Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-422/12-3/IM
z 17 lipca 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2012 r. (data wpływu 24 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 22 czerwca 2012 r., znak ILPB1/415-422/12-2/IM, ILPP1/443-381/12-2/NS na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni, osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, nabyła z majątku odrębnego, w dniu 29 sierpnia 2007 r. na podstawie umowy sprzedaży (akt notarialny (…)) za kwotę 1.000.400 zł wraz z podatkiem VAT cztery sąsiadujące ze sobą nieruchomości zabudowane, z przeznaczeniem na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą znajdujące się w miejscowości (…) na:

1. działce nr 55 o powierzchni 814 m²,
2. działce nr 56 o powierzchni 202 m²,
3. działce nr 59 o powierzchni 2542 m²,
4. działce nr 60 o powierzchni 2522 m².
   
   

Transakcja sprzedaży została dodatkowo udokumentowana fakturą VAT z dnia 29 sierpnia 2007 r. na kwotę netto 820.000 zł, VAT 180.400 zł, z której Wnioskodawczyni odliczyła w całości podatek naliczony. Zarówno z umowy sprzedaży, jak i z otrzymanej faktury VAT nie wynika, jaka jest jednostkowa wartość poszczególnych nieruchomości. W związku z powyższym Zainteresowana samodzielnie dokonała ustalenia ceny nabycia poszczególnych nieruchomości, w oparciu o udział powierzchni poszczególnych nieruchomości w łącznej powierzchni zakupionych nieruchomości, w następujących wartościach:

1. działka nr 55 o wartości 109.716 zł,
2. działka nr 56 o wartości 27.224 zł,
3. działka nr 59 o wartości 342 .760 zł,
4. działka nr 60 o wartości 340.300 zł.
   
   

Następnie w dniu 26 marca 2008 r. Wnioskodawczyni sprzedała dwie z wymienionych wyżej nieruchomości, a mianowicie działki nr 55 oraz 56, co zostało udokumentowane zarówno umową sprzedaży (akt notarialny (…)), jak i fakturą VAT, z której podatek należny został w całości zadeklarowany w deklaracji VAT-7.

Pozostałe nieruchomości składające się na budynek produkcyjno-magazynowy (znajdujące się na działkach 59 i 60) zostały w 2008 roku przyjęte na stan środków trwałych, poddane modernizacji i po dostosowaniu ich do potrzeb prowadzonej przez Zainteresowaną działalności gospodarczej, rozpoczęto dokonywanie od nich odpisów amortyzacyjnych (po wyłączeniu wartości gruntów). Łączna kwota wydatków na modernizację i przystosowanie do użytkowania ww. nieruchomości nr 59 i 60 wyniosła netto 29.129 zł.

Następnie w dniu 4 sierpnia 2008 r. Wnioskodawczyni uzyskała decyzję o zatwierdzeniu projektu budowlanego i pozwoleniu na budowę polegającą na rozbudowie wraz z przebudową budynku produkcyjno-magazynowego wraz z instalacją wentylacji, centralnego ogrzewania i energii elektrycznej na działce nr 59 i 60 znajdującej się przy ul. (…) w miejscowości (…).

W związku z inwestycją opisaną powyżej, Zainteresowana poniosła nakłady inwestycyjne w łącznej kwocie netto 280.753,78 zł netto, od których dokonała odliczenia podatku naliczonego VAT. Wartość tych nakładów przekroczyła 30% wartości początkowej tego środka trwałego. Do dnia dzisiejszego inwestycja powyższa nie została zakończona w rozumieniu ustawy prawo budowlane – Wnioskodawczyni nie uzyskała pozwolenia na użytkowanie obiektu po jego rozbudowie. Nakłady inwestycyjne zostały potraktowane przez Zainteresowaną jako nakłady na środki trwałe w budowie i nie zostały odniesione w koszty uzyskania przychodów w jakikolwiek sposób.

W chwili obecnej Wnioskodawczyni rozważa sprzedaż opisanej powyżej nieruchomości zabudowanej znajdującej się na działkach 59 i 60 wraz z rozpoczętą inwestycją.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy kosztem uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży przedmiotowego środka trwałego (budynku produkcyjno-magazynowego znajdującego się na działkach 59 i 60) wraz z rozpoczętą inwestycją będzie wartość nieumorzona środka trwałego powiększona o wartość początkową gruntu oraz wydatki inwestycyjne poniesione na rozbudowę i przebudowę tego środka trwałego zgodnie decyzją o pozwoleniu na budowę z dnia 4 sierpnia 2008 r.?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 14 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarowi usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów usług. Ponadto zgodnie z art. 14 ust. 2 ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących środkami trwałymi ujętymi w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Natomiast zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

– wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Podsumowując powyższe, podatnik stoi na stanowisku, iż w przypadku sprzedaży opisanej nieruchomości zabudowanej położonej na działkach nr 59 i 60 kosztem uzyskania przychodu będzie wartość nieumorzona powyższego środka trwałego powiększona o wartość początkową gruntu, a także o wydatki inwestycyjne poniesione na jego rozbudowę i przebudowę zgodnie z decyzją o pozwoleniu na budowę z dnia 4 sierpnia 2008 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 tej ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa, ustalona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 1.500 zł.
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi,

– ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c, przy określeniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, iż przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności, stanowią przychód z działalności gospodarczej.

