Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1167/12/AK
z 8 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2012 r. (data wpływu 31 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej, która prowadzi działalność gospodarczą polegającą między innymi na wydobyciu i sprzedaży kruszywa. Spółka posiada koncesję na wydobycie kruszywa i jest właścicielem nieruchomości – gruntu, w którym znajduje się złoże kruszywa. Przez środek nieruchomości przebiega sieć elektroenergetyczna, linia napowietrzna służąca do zasilania w energię elektryczną podmiotów przyłączonych do niej - spółka nie jest przyłączona do tej sieci, nie korzysta z niej. Sieć elektroenergetyczna uniemożliwia prowadzenie wydobycia pod tą linią. W celu wykorzystania całego zasobu kruszywa, spółka wystąpiła do firmy elektronergetycznej z wnioskiem o przesunięcie linii elektroenergetycznej na skraj nieruchomości spółki. W tym celu spółka podpisała z firmą, która jest właścicielem sieci elektroenergetycznej, umowę w sprawie usunięcia kolizji z siecią elektroenergetyczną. Po przebudowie umożliwiającej spółce zrealizowanie zagospodarowania nieruchomości, przebudowane elementy sieci będą nadal własnością firmy elektroenergetycznej. Koszt przebudowy zgodnie z podpisaną umową ponosi spółka.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwota netto wykazana w fakturach za usunięcie kolizji – rozliczona proporcjonalnie do udziałów Wnioskodawcy w spółce, o których stanowi umowa spółki jest dla Wnioskodawcy – jako wspólnika tej spółki – kosztem uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia?

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione przez spółkę wydatki na usunięcie kolizji można uznać za wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Wydatki te są kosztem uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia. Tak więc dla Wnioskodawcy wydatek poniesiony przez spółkę – rozliczony proporcjonalnie do Jego udziałów w spółce – stanowi podatkowy koszt uzyskania przychodów w dacie poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu. Ponadto wydatek musi być prawidłowo udokumentowany, w sposób nie budzący wątpliwości.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że przebudowa linii elektroenergetycznej, dotychczas przebiegającej przez środek nieruchomości stanowiącej własność spółki, polegająca na przesunięciu jej na skraj tej nieruchomości, umożliwia wykorzystanie całego zasobu kruszywa znajdującego się na tej nieruchomości.

W myśl art. 23 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zaznaczyć należy, iż nie ulega wątpliwości, że linia elektroenergetyczna, która została przesunięta, nie będąca własnością spółki jawnej, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, nie stanowi dla niej środka trwałego. Kosztów przebudowy linii elektroenergetycznej nie należy również traktować jako inwestycji w obcym środku trwałym (art. 22a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie definiuje wprawdzie wprost pojęcia „inwestycji w obcym środku trwałym”, jednak w praktyce przyjmuje się, że taką inwestycją są nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego, który używany jest na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Wydatki związane z nakładami na przeniesienie linii energetycznej nie stanowią inwestycji w obcym środku trwałym, skoro nie wiążą się z ulepszeniem tej linii i jednocześnie z firmą energetyczną nie została zawarta żadna z ww. umów.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Reasumując, opisane we wniosku przeniesienie linii energetycznej nie stanowi ulepszenia środka trwałego ani też inwestycji w obcym środku trwałym. Skoro więc – jak wskazano we wniosku - przeniesienie linii elektroenergetycznej ma istotny wpływ na funkcjonowanie spółki jawnej, a więc ich poniesienie ma wpływ na uzyskanie przychodu, to poniesiony z tego tytułu wydatek – stosownie do udziału w zysku spółki - może stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu.

Wydatek z tego tytułu uznać należy za koszt inny niż bezpośrednio związany z uzyskiwanymi przychodami, a zatem powinien być zaliczony do kosztów w dacie poniesienia. Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Ponownie podkreślić przy tym należy, iż to Wnioskodawca obligowany jest do wykazania celowości i związku poniesionego wydatku (przebudowy linii energetycznej) z finalnym efektem w postaci uzyskania (zwiększenia) przychodu lub zabezpieczenia jego źródła. Dopiero po spełnieniu tych zasadniczych przesłanek poniesiony wydatek - przebudowa linii elektroenergetycznej - może stanowić koszt uzyskania przychodu.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania – właściwy organ – ustali, że przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest odmienny od rzeczywistego, to wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.