INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP - 27 lutego 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zasądzonej wyrokiem Sądu:

• należności głównej – jest nieprawidłowe,
• zapłaconych odsetek ustawowych oraz kosztów sądowych – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2008 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zasądzonej wyrokiem Sądu należności głównej i zapłaconych odsetek ustawowych oraz kosztów sądowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2004 r. Spółka zawarła z kontrahentem umowę na wykonanie oprogramowania komputerowego. Z tytułu wykonania powyższej umowy Spółka uzyskała w latach 2004-2005 przychód brutto w łącznej kwocie 185 537,60 zł. Od powyższej kwoty odprowadzony został podatek VAT i podatek dochodowy. Wyrokiem Sądu Okręgowego w O., utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego we W., uznano za zasadne odstąpienie przez kontrahenta od umowy na podstawie art. 635 k.c. i zasądzono na jego rzecz zwrot spełnionego świadczenia na kwotę 185 537,60 zł na podstawie art. 494 k.c. z ustawowymi odsetkami od dnia 14 listopada 2006 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu w kwocie 14 339,24 zł. Realizując powyższe wyroki Spółka zapłaciła kontrahentowi całość zasądzonych kwot.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zasądzone wyrokiem Sądu Okręgowego w O. należności, w tym należność główna, odsetki ustawowe oraz koszty sądowe stanowią koszty uzyskania przychodów...

Zdaniem Spółki wszystkie zasądzone wyrokiem kwoty stanowią koszty uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowego od osób prawnych ( t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Zawierając i realizując umowę Spółka dążyła do uzyskania przychodu i poniosła z tego tytułu określone koszty. Spółka rozliczyła się z realizacji powyższej umowy i opłaciła całość podatków.

Przy realizacji umowy o dzieło jaką jest umowa o stworzenie programu komputerowego dla indywidualnego odbiorcy występuje bardzo duże ryzyko związane z zakwestionowaniem ostatecznego rezultatu tego oprogramowania.

W niniejszym przypadku kontrahent nie kwestionował prawidłowości prac Spółki i płacił faktury częściowe a dopiero w końcowym etapie podważył brak oczekiwanego rezultatu i zgodnie z wyrokiem Sądu uzyskał zwrot zapłaconych kwot.

W tej sytuacji mając na uwadze ryzyko związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w zakresie informatyki, a także fakt, że kwota 185 537,60 zł stanowi zwrot wcześniej zapłaconych faktur ( od których zapłacone zostały podatki),a nie odszkodowanie lub karę umowną z tytułu niewłaściwej realizacji umowy – zdaniem Spółki wszystkie zasądzone wyrokiem Sądu Okręgowego kwoty tj. należności główna, odsetki ustawowe oraz koszty sądowe stanowią koszty uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. określonej w dalszej części skrótem „ustawa o pdop”), za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W art. 12 ust. 3a ustawy o pdop, ustawodawca precyzyjnie określił moment powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu. Zgodnie z tym przepisem za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

W rozumieniu cytowanych powyżej przepisów do przychodów roku podatkowego zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są należne podatnikowi, czyli wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe, choć nie ma znaczenia czy je faktycznie uzyskał. Uzyskanie przychodu należnego ma miejsce w momencie wykonania w ramach działalności gospodarczej czynności będącej tytułem uzyskania prawa do świadczenia wzajemnego.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż w następstwie sporu pomiędzy stronami został wydany wyrok Sądu, zgodnie z którym, na podstawie art. 635 k.c., uznano za zasadne odstąpienie przez kontrahenta od umowy i zasądzono na jego rzecz zwrot spełnionego świadczenia na kwotę 185 537,60 zł wraz z odsetkami.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o pdop, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Biorąc pod uwagę powyższe po otrzymaniu prawomocnego wyroku Sądu, Spółka powinna dokonać korekty przychodów w okresie w którym był on wykazany. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Z powyższego przepisu wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o pdop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodu wydatków naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek ( kredytów). Odsetki takie stają się kosztem uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia ( zapłaty).Jako, że przepisy omawianej ustawy nie przewidują bezpośredniego wyłączenia kosztów sądowych i zapłaconych odsetek ustawowych z kosztów uzyskania przychodu, zasadnicze znaczenie dla dokonania oceny możliwości zaliczenia wskazanych kosztów do kosztów uzyskania przychodu będzie miało określenie, czy powyższe koszty zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Dlatego należy stosować ogólne zasady zaliczania wydatków do kosztów podatkowych. Zatem, ponoszone przez podatnika koszty sądowe i zapłacone odsetki ustawowe nie są objęte wyłączeniem z kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, iż spełnione są przesłanki przewidziane w art. 15 ust. 1 ustawy o pdop. Przesłanką uznania poniesionych przez Spółkę kosztów sądowych i zapłaconych odsetek ustawowych za koszty uzyskania przychodów, jest wykazanie, iż powyższe koszty zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że stanowisko Spółki w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów sądowych i zasądzonych wyrokiem sadu odsetek ustawowych – jest prawidłowe, a w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zasądzonej wyrokiem sądu należności głównej – jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.