INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2008 r. (data wpływu 25 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów usług w zakresie uznania przekazywanych towarów za prezenty o małej wartości w rozumieniu art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym w okresie od dnia 1 czerwca 2005 r. do dnia 31 grudnia 2007 r. - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów usług w zakresie uznania przekazywanych towarów za prezenty o małej wartości w rozumieniu art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym w okresie od 1 czerwca 2005 r. do 31 grudnia 2007 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zajmowała się dystrybucją piwa. W ramach działalności marketingowej i reklamowej podejmowała szereg działań polegających m. in. na nieodpłatnym wydawaniu różnego rodzaju towarów. Towary te oznaczone były zwykle logo Spółki lub dystrybuowanych przez Nią produktów (np. marką X) i stanowiły nośnik treści reklamowych. W szczególności Spółka dokonywała przekazania towarów o niewielkiej wartości, takich jak szklanki do piwa, kufle do piwa, tzw. wafle (czyli podkładki pod szklanki lub kufle do piwa), zapalniczki. Jednostkowa cena nabycia jednej szklanki, kufla, wafla lub zapalniczki wynosiła mniej niż 5 zł netto. Towary te były często przekazywane w większych ilościach (np. w opakowaniach zbiorczych – zawierających kilka czy też kilkanaście sztuk danego towaru). Przedmiotowe towary przekazywane były przez Spółkę zarówno lokalom gastronomicznym, z którymi współpracowała Spółka, jak również hurtownikom – przede wszystkim do dalszego rozdawania nieodpłatnie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy towary przekazywane nieodpłatnie przez Spółkę mogły zostać uznane za prezenty o małej wartości w rozumieniu przepisów art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym w okresie od 1 czerwca 2005 r. do dnia 31 grudnia 2007 r....

Zdaniem Wnioskodawcy przekazane przez Spółkę towary opisane w stanie faktycznym mogły zostać uznane za prezenty o małej wartości, o których mowa w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Spółka cytując treść przepisów art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 2, 3 i 4 ustawy o podatku od towarów i usług stwierdza, iż nie prowadziła ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości osób, którym przekazane były nieodpłatnie towary w ramach działalności marketingowej, w związku z czym, w przypadku Spółki nie mógł zostać zastosowany art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy. Zdaniem Spółki towary opisane w stanie faktycznym można było jednak uznać za prezenty o małej wartości, o których mowa w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Za takim stanowiskiem przemawia kilka argumentów. Przede wszystkim przemawia za nim wykładnia językowa tego przepisu. Stanowi on o przekazywanych towarach, których jednostkowa cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia nie przekracza 5 zł netto. Sformułowanie „jednostkowa” należy rozumieć w ten sposób, iż wartość ta dotyczy pojedynczego towaru wydawanego nieodpłatnie, nawet wówczas, gdy wydawany jest on w większej partii (np. paczka 6 szklanek). Zgodnie bowiem ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wydanie elektroniczne), „jednostkowy” to „odnoszący się do pojedynczej rzeczy”. Przez pojedynczą rzecz należy rozumieć pojedynczy towar, nawet wówczas, jeżeli przekazywanych jest jednocześnie większa ilość (w opakowaniach zbiorczych). Tylko taka wykładnia może mieć swoje oparcie w wykładni językowej. W przeciwnym wypadku użycie sformułowania „jednostkowa” w stosunku do ceny nabycia lub kosztu wytworzenia pozbawione byłoby sensu.

Ponadto interpretacja ta ma swoje uzasadnienie również w wykładni funkcjonalnej omawianego przepisu. Celem jego wprowadzenia było wyłączenie z opodatkowania nieodpłatnych przekazań towarów, których jednostkowa wartość jest niewielka. W takich bowiem przypadkach konsumpcja ma niewielkie rozmiary lub nie występuje wcale. Nakładanie obowiązku zapłaty podatku byłoby w takim przypadku niecelowe i nieproporcjonalne do nakładów administracyjnych, jakie związane są z opodatkowaniem takich towarów.

Jednostkowa cena nabycia przekazywanego towaru w opisanym stanie faktycznym nie przekraczała 5 zł netto (choć wartość całkowita jednocześnie przekazywanych towarów mogła być większa). W związku z tym, przekazywane przez Spółkę towary opisane w stanie faktycznym mogły zostać uznane za prezenty o małej wartości, o którym mowa w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług określa m. in. przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zgodnie z którym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl unormowania zawartego w art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast art. 7 ust. 2 cyt. ustawy stanowi, iż przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny
   
   

• jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.
  
  

Stosownie do treści art. 7 ust. 3 ustawy cytowanego wyżej przepisu art. 7 ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Zgodnie z art. 7 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym w okresie od 1 czerwca 2005 r. do 31 grudnia 2007 r., przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia przekazanego towaru nie przekracza 5 zł.
   
   

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, iż jednostkowy koszt nabycia przekazywanych towarów tj. szklanki, kufla, wafla oraz zapalniczki wyniósł mniej niż 5 zł.

Analizując powołany przepis oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, iż skoro cena jednostkowa przekazanego towaru nie przekroczyła 5 zł, towar ten można uznać za prezent o małej wartości zdefiniowany w art. 7 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dodatkowo zaznaczyć należy, iż zdaniem tut. organu w przypadku, gdyby przedmiotem nabycia był komplet szklanek, kufli do piwa czy też wafli lub zapalniczek i cena jednostkowa takiego kompletu przekraczałaby 5 zł, wówczas przekazywany komplet nie mógłby być uznany za prezent o małej wartości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.