Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-685/12/MK
z 26 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 lipca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 26 lipca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych postawienia przez organ zatrudnienia do dyspozycji bezrobotnego świadczenia z Funduszu Pracy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych postawienia przez organ zatrudnienia do dyspozycji bezrobotnego świadczenia z Funduszu Pracy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Urząd Pracy jest jednostką organizacyjną Miasta (…), funkcjonującą jako samorządowa jednostka budżetowa. Urząd Pracy realizuje zadania określone w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, w oparciu o którą przyznaje, nalicza i wypłaca z Funduszu Pracy świadczenia dla bezrobotnych i innych osób uprawnionych. Niektóre z tych świadczeń zwolnione są z podatku dochodowego na podstawie odpowiednich punktów art. 21 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, niemniej jednak zasiłki i stypendia wypłacane z Funduszu Pracy są opodatkowane. Zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Urząd Pracy zobowiązany jest jako płatnik do poboru zaliczek miesięcznych od świadczeń wypłacanych z Funduszu Pracy.

Zgodnie z zapisami art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku podatkowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Dlatego też od postawionych, niekoniecznie wypłaconych zasiłków czy stypendiów dla bezrobotnych, pobierane są zaliczki na podatek dochodowy i odprowadzane w obowiązującym terminie na rachunek bankowy Urzędu Skarbowego.

Świadczenia naliczone (postawione do dyspozycji) a niepobrane przez bezrobotnych są świadczeniami niepobranymi i znajdują się w rejestrze niepodjętych świadczeń przez okres sześciu miesięcy, a po tym okresie ulegają przedawnieniu zgodnie z art. 76 ust. 3a ustawy o promocji (…).

Po dokonaniu rejestracji w Urzędzie Pracy bezrobotnemu przyznano prawo do zasiłku na okres od 07 października 2011 r. do 07 stycznia 2012 r. Ponieważ bezrobotny nie stawił się w wyznaczonym przez Urząd Pracy terminie stracił status bezrobotnego w dniu 08 listopada 2011 r. i z tym dniem utracił prawo do zasiłku.

Zasiłki dla bezrobotnych wypłacane są po zakończonym miesiącu, zatem w listopadzie 2011 r. został naliczony i postawiony do dyspozycji zasiłek za okres od 07 do 31 października 2011 r., zaliczka na podatek dochodowy została pobrana i przekazana na rachunek bankowy Urzędu Skarbowego w obowiązującym terminie. W grudniu 2011 r. bezrobotny poinformował Urząd Pracy o podjęciu działalności gospodarczej od 01 października 2011 r. i w związku z tym zostało wznowione z urzędu, na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 KPA, postępowanie w sprawie przyznania prawa do zasiłku od 07 października 2011 r., w wyniku którego decyzją z dnia 19 stycznia 2012 r. (uprawomocnioną 08 lutego 2012 r.) odmówiono przyznania prawa do zasiłku od 07 października 2011 r. Po ostatecznym zakończeniu postępowania orzekającego i uprawomocnieniu się decyzji naliczony zasiłek dla bezrobotnych został wyksięgowany z rejestru świadczeń niepodjętych jako zasiłek nienależny, kwota zasiłku netto została przeksięgowania na dochody Funduszu Pracy, a zaliczka na podatek dochodowy na sumy do wyjaśnienia. Za 2011 r. Urząd Pracy sporządził i przekazał bezrobotnemu informację o uzyskanych dochodach w 2011 r. – PIT-11 i w informacji tej został wykazany zasiłek postawiony do dyspozycji za okres 07 października 2011 r. do 31 października 2011 r. oraz pobrana zaliczka na podatek dochodowy od tego zasiłku. Również wykazana została zaliczka na podatek w deklaracji PIT-4R za 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Jak prawidłowo powinien postąpić Urząd Pracy z zaliczką na podatek dochodowy odprowadzoną w 2011 r. od niepodjętego zasiłku dla bezrobotnych, wyksięgowanego z rejestru niepodjętych zasiłków na podstawie uprawomocnionej decyzji o utracie statusu osoby bezrobotnej, tj. w którym momencie i w jaki sposób należy skorygować zaliczkę na podatek dochodowy od niepodjętego i nienależnego świadczenia: czy w momencie powzięcia informacji przez Urząd o okolicznościach utraty statusu osoby bezrobotnej, czy po uprawomocnieniu się decyzji orzekającej w sprawie; czy należy dokonać korekty zaliczki na podatek poprzez korektę informacji PIT-11 i deklaracji PIT-4R za 2011 r. i wystąpić z wnioskiem do Urzędu Skarbowego o stwierdzeniu nadpłaty? Czy może poprzez skorygowanie przekazywanej do Urzędu Skarbowego zaliczki na podatek dochodowy w miesiącu (w roku), w którym dokonano wyksięgowania niepojętego świadczenia, a w związku z tym czy osobie bezrobotnej należy przekazać informację o dokonanym zwrocie (wyksięgowaniu) nienależnego świadczenia w 2012 r.?

