Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) s t w i e r d z a m że stanowisko Spółki - przedstawione we wniosku z dnia 12.03.2007r., który wpłynął w dniu 16.03.2007r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych – jest prawidłowe.

W dniu 16.03.2007r. do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

W dniu 06.06.2007r. uzupełniono braki formalne wniosku.

Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stan faktyczny opisany przez Wnioskodawcę oraz jego stanowisko w sprawie.

• Stan faktyczny opisany przez Wnioskodawcę w sprawie:

Spółka jest podmiotem z branży hutniczej, którego podstawowa działalność gospodarcza polega na produkcji stali. W związku z planowanym rozwojem mocy produkcyjnych Spółka podjęła decyzję o ponownym uruchomieniu trzeciego wielkiego pieca hutniczego, nieużywanego od 1996 r. z powodów ekonomicznych.

W roku 2006 prowadzono prace remontowe całego kompleksu środków trwałych składających się łącznie na obiekt Wielkiego Pieca. Oprócz samego pieca hutniczego projektem zostały objęte także inne środki trwałe przyporządkowane do niego funkcjonalnie, w szczególności urządzenia do granulacji i nagrzewnice dmuchu. Wspomnianych powyżej środków trwałych dotyczyły m.in. następujące prace:

1)z zakresu elektryki:

Wymiana stycznikowni niskiego oraz wysokiego napięcia - w miejsce zdemontowanych rozdzielni elektrycznych wraz z okablowaniem nienadającym się do dalszego używania zamontowano nowe urządzenia, spełniające takie same funkcje jak urządzenia stosowane poprzednio. Konsekwencją postępu technicznego było wprowadzenie komputerów do sterowania urządzeniami, co jednak nie spowodowało rozszerzenia funkcji pełnionych przez stycznikownie.

Wymiana operatornii granulacji - dotychczasowa operatornia została zastąpiona nową, wyposażoną w zabudowane tablice sterownicze. Urządzenia zastosowane obecnie pełnią takie same funkcje jak urządzenia stosowane poprzednio.

Wymiana rozdzielni nagrzewnic - dotychczasowa rozdzielnia została zastąpiona nową o takich samych parametrach i takiej samej funkcjonalności jak urządzenie stosowane poprzednio.

Wymiana tras kablowych niskiego i wysokiego napięcia - w miejsce zdemontowanych kabli oraz estakad pod trasami kablowymi zamontowano nowe okablowanie wraz z estakadami. Nowe instalacje pełnią takie same funkcje i mają te same parametry jak stosowane poprzednio.

Odnowienie tuneli i kanałów kablowych - oczyszczenie i odwodnienie, wymiana drabinek i wieszaków kablowych na nowe, ale o takich samych parametrach jak stosowane poprzednio.

Odnowienie silników - silniki zasilające urządzenia do granulacji zostały odłączone w celu ich odczyszczenia i dokonania niezbędnych napraw. Następnie, te same silniki zostały zamontowane na swoich poprzednich miejscach. W wyniku odnowienia nie polepszono ich właściwości technicznych w porównaniu do stanu z chwili oddawania ich do używania.

Wymiana oświetlenia na granulacji żużla - zdemontowano dotychczasowe lampy wraz z kablami, gniazdami i rozdzielnikami elektrycznymi. Moc oświetlenia nie uległa zwiększeniu.

Wymiana okablowania suwnic nad silosami granulacji oraz suwnic nad korytami granulacji - instalacja elektryczna (zmodernizowana 10 lat temu), została zastąpiona nową, o takich samych parametrach, jak dotychczasowa.

Odnowienie i naprawa okablowania - wykonanie muf kablowych, które zespoliły przerwane kable, oraz uzupełnienie dłuższych odcinków okablowania, które zostały skradzione.

