POSTANOWIENIE

Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu, działając na podstawie przepisów:

- art. 14 a § 1, § 3, § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r., Nr 8,poz. 60 z późn. zm.),

po rozpatrzeniu wniosku w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, postanawia uznać za prawidłowy pogląd Podatnika, wyrażony w złożonym wniosku.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskująca dokonuje sprzedaży swoich wyrobów w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej do państw Unii Europejskiej. Na powyższe dostawy wyrobów Przedsiębiorstwo posiada kontrakty, w których partnerzy zagraniczni – odbiorcy wyrobów – zapisali, że od wartości dostarczonych do nich wyrobów na koniec każdego roku kalendarzowego wystawią fakturę za „prowizję od obrotu za dany rok”. Wysokość prowizji uzależniona jest od wielkości obrotów, a sama prowizja od obrotu za dany rok nie jest powiązana z konkretną transakcją. Spółka po otrzymaniu faktury za prowizję jest zobowiązana do uregulowania tej faktury – zapłaty na konto bankowe kontrahenta zagranicznego.

W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym, Wnioskująca zwróciła się z następującymi pytaniami;

- czy fakturę od kontrahenta zagranicznego „za prowizję od sprzedaży za dany rok” należy traktować jako import ?,

- czy Wnioskująca jest zobowiązana do wystawienia do wymienionej faktury „za prowizję”, faktury wewnętrznej z wykazaniem podatku VAT należnego i naliczonego jednocześnie ?

Zdaniem Spółki, nie należy takiej transakcji traktować jako import usług, a tym samym nie należy wystawiać faktury wewnętrznej gdyż kontrahent zagraniczny nie jest pośrednikiem, a prowizja naliczona jest od wartości już dostarczonych dla niego wyrobów. Powyższa transakcja powinna być opodatkowana przez kontrahenta zagranicznego na terenie jego państwa, natomiast dla Spółki rachunek za taką prowizję nie będzie w ogóle uwzględniony w deklaracji dla podatku od towarów i usług.

Spółka uważa, iż taka usługa będzie opodatkowana zgodnie z art. 27 ust. 1 ustaw z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. nr 54,poz. 535 z późn. zm.) przez tego co dostaje prowizję czyli w miejscu gdzie świadczący usługę posiada siedzibę.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, należy stwierdzić co następuje;

Zgodnie z art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., nr 8, poz. 60 z późn. zm.), stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Organy podatkowe, w świetle art. 15 ustawy Ordynacja podatkowa zobowiązane są przestrzegać z urzędu swojej właściwości rzeczowej. Oznacza to, że organy podatkowe nie mają umocowania prawnego do dokonywania interpretacji przepisów prawa innych niż przepisy polskiego prawa podatkowego. Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu nie dokonuje zatem oceny dokonywanego przez zagranicznego kontrahenta Spółki świadczenia, z tytułu którego wystawiona jest przez niego na rzecz Podatnika faktura, przyjmując, iż wystawiona faktura dotyczy świadczonej przez tego kontrahenta usługi.

Tym samym dla oceny skutków podatkowych wystawienia faktury za „prowizję od obrotu za dany rok” przez kontrahenta zagranicznego uwzględnić należy transgraniczny charakter wystawienia faktury i rozpatrywać ową czynność w świetle uregulowań dotyczących importu usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 2 pkt 9 ww. ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Z kolei zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 przywoływanej ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju.

Stosownie do art. 27 ust. 1 ww. ustawy, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Zgodnie z art. 106 ust. 7 przywołanej ustawy, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust.2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne.

Jak wynika z wyżej przytoczonych przepisów aby doszło do importu usług muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

1) miejscem świadczenia (opodatkowania) jest terytorium kraju,

2) usługodawca jest podatnikiem mającym siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju (na terenie innego państwa Wspólnoty albo kraju trzeciego),

3) usługobiorcą jest osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej oraz osoba fizyczna mająca siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju i zobowiązana do rozliczenia z polskim fiskusem,

4) usługodawca nie rozliczył w Polsce podatku należnego z tytułu wykonanej usługi na rzecz usługobiorcy.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, część zagranicznych odbiorców Spółki zastrzegła, iż będą od wartości dostarczonych do nich przez Spółkę wyrobów, na koniec każdego roku kalendarzowego wystawiać fakturę za „prowizję od obrotu za dany rok”, a wysokość prowizji uzależniona będzie od wielkości obrotów w danym roku.

Biorąc pod uwagę ww. regulacje, stwierdzić należy, iż w przedstawionym stanie faktycznym nie znajdują zastosowania żadne wyjątki od ogólnej zasady wyrażonej w art. 27 ust. 1 ustawy, zarówno w przepisach przywoływanej ustawy podatkowej (art. 27 ust. 2 -6 i art. 28), ani też w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.), które w § 4b i 4c wskazuje szczególne rozwiązania dotyczące miejsca świadczenia usług.

Zgodnie z powyższym, miejscem świadczenia przedstawionej we wniosku usługi będzie miejsce gdzie zagraniczny kontrahent posiada siedzibę ewentualnie gdzie posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce jego stałego zamieszkania. Nie zostaje w omawianej sprawie spełniony pierwszy warunek wystąpienia importu usług, tym samym omawiana usługa nie wywołuje w stosunku do krajowego usługobiorcy, żadnych skutków na gruncie podatku od towarów i usług.

Reasumując transakcji takiej nie należy traktować jako importu usług, nie należy jej wykazywać w deklaracji VAT, ani też dokumentować jej fakturą wewnętrzną.

W związku z powyższym, stanowisko Podatnika wyrażone w złożonym wniosku należało uznać za prawidłowe i orzec jak w sentencji.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.