawarły z Rzeczpospolitą Polską umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania może traktować ten certyfikat, jako ważny, i tym samym nie ma obowiązku pobrania podatku według stawki ustawowej, jeśli posiada dowody potwierdzające, iż rezydencja podatkowa takiego odbiorcy poświadczona certyfikatem nie uległa zmianie od daty wystawienia takiego certyfikatu...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Przepisy podatkowe nie regulują kwestii jak długo certyfikat rezydencji podatkowej, wydany przez właściwy organ administracji podatkowej, zachowuje swoją aktualność, a tym samym ważność, dlatego można uznać, iż certyfikat zachowuje ważność tak długo, jak długo nie ulega zmianie potwierdzony w nim stan faktyczny. Certyfikat rezydencji podatkowej na służyć przede wszystkim płatnikowi w ustaleniu czy powinien pobrać podatek według stawki wynikającej z umowy, czy też według stawki krajowej. W przypadku kontroli podatkowej (skarbowej) lub prowadzonego postępowania podatkowego płatnik będzie musiał, w razie konieczności, udowodnić, że miał prawo zastosować korzystniejsze regulacje wynikające z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. W przeciwnym razie będzie odpowiadał za nieprawidłowo potrącony podatek. Mając zaufanie do swoich kontrahentów, z którymi utrzymuje bieżące kontakty gospodarcze, płatnik może uważać certyfikat za ważny do czasu zmiany potwierdzonego w nim stanu faktycznego. Takie stanowisko wyrażone zostało przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 11.02.2008r. (IP-PB3-423-464/07-2/DG).

W piśmie z dnia 7 kwietnia 2005r. (PB3/169-8213-32/HS/05) Ministerstwo Finansów przedstawiło pogląd, iż certyfikat rezydencji pozostaje zdaniem Ministerstwa Finansów tak długo aktualny jak długo rezydencja podatkowa podatnika pozostaje bez zmian oraz iż „na płatniku ciąży obowiązek posiadania dokumentów potwierdzających rezydencję podatnika w dniu dokonywania wypłaty oraz racjonalna ocena okoliczności czy posiadany certyfikat spełnia te warunki”.

W świetle powyższego, zdaniem Banku, w przypadku podatnika, który dostarczył już Bankowi certyfikat rezydencji takim dokumentem może być pisemne, cyklicznie składane Bankowi, oświadczenie osób upoważnionych do reprezentowania takiego podatnika, iż jego rezydencja podatkowa nie uległa zmianie w dniu lub okresie dokonywania wypłat odsetek, dywidend oraz należności licencyjnych. Innym dowodem potwierdzającym aktualność wykazanej w certyfikacie rezydencji podatnika mogą być jego dane adresowe (odnośnie siedziby dla celów podatkowych) zawarte w jego sprawozdaniu finansowym podpisywanym przez osoby upoważnione do reprezentowania podatnika i zatwierdzanym przez niezależnego biegłego rewidenta, które podawane jest następnie do publicznej wiadomości (dotyczy to np. spółek notowanych na giełdzie). W sprawozdaniu finansowym podawane są również informacje na temat stawek podatku dochodowego oraz właściwych dla podatnika organów podatkowych, co również powinno stanowić dodatkowy dowód potwierdzający aktualność posiadanego przez Bank certyfikatu rezydencji podatkowej odbiorcy płatności. W związku z powyższym Bank X zwraca się z prośbą o potwierdzenie wyrażonego stanowiska.

Odpowiedź w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Wniosek w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie rozpatrzony w odrębnej interpretacji indywidualnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od 01 stycznia 2007 r., osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl z art. 3 ust. 2b pkt 2 tej ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się m.in. dochody (przychody) pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia i z działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia.

Stosownie do art. 4a ww. przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z treścią art. 29 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, czyli osoby w stosunku do których istnieje ograniczony obowiązek podatkowy, przychodów z tytułu m.in. z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek, praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Stosownie do art. 29 ust. 2 ww. przepis stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Natomiast art. 30a ust. 1 pkt 4 stanowi, że od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy z zastrzeżeniem art. 52a z dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych.

