INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 31 grudnia 2007 r. (data wpływu 25.01.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przekazanej darowizny - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przekazanej darowizny.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Od 1989 roku prowadzą Państwo działalność gospodarczą na podstawie zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności jako osoby fizyczne – najpierw na nazwisko męża, następnie jako małżonkowie – również jako osoby fizyczne, a od 1 stycznia 2006 r. tą samą działalność w formie spółki cywilnej – obojga małżonków. Działalność gospodarczą prowadzicie Państwo w zakresie skupu i uboju zwierząt. Dnia 8 maja 2001 roku zgodnie z aktem notarialnym została zakupiona prywatna ziemia rolna przez małżonków: D. i Z. Ziemia rolna bez zabudowy została włączona do wspólnie prowadzonego gospodarstwa rolnego. Cena zakupu tejże ziemi wyniosła 1.500 zł. Na części zakupionej działki rolnej w roku 2004 i 2005 został wybudowany Punkt Skupu Zwierząt Rzeźnych w celu prowadzenia skupu bydła na potrzeby prowadzonego uboju zwierząt, aby rolnicy mogli dogodnie przyjeżdżać ze swoimi zwierzętami, ponieważ takiego skupu nie można mieć bezpośrednio przy samej ubojni i sprzedaży mięsa. Zgodnie z przepisami UE. Miało to Państwu zapewnić stały dostęp do masy i zapewnić ciągłość uboju i sprzedaży mięsa. Wartość tego budynku skupu wyniosła Państwa 30.000 zł netto bez podatku VAT.

W styczniu 2006 roku Państwa córka B. zarejestrowała prowadzenie własnej działalności gospodarczej jako osoba fizyczna w oparciu o zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, polegającej na skupie i sprzedaży zwierząt rzeźnych. Dlatego oddali Państwo córce także budynek punktu skupu do użytkowania w ramach sporządzonej umowy najmu za odpłatnością. Od tego czasu B. prowadziła skup zwierząt i sprzedawała je Państwu do uboju. Tak było do dnia 10 stycznia 2007 r. Właśnie w tym dniu postanowili państwo w ramach umowy darowizny przekazać córce B. całość tychże gruntów zakupionych w 2001 roku wraz z wybudowanym budynkiem gospodarczym tj. punkt skupu zwierząt. Całą darowiznę wycenili Państwo na 32.000 zł. Nadmieniają Państwo, że zarówno Państwo jak i B. rozliczają się z podatku dochodowego od osób fizycznych na zasadach ogólnych i obydwie firmy są podatnikami podatku VAT.

Dnia 16 kwietnia 2008 roku doprecyzowano przedstawiony stan faktyczny wskazując, iż w Firmie prowadzona jest ewidencja księgowa w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a budynek punktu skupu był ujęty w ewidencji środków trwałych, jaka jest prowadzona w firmie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Jaki dokument należy wystawić (Faktura VAT, czy Faktura wewnętrzna), aby zdjąć z ewidencji środków trwałych – punkt skupu...
2. Czy kwota 30.000 zł będzie stanowić przychód w księdze podatkowej w celu opodatkowania podatku dochodowego od osób fizycznych...
3. Czy od 30.000 zł (netto) należy odprowadzić 22% podatku VAT...
4. Jak B. ma przyjąć do ewidencji środków trwałych wartość darowizny, czy może amortyzować i amortyzację zaliczać w koszty swej działalności...
5. Czy może odliczyć podatek VAT...

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych i pytanie drugie. Złożony wniosek w zakresie pytania 1 w zakresie podatku od towarów i usług, pytania 3, 4 i 5 zostanie rozpatrzony odrębnym pismem.

Zdaniem Wnioskodawcy powinien on wystawić fakturę VAT na kwotę (30.000 zł netto + 22% VAT, tj. 6.600 zł) o łącznej wartości 36.600 zł. Wartość 30.000 zł powinien przyjąć do przychodów i opodatkować łącznie z dochodami z całości działalności gospodarczej, fakturę VAT ująć do rejestru sprzedaży VAT i odprowadzić kwotę VAT należny.

