Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-585/12/AŻ
z 5 września 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 06 czerwca 2012 r.), uzupełnionym w dniach 23 i 28 sierpnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania pracownikom ubioru służbowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania pracownikom ubioru służbowego.

Jako, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych pismem z dnia 16 sierpnia 2012 r. znak: IBPB I/2/423-674/12/BG oraz IBPB II/1/415-585/12/AŻ wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 23 sierpnia 2012 r. (uiszczenie opłaty) i 28 sierpnia 2012 r. (pozostałe braki formalne).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Bank Spółdzielczy jest instytucją działającą na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. (tj. z 2002 r. Nr 72 poz. 665 ze zm.).

Istotną cechą mającą znaczenie przy identyfikacji marketingowej Banku, oprócz logo, materiałów reklamowych jest również ubiór pracownika. W związku z powyższym Bank zamówił w zakładzie krawieckim usługę uszycia ubrań służbowych w jednolitym kolorze z wszytym logo i nazwą instytucji na klapie marynarki/żakietu/kieszonce koszuli. Bank posługuje się identycznym logotypem na wszystkich swoich materiałach reklamowych. Obowiązek stosowania jednolitych strojów z umieszczonym logo Banku odnosi się do pracowników centrali Banku, oddziałów i punktów obsługi klienta.

Bank zawarł w regulacjach wewnętrznych informacje dotyczące obowiązku noszenia strojów służbowych w określonym zestawie, przez okres 18 miesięcy, warunki ich przekazywania do użytkowania, wytyczne dotyczące ich zwrotów w związku ze zwolnieniem, odejściem na rentę bądź emeryturę oraz wytyczne dotyczące okresowego ich prania (czyszczenia).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy przekazane do użytkowania ubranie służbowe, będące własnością Banku, rodzi przychód po stronie pracownika?

Wnioskodawca wskazał, iż mając na uwadze, wynikający z regulaminu obowiązek noszenia przez pracownika ubioru służbowego oraz element, przez który odzież ta traci przymiot odzieży o charakterze osobistym, w postaci logo i nazwy Banku, można uznać, iż wartość odzieży przekazanej do używania pracownikom przez Wnioskodawcę korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych. Na uwagę zasługuje fakt, że wydane do używania ubranie służbowe, zgodnie z zapisami regulaminu nie jest własnością pracownika.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszego wniosku jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w przedmiocie skutków podatkowych przekazania pracownikom ubioru służbowego. W pozostałym zakresie wniosku wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 tejże ustawy, z którego treści wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wskazany w powołanym przepisie zakres świadczeń uznawanych za przychody ze stosunku pracy nie ma charakteru zamkniętego. Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza bowiem, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Z treści przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca - Bank Spółdzielczy zamówił w zakładzie krawieckim usługę uszycia ubrań służbowych w jednolitym kolorze z wszytym logo i nazwą instytucji na klapie marynarki/żakietu/kieszonce koszuli. Bank posługuje się identycznym logotypem na wszystkich swoich materiałach reklamowych. Obowiązek stosowania jednolitych strojów z umieszczonym logo Banku odnosi się do pracowników centrali Banku, oddziałów i punktów obsługi klienta.

Bank zawarł w regulacjach wewnętrznych informacje dotyczące obowiązku noszenia strojów służbowych w określonym zestawie, przez okres 18 miesięcy, warunki ich przekazywania do użytkowania, wytyczne dotyczące ich zwrotów w związku ze zwolnieniem, odejściem na rentę bądź emeryturę oraz wytyczne dotyczące okresowego ich prania (czyszczenia).

W treści wniosku wskazano również, iż wydane do używania ubranie służbowe, zgodnie z zapisami regulaminu nie jest własnością pracownika.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wartość odzieży przekazanej do używania pracownikom przez Wnioskodawcę korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem wolna od podatku dochodowego jest wartość ubioru służbowego (umundurowania), jeżeli jego używanie należy do obowiązków pracownika, lub ekwiwalentu pieniężnego za ten ubiór.

Z powyższym stanowiskiem Wnioskodawcy nie można się jednak zgodzić. Zauważyć należy, iż aby wartość określonego świadczenia korzystała ze zwolnienia z opodatkowania, świadczenie to musi stanowić przychód podatkowy. Skoro jednak, jak wskazuje Wnioskodawca przekazane pracownikom ubrania służbowe do używania zgodnie z obowiązującym regulaminem nie są ich własnością lecz stanowią własność Wnioskodawcy – przekazanie tej odzieży pracownikom do używania nie może generować u nich przychodu; jest dla pracowników obojętne podatkowo. Z tego też powodu powołane przez Wnioskodawcę zwolnienie przedmiotowe określone w art. 21 ust. 1 pkt 10 ustawy nie może w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym znaleźć zastosowania.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.