INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej, przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 10 marca 2008r.), uzupełnionym w dniu 05 maja 2008r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• zwolnienia z podatku dochodowego zwrotu kosztów przejazdu z miejsca pracy do miejsca wykonywania przez pracowników socjalnych czynności zawodowych – jest prawidłowe,
• sposobu określenia wysokości kosztów przejazdu – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego zwrotu kosztów przejazdu z miejsca pracy do miejsca wykonywania przez pracowników socjalnych czynności zawodowych oraz sposobu określenia wysokości kosztów przejazdu.Z uwagi na braki formalne wniosku pismem z dnia 24 kwietnia 2008r. wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia. W dniu 05 maja 2008r. wpłynęło uzupełnienie ww. wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W Ośrodku Pomocy Społecznej są zatrudnieni pracownicy socjalni w rozumieniu art.116 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004r. (Dz. U. z 2004r. Nr 64, poz. 593 ze zm.). Do obowiązków ww. pracowników socjalnych należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku. Z pracownikami tymi, na podstawie rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002r. (Dz. U. Nr 27, poz. 271 ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.), zawarte zostały umowy na używanie prywatnych samochodów do celów służbowych. Zwrot kosztów następuje w formie miesięcznego ryczałtu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w powiązaniu z art. 121 ust. 3c ustawy o pomocy społecznej – zwrot kosztów przejazdu z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez pracowników socjalnych czynności zawodowych – czyli świadczenia pracy socjalnej w środowisku w formie miesięcznego ryczałtu jest wolny od podatku...
2. Czy określenie kosztów przejazdu może być ustalone w formie miesięcznego ryczałty pieniężnego określonego na zasadach rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002r.... Czy jest niezbędne ustalenie kosztów faktycznych na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu pracownika...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy:

Ad. 1. Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w powiązaniu z art. 121 ust. 3c ustawy o pomocy społecznej – zwrot kosztów przejazdu z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez pracowników socjalnych czynności zawodowych, czyli świadczenia pomocy socjalnej w środowisku powinien być wolny od podatku dochodowego.

Ad. 2. Koszty przejazdu określony jest w wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego określonego na podstawie limitu kilometrów ustalonych zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury. W przypadku przekroczenia ustalonego limitu kilometrów określenie kosztów przejazdu następuje na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Należy zwrócić uwagę na to, iż wnioskodawca powołał nieprawidłowo przepis art. 21 ust. 1 pkt 32b ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), ale z treści wniosku można wywieść, że sprawa dotyczy zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 23b ww. ustawy stanowi, iż wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw - do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika; przepis art. 23 ust. 7 stosuje się odpowiednio.

Z powyższego przepisu wynika, iż zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy jest wolny od podatku jeżeli samochód jest wykorzystywany w jazdach lokalnych, a obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów odrębnych ustaw.

Zgodnie z art. 121 ust. 3c ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2004r. Nr 64 poz. 593 ze zm.), pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, przysługuje zwrot kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez niego czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy. Powołany powyżej przepis ustawy o pomocy społecznej odnosi się do zwrotu kosztów przejazdów związanych z wykonywaniem obowiązków zawodowych. Przewiduje on możliwość przyznania takiego zwrotu, w sytuacji gdy pracodawca nie ma możliwości zapewnienia dojazdu środkami transportu będącymi w jego dyspozycji.

Należy zatem stwierdzić, iż jest to przepis ustawowy, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów nie będących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27 poz. 271 ze zm.), zwrot kosztów używania przez pracownika w celach służbowych do jazd lokalnych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy, zwanych dalej „pojazdami do celów służbowych”, następuje na podstawie umowy cywilnoprawnej, zawartej między pracodawcą a pracownikiem, o używanie pojazdu do celów służbowych, na warunkach określonych w rozporządzeniu.