2)z zakresu ceramiki:

Wymiana wyłożenia ceramicznego nagrzewnicy nr 1, 2 oraz 3 - prace obejmowały dokonanie oględzin wnętrza nagrzewnic i zbadanie stanu wymurówki, następnie częściowy demontaż wymurówki ceramicznej nagrzewnic, która nie nadawała się do dalszego używania. Przy wymianie wymurówki ceramicznej posłużono się dotychczasowym projektem technicznym. Do wyłożenia użyto takiego samego materiału, tj. krzemionkowego. W efekcie, wymiana wyłożenia ceramicznego nie wpłynęła na poprawę warunków technicznych albo na wydłużenie przewidywanego okresu używania nagrzewnic nr 1, 2, 3 w stosunku do pierwotnych parametrów.

Wymiana wyłożenia ceramicznego nagrzewnicy nr 4 - ze względu na zły stan techniczny zdemontowano całe wyłożenie ceramiczne nagrzewnicy. W miejsce dotychczas używanego materiału krzemionkowego użyto materiału andaluzytowego, wykazującego wyższą odporność w przypadku dużych wahań temperatury, które jednak w praktyce występują niezmiernie rzadko (tylko w przypadku awarii). Co więcej, nagrzewnica nr 4 stanowi wraz z pozostałymi nagrzewnicami całość technologiczną, dlatego też wszystkie inne warunki techniczne oraz przewidywany okres używania muszą być takie same jak w przypadku nagrzewnic wyłożonych materiałem krzemionkowym. Wymiana materiału krzemionkowego na andaluzytowy nie usprawniła procesu technologicznego, ani też nie wydłużyła okresu żywotności nagrzewnicy.

Wymiana wyłożenia ceramicznego rurociągu gorącego dmuchu oraz rurociągu okrężnego wydmuchowego - w miejscach ubytków, złuszczeń oraz pęknięć wymurówki ceramicznej dokonano wymiany warstwy roboczej wyłożenia ceramicznego. Pozostałe nieuszkodzone wyłożenie ceramiczne jest nadal używane. Przy wymianie wyłożenia użyto materiału takiego samego rodzaju, jaki był stosowany pierwotnie, tj. materiału wysokoglinowego. Wymiana wyłożenia ceramicznego rurociągów miała jedynie przywrócić dawną wartość użytkową rurociągów i prowadzona była na podstawie pierwotnych projektów technicznych.

Wymiana wyłożenia ceramicznego kanału spalinowego - prace przywracające kanał spalinowy do stanu używalności zostały poprzedzone jego oczyszczeniem oraz stworzeniem planu prac. Zakres robót obejmował wyłożenie nowej wymurówki ceramicznej w miejscach pęknięć oraz ubytków. Uzupełnienie wyłożenia ceramicznego polegało na użyciu takiego samego materiału, jaki zastosowano pierwotnie.

• Pytanie Wnioskodawcy:

Spółka zwróciła się o potwierdzenie, iż:

1.opisane w niniejszym wniosku wydatki poniesione z tytułu przywrócenia do stanu używalności kompleksu wielkiego pieca hutniczego zlokalizowanego na terenie zakładu w D...(dalej: „Wielki Piec"), stanowią dla Spółki wydatki o charakterze remontowym kwalifikowane jako koszt uzyskania przychodu w momencie poniesienia,

2.klasyfikacja podatkowa wydatków poniesionych przez Spółkę jako wydatków na remont albo ulepszenie środków trwałych jest niezależna od klasyfikacji tych wydatków dokonanej dla celów rachunkowych.

• Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie:

ad. 1 Wydatki remontowe jako koszt uzyskania przychodów

Zdaniem Spółki, zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Tym samym, możliwość zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowana jest łącznym spełnieniem następujących przesłanek:

wydatek został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów,

wydatek nie został wymieniony w zamkniętym katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP.

Dodatkowo, fakt poniesienia wydatku powinien zostać odpowiednio udokumentowany.