Jak wynika z treści złożonego wniosku Wnioskodawczyni zamierza sprzedać nieruchomość gruntową wraz ze znajdującym się na niej budynkiem produkcyjno-magazynowym, stanowiącym środek trwały w prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zatem, w przedmiotowej sprawie będziemy mieli do czynienia ze zbyciem nieruchomości, stanowiącej środek trwały wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej oraz gruntu, na którym ten budynek się znajduje. W konsekwencji przychód uzyskany z odpłatnego zbycia tych nieruchomości będzie traktowany jako przychód ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Natomiast dochód z tej sprzedaży Wnioskodawczyni zobowiązana będzie ustalić w oparciu o przepis art. 24 ust. 2 zdanie drugie i pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Przepis powyższy określając sposób ustalania dochodu z odpłatnego zbycia m.in. nieruchomości, wskazuje na konieczność uwzględnienia w tej mierze trzech wartości:

• przychodu z odpłatnego zbycia,
• wartości początkowej środka trwałego,
• sumy odpisów amortyzacyjnych.
  
  

Wskazać przy tym należy, iż stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

– wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Z powyższego przepisu wynika zatem, iż w dacie sprzedaży środków trwałych kosztem uzyskania tego przychodu są wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie środków trwałych pomniejszone o odpisy amortyzacyjne.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Konstrukcja powyższego przepisu daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy) pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętego przychodu bądź zachowanie źródła przychodu.

Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie przychodu lub zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Zgodnie z art. 5a pkt 1 powołanej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o inwestycjach – oznacza to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.).

W toku prowadzonej inwestycji może również dojść do jej zaniechania, z którym mamy do czynienia wówczas, gdy podatnik nie podejmuje kolejnych czynności związanych z prowadzonym procesem inwestycyjnym, pomimo że nie został on zakończony. Innymi słowy jest to brak działania, zaprzestanie dokonywania następnych czynności, a w konsekwencji rezygnacja z podjętych wcześniej zamierzeń i odstąpienie od inwestycji. Przy czym zaniechanie inwestycji dotyczy także rezygnacji z inwestycji na etapie wstępnych czynności związanych z planowaną budową, a także na etapie już rozpoczętej budowy i poczynionych konkretnych nakładów materialnych.

Wydatki ponoszone w związku z inwestycją nie stanowią bezpośrednio kosztów uzyskania przychodu. Gdy powiększają wartość inwestycji, wpływają na przyszłą wartość początkową środka trwałego, który powstanie po zakończeniu inwestycji. Wydatki poniesione na zakończone inwestycje, staną się, co do zasady, kosztami uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne. Ustawodawca pozwala także rozliczyć w kosztach podatkowych koszty inwestycji, która nie została przez podatnika dokończona, nie żądając spełnienia jakichś dodatkowych warunków np. zaniechania z określonych powodów. Niewątpliwie jednak podatnik rozliczający w kosztach podatkowych wydatki poniesione na taką inwestycję powinien być w stanie wykazać, że podejmując ją zakładał jej związek z uzyskiwaniem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Warunek ten jest podstawowy w zaliczeniu wydatku do kosztu uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 22 ust. 5e cytowanej ustawy, koszty zaniechanych inwestycji są potrącalne w dacie zbycia inwestycji lub ich likwidacji.

Zatem na podstawie cytowanego powyżej przepisu wydatki poniesione na niedokończoną inwestycję, mogą być także kosztami uzyskania przychodów w sytuacji sprzedaży niedokończonej inwestycji. W takim bowiem przypadku poniesione koszty posłużą osiągnięciu przychodu ze sprzedaży inwestycji, a zatem wystąpi bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy.

Reasumując, kosztem uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży przedmiotowego środka trwałego (budynku produkcyjno-magazynowego znajdującego się na działkach 59 i 60) wraz z rozpoczętą inwestycją będzie wartość nieumorzona środka trwałego powiększona o wartość początkową gruntu oraz wydatki inwestycyjne poniesione na rozbudowę i przebudowę tego środka trwałego zgodnie z decyzją o pozwoleniu na budowę z dnia 4 sierpnia 2008 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy organ wskazuje, że wniosek w zakresie podatku od towarów i usług zostanie rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.