INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko P. Z., przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 31 marca 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wypłaconych pracownikowi (kierowcy) diet - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2008 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wypłaconych pracownikowi (kierowcy) diet.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług trans-portowych oraz wykonywaniu zleceń od krajowych i zagranicznych kontrahentów dotyczących przewożenia towarów. W związku z tym, pracownicy podatnika wyjeżdżają za granicę w celu dostarczenia bądź przewiezienia konkretnego towaru. Za wyżej wymienione usługi wystawia faktury VAT. Pracownicy, którzy wykonują dane usługi rozliczają delegacje i są im wypłacane diety z tytułu podróży służbowych w wysokości przysługującej pracownikom, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Przeważająca część pracowników wykonuje pracę na stałych trasach przewozu, natomiast jeden z pracowników wykonuje pojedyncze zlecenia przewozu, wobec czego trasy jego podróży nieustannie się zmieniają. Pracownik ten w umowie o pracę jako miejsce wykonywania pracy ma wpisane cały kraj, Europa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego wartość diet z tytułu podróży służbowych wypłaconych pracownikowi zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę na stanowisku kierowcy, który wykonuje pracę na nieustannie zmieniających się trasach upoważnia pracodawcę prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie świadczenie usług transportu do zaliczania wypłaconych diet jako kosztów uzyskania przychodu...

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Diety z tytułu podróży służbowych nie zostały wymienione w art. 23 ustawy. Pozostają one w bezpośrednim związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i zostały poniesione w celu jego uzyskania. W ocenie podatnika zasadnym jest zaliczenie tego rodzaju wydatków do kategorii kosztów uzyskania przychodu.

Zakres pojęcia podróży służbowej należy ustalać w oparciu o przepisy prawa pracy. W art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy ustawodawca wskazał, że podróżą służbową jest wykonywa-nie na polecenie pracodawcy zadań służbowych poza siedzibą pracodawcy lub poza miejscem stałego wykonywania pracy określonym w umowie. Określenie w przedmiotowym stanie faktycznym miejsca wykonywania pracy jest bardzo szerokie, o ile u pracowników wykonujących przewozy na stałych trasach możliwe jest określenie miejsca wykonywania pracy, to w przypadku pracownika wykonującego pojedyncze zlecenia, nie da się tego ustalić. Pracownik ten faktycznie nie posiada stałego miejsca pracy, natomiast określenie go jako obszar Europy jest zdecydowanie niewystarczające, dlatego też ten pracownik nieustannie odbywa podróże służbowe. Za możliwością wliczania diet do kosztów uzyskania przychodu, nawet gdy wynika to z charakteru danej profesji opowiedział się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdzając, że przedsiębiorca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów diety z tytułu zagranicznych podróży służbowych, nawet jeżeli podróże nierozwerwalnie wiążą się z istotą prowadzonej działalności gospodarczej. Podobne stanowisko reprezentują również organy podatkowe stwierdzając, że jeżeli podatnik prowadzący działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w sposób zorganizowany przemieszcza się w celu dostarczenia towaru (w kraju lub za granicą), to jego podróż jest podróżą służbową, w trakcie której może ponosić wydatki na swoje utrzymanie. Ustawa o podatku dochodo-wym od osób fizycznych nie uzależnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów diet z tytułu podroży służbowych od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyżej wskazane okoliczności, w stanie faktycznym przedstawionym w sprawie, za właściwe i zasadne należy uznać stanowisko, iż wartość diet wypłaconych pracownikowi z tytułu podróży służbowej można wliczać do kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W katalogu przepisu art. 23 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarto ani zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez pracodawcę na diety bądź z innego tytułu w związku z odbywaniem podróży służbowych pracowników.

W konsekwencji niezależnie od tego czy wypłacane pracownikom - kierowcom środki pieniężne będą elementem wynagrodzenia, czy też na podstawie odrębnych przepisów, t.j. przepisów prawa pracy (nie będących przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej) - dietą lub inną należnością, mogą stanowić u pracodawcy koszt uzyskania przychodów, jeśli oczywiście spełniają dyspozycję cyt. art. 22 ust. 1, tj. zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów bądź też zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.