Spółka stoi na stanowisku, iż przedmiotowe wydatki poniesione z tytułu prac opisanych powyżej w stanie faktycznym wykazują związek z przychodami Spółki. Jednocześnie, nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP, jak również zostały one odpowiednio udokumentowane dla celów podatkowych. W efekcie, zdaniem Spółki, wszystkie przesłanki zaliczenia omawianych wydatków do kosztów uzyskania przychodów zostały spełnione. Szersze uzasadnienie swojego stanowiska Spółka prezentuje poniżej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, pierwszą przesłanką zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest możliwość powiązania go z osiągniętym przychodem.

Spółka odnosząc się do stanu faktycznego przedstawionego powyżej, uważa, że celem poniesienia wydatków na prace związane z przywróceniem Wielkiego Pieca do stanu używalności było przede wszystkim przywrócenie mocy produkcyjnych Spółki, odpowiadających wzrostowi zapotrzebowania na jej produkty. Według Spółki, poniesione przez nią wydatki uzasadnione były także potrzebą zachowania ciągłości oraz jakości produkcji stali, a tym samym podstawowego źródła przychodów. W dłuższej perspektywie czasu, zaniechanie prac o charakterze remontowym mogłoby wiązać się z utratą możliwości produkcyjnych. W konsekwencji, Spółka nie byłaby w stanie prowadzić działalności gospodarczej i generować przychodów.

W związku z powyższym, w opinii Spółki, związek pomiędzy osiąganiem przez nią przychodów a kosztami poniesionymi w celu przywrócenia do stanu używalności środków trwałych Wielkiego Pieca wykorzystywanych w podstawowej działalności gospodarczej Spółki jest niewątpliwy.

W ocenie Spółki, poniesione przez nią wydatki o charakterze remontowym nie zostały wymienione w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP. Zdaniem Spółki, wydatki te nie są objęte przepisem art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c, zgodnie z którym „nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na (...) ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych (...)".

Jednocześnie zgodnie z art. 16g ust. 13 tej ustawy, „jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji tub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji".

W związku z powyższym, według Spółki wydatki związane z pracami wykonanymi na środkach trwałych, które nie powodują ich ulepszenia, a jedynie przywracają ich stan pierwotny (wydatki remontowe), nie powiększają wartości początkowej środków trwałych, lecz mogą i powinny stanowić koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

W świetle przepisów ustawy o PDOP, wydatki poniesione na ulepszenie środka trwałego powiększają jego wartość początkową, jeżeli zostały spełnione łącznie trzy przesłanki:

ulepszenie nastąpiło w wyniku  przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji,

suma wydatków na ten cel przekroczyła w danym roku podatkowym 3.500 zł, ulepszenie doprowadziło do zwiększenia wartości użytkowej środka trwałego w stosunku do wartości z dnia przyjęcia go do używania.

Zdaniem Spółki, konieczność spełnienia wszystkich powyższych przesłanek oznacza, iż brak choćby jednej nich wyklucza możliwość zakwalifikowania wydatków poniesionych na utrzymanie środka trwałego jako wydatków na ulepszenie, które podwyższają wartość początkową danego środka trwałego. W tej sytuacji, wydatki te mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, o ile spełniają warunki wymienione w art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP.

Niezależnie od przytoczonej powyżej definicji ustawowej, Spółka powołała się na definicje ulepszenia, które zostały wypracowane również w piśmiennictwie organów podatkowych m.in. na zawartą w interpretacji Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego, określającą ulepszenie jako „trwałe unowocześnienie środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych, wyrażające się w poprawie standardu użytkowego, technicznego lub obniżce kosztów eksploatacji".

Zdaniem Spółki jednak, żadne z prac opisanych w analizowanym stanie faktycznym nie spełniły takiej definicji ulepszenia, a w szczególności - nie doprowadziły do zmiany przeznaczenia danego składnika majątkowego albo do nadania mu nowych cech użytkowych.

