Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1005/12/WM
z 28 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2012 r. (data wpływu 11 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki jawnej, która została przekształcona w 2002 r. ze spółki cywilnej. Spółka cywilna powstała 14 grudnia 1991 r. Wraz ze wspólnikami spółki cywilnej Wnioskodawca zakupił w dniu 30 grudnia 1992 r. nieruchomość. Nieruchomość ta została zakupiona na współwłasność w różnych częściach przez wspólników spółki wraz z ich małżonkami, niebędącymi wspólnikami spółki. W księdze wieczystej jako współwłaściciele figurują wspólnicy wraz z małżonkami jako współużytkownicy wieczyści i współwłaściciele na zasadzie wspólności ustawowej. Nieruchomość ta została wprowadzona do ewidencji środków trwałych Spółki bez zastosowania formy aktu notarialnego. Przez cały okres trwania Spółki współwłaścicielami nieruchomości są małżonkowie na zasadzie współwłasności ustawowej.

Ani w momencie wprowadzenia na stan środków trwałych w Spółce cywilnej, ani w momencie przekształcenia Spółki cywilnej w Spółkę jawną, wniesienie na stan środków trwałych nie odbyło się przy zastosowaniu formy aktu notarialnego.

Nieruchomość ta, wpisana do ewidencji środków trwałych Spółki w latach 1993 - 2002 była amortyzowana pomimo, że nie była współwłasnością łączną wspólników, lecz współwłasnością ustawową małżonków.

W związku z niezachowaniem formy aktu notarialnego, która pozbawia prawa do uznania tej nieruchomości za środek trwały spółki - takie stanowisko zostało również zaprezentowane w interpretacji indywidualnej z 23 września 2010 r. sygn. ITPB1/415-675/10/TK oraz w wyroku NSA O/Z Łódź, sygn. I SA/Łd 502/98 - do przychodu do opodatkowania przypisywana jest, na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 8, wartość z tytułu nieodpłatnego korzystania z tej nieruchomości przez Spółkę.

Aktualnie wspólnicy planują sprzedać powyższą nieruchomość.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż powyższej nieruchomości winna być opodatkowana w ramach działalności gospodarczej, czy też jako majątek prywatny wspólników?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, iż nieruchomość powyższa nie została skutecznie wniesiona na stan środków trwałych, jej sprzedaż nie powinna być opodatkowana w ramach działalności gospodarczej.

Właścicielami tej nieruchomości są wspólnicy wraz z małżonkami na zasadzie współwłasności ustawowej. Brak skutecznego wniesienia do ewidencji środków trwałych tej nieruchomości powoduje, że nie można uznać, iż przychód ze zbycia tej nieruchomości osiągną wspólnicy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w spółce jawnej, lecz wspólnicy i ich małżonkowie w ramach sprzedaży majątku prywatnego.

W związku z tym, iż sprzedaż będzie dokonana po upływie 5 lat od dnia nabycia, zbycie nieruchomości na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8, nie będzie podlegało opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-d) tejże ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Powyższy przepis nie ma jednakże zastosowania do odpłatnego zbycia:

1. na podstawie umowy przewłaszczenia w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym pożyczki lub kredytu - do czasu ostatecznego przeniesienia własności przedmiotu umowy,
2. w formie przeniesienia wkładu niepieniężnego do spółki lub spółdzielni środków obrotowych, środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
3. składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 ustawy).

Zgodnie zaś z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej, są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi, b) składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500,00 zł,
2. wartościami niematerialnymi i prawnymi

• ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określeniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zatem dla uznania przychodu ze sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej - za przychód z tej działalności, istotne jest, aby zostały spełnione przesłanki określone w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. by nieruchomość stanowiła składnik majątku spółki, będący środkiem trwałym. W przeciwnym wypadku zbycie nieruchomości nie dokonane w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej stanowi, wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródło przychodu podatkowego, jeśli ma ono miejsce przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie lub wybudowanie. Jeśli natomiast odpłatne zbycie następuje po upływie tego okresu, nie powstaje przychód (nie ma miejsca opodatkowanie podatkiem dochodowym).