Przedstawiając własne stanowisko w ww. zakresie Urząd Pracy wskazuje, iż w związku z faktem, iż jest to świadczenie niepobrane i nienależne, a decyzja orzekająca w sprawie uprawomocniła się w 2012 r., Urząd powinien pomniejszyć przekazaną do Urzędu Skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy w roku, w którym decyzja uprawomocniła się, tj. w 2012 r. Zdaniem Urzędu Pracy, nie powinien on wydawać osobie bezrobotnej informacji o możliwości pomniejszenia dochodu za 2012 r. o kwotę zasiłku nienależnego (wyksięgowanego), gdyż zaliczka na podatek od świadczenia nienależnego zostanie potrącona przez Urząd Pracy z bieżącej płatności do Urzędu Skarbowego, czyli nastąpi rozliczenie między Urzędami a nie Urzędem i bezrobotnym.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm. oraz t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem jej praktycznej realizacji jest przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy, który stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 - 15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z powołanego powyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

W myśl art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane organy zatrudnienia - od świadczeń wypłacanych z Funduszu Pracy pomniejszonych o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b).

Od ww. przychodów, stosownie do art. 35 ust. 5 ustawy, płatnik pobiera zaliczkę na podatek dochodowy stosując najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, pomniejszoną o kwotę, o której mowa w art. 32 ust. 3.

W myśl art. 38 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R).

Natomiast art. 39 ust. 1 powołanej ustawy o podatku dochodowym stanowi, iż w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5 (PIT-11). (…).

W myśl art. 39 ust. 2 ustawy, jeżeli obowiązek poboru przez płatników, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, zaliczek na podatek ustał w ciągu roku, płatnicy na pisemny wniosek podatnika w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, są obowiązani do sporządzenia i przekazania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, lub urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, imiennej informacji, o której mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Należy podkreślić, iż przychód stanowią otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze i wartości pieniężne.

Przez pojęcie „otrzymane” - zgodnie ze Słownikiem języka polskiego - należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń, należy uznać, że otrzymane pieniądze to nie tylko wypłacona gotówka, ale również kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika.

Natomiast „postawionymi do dyspozycji” są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik - wykazując określoną aktywność - ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji.

Z definicji pojęcia przychodu jako świadczenia otrzymanego czy też w niektórych przypadkach postawionego do dyspozycji wnosić można również o momencie jego uzyskania. Określenie momentu uzyskania przychodu ma bardzo istotne znaczenie, przede wszystkim z tego powodu, że podatek dochodowy od osób fizycznych rozliczany jest w danym czasie. Konieczne jest zatem określenie momentu uzyskania przychodu, by przyporządkować przychód do danego okresu rozliczeniowego - roku podatkowego, a w niektórych przypadkach również - miesiąca (w przypadku zaliczkowego rozliczania podatku).

Przychód w postaci pieniędzy lub wartości pieniężnych powstaje w momencie otrzymania ich przez podatnika lub w momencie postawienia ich do dyspozycji podatnika.

W przedmiotowej sprawie przez postawienie do dyspozycji podatnika pieniędzy lub innych wartości należy rozumieć sytuację, w której uprawniony może podjąć należne mu świadczenie np. z kasy Urzędu Pracy.

Mając na uwadze ww. uregulowania prawne, jak również przedstawiony stan faktyczny należy zauważyć, że dla osoby bezrobotnej uprawnionej do otrzymania świadczenia od organu zatrudnienia przychód powstaje – co do zasady – z chwilą postawienia tego świadczenia do dyspozycji uprawnionego. Przy czym bez znaczenia dla momentu powstania przychodu jest to, iż podatnik (osoba bezrobotna) z przyczyn leżących po jego stronie nie odbiera należnego mu świadczenia. To skutkuje obowiązkiem Wnioskodawcy, jako płatnika do pobrania zaliczki na podatek w miesiącu, w którym postawiono świadczenie do dyspozycji uprawnionego.

W konsekwencji osobom bezrobotnym, które figurują w ewidencji i mają uprawnienia do poboru w ciągu roku świadczenia i świadczenia te zostały im postawione do dyspozycji, należy sporządzić – niezależnie od tego czy dokonają odbioru świadczenia czy też nie – imienną informację o wypłaconych świadczeniach (postawionych do dyspozycji) i przekazać w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym (art. 39 ust. 1 ustawy).