Spółka twierdzi, iż przepisy ustawy o PDOP nie definiują pojęcia „remontu". W związku z tym, przy dokonywaniu jego wykładni zachodzi konieczność odwołania się w pierwszej kolejności do potocznego rozumienia tego słowa (wykładnia gramatyczna). W takim rozumieniu, remont jest tożsamy z przywróceniem stanu pierwotnego określonego przedmiotu lub budynku oraz ich pierwotnych cech użytkowych. Niemniej jednak, zdaniem Spółki, powołana definicja językowa jest nieprecyzyjna.

Spółka uważa, iż zgodnie z wypracowanymi w doktrynie zasadami interpretacyjnymi, w przypadku gdy wykładnia gramatyczna okaże się niewystarczająca, posiłkowo można odwołać się również do innych metod wykładni, w szczególności do wykładni systemowej, która - w braku definicji określonych pojęć w prawie podatkowym - pozwala sięgnąć do definicji stworzonych na potrzeby innych ustaw, np. ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (dalej: „Prawo budowlane"). Wspomniana ustawa określa remont jako „wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym".

Spółka podkreśla,iż organy podatkowe przy okazji rozstrzygania o charakterze wydatków poniesionych przez podatników w związku z pracami dotyczącymi środków trwałych odwołują się w licznych pismach do przytoczonej wcześniej definicji zawartej w Prawie budowlanym.

Niezależnie od powyższego, zdaniem Spółki, zasadne jest również odwołanie się do orzecznictwa wypracowanego w analizowanym zakresie oraz do powszechnej praktyki stosowania prawa podatkowego.

Odnosząc powyższe definicje organów do konkretnych wydatków ponoszonych przez Spółkę (a opisanych w niniejszym wniosku), Spółka stwierdza, iż wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, w tym wymianę zużytych składników technicznych i użytkowych środka trwałego, można uznać za remont. Nie ma przy tym znaczenia ani wybór zastosowanych materiałów, ani ich cena.

Zdaniem Spółki, wskazaną tezę potwierdził m.in. Naczelnik III Urzędu Skarbowego w Lublinie, który stwierdził, iż „remont to wykonanie w istniejącym obiekcie robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, przywracających pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, w tym również polegających na wymianie zużytych składników technicznych".

Spółka uważa, że wspomniane odtworzenie stanu pierwotnego może być efektem;

wymiany {zastąpienia) danej części składowej środka trwałego nową częścią,, która:

jest taka sama jak część zastępowana i posiada takie same parametry techniczne,

jest inna niż część zastępowana, ale posiada bardzo podobne parametry techniczne,

naprawy (odnowienia) określonego elementu środka trwałego.

Zdaniem Spółki, powyższe kategorie remontu wystąpiły również w przypadku wydatków poniesionych przez Spółkę.

Remont w postaci wymiany polega na przywróceniu pierwotnej wartości użytkowej poprzez zastąpienie zużytej części środka trwałego nową częścią, która posiada identyczne lub bardzo podobne parametry techniczne.

Zdaniem Spółki, remont o takim charakterze miał miejsce w przypadku:

wymiany tras kablowych niskiego i wysokiego napięcia;

wymiany oświetlenia na granulacji żużla;

wymiany okablowania suwnic;

wymiany wyłożenia ceramicznego nagrzewnic nr 1, 2, 3;

wymiany wyłożenia ceramicznego rurociągu gorącego dmuchu oraz rurociągu okrężnego;

wymiany wyłożenia kanału spalinowego,

wymiany rozdzielni.

Zgodnie jednak z brzmieniem definicji zawartej w Prawie budowlanym, użycie innych materiałów niż stosowane pierwotnie nie wyklucza klasyfikacji prowadzonych prac jako prac remontowych. W ocenie Spółki, wspomniany rodzaj remontu polegający na wymianie części składowych środków trwałych na elementy nowej generacji wystąpił w przypadku następujących prac:

wymiany stycznikowni niskiego napięcia i wysokiego napięcia;

wymiany operatornii granulacji;

wymiany wyłożenia ceramicznego nagrzewnicy nr 4.

