Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest twórcą oprogramowania. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą stawki podatku VAT jaką należy zastosować udzielając licencji na użytkowanie programu, którego jest autorem i wyłącznym właścicielem praw autorskich. Wnioskodawca, powołując się na art. 41 ust. 2 i poz. 162 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, stwierdza, że jako wyłączny twórca posiadający prawa autorskie, udzielając licencji na użytkowanie wytworzonego przez siebie oprogramowania może zastosować stawkę VAT w wysokości 7%.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łęczycy po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz stanu prawnego, stwierdza, co następuje:

W myśl przepisu art. 1 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych ( Dz. U. z 2006 r., Nr 90, poz. 631 ze zm. ) przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór ). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe ). A zatem programy komputerowe są przedmiotem prawa autorskiego.

Domniemywa się, że twórcą w rozumieniu przepisu art. 8 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku – właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

W prawie autorskim mamy do czynienia z dwoma rodzajami praw: autorskimi prawami osobistymi oraz autorskimi prawami majątkowymi.

Zgodnie z przepisem art. 16 cyt. wyżej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, autorskie prawa osobiste chronią nieograniczoną w czasie i niepodlegającą zrzeczeniu się lub zbyciu więź twórcy z utworem, a w szczególności prawo do:
1) autorstwa utworu; ?
2) oznaczenia utworu swoim nazwiskiem lub pseudonimem albo do udostępniania go anonimowo;
3) nienaruszalności treści i formy utworu oraz jego rzetelnego wykorzystania;
4) decydowania o pierwszym udostępnieniu utworu publiczności;
5) nadzoru na sposobem korzystania z utworu.

Do programów komputerowych, zgodnie z art. 77 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, nie stosuje się ww. przepisu art. 16 ust. 3-5.

Zgodnie zaś z art. 17 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu.

Autor swoje majątkowe prawo autorskie może w formie umowy:1. przenieść na nabywcę, czyniąc to najczęściej odpłatnie ( za wynagrodzeniem, honorarium ),2. udostępnić do korzystania nabywcy, najczęściej również za wynagrodzeniem ( honorarium ), w oparciu o tzw. umowę licencyjną, przy jednoczesnym zachowaniu swojego prawa autorskiego.

Obydwie powyższe czynności znajdują się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 ze zm. ) przez świadczenie usług , o którym mowa Odnośnie zakresu podmiotowego opodatkowania należy wskazać, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Odnośnie zakresu podmiotowego opodatkowania należy wskazać, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W tej sytuacji Wnioskodawcę, który przenosi prawa autorskie w formie udzielenia licencji na użytkowanie wytworzonego przez siebie oprogramowania, należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie zaś z treścią przepisu art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm. ), dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7% z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. W poz. 162 załącznika nr 3 do ww. ustawy o podatku od towarów i usług wymienione zostały usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielanie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Dlatego też, mając na uwadze zapis pozycji 162 załącznika nr 3 do ww. ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do zastosowania 7 % stawki podatku na świadczone usługi udzielania licencji na użytkowanie programu komputerowego, którego Wnioskodawca jest autorem i wyłącznym właścicielem praw autorskich.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia na podstawie art. 14b § 1 i 2 ww. ustawy Ordynacja podatkowa.