INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2008r. (data wpływu 25 lutego 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania usług pośrednictwa - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2008r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania usług pośrednictwa.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2007r. Spółka wykonywała na rzecz włoskiego kontrahenta usługi polegające na wyszukiwaniu na terenie Polski odbiorców jego produktów. Za wykonaną pracę wystawiała fakturę o treści: Prowizja od sprzedaży. Wartość usługi była każdorazowo ustalana w kwocie euro i uzależniona była od ostatecznej wartości zrealizowanego zamówienia. W rubryce Podatek VAT Spółka wpisywała kwotę „0”. Następnie od wartości usługi naliczała „w tył” 22% podatku VAT jako podatek należny, a pozostałą część kwoty wykazywała jako przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym.

W lutym 2008r., po dokładnej analizie, Spółka uznała, że świadczone przez nią usługi to usługi pośrednictwa dla zarejestrowanego kontrahenta z Unii Europejskiej i powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej w państwie numeru nabywcy usługi, a więc we W. Na tę okoliczność Spółka wystawiła fakturę bez kwot i stawek VAT zaznaczając, że podatek od wartości dodanej w swoim państwie rozliczy nabywca usługi. Całą kwotę faktury Spółka wykazała do opodatkowania podatkiem dochodowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy postępowanie Wnioskodawcy w lutym 2008r. było prawidłowe i co za tym idzie czy jest ona uprawniona do dokonania korekty wystawionych faktur i korekty złożonych deklaracji VAT-7 za 2007r....

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 28 ust. 5 pkt 2 lit. c) ustawy o podatku od towarów i usług, miejscem świadczenia usług wykonywanych przez pośredników, działających w imieniu i na rzecz osób trzecich związanych bezpośrednio z dostawą towarów, jest miejsce dokonania dostawy. Zdaniem Spółki, w przypadku, gdy podmiot z innego państwa członkowskiego – nabywca usługi pośrednictwa - jest zidentyfikowany dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w danym państwie członkowskim, to należy zastosować zasadę wyrażoną w art. 28 ust. 6 ustawy, z której wynika, że wówczas miejsce świadczenia usługi znajduje się w państwie członkowskim, które wydało mu ten numer. Usługa pośrednictwa ma zatem miejsce świadczenia w państwie, które wydało numer unijny i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce. Wnioskodawca uważa, że zastosowany od 1 lutego 2008r. sposób postępowania jest prawidłowy, a faktury wystawiane w 2007r. i w styczniu 2008r. należy skorygować, jak również skorygować należy odpowiednie deklaracje VAT-7 oraz wystąpić do Naczelnika Urzędu Skarbowego o stwierdzenie nadpłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ww. ustawy. Przy czym przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast, zgodnie z art. 8 ust. 1 przez świadczenie usług, co do zasady, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Ww. czynności podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy przepisy prawa podatkowego uznają je za wykonywane na terytorium kraju.

Zatem dla określenia miejsca opodatkowania transakcji należy, w świetle ustawy, ustalić miejsce świadczenia usług. Ogólna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług określona została w art. 27 ust. 1 ustawy, który stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Od powyższej zasady wprowadzono szereg wyjątków, określających inne niż wynikające z zasady ogólnej, miejsce świadczenia usług, z uwagi na ich charakter, np. przy świadczeniu usług pośrednictwa. Zgodnie z art. 28 ust. 5 pkt 2 lit. c) ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku usług wykonywanych przez pośredników, działających w imieniu i na rzecz osób trzecich, związanych bezpośrednio z dostawą towarów, miejscem świadczenia tych usług jest miejsce dokonania dostawy towarów z zastrzeżeniem ust. 6.

