POSTANOWIENIE w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego

Na podstawie art. 216 § 1, art. 14a §1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), w odpowiedzi na wniosek z dnia 30.01.2007 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego odnośnie opodatkowania podatkiem od nieruchomości budowli, tutejszy organ podatkowy nie podziela stanowiska M. Sp. z o.o., że podstawą opodatkowania podatkiem od nieruchomości budowli powinna być ich wartość historyczna tj. wartość przed ich przeszacowaniem (przed aktualizacją wyceny).

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 14a § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.W dniu 07.02.2007 r. do tutejszego organu podatkowego wpłynał wniosek M.Sp. z o.o. o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 14a ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie opodatkowania podatkiem od nieruchomości budowli.Zgodnie z art. 14a § 2 ww. ustawy podatnik zawarł jednocześnie własne stanowisko w sprawie stwierdzając, że podstawą opodatkowania podatkiem od nieruchomości budowli powinna być ich wartość historyczna, tj. wartość przed ich przeszacowaniem (przed aktualizacją wyceny). Spółka stoi na stanowisku, że o wartości budowli od której dokonywane sa odpisy amortyzacyjne stanowi jej cena nabycia lub koszty poniesione na jej wytworzenie, przebudowę, rozbudowę lub modernizację, a aktualizacja wyceny nie może mieć wpływu na określenie wartości początkowej środka trwałego niezbędne do ustalenia podstawy opodatkowania budowli podatkiem od nieruchomości. Na potwierdzenie powyższego stanowiska Spółka powołała uchwałę Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 maja 1996 r. (sygn. Akt W 2/96) z uzasadnienia której wynikał pogląd, że na wartość poczatkową budowli nie mają wpływu ani odpisy amortyzacyjne, ani aktualizacja ich wartości.

Rozpatrując sprawę tutejszy organ podatkowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.) podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości stanowi dla budowli lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 4-6, wartość, o której mowa w przepisach o podatkach dochodowych, ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego, stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji w tym roku, niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne, a w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych - ich wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego.Jeżeli od budowli lub ich części nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych - podstawę opodatkowania stanowi ich wartość rynkowa, określona przez podatnika na dzień powstania obowiązku podatkowego (art. 4 ust. 5 ww. ustawy). Jeżeli budowle lub ich części, od których nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, zostały ulepszone lub zgodnie z przepisami o podatkach dochodowych nastąpiła aktualizacja wyceny środków trwałych - podstawę opodatkowania stanowi ich wartość rynkowa ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego następującego po roku, w którym dokonano ulepszenia lub aktualizacji wyceny środków trwałych (art. 4 ust. 6 ww. ustawy).Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości poczatkowej środków trwałych. Za wartość początkowa środków trwałych zgodnie, z art. 16g ust. 1 ww. ustawy uważa się:
1) w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia,
2) w razie częściowo odpłatnego nabycia, cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu określonego w art. 12 ust. 5a,
3) w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia,
4) w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości,
5) w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki kapitałowej, a także udziału w spółdzielni - ustalona przez podatnika na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższa jednak od ich wartości rynkowej,
6) w razie otrzymania w związku z likwidacją osoby prawnej, z zastrzeżeniem ust. 10b - ustalona przez podatnika wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższa jednak od ich wartości rynkowej.
W myśl art. 15 ust. 5 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli wskaźnik wzrostu cen nakładów inwestycyjnych w okresie trzech kwartałów w roku poprzedzajacym rok podatkowy w stosunku do analogicznego okresu roku ubiegłego przekroczy 10%, minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, tryb i terminy aktualizacji wyceny środków trwałych, wartości początkowej składników majątku, jednostkowej ceny nabycia części składowych i peryferyjnych oraz wartości początkowej środków trwałych.

Wartość początkowa danego środka trwałego może ulec zmianie w trakcie okresu amortyzacji w przypadku:
1) przeszacowania wartości środków trwałych (ostatnie przeszacowanie wynikało z rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 stycznia 1995 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także aktualizacji wyceny środków trwałych (Dz. U. Nr 7, poz. 34),
2) ulepszenia środka trwałego (przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji).
Właśnie ze względu na możliwość zmiany wysokości wartości początkowej przyjęto, że dla celów wymiaru podatku od nieruchomości jest to wartość początkowa z dnia 1 stycznia danego roku podatkowego. W przypadku, gdy budowla podlegała przeszacowaniu, w rezultacie czego wartość początkowa budowli wzrosła, podstawą podatku od nieruchomości będzie zaktualizowana wartość początkowa budowli, stanowiaca podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych.Odesłanie zawarte w art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - do przepisów o podatkach dochodowych, nakładających obowiązek aktualizacji wyceny wartości początkowej środków trwałych powoduje, że podatnik nie może uchylić się od ustalenia podstawy opodatkowania budowli według wartości początkowej środków trwałych z uwzględnieniem dokonanej aktualizacji.

Odnosząc się do powołanej przez Spółkę uchwały Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 maja 1996 r. podnieść należy, iż zgodnie z art. 239 ust. 3 Konstytucji z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483) z dniem wejścia w życie Konstytucji uchwały Trybunału Konstytucyjnego ustalające powszechnie obowiazującą wykładnię ustaw tracą moc powszechnie obowiązujacą.Zaznaczyć przy tym należy, że rozważany problem był już przedmiotem rozstrzygnięć przez Naczelny Sąd Administracyjny, który m.in. w wyroku z dnia 15 stycznia 1998 r. I SA/Po 788/97 stwierdził, że art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych może byćinterpretowany w ten sposób, iż na wysokość podstawy opodatkowania budowli podatkiem od nieruchomości nie mają wpływu odpisy amortyzacyjne, ale podstawa winna być zaktualizowana o wskaźnik przeliczeniowy środka trwałego, który to wskaźnik wynikał z powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 stycznia 1995 r. W uzasadnieniu cytowanego wyroku Sąd wskazał, że z uwagi na silne procesy inflacyjne szczególnie na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, nieaktualizowana (historyczna) wartość nabycia lub wytworzenia środka trwałego powodowałaby nieadekwatność podstawy opodatkowania do realnej wartości budowli. Identyczne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z dnia 19 marca 1997 r. w sprawie I SA/Wr 1834/96 i z dnia 10 września 1997 r. w sprawie SA/Rz 780/97.W świetle powyższego należy stwierdzić, iż dla budowli lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości stanowi wartość tych budowli, określona na podstawie odrębnych przepisów(tj. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego, a w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych - ich wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego. Jeżeli więc dokonano aktualizacji wartości początkowej środków trwałych, w związku z wydanym przez Ministra Finansów rozporządzeniem określajacym tryb i terminy aktualizacji wyceny środków trwałych, zaktualizowana wartość tych środków (budowli) stanowi podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości, a nie wartość przed aktualizacją (wartość historyczna).