Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/415-1015/12/MMa
z 25 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pan stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 27 lipca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wypłaconego świadczenia pieniężnego stanowiącego część zysku bilansowego spółki z siedzibą w Luksemburgu

• w zakresie wykładni pojęcia „dywidenda” zawartego w Konwencji – jest nieprawidłowe
• w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wypłaconego świadczenia pieniężnego stanowiącego część zysku bilansowego spółki z siedzibą w Luksemburgu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, posiadającym w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca posiada udziały spółki kapitałowej (société a responsibilité limitée) mającej siedzibę w Luksemburgu, założonej zgodnie z przepisami luksemburskiego prawa spółek (zwana dalej „Spółką”). Spółka jest luksemburskim rezydentem podatkowym i podlega tam opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, z zastrzeżeniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania dochodów i majątku, których stroną jest Luksemburg.

Spółka posiada certyfikat rezydencji wydany przez właściwe władze podatkowe w Luksemburgu potwierdzający, że Spółka posiada status rezydenta podatkowego w Luksemburgu.

Wnioskodawca nie prowadzi i nie będzie w przyszłości prowadzić działalności w Luksemburgu poprzez położony tam zakład w rozumieniu Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (zwanej dalej „Umową”) jak również nie wykonuje i nie będzie wykonywał wolnego zawodu w oparciu o położoną tam stałą placówkę.

Spółka planuje w przyszłości wypłacać wnioskodawcy jako wspólnikowi w oparciu o posiadane przez niego udziały - środki pieniężne z tytułu zysków bilansowych wykazanych w sprawozdaniu finansowym powstałych w wyniku operacji gospodarczych Spółki.

W związku z planowanymi działaniami powstała wątpliwość dotycząca zasad opodatkowania wypłacanego dochodu na rzecz wnioskodawcy z tytułu zysków bilansowych Spółki wykazanych w sprawozdaniu finansowym, w odpowiednim stosunku przypadającym na każdy udział posiadany przez wnioskodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wypłata przez Spółkę z siedzibą w Luksemburgu, podlegającą w Luksemburgu opodatkowaniu od całości swoich dochodów, świadczenia pieniężnego stanowiącego część zysku bilansowego Spółki przypadającego w odpowiednim stosunku na każdy udział posiadany przez wnioskodawcę nie podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od zysków kapitałowych?

Zdaniem wnioskodawcy, wypłata przez Spółkę z siedzibą w Luksemburgu świadczenia pieniężnego stanowiącego zysk bilansowy Spółki przypadający w odpowiednim stosunku na każdy udział posiadany przez wnioskodawcę jest dochodem z akcji w myśl art. 10 ust. 3 Umowy, w związku z czym nie podlega opodatkowaniu w Polsce. Wynika to z następujących względów.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast zgodnie z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powyższą regulację stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zatem zgodnie z powyższym przepisem nieograniczony obowiązek podatkowy wynikający z art. 3 ust. 1 ww. ustawy podlega pewnym ograniczeniom w związku z regulacjami Umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Wskazać tutaj należy, iż jednym z takich ograniczeń jest np. wypłata dywidendy przez podmiot mający siedzibę w Luksemburgu.

Zgodnie z art. 10 ust. 3 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku - użyte w tym artykule określenie „dywidendy są definiowane jako dochód z akcji (tut. udziałów), akcji gratisowych lub prawa do pobierania korzyści, akcji w kopalnictwie, akcji członków założycieli lub innych praw, z wyjątkiem wierzytelności, do udziału w zyskach, jak również dochód z innych praw spółki, które według prawa podatkowego państwa, w którym spółka wydzielająca dywidendy ma siedzibę, zrównane są z wpływami z akcji.

Wskazać należy, iż stosując wykładnię językową oraz systemową art. 10 ust. 3 ww. Umowy należy rozróżnić dwa źródła dochodów wypłacanych przez Spółkę w Luksemburgu określane jako „dywidendy”, mianowicie:

1. dochód związany bezpośrednio z akcją (tut. udziałem), akcją gratisową lub prawem do pobierania korzyści, akcją w kopalnictwie, akcją członków założycieli;
2. lub innych praw, z wyjątkiem wierzytelności, do udziału w zyskach, jak również dochód z innych praw spółki, które według prawa podatkowego państwa, w którym spółka wydzielająca dywidendy ma siedzibę, zrównane są z wpływami z akcji.
   