B. – jako obdarowana nie może odliczyć podatku VAT od ww. darowizny, ponieważ dostała ją jako osoba prywatna. Natomiast może protokołem przekazać do użytkowania w prowadzonej działalności jako środek trwały potrzebny do realizacji tejże działalności wg wartości brutto. Może amortyzację zaliczać w koszty. Nakłady na remont budynku będą także kosztem działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt. 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – źródłem przychodów jest odpłatne zbycie z zastrzeżeniem ust. 2 nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia: składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 w/w ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Natomiast w myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

• ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Wyżej cytowane przepisy powołano w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r.

Od 1 stycznia 2007 r. zmieniły się bowiem zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości. Jednakże zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r., Nr 217, poz. 1588), do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a – c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do dnia 31 grudnia 2006 r., stosuje się zasady określone w ww. ustawie, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

Zgodnie natomiast z art. 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r., przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł. Podatek z tytułu uzyskania ww. przychodów ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% uzyskanego przychodu.

Wskazać należy, iż prawo podatkowe, w szczególności ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zawiera definicji nieruchomości. Wobec powyższego uzasadnionym jest posiłkowanie się definicją nieruchomości zawartej w kodeksie cywilnym. Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 1964 r., Nr 16, poz. 93 ze zm.) - nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości. Zgodnie z normą zawartą w art. 191 K. c. własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako jego część składowa, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Dlatego w skład nieruchomości wchodzi zarówno grunt, jak i znajdujący się na nim budynek, trwale z nim związany.

Zgodnie natomiast z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Z treści powołanych powyżej uregulowań prawnych wynika, iż do powstania przychodu ze źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 i pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodzi jedynie wskutek zbycia o charakterze odpłatnym. Przekazanie przedmiotowej nieruchomości w drodze darowizny na rzecz córki jest zbyciem nieodpłatnym i dlatego nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W przedstawionym stanie faktycznym wskazano, że nieruchomość obejmująca budynek wraz z gruntem na stałe z nim związanym zostanie przekazana w formie darowizny, a zatem w świetle powyższych uregulowań nie powstanie w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 888 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 1964 r., Nr 16, poz. 93 ze zm.) - darowizna jest zobowiązaniem darczyńcy do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Istotną cechą darowizny jest jej bezpłatny charakter. Oznacza to, że druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Zgodnie z art. 890. § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r., Nr 16, poz. 93 ze zm.) oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione, w myśl § 2 przepisy powyższe nie uchybiają przepisom, które ze względu na przedmiot darowizny wymagają zachowania szczególnej formy dla oświadczeń obu stron.

Jednakże w myśl art. 73 § 2 Kodeksu cywilnego jeżeli ustawa zastrzega dla czynności prawnej inną formę szczególną, czynność dokonana bez zachowania tej formy jest nieważna. Nie dotyczy to jednak wypadków, gdy zachowanie formy szczególnej jest zastrzeżone jedynie dla wywołania określonych skutków czynności prawnej.

Zgodnie z dyspozycją art. 158 K.c. umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.

W związku z powyższym, dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, a dokładnie czynności wyksięgowania z ewidencji środków trwałych przedmiotowego środka trwałego podstawę stanowić będzie umowa darowizny sporządzona w formie aktu notarialnego.

Zaznaczyć należy, iż w myśl art. 22n ust. 2 pkt. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ewidencji środków trwałych winna być umieszczona informacja o dacie i przyczynie likwidacji środka trwałego ujętego w ewidencji. W związku z powyższym przekazanie przedmiotowych środków trwałych w drodze darowizny winno zostać odnotowane w prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji z podaniem daty i przyczyny likwidacji środka trwałego.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym w celu uzyskania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego przez córkę w imieniu której zadano również pytanie, winna ona złożyć odrębny wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.