Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/415-703/12-2/JR
z 31 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2012 r. (data wpływu 8 października 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką na zasadzie ustawowej współwłasności małżeńskiej nieruchomości położonej we wsi Ż. przy ulicy T. w gminie K., składającej się z działek oznaczonych numerami A/15 oraz A/17 o łącznej powierzchni 1,2819 ha. Jest to działka rolna, niezabudowana. Dla nieruchomości prowadzona jest Księga wieczysta przez Sąd Rejonowy. W przyszłości Wnioskodawczyni zamierza sprzedać opisane działki (dalej także: działki przeznaczone do sprzedaży).

Wnioskodawczyni nabyła w grudniu 2005 r. do małżeńskiego majątku wspólnego własność nieruchomości gruntowej – udział wynoszący 23/50 części niezabudowanej rolnej działki oznaczonej numerem A/9, w skład której wchodzi m. in. całość działki oznaczonej numerem A/15 i część działki oznaczonej nr A/17. Udział wynoszący 27/50 tejże działki nabyło małżeństwo - Państwo X. Własność działki rolnej uzyskała Wnioskodawczyni (nie będąca rolnikiem indywidualnym w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego, nie prowadząca gospodarstwa rolnego w rozumieniu tej ustawy) w dniu podpisania aktu notarialnego, tj. w grudniu 2005 r., ponieważ na ten dzień Wnioskodawczyni dysponowała pismem wydanym przez Agencję Nieruchomości Rolnych z listopada 2005 r., z którego wynikało, iż Agencja nie wykonała przysługującego jej prawa pierwokupu przedmiotowej działki gruntu rolnego. W związku z tym umowa sprzedaży zawarta w formie aktu notarialnego wywarła z dniem jego podpisania skutek rzeczowy w postaci przeniesienia własności nieruchomości.

W lipcu 2006 r. Wnioskodawczyni zawarła w formie aktu notarialnego warunkową umowę sprzedaży nieruchomości, w skład której wchodziła m. in. pozostała część działki A/17. Umowa dotyczyła udziału w 23/50 części działek o numerze B/2 i B/3 o łącznej powierzchni 40 arów 55 metrów kwadratowych, znajdujących się w sąsiedztwie zakupionej wcześniej działki. Umowa ta została zawarta pod warunkiem, że Agencja Nieruchomości Rolnych nie skorzysta z przysługującego jej prawa pierwokupu. Skutek rzeczowy powodujący przejście własności na Wnioskodawczynię nastąpił w dniu …września 2006 r., kiedy to została zawarta w formie aktu notarialnego umowa przeniesienia własności nieruchomości, po tym jak Agencja Nieruchomości Rolnych nie skorzystała z przysługującego jej prawa pierwokupu. Udział w 27/50 części działek o numerze B/2 i B/3 nabyło małżeństwo - Państwo Y. Pomiędzy Wnioskodawczynią i Jej mężem oraz Państwem Y powstała współwłasność w odniesieniu do działek o numerze B/2 i B/3.

W czerwcu 2010 r. została zawarta umowa o zniesieniu współwłasności pomiędzy Wnioskodawczynią i Jej mężem, Państwem X oraz Państwem Y. Zniesienie współwłasności nastąpiło bez żadnych spłat czy dopłat. Na skutek tej umowy Wnioskodawczyni wraz ze swoim mężem stała się właścicielką działek określonych według nowej numeracji jako działki o numerach A/15 oraz A/17, o łącznej powierzchni 1,2819 ha. Działka o numerze A/15 stanowi część działki oznaczonej wcześniej jako działka A/9, zaś działka nr A/17 składa się z części działek oznaczonych uprzednio jako działki nr B/2, B/3 i A/9.

Aktualnie Wnioskodawczyni zamierza sprzedać wskazane działki.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy sprzedaż opisanych działek o numerach A/15 i A/17 będzie skutkować po stronie Wnioskodawczyni powstaniem zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż działek o numerach A/15 oraz A/17 o łącznej powierzchni 1,2819 ha, położonych we wsi Ż. przy ulicy T. w gminie K., nie będzie skutkować po stronie Wnioskodawczyni powstaniem zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Wnioskując a contrario, jeżeli zbycie nieruchomości nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej oraz ma miejsce po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości, to taka czynność nie będzie w ogóle stanowiła źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni wskazuje, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym od końca roku, w którym miało miejsce nabycie działek, upłynął aktualnie okres 5 lat, zaś Wnioskodawczyni nie będzie zbywać działek w wykonaniu działalności gospodarczej. W przypadku udziału w działce oznaczonej numerem A/9 okres ten minął z końcem 2010 r., zaś w przypadku udziału w działkach o numerach B/2 i B/3 - z końcem 2011 r.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wskazanego 5-letniego terminu nie przerywa fakt zniesienia współwłasności, ponieważ przez cały wymagany okres Wnioskodawczyni przysługiwały prawa właścicielskie działek przeznaczonych do sprzedaży.

Wnioskodawczyni wskazuje, że współwłasność jest instytucją prawa cywilnego. Zgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) polega na tym, iż własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom. Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego). Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej. Zgodnie z art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności może nastąpić przez fizyczny podział rzeczy wspólnej, polegający na przyznaniu każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej rzeczy wspólnej, a wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Natomiast jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, która po dokonanym podziale przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał. W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni na skutek zniesienia współwłasności nie otrzymała nieruchomości, która po podziale przekraczałaby udział jaki pierwotnie Jej przysługiwał.

Ponadto, w doktrynie prawa cywilnego podkreśla się, że cechami charakterystycznymi i jednocześnie koniecznymi współwłasności są: jedność przedmiotu, polegająca na tym, że jest nim ta sama rzecz; wielość podmiotów, czyli, że wspólne prawo należy do co najmniej dwóch osób; niepodzielność wspólnego prawa - polega na tym, że każdy ze współuprawnionych ma prawo do całej rzeczy, a żaden nie ma prawa do jej wyodrębnionej części. Wspólność trwa dopóty, dopóki istnieje stosunek współwłasności. Co istotne, współwłaściciele mają pełną swobodę co do ustalenia między sobą sposobu korzystania i używania wspólnego prawa, ale tylko w granicach określonych niepodzielnością tego prawa.

Oznacza to, że współwłaściciele mogą kształtować swobodnie sposób wykonywania swoich uprawnień, jednakże nie naruszając przy tym istoty współwłasności i uprawnień pozostałych współwłaścicieli. Z istoty współwłasności wynika zatem, że Wnioskodawczyni jako współuprawniona miała prawo do całej rzeczy.

Podsumowując, sprzedaż działek o numerach A/15 oraz A/17 o łącznej powierzchni 1,2819 ha położonych we wsi Ż. przy ulicy T. w gminie K., nie będzie skutkować po stronie Wnioskodawczyni powstaniem zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na to, że czynność ta nie będzie w ogóle stanowiła źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu tym podatkiem, gdyż sprzedaż nastąpi po upływie 5 lat od dnia nabycia nieruchomości, ale nie w wykonaniu działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Ponadto Organ wskazuje, że jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od zdarzenia zaistniałego w rzeczywistości, wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Interpretacja dotyczy tylko Pani jako Wnioskodawczyni. Nie wywołuje skutków prawnych dla męża Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.