INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z dnia 03 lipca 2012r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 30 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 27 lipca 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie powstania przychodu podatkowego w spółce w związku z „transakcjami” pomiędzy spółką a jej zagranicznym oddziałem (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2012r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie powstania przychodu podatkowego w spółce w związku z „transakcjami” pomiędzy spółką a jej zagranicznym oddziałem. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 11 lipca 2012r. Znak IBPBI/2/423-458/12/BG, IBPBI/2/423-459/12/BG wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 27 lipca 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka założyła zagraniczny zakład w formie oddziału w Rumunii (dalej „Oddział") w celu prowadzenia na terytorium Rumunii działalności gospodarczej w zakresie produkcji opakowań stalowych dla przemysłu spożywczego i chemicznego. Centrala Spółki z siedzibą w Polsce (dalej „Centrala") położona jest na terytorium Polski, a Spółka jest polskim rezydentem podatkowym. Centrala wyposaża Oddział w aktywa niezbędne do prowadzenia działalności. Zarówno Centrala, jak i Oddział w chwili obecnej prowadzą działalność operacyjną. Nadzór i bieżąca organizacja działalności operacyjnej Oddziału prowadzona jest lokalnie przez Oddział, natomiast ogólny zarząd Oddziałem sprawowany jest przez Centralę. Centrala oraz Oddział prowadzą księgi rachunkowe według przepisów właściwych dla miejsca ich siedziby (odpowiednio wg przepisów prawa polskiego i przepisów prawa rumuńskiego). Oddział jest jednostką samobilansującą, wyodrębnioną organizacyjnie, pozbawioną odrębnej od Centrali osobowości prawnej. Centrala oraz Oddział są zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi w państwie siedziby. Planowanie produkcji i sprzedaży oraz budżetowanie zakupów dla Oddziału odbywa się w Centrali i/lub w Oddziale. Tworzenie ogólnych zasad polityki finansowej dla Oddziału leży w gestii Centrali. Polityka kadrowa dotycząca Oddziału prowadzona jest pod nadzorem przedstawicieli Centrali.

Zgodnie z przyjętymi założeniami w szczególności planuje się że :

1. Oddział będzie prowadzić sprzedaż wyrobów własnych, jak i wyrobów Centrali lub ewentualnie innych oddziałów Spółki.
2. Centrala będzie prowadzić sprzedaż wyrobów własnych jak i wyrobów Oddziału.
3. Centrala będzie wyposażać Oddział w aktywa niezbędne do prowadzenia działalności („doposażenie").
4. Centrala dokonywać będzie zakupów podstawowych i pomocniczych materiałów oraz towarów i dostarczać je do Oddziału ze swoich magazynów lub bezpośrednio od dostawców.
5. Oddział również dokonywać będzie zakupów podstawowych i pomocniczych materiałów na potrzeby swojej produkcji.
6. Centrala będzie dostarczać do Oddziału własne półprodukty, które po dalszym przetworzeniu Oddział będzie sprzedawać jako wyroby własne.
   
   

Znaczenie użytych powyżej określeń jest następujące:

• materiał do produkcji - składnik majątku obrotowego zakupiony w celu zużycia do produkcji, w szczególności: blacha stalowa, farby, lakiery, granulaty, części zamienne,
• towar - składnik majątku obrotowego zakupiony w celach handlowych bez dokonywania na nim zmian, w szczególności: wieczka i puszki stalowe,
• wyrób gotowy - składnik majątku obrotowego wytworzony w celu sprzedaży, w szczególności puszki stalowe,
• półprodukt - składnik majątku obrotowego wytworzony w celu dalszej obróbki i/lub sprzedaży, w szczególności: wieczka, blacha cięta w arkusze i/lub lakierowana i/lub drukowana.
  
  

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Czy u Spółki powstanie przychód w związku z przesunięciem towarów, materiałów do produkcji, półfabrykatów, czy też wyrobów gotowych do Oddziału utworzonego w Rumunii - w zakresie w jakim jest to konieczne ze względu na istniejącą na gruncie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku fikcję traktowania oddziału jako niezależnego przedsiębiorstwa...

(pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1)

Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 1 jest twierdząca, to w którym momencie u Spółki powstanie przychód w związku z przesunięciem towarów, materiałów do produkcji, półfabrykatów, czy też wyrobów gotowych do Oddziału utworzonego w Rumunii - w zakresie w jakim jest to konieczne ze względu na istniejącą na gruncie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku fikcję traktowania oddziału jako niezależnego przedsiębiorstwa...

(pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2)

Ad. 1

Zdaniem Spółki, Oddział nie jest odrębnym od Spółki podmiotem, stanowi jedynie wyodrębnioną organizacyjnie majątkowo część tej Spółki. Zatem wzajemne rozliczenia pomiędzy Spółką a jej Oddziałem dokonywane są w ramach jednego podmiotu. Mając na uwadze powyższe należy zwrócić uwagę na art. 7 ust. 1 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (dalej „Umowa z Rumunią"), który stanowi, iż zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 2 Umowy z Rumunią, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład, to, z zastrzeżeniem ust. 3, w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem. Jak wskazuje z kolei art. 7 ust. 3 Umowy z Rumunią przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczenie nakładów ponoszonych dla tego zakładu włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi niezależnie od tego, czy koszty powstały w tym Państwie, w którym położony jest zakład, czy gdzie indziej. Powołane zapisy art. 7 ust. 2 i 3 są uszczegółowieniem zasady zawartej w art. 7 ust. 1 Umowy z Rumunią, zgodnie z którą zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w Państwie, w którym znajduje się zakład, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Istotą powołanych norm jest zatem określenie sposobu podziału zysku pomiędzy Centralą, a Oddziałem. W wyniku wzajemnych rozliczeń dokonywanych pomiędzy Centralą a Oddziałem nie może zatem dojść ani do powstania przychodu ani do zwiększenia kosztów ich uzyskania. Wzajemne rozliczenia są bowiem przepływami wewnętrznymi dokonywanymi w ramach jednego podmiotu. Rozliczenia te są zatem, zdaniem Spółki neutralne podatkowo, nie generują bowiem zysku (zysk jest pojęciem ekonomicznym, któremu na bazie przepisów prawa podatkowego odpowiada pojęcie dochodu), a ustalają jedynie sposób podziału zysku pomiędzy Centralą, a Oddziałem.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „updop”), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14 updop, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym. Zaliczenie danego przysporzenia majątkowego do przychodów podatnika uwarunkowane jest zatem definitywnym charakterem tego przysporzenia, czy faktycznym i ostatecznym powiększeniem aktywów lub zmniejszeniem pasywów podatnika w wyniku uzyskania takiego przysporzenia. Skoro zatem przepływy jakie dokonywane są pomiędzy Spółką a jej zakładem są przepływami wewnętrznymi w obrębie tego samego podmiotu pozostają one bez wpływu na wielkość osiąganych przychodów podmiotu gospodarczego rozumianego łącznie jako Centrala i zagraniczny Oddział.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „updop”), podatnicy, jeżeli mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedzibę lub zarząd, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Zasady opodatkowania dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej prowadzonej przez podmioty Polskie na terytorium innych państw, a w szczególności gdzie dochody podlegają opodatkowaniu, regulują również stosowne umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. W przedstawionym opisie stanu faktycznego, zastosowanie mają przepisy Umowy zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 23 czerwca 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 109, poz. 530, dalej „umowa polsko-rumuńska”).

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka założyła zagraniczny zakład w formie Oddziału w Rumuni. Centrala Spółki z siedzibą w Polsce położona jest na terytorium Polski, a Spółka jest polskim rezydentem podatkowym. Wątpliwość Spółki dotyczy ustalenia możliwości i momentu powstania przychodu w związku z wyposażeniem Oddziału przez Spółkę w ramach wyodrębnionego kapitału w aktywa tj. towary, materiały do produkcji, półfabrykaty czy wyroby gotowe.

