INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 10 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego od osób prawnych w zakresie prawidłowej kwalifikacji wydatków poniesionych przez Spółkę na budowę wjazdu do firmy usytuowanego na drodze niebędącej własnością Spółki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawidłowej kwalifikacji wydatków poniesionych przez Spółkę na budowę wjazdu do firmy usytuowanego na drodze niebędącej własnością Spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka w roku 2005 rozpoczęła inwestycję w postaci wykonania wjazdu do firmy. Dotychczas Spółka korzystała z prowizorycznego, tymczasowego wjazdu. Przedsiębiorstwo usytuowane jest obok drogi i korzystanie z wjazdu jest istotne dla prawidłowego jego funkcjonowania. Nowy wjazd zapewnia bowiem sprawny transport materiałów do produkcji oraz wytworzonych produktów. Inwestycja polegająca na budowie nowego wjazdu do firmy obejmowała prace na gruncie własnym Spółki oraz częściowo na gruncie należącym do Zarządu Dróg Wojewódzkich. W roku 2005 Spółka otrzymała zgodę oraz warunki wykonania wjazdu od Zarządu Dróg i na tej podstawie pozwolenie na jego budowę. Ta część wjazdu, której właścicielem jest Zarząd Dróg Wojewódzkich używana jest bezumownie. Kalkulacja inwestycji wjazdu do firmy specyfikuje wydatki poniesione na ww. wjazd na terenie własnym firmy i wydatki na terenie drogi wojewódzkiej. Inwestycja została zakończona w grudniu 2007 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione na budowę wjazdu do firmy usytuowanego na drodze niebędącej własnością Spółki, a należącej do Zarządu Dróg Wojewódzkich Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w roku 2007, czy może Spółka powinna tę inwestycję potraktować jako inwestycję w obcym środku trwałym i amortyzować, zaliczając odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem wnioskodawcy wydatki poniesione na budowę wjazdu do firmy znajdującym się na gruncie własnym Spółka może potraktować jako własny środek trwały i w tym wypadku kosztami uzyskania przychodów będą naliczane miesięczne odpisy amortyzacyjne. Taki środek trwały podlega amortyzacji według stawki podanej w wykazie stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – 4,5% rocznie – jako obiekt inżynierii lądowej.Przedmiotowa droga należąca do Zarządu Dróg Wojewódzkich nie stanowi zdaniem Spółki środka trwałego będącego własnością Spółki, nie jest również przedmiotem umowy leasingu, najmu, dzierżawy ani innej umowy na podstawie której przyjęta byłaby do używania jako inwestycja w obcym środku trwałym. A zatem, wydatki ponoszone przez Spółkę na wykonanie wjazdu do firmy na drodze wojewódzkiej nie należą do inwestycji w obcych środkach trwałych, ponieważ nie są przez podatnika wykorzystywane na podstawie umowy określonej w art. 17a pkt 1. Stanowią one natomiast koszty uzyskania przychodów, ponieważ mają one pośredni związek z uzyskanym przychodem. Zatem, Spółka uważa, że wydatki te może zaliczyć w koszty uzyskania przychodów w roku 2007.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. określanej w dalszej części skrótem „ustawa o pdop”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zarachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z powyższego wynika, że wszystkie poniesione koszty, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub służą zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o pdop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Za środki trwałe podlegające amortyzacji, z zastrzeżeniem art. 16c ustawy o pdop w świetle art. 16a ust. 1 uznaje się stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki, oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j – 16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.Na podstawie art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o pdop amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji "inwestycji w obcych środkach trwałych", a jedynie w art. 16g ust. 7 reguluje sposób ustalania ich wartości początkowej, odsyłając do zasad ogólnych ustalania wartości początkowej środków trwałych zawartych w ust. 3-5 tego artykułu. W praktyce przyjmuje się, że inwestycją w obcym środku trwałym są nakłady poniesione przez podatnika na ulepszenie (polegające na przebudowie, rozbudowie), rekonstrukcję, adaptację lub modernizację środka trwałego używanego przez niego w prowadzonej działalności gospodarczej, a niestanowiącego jego własności. Powyższe dotyczy środka trwałego używanego na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. W myśl art. 15 ust. 4 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Przedstawiona norma art. 15 ust. 4 ustawy o pdop, wskazuje jednoznacznie, iż ustalając moment uznania wydatku za koszt podatkowy, należy rozstrzygnąć, czy istnieje możliwość powiązania tego wydatku z przychodem osiągniętym w roku podatkowym. Podatnik bowiem ponosi koszty, które bezpośrednio wiążą się z konkretnymi przychodami osiągniętymi w roku podatkowym lub też obciążają go koszty mające pośredni wpływ na osiągane przez niego przychody w ogóle. Wydatki powiązane bezpośrednio z osiągniętym przychodem należy uwzględniać w kosztach uzyskania przychodów w roku osiągnięcia przychodu, chyba że nie można ich zarachować w tym roku.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 4d ustawy o pdop, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Taki bowiem koszt, chociaż niewątpliwie związany jest z osiąganymi przychodami, nie pozostaje w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Podatnik winien zatem zaliczyć go do kosztów uzyskania przychodów w momencie jego poniesienia. Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o pdop za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka poniosła wydatki na budowę wjazdu na terenie własnym, jak i wydatki na terenie drogi wojewódzkiej. Droga wojewódzka nie stanowi środka trwałego będącego własnością Spółki, nie jest również przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej umowy na podstawie której przyjęta byłaby do używania. Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż wydatki ponoszone przez Podatnika na wybudowanie wjazdu do firmy usytuowanego na drodze niebędacej własnością Spółki nie stanowią inwestycji w obcych środkach trwałych. Do drogi tej Spółka nie posiada żadnego tytułu prawnego uprawniającego do wyłącznego korzystania z tej drogi.

Reasumując, wydatki ponoszone przez Podatnika na wybudowanie wjazdu do firmy usytuowanego na drodze niebędacej własnością Spółki, należy zakwalifikować do kosztów pośrednio związanych z uzyskanym przychodem, gdyż nie mają one bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przychodach, ale ich poniesienie jest warunkiem ich uzyskania. Wybudowanie wjazdu do Spółki jest bowiem niezbędne do zapewnienia prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa. Wjazd do Spółki zapewnia sprawny transport materiałów do produkcji oraz transport wytworzonych produktów.

W świetle powyższych przepisów, stanowisko Podatnika jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.