P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 22 stycznia 2007 r. (data wpływu do tutejszego organu podatkowego 22 stycznia 2007 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka zgodnie z prowadzoną polityką przez przedsiębiorstwa z grupy kapitałowej, przystąpiła do systemu rozliczeniowego Intercompany Settlement (IS), którego istotą jest dokonywanie rozliczeń w jego ramach (pomiędzy spółkami z grupy) przez jeden podmiot - Spółkę B. Spółka B działając w imieniu Spółki prowadzi rachunki IS w EUR, PLN i USD. Za pośrednictwem tych rachunków Spółka B reguluje zobowiązania i przyjmuje należności Spółki. Dokonując zapłaty zobowiązania wyrażonego w EUR bądź USD, Spółka przelewa środki ze swojego rachunku złotówkowego w równowartości kwoty zobowiązania w walucie obcej, przeliczonego według kursu wskazanego przez dokonującą rozliczeń Spółkę B. Jest to kurs ogłoszony na międzynarodowym rynku walutowym, wynikający z kontraktu forward, który to Spółka B zawiera z obsługującym ją bankiem. Zgodnie z zawartym kontraktem forward na dzień realizacji praw z tego kontraktu, Spółka dokonuje zakupu waluty obcej według kursu wynikającego z kontraktu. Zakupione waluty przekazywane są na konto trzeciego uczestnika transakcji (Spółki C) tytułem zapłaty za zobowiązania Spółki.

Jednocześnie Spółka otrzymuje wpłaty tytułem zapłaty za sprzedane towary lub wykonane usługi. Wpłaty te dotyczą faktur wyrażonych w walutach obcych. Tak jak zapłaty zobowiązań są one regulowane poprzez system Intercompany Settlement. Zapłata wpływająca na złotówkowe konto Spółki stanowi równowartość należności wyrażonej w walucie obcej, przeliczonej po kursie wyznaczonym przez dokonującą rozliczenia Spółkę B (wynikającym z zawartego kontraktu forward).

W związku z powyższym Podatnik wystąpił z pytaniem, czy różnice kursowe powstałe w efekcie rozliczeń dokonywanych według metody przedstawionej w opisie stanu faktycznego stanowią różnice kursowe, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 1a oraz art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.)?

Zdaniem Podatnika, powstałe na zobowiązaniach oraz należnościach różnice kursowe nie wyczerpują dyspozycji przepisów art. 15 ust. 1, art. 12 ust. 1 oraz ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i w związku z powyższym nie stanowią różnic kursowych dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Ponadto zdaniem Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote wg kursów średnich ogłoszonych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłoszonego przez NBP z dnia zarachowania kosztów.

Powołany powyżej przepis w ocenie Spółki przewiduje prawo do obniżania lub podwyższania kosztów uzyskania przychodów o różnice wynikające z różnych kursów walut, ogłaszanych przez NBP i bank, z którego usług korzysta osoba ponosząca koszt, w dniu zapłaty.

Różnice kursowe, zmniejszające lub zwiększające koszty podatkowe, ponieważ mają charakter kasowy, powstają wyłącznie w przypadku faktycznego transferu walut.

W przedstawionym wyżej stanie faktycznym zobowiązanie wyrażone jest w walucie obcej, ale jego zapłata następuje w walucie polskiej z rachunku prowadzonego w walucie polskiej.

Analogicznie, różnice kursowe dotyczące należności, powstałe w efekcie rozliczeń w ramach Intercompany Settlement, nie stanowią różnic kursowych dla celów podatkowych. Kwota przychodu jest tu wyrażona w walucie obcej, jednak zapłata realizowana jest w walucie polskiej i wpływa na konto złotówkowe naszej firmy.

Uzasadnienie do powyższego stanowiska Spółka oparła o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r.

Rok podatkowy przyjęty przez Spółkę kończy się w dniu 31 marca 2007 r.

Po zapoznaniu się z wnioskiem Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, uznając stanowisko Spółki za prawidłowe, wyjaśnia co następuje:

1.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14 ustawy, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie zaś do art. 12 ust. 2a ustawy, różnice kursowe od własnych środków lub wartości pieniężnych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodu oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.

