INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17.06.2008 r. (data wpływu 23.06.2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących odprzedaży usług przewozu pracowników - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 czerwca 2008 r. został złożony w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących odprzedaży usług przewozu pracowników.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka dokonuje nabycia, a następnie sprzedaży w 100% usług przewozów pracowniczych swoim pracownikom. Nabycie usługi polega na wynajęciu przewoźnika (firmy transportowej), który na koniec każdego miesiąca fakturuje Spółkę za świadczenie usługi. Wartość brutto świadczonej usługi znajduje się w potrąceniach list płac pracowników korzystających z dojazdów do pracy. Sprzedaż powyższej usługi przez Spółkę to wystawienie zbiorczej faktury VAT wewnętrznej na kwoty netto, VAT i brutto takie, jak na fakturze zakupowej. Faktura wewnętrzna VAT jest jednocześnie refakturą. Obrót z tytułu tej sprzedaży stanowi ok. 99,67 % wszystkich obrotów na rzecz osób fizycznych w ciągu roku. Ponadto obrót z działalności Spółki na rzecz osób fizycznych w ciągu roku stanowi średnio 0,3% całych obrotów. Stosowanie kasy rejestrującej ma miejsce jedynie do rejestrowania w niej faktury wewnętrznej za dojazdy pracowników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka wyłączona jest z prawa do korzystania ze zwolnienia z obowiązku stosowania kasy fiskalnej...

Zdaniem Spółki na podstawie przepisu § 2 Rozporządzenia Ministra Finansów w zw. z poz. nr 34 załącznika do rozporządzenia nie podlegają obowiązkowi ewidencjonowania w kasie rejestrującej faktury wewnętrzne (refaktury) za dojazdy pracowników do pracy. Zdaniem Spółki nie świadczy ona usług w tym zakresie, nie partycypuje w kosztach (koszty dojazdów pokrywają w całości pracownicy), nie jest podmiotem dokonującym sprzedaży usług przewozu pracowników, w związku z czym nie podlegają one obowiązkowi ewidencjonowania

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Definicja świadczenia usług jest zawarta w przepisie art. 8 ust. 1 w/w ustawy, który brzmi: „Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.”
   
   

Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia „refakturowania”. Problemu tego nie regulowały również przepisy poprzedniej ustawy o VAT oraz przepisy wykonawcze do niej. Pojęcie refakturowania i stosowanie go zostały wykształcone przez praktykę obrotu gospodarczego oraz orzecznictwo NSA wydane również w oparciu o stan prawny uprzednio obowiązujący. Orzeczenia NSA zachowują swoją aktualność również obecnie. W wyroku z dnia 25 października 2001 r. (sygn. akt III SA 1466/00) NSA orzekł m.in.: „refakturowanie” usług oznacza bowiem nic innego, jak „fakturowanie” usługi świadczonej przez podatnika przy pomocy osoby trzeciej. Podatnik wykonujący usługę przy pomocy osoby trzeciej ma obowiązek jej refakturowania.”

W praktyce przyjęło się, że z refakturowaniem mamy do czynienia, gdy występują następujące okoliczności:

1. przedmiotem refakturowania są usługi,
2. nie zmienia się charakter prawny odsprzedawanej usługi,
3. w umowie między kontrahentami jest zastrzeżenie o odrębnym rozliczeniu (refakturowaniu) danego rodzaju czynności,
4. z usług tych podmiot, na którego wystawiona jest pierwotna faktura korzysta tylko w części lub nie korzysta w ogóle, a korzystającym jest finalny odbiorca,
5. odsprzedaż tych usług musi być dokonana w cenie zakupu, bez jakiejkolwiek marży (narzutu, kwoty zysku itp.) narzuconej przez sprzedającego (cena zapisana na refakturze musi wynikać bezpośrednio z ceny zapisanej na fakturze wystawionej przez faktycznego usługodawcę usługodawcy formalnemu),
6. podmiot dokonujący refakturowania stosuje taką samą stawkę VAT (lub zwolnienie), które widnieje na fakturze pierwotnej.
   
   

Zatem dokonując refakturowania Spółka powinna wystawić fakturę sprzedaży identyczną co do treści jak faktura zakupowa, z tym, że jako sprzedawcę powinna wpisać siebie, a jako nabywcę podmiot, na który dokonuje refakturowania. Przepis art. 106 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług enumeratywnie wymienia przypadki, w których podatnik wystawia fakturę wewnętrzną. W sytuacji opisanej we wniosku Spółka nie powinna wystawiać faktury wewnętrznej i nazywać ją refakturą, lecz refaktury na poszczególnych pracowników. W praktyce dopuszcza się wystawienie refaktur dla większej liczby odbiorców odbiorców, obejmujących części należności z faktury pierwotnej, np. w sytuacji gdy spółdzielnia mieszkaniowa refakturuje na mieszkańców opłaty za wodę, gaz czy prąd.

Zgodnie z przepisem art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Definicja pojęcia „sprzedaż” zawarta jest w przepisie art. 2 pkt 22 w/w ustawy, zgodnie z którym przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Zgodnie z podanym stanem faktycznym Spółka odprzedaje zakupione usługi swoim pracownikom, czyli dokonuje świadczenia usług.

Zgodnie z przepisem § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2007 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2007 r., Nr 245, poz. 1807) zwalnia się do dnia 30 czerwca 2008 r. z obowiązku ewidencjonowania sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia. Treść pozycji 34 załącznika do w/w rozporządzenia brzmi: „Dostawa towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników oraz przez spółdzielnie mieszkaniowe na rzecz członków lub innych osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu”. Z kolei na podstawie przepisu § 4 pkt 2 w/w rozporządzenia zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i 3, nie stosuje się bez względu na wysokość osiąganych obrotów przy świadczeniu usług przewozów regularnych i nieregularnych pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyjątkiem przewozów, o których mowa w poz. 6 i 7 załącznika do rozporządzenia (w przedmiotowej sprawie nie występują usługi wymienione w poz. 6 i 7 w/w załącznika).

Zauważyć należy, iż w/w rozporządzenie zostało zastąpione rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 27 czerwca 2008 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2008 r., Nr 113, poz. 720), które weszło w życie z dniem 1 lipca 2008 r. Zgodnie z przepisem § 2 pkt 1 tego rozporządzenia zwalnia się do dnia 31 grudnia 2008 r. z obowiązku ewidencjonowania sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia. W treści pozycji 34 załącznika do w/w rozporządzenia wymienione są m.in. dostawa towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników. Na podstawie przepisu § 4 ust. 1 pkt 2 w/w rozporządzenia zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i 3, nie stosuje się bez względu na wysokość osiąganych obrotów przy świadczeniu usług przewozów regularnych i nieregularnych pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyjątkiem przewozów, o których mowa w poz. 6 i 7 załącznika do rozporządzenia (w przedmiotowej sprawie nie występują usługi wymienione w poz. 6 i 7 w/w załącznika).

Biorąc pod uwagę powyższe należy uznać stanowisko Spółki, dotyczące braku obowiązku ewidencjonowania odprzedaży usługi przewozu pracowników za pomocą kas rejestrujących oraz stanowisko, iż Spółka nie jest podmiotem świadczącym przedmiotową usługę na rzecz pracowników, za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 w/w ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 w/w ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 w/w ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.