Należy zwrócić uwagę na fakt, iż w przedmiotowej sprawie w momencie postawienia podatnikowi do jego dyspozycji świadczenia z Funduszu Pracy, tj. zasiłku dla bezrobotnych, podatnik ten – wg wiedzy Wnioskodawcy – był osobą uprawnioną do otrzymania świadczenia od organu zatrudnienia, co wynika wprost z treści wniosku.

Zgodnie bowiem z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym, po dokonaniu rejestracji w Urzędzie Pracy bezrobotnemu przyznano prawo do zasiłku na okres od 07 października 2011 r. do 07 stycznia 2012 r. Ponieważ bezrobotny nie stawił się w wyznaczonym przez Urząd Pracy terminie stracił status bezrobotnego w dniu 08 listopada 2011 r. i z tym dniem utracił prawo do zasiłku. Jako, że zasiłki dla bezrobotnych wypłacane są po zakończonym miesiącu, to w listopadzie 2011 r. został naliczony i postawiony do dyspozycji zasiłek za okres od 07 do 31 października 2011 r., zaliczka na podatek dochodowy została pobrana i przekazana na rachunek bankowy Urzędu Skarbowego w obowiązującym terminie.

W grudniu 2011 r. bezrobotny poinformował Urząd Pracy o podjęciu działalności gospodarczej od 01 października 2011 r. i w związku z tym zostało wznowione z urzędu na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 KPA postępowanie w sprawie przyznania prawa do zasiłku od 07 października 2011 r., w wyniku którego decyzją z dnia 19 stycznia 2012 r. (uprawomocnioną 08 lutego 2012 r.) odmówiono przyznania prawa do zasiłku od 07 października 2011 r. Po ostatecznym zakończeniu postępowania orzekającego i uprawomocnieniu się decyzji naliczony zasiłek dla bezrobotnych został wyksięgowany z rejestru świadczeń niepodjętych jako zasiłek nienależny, kwota zasiłku netto została przeksięgowania na dochody Funduszu Pracy, a zaliczka na podatek dochodowy na sumy do wyjaśnienia. Za 2011 r. Urząd Pracy sporządził i przekazał bezrobotnemu informację o uzyskanych dochodach w 2011 r. – PIT-11 i w informacji tej został wykazany zasiłek postawiony do dyspozycji za okres 07 października 2011 r. do 31 października 2011 r. oraz pobrana zaliczka na podatek dochodowy od tego zasiłku. Również wykazana została zaliczka na podatek w deklaracji PIT-4R za 2011 r.

W świetle powyższego Wnioskodawca jako płatnik obowiązany był do poboru i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od ww. świadczenia, wystawienia za 2011 r. informacji PIT-11 oraz deklaracji PIT-4R.

Odnosząc się do działań Wnioskodawcy – w związku z faktem, że w ostateczności ww. świadczenie było świadczeniem nienależnym i faktycznie świadczeniobiorca go nie „skonsumował” – w pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na przepisy dotyczące korekty deklaracji.

Zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy Ordynacja podatkowa. Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, iż jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast z § 2 tego artykułu wynika, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta informacji oraz deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim ich sporządzeniu i może dotyczyć każdej ich pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc korekta dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono je niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Skorygowanie informacji oraz deklaracji polega więc na ponownym, poprawnym wypełnieniu formularzy, z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekt.

Dlatego też powołane wyżej przepisy znajdują zastosowanie do korekt deklaracji PIT-4R oraz informacji PIT-11.

Biorąc pod uwagę specyficzną sytuację przedstawioną we wniosku oraz konieczność odzyskania przez Wnioskodawcę kwoty, która została przekazana na konto organu podatkowego jako zaliczka od postawionego do dyspozycji świadczenia, które w ostateczności okazało się świadczeniem nienależnym – pomimo prawidłowego wystawienia informacji PIT-11 i deklaracji PIT-4R, ponieważ odzwierciedlały one zaistniały w 2011 r. stan faktyczny – koniecznym jest złożenie korekty zarówno informacji PIT-11 jak i deklaracji PIT-4R.

Przepisy w tym zakresie nie zawierają jednoznacznych postanowień, dlatego też w takiej sytuacji koniecznym jest kierowanie się zasadą prostoty postępowania.

