INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2008 r. (data wpływu 14 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do środków trwałych kasy rejestrującej oraz jej amortyzacji - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do środków trwałych kasy rejestrującej zakupionej w 2006 r. oraz jej amortyzacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W miesiącu wrześniu 2006 roku podległy X S. A. Zakład … w C… zakupił kasę rejestrującą w celu ewidencjonowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej. Zakup kasy rejestrującej udokumentowany został fakturą VAT z dnia 26.09.2006 r. Kasa rejestrująca zaprogramowana została w trybie szkoleniowym i zgodnie z ustaleniami umowy zawartej z dostawcą kasy rejestrującej przeprowadzone zostało szkolenie pracowników przewidzianych do obsługi kasy rejestrującej przez uprawnione osoby dostawcy. Fakt przeszkolenia pracowników przez uprawnione osoby dostawcy udokumentowany został fakturą VAT. Kasa rejestrująca przyjęta została do użytkowania w miesiącu październiku 2006 r. (dowód OT z dnia 04.10.2006 r.) a wartość jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w kwocie 1740,00 zł została zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w 2006 r. W 2006 roku X S.A. Zakład … w C nie dokonywał sprzedaży na rzecz osób fizycznych (niebędących pracownikami X S.A.) nieprowadzących działalności gospodarczej i fiskalizacja kasy rejestrującej dokonana została w 2007 r. Spółka wyjaśnia, że nie występowała i nie otrzymała zwrotu z urzędu skarbowego części ceny kasy rejestrującej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy X S. A. miała prawo zaliczyć do aktywów trwałych roku 2006 zakupioną kasę rejestrującą, uruchomioną, lecz nie zafiskalizowaną...
2. Czy wartość jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w kwocie 1740,00 zł X S. A. miała prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów za 2006 rok...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny (kasa rejestrująca zakupiona została dla celów prowadzenia działalności gospodarczej i używana była w trybie szkoleniowym w 2006 r.) oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego X S.A. miała prawo zaliczyć do aktywów trwałych roku 2006 zakupioną kasę rejestrującą i wartość jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w kwocie 1740,00 zł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów za 2006 rok. Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lipca 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. Nr 54 poz. 654 ze zm.) - dalej „ustawa o p.d.o.p.” - kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m z uwzględnieniem art.16. Na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy o p.d.o.p. amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 16c stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu ich przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny (urządzenia i środki transportu),
3. inne przedmioty
   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 zwane środkami trwałymi.
   
   

Zgodnie z art. 16d podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku o których mowa w art. 16a i 16d, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 3500 zł; wydatki na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania. Składniki majątku o których mowa wart. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1 najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego o którym mowa w art. 16h ust.1 pkt 4. Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia. Za cenę nabycia zgodnie z ust. 3 w/w art. uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszy związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszona o podatek od towarów i usług z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie pomiędzy nim a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo – skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Pojecie środków trwałych, podlegających amortyzacji, zostało określone w art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Według art. 16a ust. 1 ustawy środkami trwałymi są „stanowiące własność lub współwłasność, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania:

1. budowle i budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty,
   - o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do użytkowania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu”.
   
   

Należy podkreślić, iż w świetle powołanego powyżej przepisu, amortyzacji podlega taki składnik majątku, który:

• jest własnością (współwłasnością) podatnika, oraz
• jest nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika, oraz
• jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania, oraz
• jego przewidywany okres używania przekracza rok, oraz
• jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo jest oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.
  
  

Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 1a) i 1b) oraz pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 108 poz. 948 ze zm.) kasy rejestrujące (…) muszą spełniać następujące warunki niezbędne do ich stosowania m. in.:

• zapisywać w pamięci fiskalnej co najmniej następujące dane: informację o dacie i czasie rozpoczęcia oraz zakończenia pracy w trybie fiskalnym, numer unikatowy pamięci fiskalnej kasy oraz numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP);
• zapisywać w pamięci fiskalnej kasy dane, które muszą być zgodne z danymi zapisanymi na wydrukach raportów fiskalnych dobowych.
  
  

Przy czym zgodnie z § 1 pkt 9, 11 i 12 ww. rozporządzenia przez:

• pamięć fiskalną kasy rozumie się – urządzenie umieszczone w twardej nieprzezroczystej masie, umożliwiające trwały jednokrotny zapis danych dopuszczonych programem pracy kasy bez możliwości ich likwidacji oraz wielokrotny odczyt tych danych, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego urządzenia;
• fiskalizację kasy rozumie się – jednokrotną i niepowtarzalną czynność inicjującą pracę modułu fiskalnego kasy z pamięcią fiskalną kasy, zakończoną wydrukiem dobowego raportu fiskalnego;
• numer unikatowy kasy rozumie się – indywidualny i niepowtarzalny numer nadawany pamięci fiskalnej kasy przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, identyfikujący każdą kasę, który nie może być przypisany innym urządzeniom.

W opisanym przez Spółkę stanie faktycznym kasa rejestrująca w 2006 roku nie była jeszcze zafiskalizowana, tzn. nie zapisywała w pamięci fiskalnej danych, numeru unikatowego, nie dokonywała wydruków dokumentów fiskalnych posiadających numer unikatowy. Zatem nie spełniała warunku kompletności i zdatności do użytkowania, a tym samym nie mogła być wykorzystywana przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Aby zakupiona przez Spółkę kasa rejestrująca mogła zostać wprowadzona do ewidencji i w konsekwencji podlegać amortyzacji zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, musi ona być kompletna i zdatna do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania. Poprzez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć możliwość zarówno faktycznego, jak i prawnego użytkowania danego składnika majątkowego. Dla oceny od kiedy podatnik może dokonywać odpisów amortyzacyjnych, konieczne jest ustalenie kiedy nastąpiło oddanie środka trwałego do użytkowania, a także czy w tej dacie był on kompletny i zdatny do użytku, zarówno faktycznie jak i w świetle poszczególnych przepisów prawa regulujących możliwość dopuszczenia poszczególnych urządzeń do użytkowania.

Z powyższego wynika, że brak spełnienia warunku (fiskalizacji kasy) możliwości gospodarczego jej wykorzystania oznacza brak możliwości prawnego użytkowania środka trwałego, a więc niemożność zaliczenia go do środków trwałych podlegających amortyzacji w 2006 roku. A zatem nie wystarczy samo wprowadzenie środka trwałego do ewidencji środków trwałych, lecz musi istnieć możliwość faktycznego jego wykorzystania. Przepisy podatkowe uzależniają zaliczenie w ciężar kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od tego, czy środek trwały jest wykorzystywany przez podatnika.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) kasa rejestrująca służy do ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Zgodnie ze stanem faktycznym opisanym we wniosku kasa rejestrująca w 2006 roku nie była wykorzystywana przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną działalnością, ponieważ Spółka nie dokonywała sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, ponadto kasa nie była zafiskalizowana.

W świetle powyższego należy uznać, że kasa rejestrująca zakupiona na podstawie faktury w 2006 roku powinna być wprowadzona do ewidencji w miesiącu jej fiskalizacji w 2007 roku i tym samym od tego momentu może podlegać amortyzacji.

Zgodnie z art. 16d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16d, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 3500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.