Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1011/12-2/MM
z 4 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. 2012r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2012r. (data wpływu 5 października 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla świadczonych usług konferansjerskich – jest prawidłowe;
• zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla świadczonych usług lektorskich związanych z nagraniem reklamy – jest nieprawidłowe;
• zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla pozostałych usług lektorskich – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2012r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla świadczonych usług kulturalnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest znanym i cenionym na rynku konferansjerem, lektorem i narratorem. Współpracuje z dużymi stacjami radiowymi i telewizyjnymi oraz agencjami reklamowymi. Swojego głosu użycza również w wielu produkcjach filmowych.
Podatnik prowadzi również imprezy plenerowe, w trakcie której wręczano nagrody dla laureatów. Jest również prowadzącym programy emitowane w stacjach radiowych i telewizyjnych. W przeważającej jednak części Podatnik skupia się na nagrywaniu, jako lektor, reklam dla agencji reklamowych.

W każdym przypadku zawierana jest umowa, w ramach której Podatnik zobowiązany jest — w zamian za otrzymane wynagrodzenie — do wykonania usługi nagrania lub poprowadzenia imprezy. W zawieranych umowach Wnioskodawca zobowiązuje się stworzyć artystyczne wykonanie / utwór osobiście, profesjonalnie, według swej najlepszej wiedzy i umiejętności na najwyższym poziomie artystycznym. Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza i gwarantuje, że artystyczne wykonanie / utwór będące przedmiotem umowy są wolne od wad prawnych i nie będą naruszały praw osób trzecich ani jakichkolwiek przepisów prawa. Z chwilą wykonania usługi, Podatnik przenosi na rzecz Zamawiającego całość majątkowych praw autorskich do utworów i praw pokrewnych do artystycznych wykonań oraz ich fragmentów wraz z wyłącznym prawem zezwalania na wykonywanie autorskich praw zależnych.
Wnioskodawca w przyszłym, 2013 roku, planuje rozpocząć działalność gospodarczą w szczególności występując jako konferansjer i lektor. Przedmiotem działalności będzie również działalność związana z wystawianiem przedstawień artystycznych, sklasyfikowanej w PKD pod numerem 90.01.Z.

Podklasa ta obejmuje wystawianie przedstawień teatralnych, operowych, baletowych, musicalowych i innych:

• działalność grup cyrkowych, orkiestr i zespołów muzycznych,
  
• działalność indywidualnych artystów takich jak: aktorzy, tancerze, piosenkarze, lektorzy lub prezenterzy.
  
  
  

Podklasa ta nie obejmuje:

• działalności agentów i agencji artystycznych, występujących w imieniu indywidualnych artystów, sklasyfikowanej w 74.90.Z,
  
• działalności agencji odpowiedzialnych za casting, sklasyfikowanej w 78.10.Z.
  
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Podatnik ma prawo do skorzystania ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b w przypadku świadczenia usług, o których mowa w pkt 68 niniejszego wniosku?

Zdaniem Podatnika ma on prawo skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

Stosownie do postanowień zawartych w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Odnosząc się do definicji zawartych w słowniku języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN:

• Narrator —jest to osoba opowiadająca coś,
  
• Lektor — jest to osoba czytająca teksty w programach radiowych i telewizyjnych, czytająca komuś głośno, specjalista wygłaszający odczyt z jakiejś dziedziny,
  
• Artysta — jest to osoba uprawiająca jakąś dziedzinę sztuki, osoba odznaczająca się mistrzostwem w jakiejś dziedzinie,
  
• Kultura — jest to materialna i umysłowa działalność społeczeństw oraz jej wytwory.
  
  
  

Bardzo popularnym terminem jest kultura masowa. Oznacza typ kultury charakterystyczny dla nowoczesnych społeczeństw. Jej treści są adresowane do masowego odbiorcy i charakteryzują się wysokim stopniem standaryzacji co do formy jak i samej treści. Takie kryteria spełnia popularna muzyka, filmy telewizyjne, a nawet reklamy. To środki masowego przekazu umożliwiają człowiekowi odbiór kultury masowej. Zaliczyć tu możemy prasę, radio i telewizję. Dzięki nim dociera się do masowego odbiorcy.
Należy podkreślić zwłaszcza znaczenie reklamy. Obecnie jej wpływ na życie współczesnego człowieka jest tak wielki, że stanowi on dział odrębnych badań naukowców, a antropologia reklamy stała się przedmiotem wykładowym dla studentów etnologii. Z pewnością można zatem uznać, że reklama jako utwór muzyczny, filmowy bądź słowny jest już trwałą częścią dorobku kulturowego społeczeństwa.

Natomiast rozpatrując kwestię z punktu widzenia ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych, ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku, w myśl art. 1 ust. 1 przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Jednocześnie, w oparciu o art. 1 ust. 2 ww. ustawy, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
   
2. plastyczno;
   
3. fotograficzne;
   
4. lutnicze;
   
5. wzornictwa przemysłowego;
   
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
   
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
   
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
   
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   
   

I dalej:

Ochroną objęty może być wyłącznie sposób wyrażenia; nie są objęte ochroną odkrycia, idee, procedury, metody i zasady działania oraz koncepcje matematyczne.
Ustawa o prawach autorskich i prawach pokrewnych reguluje również w art. 85 prawa artystów wykonawców. W ust. 1 artykułu wskazano, że każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Natomiast w art. 85 ustęp 2 cytowanej ustawy artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Reasumując Podatnik spełnia wszystkie warunki konieczne do tego, aby móc skorzystać ze zwolnienia z podatku VAT jakie daje art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy. Będzie świadczył usługi kulturalne, które w literalnym znaczeniu oznaczają tworzenie i upowszechnianie kultury lub stanowią jej składnik. Udział w produkcji / tworzeniu reklamy bądź narracja w filmie emitowanym następnie przez środki masowego przekazu jest właśnie taką usługą.

W świetle prawa autorskiego występuje w osobie artysty / twórcy bądź artysty wykonawcy. Za świadczone usługi będzie otrzymywał honorarium, obejmujące również wynagrodzenie za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• prawidłowe – w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla świadczonych usług konferansjerskich;
  
• nieprawidłowe – w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla świadczonych usług lektorskich związanych z nagraniem reklamy;
  
• prawidłowe – w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla pozostałych usług lektorskich.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 5a ustawy o VAT towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z treści art. 41 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy o VAT dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %;
   
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8% (…).
   
   

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Na mocy obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r. art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, ustawodawca zwolnił od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
   
2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
   
   

W załączniku nr 3 do ustawy o VAT, w poz. 181 ustawodawca wymienił usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, bez względu na symbol PKWiU.

W analizowanej sprawie należy zwrócić uwagę na cel zwolnienia przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT. Brzmienie tego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi w zakresie kultury oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Jednakże, usługi te – aby mogły korzystać ze zwolnienia – świadczone muszą być przez specyficzne podmioty, tj. podmioty prawa publicznego, podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym, wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Należy w tym miejscu podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy o VAT należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest znanym i cenionym na rynku konferansjerem, lektorem i narratorem. Zainteresowany współpracuje z dużymi stacjami radiowymi i telewizyjnymi oraz agencjami reklamowymi. Swojego głosu użycza również w wielu produkcjach filmowych. Podatnik prowadzi również imprezy plenerowe. Jest również prowadzącym programy emitowane w stacjach radiowych i telewizyjnych. W przeważającej jednak części Podatnik skupia się na nagrywaniu, jako lektor, reklam dla agencji reklamowych. W każdym przypadku zawierana jest umowa, w ramach której Podatnik zobowiązany jest — w zamian za otrzymane wynagrodzenie — do wykonania usługi nagrania lub poprowadzenia imprezy. W zawieranych umowach Wnioskodawca zobowiązuje się stworzyć artystyczne wykonanie / utwór osobiście, profesjonalnie, według swej najlepszej wiedzy i umiejętności na najwyższym poziomie artystycznym. Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza i gwarantuje, że artystyczne wykonanie / utwór będące przedmiotem umowy są wolne od wad prawnych i nie będą naruszały praw osób trzecich ani jakichkolwiek przepisów prawa. Z chwilą wykonania usługi, Podatnik przenosi na rzecz Zamawiającego całość majątkowych praw autorskich do utworów i praw pokrewnych do artystycznych wykonań oraz ich fragmentów wraz z wyłącznym prawem zezwalania na wykonywanie autorskich praw zależnych.

Wnioskodawca w przyszłym, 2013 roku, planuje rozpocząć działalność gospodarczą w szczególności występując jako konferansjer i lektor. Przedmiotem działalności będzie również działalność związana z wystawianiem przedstawień artystycznych, sklasyfikowanej w PKD pod numerem 90.01.Z.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawczy nie definiują pojęć „kultura” i „usługa kulturalna”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT posłużyć się należy wykładnią literalną odwołując się do językowego znaczenia tych pojęć. Tym samym wskazać należy, iż kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”, zaś usługa to „pomoc okazana komuś”, „działalność gospodarcza służąca do zaspokajania potrzeb ludzi”. Natomiast określenie kulturalny oznacza „odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik”.

Analizując możliwość zwolnienia świadczonych przez Wnioskodawcę usług na gruncie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT, na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006r. Nr 90, poz. 631 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” – do której odwołuje się ustawodawca w treści w ww. art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b - przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są m. in. utwory muzyczne i słowno-muzyczne, a także sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne, audiowizualne (w tym filmowe) - art. 1 ust. 2 pkt 7-9 ustawy.

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Pod ochroną pozostaje – na podstawie art. 85 ust. 1 ustawy – każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Zgodnie z art. 85 ust. 2 ustawy artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca jest konferansjerem, lektorem i narratorem, a więc niewątpliwie działania jego są artystycznymi wykonaniami w rozumieniu powołanego wyżej art. 85 ust. 2 ustawy, bowiem w sposób twórczy przyczyniają się do powstania wykonania. Zatem Zainteresowany planując świadczenie usługi jako konferansjer i lektor będzie występował jako twórca w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, które wynagradzane będzie w formie honorariów. Dlatego w tym zakresie, w którym Wnioskodawca będzie występował jako twórca i będzie otrzymywał z tego tytułu honorarium będzie mógł korzystać ze zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT.

Zatem usługi w postaci poprowadzenia imprezy jako konferansjer i usługi lektorskie (z wyłączeniem jednakże usług nagrania reklam na rzecz agencji reklamowych o czym niżej) będą mogły korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie usług konferansjerskich oraz lektorskich (z wyłączeniem tworzenia reklam) należało uznać za prawidłowe.

Odmiennie rzecz wygląda w przypadku usług udziału w nagraniu reklam dla agencji reklamowych. Jak wskazano wyżej przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT ma charakter przedmiotowo – podmiotowy, tzn. znajdzie zastosowanie wówczas, gdy oba warunki są spełnione łącznie tj. po pierwsze – jest to rodzaj świadczonej usługi (usługa kulturalna), a po drugie – podmiot, który tę usługę świadczy musi być twórcą lub artystą wykonawcą. Wnioskodawca jest twórcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tym samym należy uznać za wypełnioną przesłankę podmiotową art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT. Zatem należy przeanalizować czy świadczone przez Niego usługi polegające na użyczaniu głosu dla nagrania reklam można uznać za usługi kulturalne. Ustawodawca nie definiuje co należy rozumieć pod pojęciem „kultura” lub „usługa kulturalna”, zatem należy odnieść się do znaczenia słownikowego, mając na uwadze charakter, jaki ma spełniać ta definicja w tym przypadku. Właściwym więc wydaje się przyjęcie, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanymi z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym). Sztuka natomiast, zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego to dziedzina działalności artystycznej wyróżniana ze względu na reprezentowane przez nią wartości estetyczne, dydaktyczne, terapeutyczne; naukowe, też: wytwór lub wytwory takiej działalności.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca planuje świadczyć usługi udziału w nagraniu reklam na rzecz agencji reklamowych. W tym miejscu należy przeanalizować, czy jest to usługa kulturalna. W tym celu należy wskazać na definicje reklamy oraz usługi reklamowej. Otóż reklama jest każdą odpłatną formą prezentacji dóbr, usług i idei, która oddziałuje bezpośrednio na zjawiska rynkowe, a zwłaszcza na motywy, postawy i sposób postępowania konsumentów podejmujących decyzje o zakupie konkretnych dóbr, czyli stwarzających popyt rynkowy. Celem reklamy jest zazwyczaj przekonanie odbiorców o zaletach produktu. poprzez przekazanie pozytywnych informacji, producent stara się zainteresować towarem potencjalnych klientów, wzbudzić pragnienie posiadania produktu i w ten sposób doprowadzić do zawarcia transakcji kupna-sprzedaży. Natomiast usługa reklamowa obejmuje wszelką działalność promocyjną, jak również wszelkie czynności stanowiące integralną część kampanii reklamowej, które przyczyniają się do reklamy produktu lub usługi, nawet jeśli towary te i usługi, rozpatrywane odrębnie, nie zawierają treści reklamowych.

Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stoi na stanowisku, że Wnioskodawca użyczając głosu dla produkcji reklamy nie będzie świadczył usługi kulturalnej. Kluczowym dla rozstrzygnięcia tego problemu jest cel jakiemu służy finalny produkt jakim jest reklama. Celem tym jest właśnie prezentacja dóbr i usług, która w sposób bezpośredni oddziałuje na sposób i motywy postępowania konsumentów. Zatem rezultatem wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności nie będzie wytwór z dziedziny sztuki prezentujący treści o charakterze kulturalnym w ogólnym tego słowa znaczeniu. Wynikiem usługi świadczonej przez Wnioskodawcę będzie jedynie powstanie reklamy, która ma na celu promocja wizerunku oraz produktów zleceniodawcy, co w żaden sposób nie przekłada się na tworzenie i upowszechnianie kultury.

Biorąc pod uwagę powyższe spostrzeżenia nie jest spełniona przesłanka przedmiotowa, dla zastosowania przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT. Tym samym Wnioskodawca nie będzie mógł korzystać ze zwolnienia dla świadczonych przez siebie usług związanych z użyczeniem głosu pod produkcję reklamy.

W konsekwencji należy przeanalizować przepisy odnoszące się do kwestii zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT w odniesieniu do świadczonych usług polegających na nagraniu reklam dla agencji reklamowych.

Z uwagi na fakt, iż w przedmiotowym przypadku Wnioskodawca, jak wskazano powyżej działa w charakterze twórcy w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a w ramach przyszłej umowy w zamian za wynagrodzenie będzie zobowiązywał się do świadczenia usług polegających na udziale w nagraniu reklam dla agencji reklamowych w zakresie przedstawionym w umowie – tym samym na mocy art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 oraz poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy – będzie miał prawo zastosować stawkę podatku VAT w wysokości 8% w stosunku do świadczonych usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie usług lektorskich związanych z tworzeniem reklam należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.