Biorąc bowiem pod uwagę fakt, iż bezrobotny z dniem 01 października 2011 r. podjął działalność gospodarczą, co wiązało się z wydaniem przez Urząd Pracy w dniu 19 stycznia 2012 r. decyzji o odmowie przyznania tej osobie prawa do zasiłku od 07 października 2011 r., zasiłek ten stał się nienależny od samego początku, ale na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został postawiony do dyspozycji i tym samym, co do zasady winien stanowić on przychód podatkowy. W takiej sytuacji, gdyby faktycznie wszedł we władztwo bezrobotnego, ten musiałby nienależne świadczenie zwrócić (łącznie z pobraną zaliczką na podatek dochodowy) i skorzystać z postanowień art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu kwot dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika. W przedstawionym stanie faktycznym – bezrobotny takiego zwrotu świadczenia (zasiłku) nie dokona, bo świadczenia nie podjął. Dlatego też w celu „wyprostowania sytuacji” tak, aby Urząd Pracy odzyskał tę kwotę pieniężną, która została przekazana tytułem zaliczki na podatek dochodowy i jednocześnie, aby informacja PIT-11 współgrała z deklaracją PIT-4R, koniecznym jest sporządzenie korekty informacji PIT-11 za 2011 r. i wykazanie w niej zasiłku – w kwocie 0 oraz pobranej zaliczki – w kwocie 0. W takiej sytuacji złożenie korekty informacji PIT-11 wiąże się z równoczesnym złożeniem za 2011 r. korekty deklaracji PIT-4R. W deklaracji tej bowiem płatnik wykazuje należne zaliczki na podatek. Dlatego też korygując tę deklarację należy wykazać należne za 2011 r. zaliczki na podatek przyjmując, iż zaliczka od świadczenia nienależnego, ale postawionego do dyspozycji lecz niepobranego przez świadczeniobiorcę wynosi 0.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca odprowadził zaliczkę na podatek dochodowy od nienależnego, ale postawionego do dyspozycji świadczenia. W związku z powyższym, aby odzyskać wpłaconą na konto organu podatkowego zaliczkę na podatek dochodowy, Wnioskodawca winien skorzystać z dyspozycji art. 75 Ordynacji podatkowej.

Z przepisu art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, że jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Z art. 75 § 2 pkt 2 ww. Ordynacji podatkowej wynika natomiast iż uprawnienie określone w § 1 przysługuje również płatnikom lub inkasentom, jeżeli:

1. w złożonej deklaracji wykazali oraz wpłacili podatek w wysokości większej od wysokości pobranego podatku,
2. w złożonej deklaracji wykazali oraz wpłacili podatek w wysokości większej od należnej,
3. nie będąc obowiązanymi do składania deklaracji, wpłacili podatek w wysokości większej od należnej.
   
   

W przypadkach, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. a i b oraz w pkt 2 lit. a i b, podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty są obowiązani złożyć skorygowane zeznanie (deklarację) (art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej).

Podkreślić należy, że definicja nadpłaty zawarta w ustawie Ordynacja podatkowa wyczerpująco wylicza, w jakich sytuacjach powstaje nadpłata. Wszelkie inne przypadki, które nie są w ww. ustawie wymienione, nie powodują powstania nadpłaty w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej. Nie każda zatem kwota wpłacona przez płatnika „nienależnie” do organu podatkowego stanowi nadpłatę.

Nadpłata podatku w przypadku płatnika dotyczy wyłącznie tych przypadków, w których dochodzi do uszczerbku w jego majątku na skutek zapłacenia należnego świadczenia w większej wysokości od tej, w której zostało pobrane. Jeżeli wadliwość postępowania płatnika prowadzi do uszczuplenia majątku podatnika, nadpłata powstaje u podatnika, który w takim przypadku jest jedynym podmiotem uprawnionym do otrzymania jej zwrotu. W przedstawionym stanie faktycznym doszło do uszczuplenia majątku Wnioskodawcy. Tym samym zastosowanie znajduje tutaj przepis art. 75 § 2 pkt 2 lit. b) ustawy Ordynacja podatkowa, a tym samym po stronie płatnika – Wnioskodawcy – występuje nadpłata. Zatem wraz ze złożeniem korekty deklaracji PIT-4R za 2011 r. Wnioskodawca zobowiązany jest do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, ponieważ w złożonej za 2011 r. deklaracji PIT-4R jako płatnik wykazał oraz wpłacił podatek w wysokości większej od należnej.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przytoczone przepisy prawa wskazać należy, iż Wnioskodawca jako płatnik, chcąc odzyskać kwotę zaliczki na podatek dochodowy odprowadzonej od nienależnie postawionego do dyspozycji osoby bezrobotnej świadczenia, które nie zostało przez osobę bezrobotną podjęte i które, jak wskazano powyżej – stało się w efekcie świadczeniem nienależnym – postąpi (postąpił) nieprawidłowo pomniejszając przekazaną na konto organu podatkowego zaliczkę na podatek dochodowy w 2012 r. o kwotę zaliczki pobranej w 2011 r. Kwestię rozliczenia tejże zaliczki należy zamknąć w 2011 r. dokonując właściwych korekt.

Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko Wnioskodawcy należało więc uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.