Z ust. 6 art. 28 wynika, że w przypadku gdy nabywca usługi podał dla tej czynności świadczącemu usługę numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym zgodnie z ust. 5 ma miejsce świadczenie usługi, miejscem świadczenia usługi jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer. Pojęcie miejsca dokonania dostawy należy powiązać z zasadą zawartą w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, który wskazuje, iż miejscem dostawy towarów w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Zatem dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych opodatkowana jest w miejscu rozpoczęcia transportu.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że świadczy on usługi na rzecz zarejestrowanego kontrahenta włoskiego, polegające na wyszukiwaniu na terenie Polski odbiorców jego produktów, za co otrzymuje wynagrodzenie w formie prowizji od dokonanej sprzedaży, a jej wysokość uzależniona jest od ostatecznej wartości zrealizowanego zamówienia.

Wynika z powyższego, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi zmierzają w konsekwencji do zrealizowania transakcji sprzedaży między kontrahentem włoskim a odbiorcami krajowymi, i w tym kontekście Wnioskodawca występuje w roli pośrednika, za co otrzymuje wynagrodzenie – prowizję od sprzedaży.

Odnosząc zatem przedstawione wyżej przepisy prawa do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że przedmiotowe usługi mają bezpośredni związek z dostawą towarów. Zatem miejscem świadczenia tych usług, w związku z art. 28 ust. 5 pkt 2 lit. c) i art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, będzie miejsce dokonania dostawy towarów czyli Włochy. W przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania art. 28 ust. 6 ustawy zmieniający miejsce opodatkowania, ponieważ, jak wynika z wniosku, kontrahent posiada numer, pod którym zidentyfikowany jest na potrzeby podatku na terytorium Włoch tj. w kraju który jest miejscem dokonania dostawy. Przepis art. 28 ust. 6 ustawy znajdzie zastosowanie w sytuacji, gdy nabywca usługi poda świadczącemu tę usługę numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym zgodnie z ust. 5 ma miejsce świadczenia usługa. Tym samym musi to być numer dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez kraj inny niż kraj, w którym ma miejsce dokonanie dostawy towarów (kraj, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia transportu lub wysyłki do nabywcy).

Reasumując, w przedstawionym stanie faktycznym usługa pośrednictwa w dostawie towarów dokonana przez Wnioskodawcę będzie podlegała opodatkowaniu na terenie Włoch, a tym samym nie będzie podlegała opodatkowaniu na terytorium Polski.

W zakresie obowiązku wystawiania faktur przez podatników świadczących usługi na rzecz podatników mających siedzibę na terytorium Wspólnoty ale innym niż terytorium kraju, obowiązują odpowiednio przepisy art. 106 ust. 1 i 2 ustawy o VAT oraz § 27 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem. Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4, 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub – w przypadku terytorium państwa trzeciego – podatku o podobnym charakterze.

Zgodnie z § 27 ust. 1 ww. rozporządzenia – przepisy § 9, 11-23 i 26 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub – w przypadku terytorium państwa trzeciego – podatku o podobnym charakterze. Faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 9, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

Biorąc powyższe pod uwagę, dotychczasowy sposób postępowania Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania przedmiotowych usług był niezgodny z cytowanymi wyżej przepisami ustawy i rozporządzenia. Zatem do faktur potwierdzających świadczenie usług w zakresie pośrednictwa za rok 2007 i styczeń 2008r., a wystawionych niezgodnie z cyt. wyżej § 27 ust. 1 i 2 rozporządzenia, należy wystawić faktury korygujące, ponieważ stosownie do § 17 rozporządzenia w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź jakiejkolwiek innej pozycji faktury stawia się fakturę korygującą. Natomiast w stosunku do faktur będących potwierdzeniem przyszłych transakcji należy stosować zasady określone w wyżej cytowanym przepisie § 27 rozporządzenia.

Wystawione faktury korygujące dają podstawę do skorygowania odpowiednich deklaracji podatkowych dla potrzeb podatku od towarów i usług. Jeżeli w wyniku tak dokonanych korekt deklaracji powstanie nadpłata w rozumieniu art. 72 § 1 ustawy Ordynacja Podatkowa, Wnioskodawca wraz ze skorygowaną deklaracją obowiązany jest złożyć do właściwego naczelnika urzędu skarbowego wniosek o stwierdzenie nadpłaty (art. 75 § 3 ustawy Ordynacja Podatkowa).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.