W zależności od tego, czy te różnice będą dodatnie, czy też ujemne, będą one stanowiły przychód lub koszt uzyskania przychodów.

Różnice kursowe w przypadku ponoszenia kosztów reguluje przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

W przypadku natomiast różnic kursowych powstających od własnych środków lub wartości pieniężnych stosuje się art. 15 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 15 ust. 1a, koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka rozlicza się ze swoimi kontrahentami w ramach systemu Intercompany Settlement, którego istotą jest dokonywanie rozliczeń w jego ramach za pośrednictwem podmiotu trzeciego, zaś Spółka swoje należności i zobowiązania, które są wyrażone w walutach obcych, reguluje w walucie polskiej.

Ponieważ powyższe operacje przeprowadzane są w walucie polskiej, w stanie faktycznym przedstawionym przez Spółkę nie dochodzi do powstania różnic kursowych. Dochodzi tutaj bowiem do operacji przewalutowania kwoty zobowiązania Spółki, która to operacja nie powoduje skutków podatkowych w postaci konieczności obliczania różnic kursowych. Różnice kursowe, jakie powstały na skutek przeliczenia należnego Spółce zobowiązania z walutowego na złotówkowe, mają co prawda wpływ na wysokość spłacanego zobowiązania, jednak nie powodują powstania i konieczności ustalania różnic kursowych w rozumieniu przepisów prawa podatkowego. Różnice kursowe powstają bowiem w dacie otrzymania należności bądź dokonania zapłaty zobowiązania walutowego w sytuacji, gdy wyniki przeliczeń na złotówki tej samej ilości waluty obcej różnią się ze względu na wahania kursów walutowych w czasie. Jednakże aby doszło do powstania zrealizowanych różnic kursowych dodatnich bądź też ujemnych, konieczne jest wystąpienie zdarzenia w postaci zapłaty zobowiązania bądź otrzymania należności w walucie obcej, które w stanie faktycznym przedstawionym przez Spółkę nie występuje.

Zatem odnosząc się do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku należy przyjąć, że brak jest podstaw prawnych do naliczania przez Spółkę różnic kursowych.

2.

W dniu 1 stycznia 2007 roku weszła w życie ustawa z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217, poz. 1589), która zmieniła sposób obliczania różnic kursowych poprzez dodanie między innymi przepisów art. 15a ust. 2 pkt 1 i 2 oraz ust. 3 pkt 1 i 2.

Zgodnie z tymi przepisami różnice kursowe będą występowały jeżeli wartość przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP jest niższa lub wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

Różnice kursowe z tytułu ponoszenia kosztu wyrażonego w walucie obcej będą natomiast powstawały, jeżeli wartość poniesionego kosztu po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski będzie wyższa lub niższa w dniu poniesionego tego kosztu od wartości tego kosztu w dniu zapłaty przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu z tego dnia.

Aby wystąpiły różnice kursowe również tutaj – podobnie jak w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r. - konieczne jest otrzymanie należności lub dokonanie rzeczywistej zapłaty w walucie obcej.

Ponieważ w przypadku Spółki otrzymanie należności oraz zapłata następują w walucie polskiej, brak jest możliwości naliczania różnic kursowych.

W przypadku różnic kursowych powstających od otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej, różnice kursowe w przypadku Spółki powstawałyby, gdyby wartość tych środków w dniu ich wpływu do Spółki była wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy ich wypływu, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni. Powstanie różnic kursowych w tym przypadku jest bowiem uzależnione od wypływu środków lub wartości pieniężnych wyrażonych w walucie obcej, który w stanie faktycznym przedstawionym przez Spółkę nie występuje.

Ponieważ rok podatkowy Spółki kończy się w dniu 31 marca 2007 r., tutejszy organ podatkowy informuje, że obowiązujące od dnia 1 stycznia 2007 r. przepisy dotyczące obliczania różnic kursowych Spółka może stosować dopiero od dnia 1 kwietnia 2007 r. Zgodnie bowiem z art. 2 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, których rok podatkowy rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2007 r. i zakończy się po tym dniu, stosują do przyjętego przez siebie roku podatkowego ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanawia jak na wstępie.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę w złożonym wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 i art. 239 w związku z art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa).