INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2008r. (data wpływu 21 lutego 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 kwietnia 2008r. (data wpływu 29 kwietnia 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży oprogramowania do krajów Unii Europejskiej oraz do krajów trzecich - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2008r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 29 kwietnia 2008r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży oprogramowania do krajów Unii Europejskiej oraz do krajów trzecich.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca dokonuje sprzedaży własnego oprogramowania do państwa członkowskich oraz do krajów trzecich. Oprogramowanie to sprzedawane jest:

1. na nośniku CD oraz kluczu sprzętowym i wtedy wysyłane jest przesyłką lub odbierane indywidualnie przez kupującego w siedzibie firmy,
   
2. oprogramowanie wysyłane jest do klienta drogą mailową.
   
   

W obydwu przypadkach jest to pełnowartościowy program i jego cena nie ulega zmianie w zależności od pkt 1 lub 2.

Wnioskodawca sprzedaje oprogramowanie jako usługę ze stawką VAT – nie podlega opodatkowaniu nie wymieniając na fakturze nośników danych – klucza sprzętowego i płyty CD rozchodowanych z magazynu. Na fakturze Wnioskodawca stosuje zapis: „Miejscem opodatkowania usług jest terytorium UE, a zobowiązanym do zapłaty podatku jest usługobiorca, zgodnie z art. 27 ust. 3 i 4 ustawy z 11 marca 2004r. (Dz.U. Nr 54, poz. 535)”.

Wraz z oprogramowaniem Spółka wydaje licencję na oprogramowanie, która obejmuje możliwość jego użytkowania na zasadach określonych przez Wnioskodawcę. Sprzedaż oprogramowania nie pociąga za sobą sprzedaży licencji pozwalającej modyfikować program, rozpowszechniać w jakiejkolwiek formie czy reprodukować.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaka jest właściwa stawka VAT dotycząca sprzedaży oprogramowania za granicę...

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedawane oprogramowanie jest usługą i przy sprzedaży zagranicznej obowiązuje stawka VAT – nie podlega opodatkowaniu. Na fakturze sprzedaży stosowany jest zapis „Miejscem opodatkowania usług jest terytorium UE, a zobowiązanym do zapłaty podatku jest usługobiorca, zgodnie z art. 27 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. (Dz.U. Nr 54, poz. 535).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem podlega między innymi odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 ust. 6 ww. ustawy o VAT towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 45 Kodeksu cywilnego rzeczami są tylko przedmioty materialne. Oprogramowanie nie jest wiec rzeczą ruchomą w rozumieniu art. 45 Kodeksu cywilnego.

Towarem zgodnie z omawianym przepisem jest przedmiot spełniający łącznie trzy warunki:

1. jest rzeczą,
   
2. jest przedmiotem czynności opodatkowanych,
   
3. jest wymieniony w klasyfikacjach statystycznych.
   
   

Przedmiot niespełniający choćby jednego z tych warunków nie jest towarem w rozumieniu ustawy o VAT.

Skoro więc oprogramowanie nie jest rzeczą, w związku z tym nie może być towarem w rozumieniu ustawy o VAT. Wobec powyższego przyjąć należy, iż sprzedaż oprogramowania stanowi na gruncie przepisów ustawy o VAT – świadczenie usług.

W myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o VAT poprzez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Zatem dla określenia miejsca opodatkowania transakcji będącej przedmiotem wniosku, a stanowiącej świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, należy ustalić miejsce świadczenia usług.

Stosownie do ogólnej zasady sformułowanej w art. 27 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Od powyższej zasady wprowadzono szereg wyjątków, określających inne, niż wynikające z zasady ogólnej, miejsce świadczenia usług, z uwagi na ich charakter – np. przy świadczeniu usług niematerialnych.

W myśl art. 27 ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

1. osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub
   
2. podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę

- miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Zgodnie z art. 27 ust. 4 cyt. ustawy o VAT, przepisy ust. 3 stosuje się do usług:

1. sprzedaży praw lub udzielania licencji i sublicencji, przeniesienia lub cesji praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddania do używania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego, albo innych pokrewnych praw;
   
2. reklamy;
   
3. doradztwa w zakresie sprzętu komputerowego (PKWiU 72.1); w zakresie oprogramowania (PKWiU 72.2); prawniczych, rachunkowo-księgowych, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1); architektonicznych i inżynierskich (PKWiU 74.2) - z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 1; w zakresie badań i analiz technicznych (PKWiU 74.3); przetwarzania danych i dostarczania informacji; tłumaczeń;
   
4. bankowych, finansowych i ubezpieczeniowych łącznie z reasekuracją, z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki;
   
5. dostarczania (oddelegowania) personelu;
   
6. wynajmu, dzierżawy lub innych o podobnym charakterze, których przedmiotem są rzeczy ruchome, z wyjątkiem środków transportu;
   
7. telekomunikacyjnych;
   
8. nadawczych radiowych i telewizyjnych;
   
9. elektronicznych;
   
10. polegających na zobowiązaniu się do powstrzymania się od dokonania czynności lub posługiwania się prawem, o których mowa w pkt 1-9 i 11;
    
11. agentów, pośredników działających w imieniu i na rzecz innej osoby, jeżeli uczestniczą w zapewnieniu świadczenia usług, o których mowa w pkt 1-10;
    
12. polegających na zapewnieniu dostępu do systemów gazowych lub elektroenergetycznych;
    
13. przesyłowych:
    a) gazu w systemie gazowym,
    b) energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym;
    
14. bezpośrednio związanych z usługami, o których mowa w pkt 12 i 13.
    
    

Biorąc powyższe pod uwagę, w przypadku świadczenia usług dostarczania oprogramowania w zakresie i formie opisanej w niniejszym wniosku tj. w zakresie oprogramowania wraz z licencją dotyczącą tego oprogramowania oraz na rzecz usługobiorcy posiadającego siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, miejscem świadczenia usług, w myśl art. 27 ust. 3 w związku z ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, jest miejsce gdzie nabywca usługi posiada siedzibę. W związku z powyższym przedmiotowe usługi nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

W myśl art. 106 ust. 1 i 2 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, ceną jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4, i 5 oraz art. 119. ust. 10 i art. 120. 16.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub – w przypadku terytorium państwa trzeciego – podatku o podobnym charakterze.

Zgodnie z § 27 ust. 1, ust. 2 i ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.), przepisy § 9, 11-23 i 26 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze. Faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 9, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem. Ponadto faktury, o których mowa w ust. 1, mogą nie zawierać danych określonych w § 9 ust. 1 pkt 2, dotyczących nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 4.

W myśl ust. 4 § 27 ww. rozporządzenia w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 27 ust. 3 pkt 2 oraz art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego, innym niż terytorium kraju, oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi.

Warunkiem uznania świadczenia usług dotyczących sprzedaży oprogramowania i udzielenia licencji na rzecz podmiotów posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty lub na terytorium krajów trzecich jest posiadanie przez podatnika przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc dowodów potwierdzających wykonanie usługi. A zatem na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia, iż sprzedaż oprogramowania i udzielenie licencji została dokonana.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.