Spółka stoi na stanowisku, iż zastosowanie nowszych, lepszych materiałów lub technologii nie przesądza o braku możliwości zakwalifikowania danego wydatku jako wydatku na prace remontowe. Zasadniczym kryterium stosowanym dla rozróżnienia dla celów podatkowych remontu od ulepszenia jest bowiem wzrost wartości użytkowej danego środka trwałego, a nie rodzaj zastosowanych materiałów lub technologii, czy też ich cena (przy czym - co istotne - punktem odniesienia dla stwierdzenia wspomnianego wzrostu wartości użytkowej jest dzień przyjęcia środka trwałego do używania, a nie - stan istniejący bezpośrednio przed rozpoczęciem robót).

Zdaniem Spółki, podobne stanowisko wyraził Naczelnik III Urzędu Skarbowego w Lublinie, który stwierdził, iż „remont ma na celu przywrócenie pierwotnej wartości użytkowej (nawet przy użyciu nowocześniejszych materiałów i technologii) natomiast ulepszenie ma na celu zwiększenie wartości użytkowej obiektu.”

Spółka uważa, że należy zatem dopuścić możliwość zakwalifikowania wymiany elementu środka trwałego jako remontu, nawet jeżeli nowo zastosowany element jest nowocześniejszy od zastępowanego lub jeśli w efekcie wymiany następuje unowocześnienie całego środka trwałego. Jak bowiem zauważył wyżej wspomniany organ podatkowy, „należy to uznać za naturalne, gdyż urządzenia podlegają postępowi technicznemu i zastosowanie dokładnie takiej samej części produkowanej przed kilku laty byłoby często nieracjonalne lub niemożliwe ze względu na wycofanie z produkcji".

Podobne stanowisko, według Spółki, zajął również Naczelnik I Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdzając, iż „w ujęciu podatkowym należy także zauważyć, że pewne unowocześnienie środka trwałego w wyniku poddania go pracom remontowym przy zastosowaniu nowej generacji materiałów nie musi być równoznaczne z jego ulepszeniem."

Spółka uważa, że taka właśnie sytuacja miała miejsce w przypadku prac wykonanych przez Spółkę w związku z wymianą wymurówki ceramicznej w nagrzewnicy nr 4, która została zastąpiona wymurówką andaluzytowi (inną niż użyta pierwotnie), co nie doprowadziło jednak, zdaniem Spółki, do ulepszenia wspomnianego składnika majątkowego.

Zdaniem Spółki, dodatkowo wskazaną powyżej tezę potwierdził również m.in. Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego, który stwierdził, iż „Jeżeli prace wykonane w budynku są podyktowane jego stanem technicznym, to wtedy wydatki należy uznać za remont czy bieżącą konserwację i podlegają one zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów". Jednakże ..(..,) przy ocenie wydatków na remont - należy brać pod uwagę zmieniająca sie rzeczywistość gospodarczą i postęp techniczny, mający wpływ na sposób i środki realizowania robót tym pojęciem objętych".

Według Spółki, istotą remontu o charakterze odnowienia jest powtórne zastosowanie tego samego elementu, ale po jego wyczyszczeniu, naprawieniu, konserwacji lub wykonaniu innych prac o podobnym charakterze. Odnowieniem zatem będą wszelkie zmiany, które doprowadzą do przywrócenia pierwotnego poziomu technicznego środka trwałego przy założeniu, że zmiany te będą efektem powtórnego zastosowania tych samych części środków trwałych.

Zdaniem Spółki, ten rodzaj prac wykonano w przypadku:

odnowienia silników,

odnowienia i naprawy okablowania,

odnowienia tuneli i kanałów kablowych.

