INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2008 roku (data wpływu 6 maja 2008 roku) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia wypłacanych należności z tytułu wykonywanych przez podmiot zagraniczny usług badania jakości i kontroli do usług wyszczególnionych w art. 21 ust. 1 tej ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 maja 2008 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia wypłacanych należności z tytułu wykonywanych przez podmiot zagraniczny usług badania jakości i kontroli do usług wyszczególnionych w art. 21 ust. 1 tej ustawy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka sprzedaje paliwa. Jednym z kontrahentów Spółki jest przedsiębiorstwo z siedzibą w Szwecji. Transport produktów sprzedawanych dla szwedzkiego kontrahenta odbywa się drogą morską przy pomocy specjalnie przystosowanych do tego celu statków. Podczas załadunku i wyładunku statków przeprowadza się kontrole jakości i ilości produktów. W ramach kontroli produktu badana jest jego jakość (właściwości fizykochemiczne pod kątem zgodności z normą i wymaganiami klienta i ilość (na podstawie pomiarów zbiorników lądowych i statkowych). Określona ilość jest później podstawą do wystawienia konosamentu i faktury. Badania są przeprowadzane przez niezależne firmy kontrolne. Przedstawiciele niezależnych firm kontrolujących pobierają próbki produktu, a następnie próbki poddawane są badaniom w laboratoriach w Szwecji. Czynności kontrolne obejmują również, kontrolę czystości zbiorników i cystern oraz asystę pracowników firm kontrolujących przy załadunku i rozładunku paliwa. Po przeprowadzeniu kompleksowej kontroli sporządzany jest raport.

W związku z powyższym, zadano następujące pytanie.

1. Czy należności płacone z tytułu świadczenia usług badań i kontroli mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
2. Czy w sytuacji gdy ww. należności nie mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 ww. ustawy Spółka ma obowiązek posiadania certyfikatu rezydencji jako warunku niepotrącenia podatku „u źródła”...
3. Czy w sytuacji gdy ww. należności nie mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 powołanej ustawy i Spółka nie potrąciła podatku „u źródła”, Spółka ma obowiązek wysłać do urzędu skarbowego informację IFT-2R...

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze.

Wniosek Spółki w zakresie pozostałych pytań zostanie rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi.

W zakresie pytania pierwszego Wnioskodawca wskazał, iż opisane usługi badań i kontroli nie mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 2a powołanej ustawy, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze – ustala się w wysokości 20% przychodów.

Wśród świadczeń z art. 21 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy, nie ma wymienionych usług badań i kontroli opisanych powyżej. Usługi te nie tylko nie zostały wymienione w ww. przepisie, ale również nie stanowią one świadczeń o charakterze podobnym do wymienionych. Próba podciągnięcia ww. usług do świadczeń o charakterze podobnym do wymienionych nie ma żadnego uzasadnienia i byłaby przejawem wykładni rozszerzającej. Rodzaj usług podlegających podatkowi „u źródła” powinien wynikać wprost z ustawy, co jest powszechnie akceptowane zarówno w literaturze jak i w orzecznictwie.

Należy jednak pamiętać, że przepis art. 21 ust. 1 wskazanej ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów zapobieżenia podwójnego opodatkowania. W tym przypadku zastosowanie będzie miała Konwencja między Rządem Rzeczpospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Sztokholmie dnia 19 listopada 2004 roku.

Zgodnie z art. 12 Konwencji, należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie uprawnionej mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Określenie „należności licencyjne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego włącznie z filmami dla kin, albo filmów lub taśm dla radia bądź telewizji, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za korzystanie z doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Wnikliwa analiza definicji należności licencyjnych wskazuje jednoznacznie, iż wypłata należności z tytułu usług badań i kontroli opisanych w stanie faktycznym nie mieści się w definicji należności licencyjnych.

W takiej sytuacji, dochód firmy z siedzibą w Szwecji w postaci wynagrodzenia, jakie otrzymuje z tytułu usług badań i kontroli, należy kwalifikować jako „zyski przedsiębiorstwa” w rozumieniu art. 7 umowy polsko – szwedzkiej. Zyski te podlegają opodatkowaniu tylko w państwie siedziby podmiotu, który dochód taki uzyskuje, o ile firma szwedzka nie posiada zakładu na terytorium Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 7 ust. 1 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Sztokholmie dnia 19 listopada 2004 roku (Dz. U. z 2006 r. Nr 26, poz. 193), zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1-4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 przychodów:

• z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
• z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
• z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
  - ustala się w wysokości 20% przychodów.
• z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,
  - uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej
  
  - ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

W powołanym przepisie został określony konkretny katalog czynności, które podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem. Katalog ten nie jest wyczerpujący, jednakże nie ulega wątpliwości, że inne podlegające opodatkowaniu świadczenia niematerialne muszą mieć charakter o znaczeniu prawnym równorzędnym w stosunku do wskazanych w ustawie.

Analiza cytowanego przepisu prowadzi jednakże do wniosku, iż usługi kontroli ilości i jakości dostarczanego produktu nie mieszczą się w dyspozycji tego artykułu.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego należy wskazać, iż usługi kontroli jakości i ilości produktu świadczone na rzecz Spółki przez kontrahenta posiadającego miejsce siedziby lub zarządu na terytorium Szwecji, który nie prowadzi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności za pośrednictwem „zakładu”, nie mieszczą się w katalogu art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz, że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 ustawy – Ordynacja podatkowa).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.