W świetle art. 30a ust. 2 ww. ustawy powołany przepis stosuje się z uwzględnieniem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, których strona jest Rzeczypospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Ponadto ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 217, poz. 1588) od 1 stycznia 2007 r. wprowadzono do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 5a pkt 21 legalną definicję certyfikatu rezydencji. Za taki dokument uznaje się zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Jak z powyższego wynika, certyfikat rezydencji powinien spełniać przynajmniej następujące warunki:

• zostać wydany przez właściwą administrację podatkową,
• określać miejsce rezydencji (miejsce zamieszkania bądź siedziby) podatnika dla celów podatkowych,
• zawierać datę wydania certyfikatu i/lub datę, na jaką potwierdzana jest rezydencja podatkowa.
  
  

Przepisy nie regulują kwestii jak długo certyfikat rezydencji, wydany przez właściwy organ administracji podatkowej, zachowuje swoją aktualność, a tym samym ważność, dlatego można uznać, iż certyfikat zachowuje ważność tak długo, jak długo nie ulega zmianie potwierdzony w nim stan faktyczny. Certyfikat rezydencji ma służyć przede wszystkim płatnikowi w ustaleniu czy powinien pobrać podatek według stawki wynikającej z umowy, czy też według stawki krajowej.

Wobec tego, jeśli w dniu wypłaty należności płatnik dysponuje stosownym zaświadczeniem o rezydencji podatkowej podatnika, wówczas powinien pobrać niższy podatek niż wynika to z ustawy o podatku dochodowym lub nie pobrać go wcale, kierując się przy tym postanowieniami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Przy częstych wypłatach należności, praktycznie niemożliwe jest uzyskanie certyfikatu przy każdej wypłacie. Jednak nie można przyjąć, że wystarczy tylko raz uzyskać certyfikat rezydencji i kierować się nim bez ograniczeń.

Ponadto należy zaznaczyć, że wystawiony w odpowiedniej formie certyfikat rezydencji zasadniczo stanowi potwierdzenie faktu posiadania rezydencji podatkowej w chwili jego wystawienia, chyba, że wskazuje datę, na jaką następuje potwierdzenie rezydencji podatkowej.

Ponieważ przepisy prawa podatkowego nie regulują kwestii, jak często trzeba aktualizować taki dokument, stwierdzić należy, że certyfikat rezydencji podatkowej zachowuje ważność tak długo, jak długo nie ulega zmianie stan faktyczny potwierdzony certyfikatem.

Płatnik mając zaufanie do nierezydenta, na rzecz którego dokonuje wypłat należności z tytułów wymienionych odpowiednio w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może uważać certyfikat za ważny do czasu zmiany potwierdzonego w nim stanu faktycznego. Jednakże dla własnego bezpieczeństwa, płatnik powinien przed dokonaniem wypłaty uzyskać od niego aktualne zaświadczenie o rezydencji podatkowej, bowiem realizacja jakichkolwiek uprawnień przewidzianych odpowiednią umową o unikaniu podwójnego opodatkowania może nastąpić jedynie w oparciu o certyfikat rezydencji osoby zagranicznej obejmujący sobą dzień dokonania wypłaty.

Płatnik będzie musiał, w razie konieczności, udowodnić, że miał prawo zastosować korzystniejsze regulacje wynikające z umowy. W przeciwnym razie będzie odpowiadał za nieprawidłowo potrącony podatek.

Certyfikat jest bowiem zaświadczeniem, a więc dokumentem potwierdzającym określony stan faktyczny na dzień jego wydania, a także – o ile wynika to z jego treści - również w przeszłości. W żadnym jednak przypadku zaświadczenie nie może dotyczyć stanów przyszłych, które dopiero mogą (albo i nie) wystąpić. Oznacza to, że realizacja jakichkolwiek uprawnień przewidzianych odpowiednią umową o unikaniu podwójnego opodatkowania może nastąpić jedynie w oparciu o certyfikat rezydencji osoby zagranicznej obejmujący sobą dzień dokonania wypłaty.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż w myśl art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Natomiast na mocy art. 194 § 1 ww. ustawy, dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego co zostało w nich urzędowo stwierdzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.