Podsumowując, przedstawione w stanie faktycznym prace wykonane przy przywracaniu nagrzewnic oraz urządzeń do granulacji wchodzących w skład Wielkiego Pieca do stanu używalności stanowią, zdaniem Spółki, remont w postaci wymiany albo odnowienia. Prace te bowiem miały na celu przywrócenie wartości użytkowej środka trwałego z chwili oddawania tych środków do używania. Ewentualne zastosowanie w niektórych przypadkach nowocześniejszych technologii lub materiałów uzasadnione było przede wszystkim nieuniknionym postępem technicznym, co jednak w przypadku prac opisanych w stanie faktycznym nie wpłynęło w żadnym z przypadków na podwyższenie wartości użytkowej środków trwałych.

Zdaniem Spółki, w licznych pismach organów podatkowych podkreśla się, iż przy badaniu konkretnych wydatków pod kątem ich kwalifikacji jako wydatków na remont albo ulepszenie, szczegółowy zakres robót należy porównać do stanu technicznego wynikającego z pierwotnej dokumentacji technicznej środków trwałych. Takie stanowisko zajął m.in. Naczelnik I Urzędu Skarbowego w Radomiu w piśmie z dnia 6 grudnia 2004 r.

Ponadto Spółka podkreśla, iż prace opisane w analizowanym stanie faktycznym wykonywane były na podstawie pierwotnych projektów technicznych, co jest dodatkowym argumentem uzasadniającym, iż celem wykonanych prac było przywrócenie pierwotnego stanu technicznego remontowanych środków trwałych.

Biorąc powyższe pod uwagę, Spółka uważa za zasadne kwalifikowanie wydatków związanych z pracami wskazanymi w stanie faktycznym jako kosztów uzyskania przychodów w chwili ich poniesienia. Spełniają one bowiem warunki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP oraz jednocześnie nie stanowią prac ulepszeniowych, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 1 lit c ustawy o PDOP.

Dlatego też, zdaniem Spółki, wydatki związane ze wskazanymi w stanie faktycznym pracami remontowymi nagrzewnic oraz urządzeń do granulacji nie powinny podwyższać wartości początkowej tych środków trwałych.

ad. 2. Klasyfikacja podatkowa a prawo bilansowe.

Zdaniem Spółki, powyższe stanowisko w sprawie klasyfikacji wydatków związanych z pracami wykonywanymi na Wielkim Piecu zostało przedstawione wyłącznie w oparciu o przepisy prawa podatkowego, które stanowi autonomiczną gałąź prawa. Spółka uważa, że dla klasyfikacji danych wydatków jako kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych nie mają znaczenia przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

Według Spółki, niniejsza teza w sprawie rozdziału prawa podatkowego i prawa bilansowego stoi w zgodzie ze stanowiskiem prezentowanym przez Ministerstwo Finansów. Zgodnie bowiem z wyjaśnieniem Ministerstwa Finansów „(...) wynik ustalony dla potrzeb bilansu (zysk lub strata netto) w praktyce niekoniecznie musi się równać wynikowi dla potrzeb podatkowych. Przepisy prawa bilansowego nie są zatem podatkotwórcze, a to oznacza, że ustalenie dochodu podatkowego (straty) ma swoje umocowanie wyłącznie w prawie podatkowym (tj. ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych), w konsekwencji czego nie wszystkie przychody i koszty ujęte dla ustalenia wyniku finansowego stanowią przychody i koszty w rozumieniu przepisów podatkowych".

Spółka uważa, że podobne stanowisko zostało wyrażone w piśmie Ministra Finansów z dnia 23 października 1995 r. oraz w piśmie z dnia 22 grudnia 1999 r., jak również w orzeczeniach sądów administracyjnych (m.in. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, Naczelnego Sądu Administracyjnego w Katowicach)

W związku z powyższym, w opinii Spółki, wydatki poniesione przez nią na prace opisane w stanie faktycznym nie mają charakteru ulepszeniowego, a w konsekwencji, dla celów podatkowych stanowią one koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia bez względu na klasyfikację tych wydatków dokonaną dla celów księgowych.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy:

