P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 22 lutego 2007 r. (data wpływu do tutejszego organu podatkowego w dniu 26 lutego 2007 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Spółki za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że począwszy od dnia 1 stycznia 2007 r. Spółka dokonuje wydatków na zakup towarów i usług, zaliczanych przez nią do wydatków na reprezentację Spółki. Wskazane wydatki dotyczą między innymi usług gastronomicznych i hotelowych.

Począwszy od dnia 1 stycznia 2007 r. wydatki na reprezentację Spółki nie są ustawowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w całości.

W związku z powyższym stanem faktycznym Spółka wnosi o potwierdzenie poniżej przedstwionego stanowiska:

Czy zakaz zaliczania do kosztów dotyczy wspomnianych wydatków w kwocie netto (bez podatku VAT wliczonego w cenę nabytych towarów i usług), czy też w kwocie brutto (obejmującej ten podatek VAT zawarty w cenie nabytych towarów i usług)?

Zdaniem Podatnika, zakazem zaliczania do kosztów podatkowych zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych objęte są wyłącznie wydatki w kwocie netto i przepis ten nie obejmuje podatku VAT zawartego w cenie nabytych towarów i usług, służącym celom reprezentacji Spółki.

Zagadnienie zaliczania podatku VAT naliczonego do kosztów uzyskania przychodów reguluje odrębny przepis art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) i zgodnie z tym przepisem stanowi koszt uzyskania przychodów podatek VAT naliczony w przypadkach wymienionych w tym przepisie. Wyodrębnienie – w katalogu kosztów nie stanowiących kosztów podatkowych – szczególnej regulacji dotyczącej podatku VAT jako kosztu podatkowego (art. 16 ust. 1 pkt 46), przesądza o woli ustawodawcy szczególnego uregulowania tej kwestii.

Stąd wniosek, że w przypadku, gdy VAT naliczony zawarty w cenie nabytych towarów i usług służących reprezentacji Spółki może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli spełnione są warunki określone w art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz na podstawie przepisów o VAT, podatnikowi nie przysługuje prawo do jego odliczenia od podatku VAT należnego, a jednocześnie nie powiększa on wartości środka trwałego.

Odnosząc się do opisanego stanu faktycznego Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, uznając stanowisko Spółki za prawidłowe, informuje co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z powyższymi uregulowaniami Spółka ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu z tytułu prowadzonej działalności. Kosztami uzyskania przychodów są bowiem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Aby dany wydatek mógł być zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, a mianowicie: - wydatek musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu, - wydatek nie może znajdować się w grupie wydatków określonych w art. 16 ust. 1 w/w ustawy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszty uzyskania przychodów nie uważa się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ponoszenie od dnia 1 stycznia 2007 r. wydatków na reprezentację powoduje więc konsekwencje w postaci niemożności odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług. Wynika to z normy art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zgodnie z którą obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że w przytoczonym stanie faktycznym zakaz zaliczania do kosztów uzyskania przychodów dotyczy wyżej wymienionych wydatków w kwocie netto / bez podatku VAT wliczonego w cenę nabytych towarów i usług.

Mając na uwadze wskazane wyżej okoliczności, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie orzekł jak w sentencji.

Interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie ustawy o podatku od towarów i usług udzielona zostanie odrębnym postanowieniem.

Zawarta w niniejszym postanowieniu interpretacja odnosi się do przedstawionego przez Podatnika we wniosku stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, jednakże jest wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej do momentu jej zmiany lub uchylenia.