INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani P., przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 14 maja 2008 r.), uzupełnionym w dniu 7 lipca 2008r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji zakupionego środka trwałego (quada) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 maja 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji zakupionego środka trwałego (quada).

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 27 czerwca 2008 r. wezwano do jego uzupełnienia. W dniu 7 lipca 2008r. do tut. Biura wpłynął uzupełniony wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od 26 grudnia 1998 r. wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych. Spełnia kryteria małego podatnika. W zakres wykonywanej działalności gospodarczej wchodzi prowadzenie pensjonatu, wydawanie posiłków, catering, działalność turystyczna pozostała oraz wypożyczanie artykułów użytku osobistego. W celu uatrakcyjnienia oferty w marcu 2008 r. zakupiła na cele prowadzonej działalności gospodarczej pojazd czterokołowy zwany quadem o wartości 16.900 zł. netto. Zastosowała jednorazowy odpis amortyzacyjny od zakupionego środka trwałego.

W uzupełnieniu wniosku wskazano iż, zakupiony środek trwały został zaliczony wg Klasyfikacji środków Trwałych do grupy 7, podgrupy 79, rodzaju 790 ze względu na pojemność silnika wykazanego w dowodzie rejestracyjnym – 271.000 cm³.

Powyższy środek trwały został zarejestrowany oraz dopuszczony do ruchu drogowego w dniu 14 marca 2008 r. W dowodzie rejestracyjnym został zakwalifikowany jako pojazd samochodowy inny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zastosowanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego dla zakupionego pojazdu jest prawidłowe...

Zdaniem wnioskodawczyni, zastosowanie jednorazowej amortyzacji jest prawidłowe ponieważ:

• spełnia kryteria małego podatnika,
  
• nie prowadzi działalności transportowej,
  
• zakupiony środek trwały został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w marcu 2008 r., jest zaliczany do grupy 3-8 Klasyfikacji i nie jest samochodem osobowym a jego wartość nie przekracza 50.000 euro.
  
  

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Natomiast, zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Określenie „samochód osobowy” zawarte w cytowanym przepisie należy rozpatrywać w kontekście definicji ustawowej zawartej w art. 5a pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym, ilekroć w ustawie jest mowa o: samochodzie osobowym – oznacza to pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

1. pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanego na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van,
   
2. pojazdu samochodowego mającego więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u którego długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50 % długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków,
   
3. pojazdu samochodowego, który ma otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków,
   
4. pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,
   
5. pojazdu samochodowego będącego pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy o podatku od towarów i usług.
   
   

Ponadto należy wskazać, iż zgodnie z brzmieniem art. 5c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony spełnienie wymagań określonych w art. 5a pkt 19 lit. a)–d), pozwalających na niezaliczenie danego pojazdu samochodowego do samochodów osobowych, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Kluczowym elementem definicji zawartej w cytowanym art. 5a pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest sformułowanie „pojazd samochodowy”, które nie jest definiowane przez przepisy podatkowe. W związku z czym, konieczne jest odniesienie się do definicji wskazanego sformułowania zawartej w przepisach prawa regulujących dane zagadnienie. W tym przypadku będzie to ustawa z dnia 20 czerwca 1997 roku – Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2005 roku, Nr 108 poz. 908 ze zm.), która w art. 2 pkt 33 definiuje pojazd samochodowy jako pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h, określenie to nie obejmuje jednak ciągnika rolniczego.

W świetle powołanych przepisów, każdy pojazd wyposażony w silnik jest pojazdem silnikowym, a tym samym pojazdem samochodowym, z wyłączeniem motoroweru, pojazdu szynowego oraz ciągnika rolniczego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż przedmiotowy środek trwały jest pojazdem samochodowym, został zaliczony do środków trwałych wg Klasyfikacji Środków Trwałych do rodzaju 790, czyli środki transportu pozostałe, dopuszczony do ruchu drogowego i zarejestrowany jako pojazd samochodowy inny.

Biorąc powyższe pod uwagę należy ustalić, czy zgodnie z danymi producenta zakupiony quad jest to pojazd, który może rozwinąć prędkość jazdy powyżej 25 km/h. Jeżeli tak jest, to będzie to również pojazd samochodowy w rozumieniu ustawy Prawo o ruchu drogowym. Tym samym, w myśl definicji zawartej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, quad jest samochodem osobowym, chyba że spełnia warunki wyłączenia określone w art. 5a pkt 19 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, jeżeli zakupiony quad nie będzie posiadał cech wskazanych w przytoczonym przepisie, wyłączających go spod tak określonej definicji wówczas – w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – będzie samochodem osobowym.

Zasadniczą regułą interpretacyjną mającą zastosowanie przy dokonywaniu interpretacji ww. przepisów prawa podatkowego jest zasada stanowiąca, iż zwroty jednobrzmiące użyte w tekście aktu normatywnego należy rozumieć jednolicie. W tym konkretnym przypadku należy dodatkowo zwrócić uwagę na fakt, iż zwrot „samochody osobowe” został zdefiniowany, określony przez ustawodawcę na potrzeby ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym ustawodawca wprost wskazał jak należy rozumieć ww. sformułowanie, w konsekwencji zgodnie z zasadami wykładni językowej nie można nadawać mu innego znaczenia niż znaczenie określone w art. 5a pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowo należy zauważyć, iż takie odczytywanie omawianych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych determinowane jest również wykładnią systemową. Mianowicie w ustawie z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), ustawodawca używa określenia „samochód osobowy” zawsze w powiązaniu ze zwrotem „inne pojazdy samochodowe”, traktując wskazane pojęcia jako swojego rodzaju całość. Odnosząc powyższą uwagę do rozpatrywanego problemu należy zauważyć, iż na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez określenie „samochód osobowy” rozumie się „pojazd samochodowy”, w konsekwencji zapisy ww. ustaw co do zakresu zawartych pojęć, które mają zastosowanie przy konstrukcji poszczególnych przepisów są tożsame, a jedyne różnice jakie zachodzą pomiędzy nimi wynikają z zastosowanej przez ustawodawcę techniki legislacyjnej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż odczytywanie użytego w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sformułowania „samochód osobowy” jako określenia potocznego języka, czy też określenia definiowanego przez inne ustawy jest nieuzasadnione i sprzeczne z powszechnie przyjętymi technikami interpretacyjnymi.

Reasumując, w świetle przedstawionego przez wnioskodawczynię stanu faktycznego i powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, iż co do zasady nie jest możliwe dokonanie amortyzacji na warunkach określonych w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zakupionego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej quada, gdyż na gruncie cytowanej ustawy jest on traktowany tak jak samochód osobowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.