P O S T A N O W I E N I E

Działając na podstawie art. 14 a § 1 i § 4 oraz art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. Nr 8 poz. 60 z 2005 roku z późn. zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Rykach, na wniosek z dnia 07.03.2007r., postanawia udzielić pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego i stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w zakresie powstania przychodu z tytułu darowizny i zastosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych, natomiast w zakresie ustalania wartości początkowej - nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Wnioskiem z dnia 07.03.2007r (uzupełnionym w dniu 01.06.2007), zwróciła się Pani o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz.60 ze zm.), naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Stan faktyczny przedstawiony we wniosku

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż ojciec Podatniczki zamierza przekazać swoje przedsiębiorstwo w formie darowizny na jej rzecz. Ojciec prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych (podatek liniowy) w zakresie handlu częściami do ciągników i maszyn rolniczych, jest czynnym podatnikiem VAT. W skład przedsiębiorstwa, które zostanie przekazane wchodzą towary handlowe, wyposażenie, środki trwałe. Całe przedsiębiorstwo zostanie przekazane darowizną na rzecz podatniczki, która będzie zarejestrowana jako czynny podatnik Vat, oraz będzie prowadziła podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Zapytanie podatnika

Czy w związku z przejęciem przedsiębiorstwa powstanie u podatniczki przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, a także czy wartością początkową otrzymanych w formie darowizny środków trwałych, będzie ich wartość wynikająca z umowy darowizny, jeżeli jest ona niższa niż ich wartość rynkowa z dnia nabycia. Czy do ustalonej w powyższy sposób wartości początkowej środków trwałych mogę zastosować indywidualne stawki amortyzacyjne, jeśli środki te będą posiadały status używanych w rozumieniu art. 22j ust. 2-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Stanowisko podatnika

Zdaniem Pani w związku z przejęciem działalności ojca, nie powstaje u Pani przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Wynika to z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOF, zgodnie z którym przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. Według Pani wartością początkową przyjętą przez nią dla celów amortyzacji będzie ich wartość wynikająca z umowy darowizny, od której będzie mogła zastosować indywidualne stawki amortyzacyjne.

Stanowisko organu podatkowego

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Rykach, po rozpatrzeniu wniosku i dokonaniu analizy stanu faktycznego w nim przedstawionego, podziela Pani stanowisko w powyższej sprawie.

Zgodnie z art. 5a pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie - oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego.W myśl art. 55 (1); ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1.oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2.własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3.prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4.wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5.koncesje, licencje i zezwolenia;

6.patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7.majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8.tajemnice przedsiębiorstwa;

9.księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów; może więc nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2004r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.) nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny podlega podatkowi od spadków i darowizn. Zatem darowizna przedsiębiorstwa podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn. Tym samym otrzymanie przedsiębiorstwa w drodze darowizny nie prowadzi do powstania przychodu u obdarowanego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych , a stanowisko Podatniczki w tym zakresie należy uznać za prawidłowe. Powołana powyżej ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, przewiduje szczególny tryb ustalania wartości początkowej środków trwałych wchodzących w skład przedsiębiorstwa ( w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego) nabytego w drodze darowizny.

Art. 22 g ust. 15 ustawy stanowi, że w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze spadku lub darowizny, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi suma ich wartości rynkowej, nie wyższa jednak od różnicy pomiędzy wartością tego przedsiębiorstwa albo jego zorganizowaną częścią a wartością składników mienia, nie będących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku od spadków i darowizn (zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 28.07.1983 r. o podatku od spadków i darowizn, Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 ze zm., wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju z dnia powstania obowiązku podatkowego).

W myśl art 22g ust.16 ustawy przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2,8,9,14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio. W art. 19 ustawy unormowano m.in., iż wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust.3 ustawy).

Reasumując, w przypadku nabycia przedsiębiorstwa w drodze darowizny wartość początkową poszczególnych środków trwałych (wchodzących w skład tego przedsiębiorstwa) wyznacza wartość rynkowa tych składników z dnia dokonania darowizny ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tym że dla celów amortyzacji poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych powołanej wyżej ustawy, łączna wartość początkowa ww. składników (będąca sumą ich wartości rynkowych) nie może być wyższa od różnicy pomiędzy wartością tego przedsiębiorstwa a wartością składników mienia niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Wobec powyższego, stanowisko Pani w tej sprawie nie jest prawidłowe.

Oceniając pod względem prawnym stanowisko Pani w zakresie zastosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych, w oparciu o przedstawiony stan faktyczny tutejszy organ podatkowy stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 22h ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity z 2000r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zmianami) odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu) z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór (...).

Zgodnie z art. 22j ust. 1. Podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

1) dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji:a)24 miesiące - gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25.000 zł,b)36 miesięcy - gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 25.000 zł i nie przekracza 50.000 zł,c)60 miesięcy - w pozostałych przypadkach,

2) dla środków transportu, w tym samochodów osobowych - 30 miesięcy,

3) dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - 10 lat, z wyjątkiem:a) trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,b) kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych- dla których okres amortyzacji- nie może być krótszy niż 3 lata,

4) dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5 % - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

2. Środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, uznaje się za: 1) używane - jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy, lub 2) ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ich ulepszenie stanowiły co najmniej 20% wartości początkowej.

3. Środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za: 1) używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub 2) ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

4. Podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym że dla: 1) inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach - okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat, 2) inwestycji w obcych środkach trwałych innych niż wymienione w pkt 1 - okres amortyzacji ustala się według zasad określonych w ust. 1 pkt 1 i 2.

5. (skreślony).

W związku z powyższym należy stwierdzić, że jeżeli środki trwałe spełnią wszystkie przesłanki zawarte w artykule 22j ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie Pani mogła zastosować dla nich indywidualne stawki amortyzacji.

Dokonując analizy Pani wniosku z dnia 07.03. 2007 roku Naczelnik Urzędu Skarbowego w Rykach stwierdza, iż w przedstawionym stanie faktycznym stanowisko Pani jest prawidłowe w zakresie powstania przychodu z tytułu darowizny i zastosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych, natomiast w zakresie ustalania wartości początkowej stanowisko Pani nie jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla wnioskodacy, do czasu jej zmiany albo uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie, za pośrednictwem Naczelnika tutejszego Urzędu, w terminie siedmiu dni od daty jego doręczenia.