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki jawnej, która została przekształcona w 2002 r. ze spółki cywilnej. Wraz ze wspólnikami spółki cywilnej Wnioskodawca zakupił w dniu 30 grudnia 1992 r. nieruchomość. Nieruchomość ta została zakupiona na współwłasność w różnych częściach przez wspólników spółki wraz z ich małżonkami, niebędącymi wspólnikami spółki. W księdze wieczystej jako współwłaściciele figurują wspólnicy wraz z małżonkami jako współużytkownicy wieczyści i współwłaściciele na zasadzie wspólności ustawowej. Nieruchomość ta została wprowadzona do ewidencji środków trwałych Spółki bez zastosowania formy aktu notarialnego. Przez cały okres trwania Spółki współwłaścicielami nieruchomości są małżonkowie na zasadzie współwłasności ustawowej.

Ani w momencie wprowadzenia na stan środków trwałych w Spółce cywilnej, ani w momencie przekształcenia Spółki cywilnej w Spółkę jawną, wniesienie na stan środków trwałych nie odbyło się przy zastosowaniu formy aktu notarialnego.

Nieruchomość ta, wpisana do ewidencji środków trwałych Spółki w latach 1993 - 2002 była amortyzowana pomimo, że nie była współwłasnością łączną wspólników, lecz współwłasnością ustawową małżonków. Niezachowanie formy aktu notarialnego, pozbawia prawa do uznania tej nieruchomości za środek trwały spółki.

W myśl art. 28 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) majątek spółki jawnej stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia. Wśród wkładów wspólników do spółki, na podstawie kryterium zaliczenia do majątku spółki, wyróżnić należy dwa ich rodzaje. Pierwszą grupę stanowią wkłady, które wchodzą w skład majątku wspólnego wspólników, zaś ich wartość wliczana jest przy ustalaniu wartości majątku spółki. Do tej kategorii zaliczyć należy wniesienie własności lub innych praw. Zostają one objęte wspólnością łączną, a przy ustalaniu wartości majątku spółki uwzględnia się ich wartość jako aktywów. Drugą grupę stanowią wkłady, które nie są zaliczane do majątku wspólnego, nie wchodzą w jego skład, a ich wartość nie jest uwzględniana przy ocenie wartości majątku spółki. Do tej grupy należy świadczenie usług oraz wniesienie rzeczy do używania.

Zatem majątek spółki tworzony przez wkłady i wszelkie mienie nabyte w trakcie działalności spółki przez tą spółkę, stanowi jej majątek odrębny. Natomiast składniki majątkowe wykorzystywane przez spółkę dla prowadzenia działalności gospodarczej na podstawie umowy użyczenia lub wniesione do spółki do używania jako wkład nie są własnością spółki i nie są zaliczane do składników majątkowych spółki, przez co nie mogą stanowić jej środków trwałych.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż majątku spółki osobowej - mimo że nie posiada ona osobowości prawnej - nie można utożsamiać z prywatnymi majątkami poszczególnych wspólników. Majątek bowiem spółki osobowej oraz majątki prywatne jej wspólników należy uznać za dwa odrębne byty prawne.

Zatem, w sytuacji, gdy wspólnicy prowadzą działalność gospodarczą z wykorzystaniem nieruchomości, do której posiadają prawo własności (prawo to nie zostało skutecznie przeniesione na spółkę) - nieruchomość ta nie stanowi majątku spółki. Pozostaje ona nadal własnością prywatną wspólnika. Tym samym w niniejszej sprawie zbycie posiadanego udziału w nieruchomości, wykorzystywanej w prowadzonej przez Wnioskodawcę wraz z pozostałymi wspólnikami (współwłaścicielami) działalności gospodarczej, a który to udział jest przedmiotem majątku Wnioskodawcy, nie stanowi zbycia składnika majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychód z tego tytułu należy rozpatrywać w kontekście art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Tym samym dla ustalenia skutków podatkowych ewentualnej sprzedaży udziału w nieruchomości istotne znaczenie ma data jego nabycia.

W przedmiotowej sprawie nabycie przez Wnioskodawcę udziału w nieruchomości miało miejsce 1992 r. Tym samym pięcioletni okres określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął z końcem 1997 r.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż udziału w ww. nieruchomości, nie będzie rozpatrywana w kategorii przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, nie będzie stanowiła również źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.