Z treści § 2 pkt 1 rozporządzenia wynika, iż koszty używania pojazdów do celów służbowych pokrywa pracodawca według stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, które nie mogą być wyższe niż dla samochodu osobowego:

1. o pojemności skokowej silnika do 900 cm3 - 0,5214 zł,
2. o pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm3 - 0,8358 zł,
   
   

Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia miesięczny limit kilometrów na jazdy lokalne, z uwzględnieniem ust. 2-4, ustala pracodawca. Limit ten został określony w § 3 ust. 2 tego rozporządzenia, który stanowi, iż limit, o którym mowa w ust. 1, ustalony w zależności od liczby mieszkańców w danej gminie lub mieście, w których pracownik jest zatrudniony, nie może przekroczyć, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4:

1. 300 km - do 100 tys. mieszkańców,
2. 500 km - ponad 100 tys. do 500 tys. mieszkańców,
3. 700 km - ponad 500 tys. mieszkańców. (§ 3 ust. 2 ww. rozporządzenia)
   
   

Z przepisu § 4 pkt 1 ww. rozporządzenia wynika natomiast, że zwrot kosztów używania pojazdów do celów służbowych następuje w formie miesięcznego ryczałtu obliczonego jako iloczyn stawki za 1 kilometr przebiegu, o której mowa w § 2, i miesięcznego limitu przebiegu kilometrów na jazdy lokalne, o którym mowa w § 3, po złożeniu przez pracownika pisemnego oświadczenia o używaniu przez niego pojazdu do celów służbowych w danym miesiącu. Oświadczenie to powinno zawierać dane dotyczące pojazdu (pojemność silnika, marka, numer rejestracyjny) oraz określać ilość dni nieobecności pracownika w miejscu pracy w danym miesiącu z powodu choroby, urlopu, podróży służbowej lub innej nieobecności, a także ilość dni, w których pracownik nie dysponował pojazdem do celów służbowych.

Ze stanu faktycznego sprawy wynika, iż z pracownikami socjalnymi na podstawie rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002r. (Dz. U. Nr 27, poz. 272 ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.) zawarto mowy, na podstawie których używają samochodów prywatnych do celów służbowych, tj. do przejazdu z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez nich czynności zawodowych. Zwrot kosztów następuje w formie miesięcznego ryczałtu.

W świetle powołanych powyżej przepisów prawa oraz przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż stanowisko wnioskodawcy, że przyznany na podstawie art. 121 ust. 3c ww. ustawy o pomocy społecznej zwrot kosztów przejazdu z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez pracowników socjalnych czynności zawodowych, czyli świadczenia pracy socjalnej w środowisku – do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego określonego na zasadach ww. rozporządzenia Ministra Infrastruktury jest zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest prawidłowe.

Podkreślić należy, iż w przypadku miesięcznego ryczałtu pieniężnego pracownik nie jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Natomiast stanowisko wnioskodawcy, że w sytuacji przekroczenia wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego określonego na podstawie limitu kilometrów ustalonych zgodnie z ww. rozporządzeniem Ministra Infrastruktury, określenie kosztów przejazdu następuje na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika, jest nieprawidłowe.

Z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 23b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika bowiem w sposób jednoznaczny, że zwolnienie przysługuje alternatywnie - albo do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego, określonego zgodnie z zasadami ww. rozporządzenia Ministra Infrastruktury i wówczas nie ma wymogu udokumentowania przebiegu pojazdu w stosownej ewidencji, albo na podstawie prowadzonej przez pracownika socjalnego ewidencji przebiegu pojazdu. W takim przypadku zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 23b przysługuje do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika.Zauważyć należy, iż nie jest możliwe jednoczesne stosowanie różnych metody w zależności od zaistniałej sytuacji. Ze stanu faktycznego sprawy wynika, że z pracownikami socjalnymi zawarte zostały stosowne umowy na podstawie ww. rozporządzenia Ministerstwa Infrastruktury.

Zatem w opisanym stanie faktycznym ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 23b ww. ustawy korzystać będzie zwrot kosztów do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.