   

Udział jest instrumentem łączącym w sobie prawa o charakterze majątkowym i nie majątkowym, wynikający z uczestnictwa udziałowca w Spółce. Udział potwierdza udział jej właściciela w kapitale zakładowym spółki. Z perspektywy udziałowca prawo do zysku stanowi podstawowe prawo majątkowe przywiązane do udziału. Wypłata zysku bilansowego stanowi dochód z kapitału, który udostępnił spółce jako udziałowiec.

Ponadto należy wskazać, iż wypłata zysku bilansowego na rzecz udziałowca Spółki dokonuje się bezpośrednio w związku z posiadaniem udziałów.

Zaznaczyć należy, iż sama wykładnia językowa art. 10 ust. 3 Umowy wskazuje, iż dane przysporzenie majątkowe jest kwalifikowane jako dywidenda - „dochód z akcji” w momencie bezpośredniego związku wypłaty danego przysporzenia przez daną spółkę z posiadaniem udziałów tego podmiotu.

W przedstawionym przez wnioskodawcę zdarzeniu wskazano, że Spółka zamierza wypłacić swojemu wspólnikowi świadczenie z tytułu nagromadzonych na kapitałach własnych środków (zysk bilansowy) przypadające w odpowiednim stosunku na każdy udział posiadany przez wnioskodawcę.

Wypłacenie świadczenia przez Spółkę wnioskodawcy związane jest bezpośrednio z faktem posiadania przez niego udziałów Spółki. Wnioskodawca przez to jest uprawniony do otrzymywania zysków wypracowanych przez Spółkę, które stanowią prawny i ekonomiczny ekwiwalent za posiadane udziały.

Zatem przedmiotowe przysporzenie powinno być kwalifikowane zgodnie z art. 10 ust. 3 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku - jako dochód z akcji (tut. udziałów).

Dodatkowo wskazać należy, iż planowane do wypłacenia świadczenie opisane w stanie faktycznym nie może być zaliczone jako dochód z innych źródeł, gdyż:

1. jak wykazano wyżej jedynym źródłem wypłacanego świadczenia jest fakt posiadania udziałów w Spółce;
2. wnioskodawca nie posiada innych praw w Spółce w związku z czym nie czerpie żadnego innego dochodu z innych praw.
   
   

W związku z powyższym właściwy jest wniosek, iż wypłata świadczenia przez Spółkę na rzecz wnioskodawcy z tytułu zgromadzonych na kapitałach własnych środków pieniężnych jest wypłatą bezpośrednio związaną z posiadanym udziałem i kwalifikuje się jako dochód z akcji w myśl art. 10 ust. 3 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku. Zgodnie natomiast z art. 10 ust. 1 Umowy „dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie”. Art. 10 ust. 1 Umowy należy jednak stosować z uwzględnieniem art. 24 Umowy zawierającym postanowienia o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zgodnie z art. 24 ust. 1 lit. a) Umowy „jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami Umowy może być opodatkowany w Luksemburgu, to Polska zwolni, z uwzględnieniem postanowień zawartych pod literą b), taki dochód lub majątek od opodatkowania, z tym jednak, że przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby może zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód lub majątek zwolniony od opodatkowania w powyższy sposób nie był w taki właśnie sposób zwolniony od opodatkowania”.

Tak więc, na mocy art. 24 ust. 1 lit. a) Umowy, dochody z dywidend ze źródła w Luksemburgu uzyskiwane przez osoby o nieograniczonym obowiązku podatkowym w Polsce podlegają zwolnieniu z opodatkowania w Polsce, niezależnie od tego, w jakiej wysokości byłby pobrany podatek w Luksemburgu przy wypłacie takiej dywidendy. Na zastosowanie w Polsce zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dywidend wypłacanych z Luksemburga nie ma wpływu fakt, czy Luksemburg aktualnie wykorzystuje prawo do opodatkowania dywidend wypłacanych do Polski. W rezultacie niezależnie czy i jak dywidendy są opodatkowane w Luksemburgu dochody te będą zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce.

Na poparcie własnego stanowiska wnioskodawca powołał:

• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 29 marca 2012 r. Znak: ITPB1/415-59/12/MR,
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 10 grudnia 2011 r. Znak: ITPB1/415-1043a/11/AK,
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 16 września 2011 r. Znak: ITPB1/415-686a/11/GR.
  
  

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4a ww. ustawy, powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)–c).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, których podstawą uzyskania są udziały (akcje) w spółce mającej osobowość prawną lub spółdzielni.

Zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od uzyskanych przychodów z dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 19%.

Jednocześnie art. 30a ust. 2 ww. ustawy przewiduje, że powyższy przepis należy stosować z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. W niniejszej sprawie aktem nadrzędnym w stosunku do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest Konwencja zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzona w Luksemburgu dnia 14 czerwca 1995 r. (Dz. U. z 1996 r. Nr 110, poz. 527), która w sposób wiążący określa reguły opodatkowania dochodów (przychodów) uzyskiwanych przez polskich rezydentów podatkowych z tytułu dywidend wypłacanych im przez spółki z siedzibą na terytorium Luksemburga.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. Konwencji, dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże, zgodnie z art. 10 ust. 2 Konwencji, dywidendy te mogą być jednak opodatkowane także w Umawiającym się Państwie i według prawa tego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę (w niniejszej sprawie w Luksemburgu), ale jeżeli odbiorca dywidend jest ich właścicielem, podatek ten nie może przekroczyć:

1. 5 procent kwoty dywidend brutto, jeżeli odbiorcą dywidend jest spółka (inna niż spółka osobowa), której udział w kapitale spółki wypłacającej dywidendy wynosi co najmniej 25 procent,
2. 15 procent kwoty dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach.
   
   

Stosownie do art. 10 ust. 3 Konwencji określenie "dywidendy" oznacza dochód z akcji, akcji gratisowych lub prawa do pobierania korzyści, akcji w kopalnictwie, akcji członków założycieli lub innych praw, z wyjątkiem wierzytelności, do udziału w zyskach, jak również dochód z innych praw spółki, które według prawa podatkowego Państwa, w którym spółka wydzielająca dywidendy ma siedzibę, zrównane są z wpływami z akcji.

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania wzorowane są na Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku. Polska, jako państwo członkowskie OECD, przestrzega zasad i zaleceń wypracowanych w ramach Komitetu Podatkowego tej Organizacji. W Komentarzu do art. 10 ust. 3 Modelowej Konwencji OECD (pkt 23 Komentarza) wskazano, że w związku z dużymi różnicami w prawie państw członkowskich OECD nie jest możliwe zdefiniowanie pojęcia „dywidenda” w sposób pełny i wyczerpujący. W konsekwencji definicja zawiera jedynie przykłady, które znajdują się w prawie większości państw członkowskich, po czym dodana jest generalna klauzula odwołująca się do prawa wewnętrznego.

Zasady, jakimi należy się kierować przy interpretowaniu określenia „dywidendy”, zawartego w art. 10 ust. 3 Modelowej Konwencji OECD, omówione zostały w sposób szczegółowy w opracowaniu z zakresu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania Klaus’a Vogel’a (Klaus Vogel on Double Taxation Convention A commentary to the OECD -, UN -, US Model Conventions for the Avoidance of Double Taxation on Income and Capital With Particular Reference to German Treaty Practice, Third Edition, Kluwer Law International, str. 649 nb. 185).

Stosownie do powołanego opracowania definicja „dywidend” zawarta w art. 10 Modelowej Konwencji OECD zawiera trzy części. Zgodnie z definicją zawartą w art. 10 ust. 3 Konwencji OECD, określenie "dywidendy” oznacza dochody:

• z akcji, akcji gratisowych lub prawa do pobierania korzyści, akcji w kopalnictwie, akcji członków założycieli,
• oraz z innych praw, nie będących wierzytelnościami, do udziału w zyskach,
• jak również z innych praw korporacyjnych o ile dochody te zrównane są, według prawa podatkowego Państwa, w którym spółka wydzielająca dywidendy ma siedzibę, z wpływami z akcji.
  
  

Jednocześnie autor zwraca uwagę, iż taki podział nie powoduje, że części te są niezależne od siebie. Określenie „inne” użyte w drugiej i trzeciej części definicji wskazuje na odwołanie się do poprzedniej lub poprzednich części, które nie może być pominięte w czytaniu definicji dywidend. Pierwszym wnioskiem, jaki należy wyciągnąć jest taki, iż jedynie taki rodzaj dochodu może być uznany za „dywidendę”, który powstaje w związku z „prawami korporacyjnymi”. Następny wniosek to, że nawet rodzaje dochodu, które są określone za pomocą przykładów w pierwszej części, mogą być uznane za dywidendy tylko wtedy, jeżeli powstają z "praw” a nie z „wierzytelności” dających udział w zysku.