Ustosunkowując się do stanowiska Podatnika, należy stwierdzić, iż uregulowania dotyczące kosztów uzyskania przychodów zawarte są w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), który wskazuje co należy rozumieć przez koszty uzyskania przychodów. Zgodnie z tym artykułem - kosztami uzyskania są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z ustawowej definicji kosztu podatkowego wynika, że aby dany wydatek mógł być uznany za koszt podatkowy musi spełniać łącznie następujące warunki, a mianowicie:

1. został poniesiony przez podatnika, który zamierza odliczyć go od swego

przychodu,

1. został poniesiony w sposób definitywny,
2. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
3. został poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
4. został właściwie udokumentowany,
5. nie jest wymieniony w katalogu wyłączeń określonym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W art. 16 ust. 1 w/w ustawy ustawodawca określił katalog wydatków, które pomimo ich poniesienia w celu osiągnięcia przychodów w rozumieniu przepisów podatkowych nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Oznacza to, że Spółka ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów, pod warunkiem jednak, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub będzie miało wpływ na wielkość osiągniętego przychodu

W zależności od kwalifikacji wydatków, tj. na remont czy ulepszenie inny jest sposób rozliczania podatkowego poniesionych wydatków, tzn. wydatki poniesione na remont są zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, natomiast wydatki na ulepszenie obciążają koszty poprzez odpisy amortyzacyjne.

Stosownie do przepisów art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Natomiast w myśl art. 16g ust. 13 w/w ustawy: jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji wartość początkową tych środków ustaloną zgodnie z ust 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Z treści przywołanych wyżej przepisów wynika, że wszelkie wydatki ponoszone przez podatnika na remont środków trwałych stanowią koszt uzyskania przychodów, pod warunkiem, że zostały poniesione w celu uzyskania przychodów i nie spowodowały ulepszenia środka trwałego. Natomiast wydatki związane z ulepszeniem środka trwałego powiększają jego wartość początkową i od tak ustalonej wartości dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, które stanowią koszty uzyskania przychodów.

Z cytowanego wyżej przepisu art. 16g ust. 13 ustawy wynika, iż z ulepszeniem środków trwałych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mamy do czynienia, gdy spełnione są trzy warunki: - następuje przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja środków trwałych, - suma poniesionych wydatków przekracza w danym roku 3500 zł, - następuje wzrost wartości użytkowej środków trwałych w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania określony w sposób jak wyżej.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają definicji remontu i modernizacji. Pojęcie remontu zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 07 lipca 1994r. Prawo budowlane (tj. Dz.U z 2006r. nr 156 poz. 1118 ze zm.), z którego wynika, iż przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Tak więc remont ma na celu przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniające jego charakteru i funkcji, a przesłanką rozpoczęcia remontu jest zużycie środka trwałego w trakcie jego eksploatacji. Będą to wszystkie działania trwale przywracające pierwotny poziom techniczny środka trwałego, pierwotną zdolność użytkową utraconą na skutek upływu czasu i eksploatacji, przy czym pojęcie to nie obejmuje zwykłych zabiegów konserwacyjnych. Istotą remontu jest jedynie przywrócenie pierwotnej wartości użytkowej nawet przy użyciu nowocześniejszych materiałów i technologii. O zakwalifikowaniu określonych wydatków do remontu lub ulepszenia środka trwałego decyduje zatem zakres rzeczowy wykonanych prac. Poniesienie wydatków na prace mające charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie pierwotną zdolność użytkową tego środka, a więc remont uprawnia podatnika do zaliczenia ich w całości do kosztów uzyskania przychodów, bez względu na wielkość tych wydatków.

