INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminnej Spółdzielni „S. CH.”, przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2008r. (data wpływu 16 czerwca 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 sierpnia 2008r. (data wpływu 8 sierpnia 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu właściwą stawką podatku VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu właściwą stawką podatku VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 sierpnia 2008r. (data wpływu 8 sierpnia 2008r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 25 lipca 2008r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości położonej w Z. o pow. 1,65 ha stanowiącej dz. Nr xxx/zz. W księdze wieczystej prowadzonej dla tej nieruchomości widnieje zapis, przy numerze działki, "rola". Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów, prowadzonego dla tej działki, wskazana działka została zaliczona:

• w części stanowiącej 0,07 ha - wody śródlądowe płynące (ciek wodny),
  
• pow. 0,46 ha pastwiska trwałe,
  
• 1,12 ha grunty orne klasy IVA.
  
  

Gmina Z. nie posiada obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego.

W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Z. (uchwalonego uchwałą Rady Gminy Z. z dnia 29 marca 1999r.) przedmiotowa działka położona jest w terenach oznaczonych symbolem "Pu" - obszar przeznaczony do zorganizowanej działalności inwestycyjnej oraz dla celów publicznych.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności rolniczej ale na podstawie umowy zawartej ze spółdzielnią osoba fizyczna użytkuje obecnie ten grunt rolniczo. Wnioskodawca nie ma zamiaru dzielić tego terenu na mniejsze działki, ani inwestować w ten teren.

Wnioskodawca planuje sprzedać w bieżącym roku ww. działkę w całości w takim stanie jak jest obecnie.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT od 1 lipca 1993r. z tytułu prowadzenia działalności w zakresie handlu detalicznego w sklepach, produkcji piekarniczej (chleb), usług dzierżawy. Wnioskodawca jest właścicielem niezabudowanej nieruchomości położonej w Z. o pow. 1,65 ha stanowiącej dz. Nr xx/zz.

Nieruchomość ta została nabyta przez Wnioskodawcę (jako niezabudowana działka) na własność na podstawie umowy kupna – sprzedaży zawartej dnia 28 września 1970r. Wnioskodawca planował wybudować na tym gruncie bazę magazynową ale do dnia dzisiejszego ten plan nie został zrealizowany.

W księdze wieczystej prowadzonej dla tej nieruchomości widnieje zapis, przy numerze działki, "rola".

Dla przedmiotowej nieruchomości nie została wydana dla Wnioskodawcy decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Wnioskodawca nie może obecnie stwierdzić czy istnieje możliwość zabudowy tej nieruchomości z uwagi na jej przeznaczenie wynikające ze studium uwarunkowań. Z informacji udzielonej przez urząd gminy wynika, że określenie sposobu zagospodarowania przedmiotowej działki (zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym) następuje w drodze indywidualnej decyzji o warunkach zabudowy. Wnioskodawca nie występował o wydanie takiej decyzji gdyż nie ma zamiaru zabudowywać przed sprzedażą przedmiotowej działki.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności rolniczej ale na podstawie umowy zawartej z Wnioskodawcą osoba fizyczna użytkuje obecnie ten grunt rolniczo. Działka nr xx/zz jest niezabudowana i do dnia sprzedaży nie będzie ani w części ani w całości zabudowana.

W związku z opisanym zdarzeniem przyszłym zadano następujące pytanie:

Jaką stawką podatku VAT będzie opodatkowana sprzedaż niezabudowanej nieruchomości rolnej, przeznaczonej w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy jako obszar przeznaczony do zorganizowanej działalności inwestycyjnej oraz dla celów publicznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja sprzedaży przedmiotowej działki rolnej powinna być zwolniona od podatku VAT. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług grunty są towarem. Dostawa towarów podlega opodatkowaniu tym podatkiem niezależnie od tego czy została wykonana z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Co do zasady dostawa towarów (sprzedaż) opodatkowana jest 22% stawką podatku VAT. Jednak w art. 43 ust. 1 ustawy ustawodawca przewidział szereg zwolnień od tego podatku. M.in. zgodnie z art. 43 ust.1 pkt 9 ustawy zwolniona od podatku jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Przy tym ustawa nie precyzuje na podstawie jakich dokumentów podatnik ma ustalić przeznaczenie terenu. W przedmiotowej sprawie z odpisu z księgi wieczystej i wypisu z rejestru gruntów wynika iż aktualnie cała działka (poza ciekiem wodnym) jest terenem rolnym. Również co do powierzchni spełnia normę gospodarstwa rolnego bo ma powyżej jednego hektara i jest wykorzystywana rolniczo.

W obecnej chwili przedmiotową działkę należy uznać za inny teren niż budowlany – w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług wobec tego transakcja powinna być zwolniona z podatku VAT na podstawie wyżej wskazanych przepisów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów na terytorium kraju zasadniczo rozumie się - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się - zgodnie z art. 2 pkt. 6 ustawy o VAT - rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca będący właścicielem przedmiotowej działki jest czynnym podatnikiem podatku VAT od 1 lipca 1993r. z tytułu prowadzenia działalności w zakresie handlu detalicznego w sklepach, produkcji piekarniczej (chleb), usług dzierżawy.

Zatem planowaną sprzedaż gruntu należy traktować jako dostawę towarów, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów o usług.

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ww. ustawy (art. 41-85). Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w art. 43 ustawy zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. W myśl ust. 1 pkt 9 przywołanego wyżej art. 43 ustawodawca zwolnił od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych – tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawodawca zwalniając z podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przedmiotowy rodzaj gruntu. Zgodnie z ustawą z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) ustalenie przeznaczenia terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę. W przypadku jego braku zgodnie z art. 4 ust. 1 tej ustawy określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
   
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, jak ma to miejsce w stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę, należy posłużyć się inną istniejąca na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi natomiast art. 9 ust. 1 ww. ustawy w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych (art. 9 ust. 4).

W myśl art. 14 ust. 1 pkt 5 oraz art. 15 ust. 1 ww. ustawy, przed podjęciem uchwały o przystąpieniu do sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wójt, burmistrz albo prezydent miasta wykonuje analizy dotyczące zasadności przystąpienia do sporządzenia planu i stopnia zgodności przewidywanych rozwiązań z ustaleniami studium. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową i graficzną, zgodnie z zapisami studium oraz z przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem.

Odnosząc się do ewidencji gruntów i budynków, zauważyć należy, iż dokument ten stanowi jedynie urzędowy zbiór informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego. Jednakże tylko w zakresie danych faktycznych w niej zawartych.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Z treści wniosku wynika, iż w księdze wieczystej prowadzonej dla tej przedmiotowej nieruchomości gruntowej widnieje zapis przy numerze działki "rola".

Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów, prowadzonego dla tej działki, wskazana działka została zaliczona:

• w części stanowiącej 0,07 ha - wody śródlądowe płynące (ciek wodny),
  
• pow. 0,46 ha pastwiska trwałe,
  
• 1,12 ha grunty orne klasy IVA.
  
  

Gmina Z. nie posiada obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego.

Ponadto z opisu sprawy wynika, iż w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Z. (uchwalonego uchwałą Rady Gminy Z. z dnia 29 marca 1999r.) przedmiotowa działka położona jest w terenach oznaczonych symbolem "Pu" - obszar przeznaczony do zorganizowanej działalności inwestycyjnej oraz dla celów publicznych.

Dla niniejszej nieruchomości nie została wydana dla Wnioskodawcy decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Na uwagę zasługuje również fakt, iż zgodnie z art. 6 ust. 5 pkt 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. o zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 1999r. Nr 15 poz.139), w brzmieniu obowiązującym w dniu uchwalenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Z., w studium określa się, w szczególności obszary, które mogą być przeznaczone pod zabudowę, ze wskazaniem, w miarę potrzeby, obszarów przewidzianych do zorganizowanej działalności inwestycyjnej.

Ponadto zaznaczyć należy, jak wskazał Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego, iż przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę (jako niezabudowana działka) na własność na podstawie umowy kupna – sprzedaży zawartej dnia 28 września 1970r. z zamiarem wybudowania na tym gruncie bazy magazynowej.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż Wnioskodawca zamierza sprzedać niezabudowaną nieruchomość gruntową, przeznaczoną na cele budowlane, gdyż takie przeznaczenia wynika ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Z., uchwalonego uchwałą Rady Gminy Z. z dnia 29 marca 1999r.

Jeśli zaś chodzi o możliwość zastosowania zwolnienia przedmiotowego dla dostawy gruntu to ustawodawca przewidział takowe w dwóch przypadkach, mianowicie:

• dla gruntu niezabudowanego – ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, korzysta jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę,
  
• dla gruntu zabudowanego – ze zwolnienia wynikającego z powiązania art. 43 ust. 1 pkt 2, art. 43 ust. 2 pkt 1 oraz art. 29 ust. 5 i przy wyłączeniu art. 43 ust. 6 ustawy o VAT, korzysta dostawa gruntu zabudowanego budynkami lub budowlami trwale z gruntem związanymi, przy czym budynki te (lub budowle albo ich części) muszą nosić znamiona towaru używanego w rozumieniu ww. art. 43 ust. 2 pkt 1 lub też być obiektem budownictwa mieszkaniowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.
  
  

W przedmiotowej sprawie nie zachodzi żadna z ww. okoliczności.

Biorąc pod uwagę przedstawione wyżej zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny, stwierdzić należy, że sprzedaż przedmiotowego gruntu, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu według stawki 22%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.