Przechodząc do oceny stanowiska Spółki należy przede wszystkim zauważyć, że Oddział (Zakład) nie jest odrębnym od Spółki macierzystej podmiotem, stanowi jedynie wyodrębnioną organizacyjnie i majątkowo część tej Spółki. Zatem wzajemne rozliczenia pomiędzy Spółką, a jej oddziałem dokonywane są w ramach jednego podmiotu.

Mając na uwadze powyższe należy zwrócić uwagę, na przepis art. 7 ust. 1 umowy polsko-rumuńskiej, zgodnie z którym zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 umowy polsko-rumuńskiej, z zastrzeżeniem postanowień ust. 3 tego artykułu, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

Natomiast stosownie do art. 7 ust. 3 umowy polsko-rumuńskiej, przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczenie nakładów ponoszonych dla tego zakładu włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi niezależnie od tego, czy koszty powstały w tym Państwie, w którym położony jest zakład, czy gdzie indziej. Jednakże takie odliczenie będzie stosowane z zastrzeżeniem odpowiednich postanowień ustawodawstwa podatkowego Państwa, w którym zakład jest położony.

Powołane wcześniej zapisy art. 7 ust. 2 i 3 umowy polsko-rumuńskiej, są uszczegółowieniem zasady zawartej w art. 7 ust. 1 ww. umowy, zgodnie z którą zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowanie w Państwie w którym znajduje się zakład, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Istotą powołanych norm jest zatem określenie sposobu podziału zysku, pomiędzy Spółką, a jej zagranicznym zakładem. W wyniku wzajemnych rozliczeń dokonywanych pomiędzy Spółką a zakładem nie może zatem dojść ani do powstania przychodu, ani do zwiększenia kosztów ich uzyskania. Wzajemne rozliczenia są bowiem przepływami wewnętrznymi dokonywanymi w ramach jednego podmiotu. Rozliczenia te są zatem neutralne podatkowo nie generują bowiem zysku, a ustalają jedynie, co wymaga ponownego podkreślenia, sposób jego podziału pomiędzy Spółką a jej zakładem.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym. Zaliczenie danego przysporzenia majątkowego do przychodów podatnika uwarunkowane jest definitywnym charakterem takiego przysporzenia, czyli faktycznym i ostatecznym powiększeniem aktywów lub zmniejszeniem pasywów podatnika w wyniku uzyskania takiego przysporzenia. Skoro zatem przepływy jakie dokonywane są pomiędzy Spółką a jej zakładem są przepływami wewnętrznymi w obrębie tego samego podmiotu pozostają one bez wpływu na wielkość osiąganych przychodów podmiotu gospodarczego rozumianego łącznie jako Spółka i jej zagraniczny zakład.

Reasumując stwierdzić należy, iż wyposażenie Oddziału przez Spółkę w ramach wyodrębnionego kapitału w aktywa tj. towary, materiały do produkcji, półfabrykaty czy wyroby gotowe, przeznaczone do prowadzenia przez Oddział działalności na terenie Rumuni, dokonane zarówno przed rozpoczęciem działania Oddziału, jak i w okresie późniejszym (doposażenie) nie skutkuje dla Spółki powstaniem przychodu na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych. W związku z powyższym przepisy rozstrzygające o powstaniu przychodu (tj. art. 12 ust. 1 updop) nie mają w przedmiotowej sprawie zastosowania.

Biorąc pod uwagę powyższe, stanowisko Spółki, iż przepływy jakie dokonywane są pomiędzy Spółką a jej zakładem są przepływami wewnętrznymi w obrębie tego samego podmiotu pozostają one bez wpływu na wielkość osiąganych przychodów podmiotu gospodarczego rozumianego łącznie jako Centrala i zagraniczny Oddział jest prawidłowe.

W niniejszej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku obowiązku rozpoznania przychodu, za prawidłowe.

Z uwagi na powyższe zagadnienie zawarte w pytaniu oznaczonym we wniosku nr 2 stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie nr 3) wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.