Przy ocenie wydatków - czy są to wydatki na remont - należy brać pod uwagę zmieniającą się rzeczywistość gospodarczą i postęp techniczny, mające wpływ na sposób i środki realizowania robót tym pojęciem objętych. W ujęciu podatkowym należy także zauważyć, że pewne unowocześnienie środka trwałego w wyniku poddania go pracom remontowym poprzez zastosowanie materiałów nowej generacji nie musi być równoznaczne z jego ulepszeniem w rozumieniu art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Modernizacją, ulepszeniem jest natomiast trwałe unowocześnienie środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, użytkową jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie lub nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych, wyrażające się w poprawie standardu użytkowego lub technicznego oraz obniżce kosztów eksploatacji. Efektem ulepszenia środka trwałego ma być zwiększenie jego wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, wyrażające się m.in. wydłużeniem okresu jego używania.

Aby zdecydować o tym czy dany wydatek należy uznać za remont czy ulepszenie środka trwałego trzeba dokonać precyzyjnych ustaleń faktycznych odnoszących się do tego środka. Podstawowe znaczenie ma określenie rodzaju poniesionych wydatków i ich kwalifikacja, ponieważ przypisanie konkretnym pracom przymiotu ulepszenia, czy remontu skutkuje konsekwencjami podatkowymi. W kwestiach, w których wymagana jest wiedza specjalistyczna (techniczna) istotny wpływ na decyzję powinna mieć opinia właściwej jednostki specjalistycznej, bowiem o kwalifikacji robót (ulepszenie czy remont) decydują wyłącznie kryteria rzeczowe.

W wyroku z dnia 03.12.1999 r. Syg. Akt SA/Wr 477/98 NSA orzekł: "Problematyka rozdziału wykonanych robót na remontowe i ulepszeniowe dotyczy zagadnienia bardzo skomplikowanego, przekraczającego zakres wiadomości i doświadczenia życiowego osób mających wykształcenie ogólne i nie jest możliwe bez posiadania wiadomości specjalnych”. „Faktycznego więc rozróżnienia charakteru poszczególnych robót budowlanych, z uwzględnieniem konieczności ewentualnego odróżnienia na podstawie kryteriów rzeczowych rekonstrukcji od remontu, może dokonać jedynie biegły z zakresu budownictwa."

W przedmiotowej sprawie Spółka posiada opinię Prof. dr hab. inż. Edmunda Tasaka z Akademii Górniczo Hutniczej w Krakowie, którą załączyła do wniosku. Jednakże organ podatkowy dokonując interpretacji przepisów podatkowych w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej opiera się wyłącznie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku - nie analizuje natomiast treści załączników.

Zatem, uwzględniając przedstawiony we wniosku stan faktyczny, z którego wynika, iż wydatki poniesione z tytułu przywrócenia do stanu używalności kompleksu wielkiego pieca hutniczego mają charakter remontowy – Spółka może zaliczyć je bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych, tj. na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Kwestię potrącalności kosztów w czasie reguluje art. 15 ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dla celów określenia momentu rozpoznania kosztów ustawodawca wprowadził podział na koszty związane z przychodami w sposób bezpośredni oraz „pośredni”. Koszty bezpośrednie obejmują wydatki, które są ściśle (bezpośrednio) związane z danymi przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy. Natomiast do kosztów „pośrednich” zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie.

W świetle powyższego, przedmiotowe wydatki jako pośrednio związane z przychodami winny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym - koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Odnosząc sie do kwestii, klasyfikacji podatkowej przedmiotowych wydatków poniesionych przez Spółkę – organ podatkowy stwierdza, iż dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, Spółka winna dokonać ich kwalifikacji w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Oceniając przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny na gruncie obowiązujących przepisów, należy stwierdzić, iż prace przez Nią opisane stanowią remont środka trwałego. Nakłady poniesione na prace remontowe są kosztami uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia bez względu na klasyfikację tych wydatków dokonaną dla celów księgowych. W świetle powyższego stanowisko Spółki zawarte we wniosku należy uznać za prawidłowe.

Niniejsze postanowienie - na podstawie art. 143 § 2 pkt 1 w/w ustawy - Ordynacja podatkowa, wydane zostało z upoważnienia Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu.