P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz.60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku X o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia

- uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

Uzasadnienie

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż X zamierza dokonać odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych na zasadach wskazanych w art. 4 ust. 1 i 2 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, tj. w regulaminie wynagradzania, na poziomie wyższym od poziomu odpisu podstawowego.

Przedmiotowym wnioskiem Spółka zwróciła się z prośbą o udzielenie informacji, czy może w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpis na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, jeżeli jego wysokość zostanie ustalona w regulaminie wynagrodzeń na poziomie wyższym niż poziom podstawowy, wynikający z art. 5 ustawy.

Zgodnie z art. 3 w/w ustawy, pracodawcy zatrudniający co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełny etat mają obowiązek tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. W myśl art. 4 w/w ustawy, u pracodawców zobowiązanych do tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, których pracownicy nie są objęci układem zbiorowym pracy, regulamin wynagradzania może dowolnie kształtować wysokość odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Z treści art. 6 ust. 1 w/w ustawy, wynika że odpisy i zwiększenia obciążają koszty działalności pracodawcy. Zdaniem Podatnika z w/w przepisów ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, iż odpis na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych ustalony w regulaminie wynagradzania na podstawie art. 4 ust. 1 i 2 ustawy, kwalifikowany do kosztów działalności pracodawcy w rozumieniu art. 6, może stanowić koszt uzyskania przychodów w całości, jeżeli jego równowartość zostanie przekazana na rachunek zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

W ocenie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie argumentacja Strony jest prawidłowa.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu. Zasady tworzenia ZFŚS oraz zasady gospodarowania środkami tego funduszu określa ustawa z dnia 4 marca 1994r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz.U. z 1996r. Nr 70, poz. 335 ze zm.). Zgodnie z art. 5 w/w ustawy, fundusz tworzy się z corocznego odpisu podstawowego, naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych. Wysokość odpisu podstawowego waha się od 5%-7% podstawy naliczenia odpisu w przypadku pracownika młodocianego, 37,5% w przypadku pracownika pełnoletniego, do 50% na jednego pracownika zatrudnionego w szczególnie uciążliwych warunkach pracy. Podstawą obliczenia odpisu jest przeciętne wynagrodzenie miesięczne w gospodarce narodowej w roku poprzednim lub w drugim półroczu roku poprzedniego, jeżeli przeciętne wynagrodzenie z tego drugiego okresu stanowiło kwotę wyższą. Ustawa o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych w art. 4 ust. 1, pozwala pracodawcom posiadającym zbiorowe układy pracy, na dowolne kształtowanie wysokości odpisu. Zgodnie natomiast z art. 4 ust. 2 ustawy, pracodawcy, których pracownicy nie są objęci układem zbiorowym pracy, mogą zawierać postanowienia w regulaminie wynagrodzenia, w zakresie ustalania innych, niż to określa art. 5 ustawy, wysokości odpisów na fundusz świadczeń socjalnych. Zgodnie z art. 6 ust. 1 w/w ustawy, odpisy i zwiększenia, o których mowa w art. 3-5 i 6a, oraz kwoty wypłaconych świadczeń urlopowych, o których mowa w art. 3, obciążają koszty działalności pracodawcy.

W związku z powyższym, Spółka ma prawo w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie w/w art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, faktycznie uiszczoną na rachunek Funduszu kwotę odpisu ustaloną w zakładowym regulaminie wynagrodzeń, tj. na poziomie wyższym od odpisu podstawowego określonego w art. 5 w/w ustawy o ZFŚS.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie. Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

P o u c z e n i e

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony – do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b § 1 i 2 ustawy – Ordynacja podatkowa). Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia (art.14a § 4 w związku z art. 236 § 2 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa).