INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2008r. (data wpływu do tut. Biura 20 maja 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych:
- w zakresie zwolnienia z opodatkowania otrzymanego zwrotu kosztów remontu i adaptacji wynajmowanego lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe,
- w zakresie zwolnienia z opodatkowania otrzymanej rekompensaty za rozwiązanie umowy najmu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania otrzymanego zwrotu kosztów remontu i adaptacji wynajmowanego lokalu mieszkalnego oraz otrzymanej rekompensaty za rozwiązanie umowy najmu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni była najemcą (tzw. przydział) lokalu w budynku nabytym od gminy przez prywatnego inwestora. Z chwilą zakupu tego budynku nowy właściciel wypowiedział wnioskodawczyni warunki najmu, w związku z czym skierowała ona do sądu pozew o ustalenie bezzasadności wypowiedzenia warunków najmu. W dniu 5 października 2007r. podpisała z prywatnym inwestorem ugodę, w której zobowiązała się do wycofania wniesionego pozwu i dobrowolnego opuszczenia zajmowanego lokalu w zamian za kwotę 100.000,00 zł. Na kwotę tę złożyło się – 10.000 złotych tytułem rekompensaty finansowej za wcześniejsze ustanie stosunku najmu oraz 90.000 złotych tytułem zwrotu kosztów nakładów remontowych i adaptacyjnych poniesionych na zajmowany lokal. W styczniu 2008r. wnioskodawczyni otrzymała od prywatnego inwestora PIT-8C, w którym wykazano wymienione wyżej kwoty jako jej przychód za 2007r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy otrzymane pieniądze stanowią w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód, a jeżeli tak to czy można skorzystać ze zwolnienia od tego podatku...
Czy kwoty nie stanowiące przychodu podlegały wykazaniu w zeznaniu za 2007r...

Zdaniem wnioskodawczyni przychód stanowi wyłącznie kwota 10.000,00 zł, bowiem kwota 90.000,00 zł jest wyłącznie zwrotem poniesionych przez nią nakładów remontowych. Zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego jako najemcy przysługiwało jej względem wynajmującego roszczenie o zwrot poniesionych nakładów. Wynajmujący uwzględniając jej roszczenie dokonał stosownej rekompensaty. Wnioskodawczyni uważa również, że w stosunku do kwoty 10.000,00 zł. może zastosować zwolnienie z podatku dochodowego, bowiem zawarta ugoda warunkowała dokonanie dla niej wypłaty od wycofania pozwu o ustalenie bezzasadności wypowiedzenia warunków najmu. Ugoda miała zatem charakter ugody sądowej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy zawiera katalog przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy źródłem przychodów są „inne źródła”. Do przychodów z innych źródeł należy zaliczyć każdy przychód, który spełnia łącznie dwa warunki: po pierwsze – nie jest zaliczany do źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy, a po drugie – nie jest wyłączony z przedmiotowego zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych.

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach. Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności”, definicja przychodów z innych źródeł ma charakter przykładowy i otwarty, zatem do tej kategorii należy zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Z tego względu do przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym nie zalicza się pieniędzy uzyskanych za różnego rodzaju zwrot nakładów własnych poczynionych za inny podmiot. W takich bowiem przypadkach podatnik otrzymuje do swojej dyspozycji określoną kwotę pieniędzy, do wyłożenia której był jednak wcześniej zobligowany. Nie można zatem mówić, że u podatnika wystąpiło przysporzenie w majątku.W przedmiotowej sprawie wnioskodawczyni od prywatnego inwestora otrzymała kwotę 90.000 zł tytułem zwrotu kosztów nakładów remontowych i adaptacyjnych poniesionych w zajmowanym lokalu.W związku z powyższym zwrot kosztów remontowych i adaptacyjnych nie stanowi dla wnioskodawczyni źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, a tym samym nie podlega opodatkowaniu i wykazaniu w zeznaniu rocznym.

W tym zakresie stanowisko wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Ze stanu faktycznego wynika również, iż w konsekwencji zawartej ugody z prywatnym inwestorem wnioskodawczyni otrzymała kwotę 10.000 zł tytułem rekompensaty finansowej za wcześniejsze ustanie stosunku najmu, sama zaś w zamian zobowiązała się do wycofania wniesionego pozwu o ustalenie bezzasadności wypowiedzenia warunków najmu.Stosownie do regulacji art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b cytowanej ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania (inne niż te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają z przepisów prawa) otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Z treści wskazanych wyżej przepisów wynika wyraźnie, że nie wszystkie odszkodowania otrzymane przez osoby fizyczne są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych. Ze zwolnienia przedmiotowego korzystają jedynie te odszkodowania, których wysokość lub prawo do otrzymania wynika wprost z przepisów rangi ustawowej lub aktów wykonawczych wydanych na ich podstawie bądź też wyroków czy ugód sądowych, z wyjątkiem wyłączonych ze zwolnienia wolą ustawodawcy.Ugoda sądowa ma dwoisty charakter, łączący elementy materialnoprawne i procesowe. Jest czynnością procesową uprawnionych podmiotów, umożliwiającą wyłączenie dalszego postępowania sądowego co do istoty sprawy i prowadzącą do umorzenia postępowania (art. 223 ustawy z dnia 17 listopada 1964r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 1964r. Nr 43, poz. 296) w związku z art. 203 § 4 k.p.c. i art. 355 § 1 k.p.c.). Jest też czynnością prawną (umową, ugodą w rozumieniu art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.)).

Tymczasem z analizy wniosku nie wynika, że wnioskodawczyni zawarła ugodę przed sądem z udziałem organów sądowych i mediacyjnych prowadzących do umorzenia postępowania, lecz samodzielnie zobowiązała się wycofać pozew w zamian otrzymując rekompensatę finansową. Zawarta ugoda ma więc charakter umowy cywilnoprawnej, na podstawie której w zamian za rozwiązanie stosunku najmu i opuszczenie lokalu mieszkalnego, wnioskodawczyni otrzymała odszkodowanie w kwocie 10.000,00 zł. Zapłacona kwota pieniężna przez właściciela nieruchomości ma za zadanie zrekompensować konieczność opuszczenia mieszkania, a zatem stanowi wynagrodzenie za poniesioną przez wnioskodawczynię stratę. Zatem ani wysokość otrzymanego przez wnioskodawczynię odszkodowania, ani zasady jego ustalenia nie wynikają z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, ponieważ wynikają z zawartej między stronami umowy (ugody). W świetle powyższego należy uznać, iż podstawą do wypłaty określonego świadczenia pieniężnego na rzecz wnioskodawczyni są postanowienia wynikające z umowy a nie unormowania prawne. Z tego względu uzyskana kwota 10.000 zł tytułem rekompensaty finansowej za wcześniejsze ustanie stosunku najmu nie korzysta z przedmiotowego zwolnienia, lecz na podstawie art. 9 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi przychód, który zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy należy wykazać w zeznaniu rocznym i zakwalifikować jako przychód z innych źródeł podlegający opodatkowaniu według skali progresywnej określonej w art. 27 ww. ustawy.

W związku z powyższym stanowisko wnioskodawczyni w tym zakresie jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.