STAN FAKTYCZNY
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż prowadzi Pan podatkową księgę przychodów i rozchodów. Księgę przychodów i rozchodów prowadzi Pan metodą kasową i nie wyodrębnia kosztów uzyskania przychodu w odniesieniu tylko do danego roku podatkowego. W 2007r. zawarł Pan umowę leasingu samochodu osobowego na okres 2,5 roku. Samochód ten służy Panu do wykonywania działalności gospodarczej. Jako warunek wydania samochodu musiał Pan opłacić czynsz inicjalny. Poniesienie tej opłaty wstępnej warunkowało rozpoczęcie realizacji umowy leasingu. Zawarta umowa leasingu jest umową, o której mowa w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i finansujący nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 23b ust. 2 ustawy. Odpisów amortyzacyjnych od samochodu dokonuje leasingodawca.
W tak przedstawionym stanie faktycznym wątpliwość Pana dotyczy następującej kwestii, tj.: czy opłatę wstępną (tzw. czynsz inicjalny) poniesioną w związku z realizacją umowy leasingu samochodu osobowego można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w momencie jej poniesienia, czyli w dacie jej faktycznej wpłaty?

STANOWISKO PODATNIKA
Uważa Pan, że prowadząc księgę przychodów i rozchodów może Pan zaksięgować do kosztów uzyskania przychodu roku 2007 w całości wartość poniesionego wydatku w dacie faktycznego dokonania wpłaty.

OCENA PRAWNA STANOWISKA PYTAJĄCEGO Z PRZYTOCZENIEM PRZEPISÓW PRAWA
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /tekst jednolity: Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn.zm./ kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.
Stosownie zaś do przepisu do art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:
1/ została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
2/ suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
Zgodnie z art. 23j ust. 1 ustawy podatkowej w sumie opłat uwzględnia się cenę, po której korzystający ma prawo nabyć przedmiot leasingu, jeżeli w umowie cena ta została określona. W myśl art .23j ust.2 ustawy do sumy opłat, o której mowa w ust.1, nie zalicza się:
1/ płatności na rzecz finansującego za świadczenia dodatkowe, o ile są one wyodrębnione z opłat leasingowych,
2/ podatków, w których obowiązek podatkowy ciąży na finansującym z tytułu własności lub posiadania środków trwałych, będących przedmiotem umowy leasingu, oraz składek na ubezpieczenie tych środków trwałych, jeżeli w umowie leasingu zastrzeżono, że korzystający będzie ponosił ciężar tych podatków i składek niezależnie od opłat za używanie,
3/ kaucji określonej w umowie leasingu wpłaconej finansującemu przez korzystającego. Kaucji, o której mowa w ust. 2 pkt 3, nie zalicza się do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego /art. 23j ust.3 cytowanej ustawy/.
Normatywny okres amortyzacji w odniesieniu do środków trwałych w myśl art. 23a pkt 4 lit. a - to okres, w którym odpisy amortyzacyjne, wynikające z zastosowania stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych, zrównują się z wartością początkową środków trwałych.
Przy umowie leasingu należy mieć na uwadze również art. 23b ust. 2 ustawy podatkowej, z którego wynika, że jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługującym na podstawie:
1/ art. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn.zm./,
2/ przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
3/ art.23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991r. o spółkach z udziałem zagranicznym /Dz. U. z 1997r. Nr 26, poz. 143 z późn.zm./
- do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 23f – 23h.
W katalogu kosztów negatywnych, tj. wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, wyszczególnionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zostały wymienione wydatki ponoszone w związku z zawarciem umowy leasingowej, np. czynsz inicjalny. W związku z tym zaliczając do kosztów uzyskania przychodów w/w wydatek należy się kierować ogólną definicją kosztów określoną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w powiązaniu z przepisami regulującymi opodatkowanie stron umów leasingu.
Natomiast moment zaliczenia przedmiotowego wydatku do kosztów uzyskania przychodów został określony w przepisie art. 22 ust. 6b ustawy podatkowej, zgodnie z którym za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6 (prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów), uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.
Zatem, mając na uwadze cytowane wyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, iż w przedstawionym stanie faktycznym wydatek dotyczący opłaty wstępnej (tzw. czynszu inicjalnego) stanowi w całości koszt uzyskania przychodu, a za datę jego poniesienia należy uznać dzień wystawienia faktury dokumentującej przedmiotowy wydatek.
W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku stwierdza, iż przedstawione stanowisko Pana w kwestii zaliczenia w całości przedmiotowego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe, natomiast nieprawidłowe w kwestii dotyczącej momentu zaliczenia tegoż wydatku w koszty podatkowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Interpretacja nie jest wiążąca dla podmiotu uprawnionego do złożenia wniosku, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia /art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej - w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2007r. - w związku z art. 4 ust. 1 i 2 oraz art. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw/. Niniejsza interpretacja wygasa z mocy prawa w razie zmiany przepisów, które były przedmiotem interpretacji (art. 4 ust. 1 i 2 oraz art. 7 ustawy nowelizującej).