Komentarz do Modelowej Konwencji OECD także zawiera szeroki zakres przedmiotowy pojęcia dywidend i jako dywidendę traktuje nie tylko podział zysków uchwalany każdego roku przez walne zgromadzenie akcjonariuszy, lecz także inne zyski z tytułu uczestnictwa w spółkach, jednakże w stosunku do tych dochodów Komentarz do Modelowej Konwencji OECD przewiduje zastrzeżenie, że ulgi w stosunku do tych dochodów stosuje się o ile państwo, w którym spółka ma siedzibę zrównuje taki dochód z wpływami z akcji.

W świetle powyższego nie można zgodzić się z wykładnią art. 10 ust. 3 Konwencji zaproponowaną przez wnioskodawcę, gdyż po pierwsze definicję „dywidendy” podzielił on na dwie a nie na trzy części, po drugie zaś, w sposób zupełnie bezpodstawny dochód z udziału w spółce kapitałowej przypisuje do pierwszego członu definicji i zamiennie traktuje jako dochód z akcji, choć z członu pierwszego taka możliwość nie wynika. Jest w nim bowiem mowa wyłącznie o akcjach a nie o akcjach i/lub udziałach. W rezultacie wnioskodawca pominął ostatni człon definicji, z którego wynika, że prawo Luksemburga winno dochód z udziałów wypłacony tytułem zysku bilansowego spółki zrównywać z wpływami z akcji.

Należy powtórzyć za Wojewódzkim Sadem Administracyjnym w Gdańsku wyrażone w prawomocnym wyroku z dnia 13 października 2010 r. sygn. akt I SA/Gd 803/10 stanowisko, że w literaturze przedmiotu podkreśla się, że udział w spółce nie jest akcją w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, zatem prawa do dywidendy, wynikające z takiego udziału, nie należą ani do pierwszej, ani do drugiej części definicji dywidendy, bowiem do tych grup należą tylko te tytuły prawne do udziału w zysku, które są inkorporowane w papierach wartościowych. Do trzeciej części definicji należą natomiast dochody z praw udziałowych (praw, które wynikają z udziału w kapitale spółki), które nie są inkorporowane w papierze wartościowym – w tym także od dochodów z wszelkiego rodzaju wierzytelności, jeżeli prawo wewnętrzne państwa źródła dywidendy pozwala na takie traktowanie tych dochodów (jako zrównanych z dochodami z akcji). Do takich dochodów traktowanych jak dochody z akcji zalicza się m.in. właśnie dochody z udziałów w spółce.

Konkludując należy wskazać, iż aby wypłacane przez Spółkę z siedzibą w Luksemburgu na rzecz wnioskodawcy świadczenie pieniężne stanowiące część zysku bilansowego Spółki mogło zostać uznane za dywidendę musi w taki sposób być traktowane przez luksemburskie prawo wewnętrzne.

Świadczenie pieniężne stanowiące część zysku bilansowego Spółki wypłacane przez spółkę z siedzibą w Luksemburgu, o ile prawo luksemburskie zrównuje je z wpływami z akcji, podlega dyspozycji art. 10 Konwencji, który stanowi, że dochód ten może podlegać opodatkowaniu w Polsce i Luksemburgu.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 lit. a) Konwencji, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Luksemburgu, to Polska zwolni taki dochód lub majątek od opodatkowania, z tym jednak, że przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby może zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód lub majątek zwolniony od opodatkowania w powyższy sposób nie był w taki właśnie sposób zwolniony od opodatkowania.

Tak więc, na mocy Konwencji, dochody z dywidend ze źródła w Luksemburgu uzyskiwane przez osoby o nieograniczonym obowiązku podatkowym podlegają zwolnieniu z opodatkowania w Polsce, niezależnie od tego, w jakiej wysokości byłby pobrany podatek w Luksemburgu przy wypłacie takiej dywidendy, przy czym w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowani ma jedynie zastosowanie tzw. metoda wyłączenia z progresją, tj. Polska ma prawo uwzględnić zwolniony dochód przy ustalaniu stawki podatkowej dla innych dochodów osiąganych przez polskich rezydentów podatkowych.

Mając na uwadze opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz stanowisko wnioskodawcy a także przedstawiony powyżej stan prawny należy stwierdzić, iż stanowiska wnioskodawcy w części dotyczącej wykładni pojęcia „dywidenda” zawartego w Konwencji nie można było uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez wnioskodawcę interpretacji Ministra Finansów, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.