Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr.8, poz.60 z późń.zm.) i art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28.07.1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2004 r., Nr 142, poz. 1514 z późn.zm) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Przemyślu po rozpatrzeniu wniosku P. z dnia 16.11.2006 r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego postanawia uznać stanowisko przedstawione we wniosku za prawidłowe w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku.

W dniu 16.11.2006 r. do tut. Urzędu wpłynął wniosek Podatnika w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Podatnika.

We wniosku Podatnik przedstawił następujący stan faktyczny:

P. jest stowarzyszeniem prowadzącym działalność polegającą, między innymi, na przekazywaniu osobom niepełnosprawnym sprzętu rehabilitacyjnego, leków, finansowaniu usług medycznych i rehabilitacyjnych. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn przekazywania osobom niepełnosprawnym sprzętu rehabilitacyjnego i leków oraz finansowania usług medycznych i rehabilitacyjnych. Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie sprzętu i leków jest równoznaczne z darowizną i podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Natomiast świadczenie usług nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Przemyślu potwierdza prawidłowość stanowiska przedstawionego przez Stronę.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych tytułem, między innymi, darowizny. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu. Najczęściej darowizna polega na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. W rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego darowizna jest umową, w której darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku – art. 888 § 1 kc. Świadczenie darczyńcy jest bezpłatne wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Nie stanowią darowizny nieodpłatne świadczenia, jakie występują w związku z umowami regulowanymi innymi przepisami kodeksu cywilnego, np. umowa użyczenia, pożyczki, przechowywania.

Zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 27.04.2001 r. I SA/Gd 1738/00 „do darowizn nie zalicza się także takich świadczeń nieodpłatnych jak: nagrody państwowe, nagrody wynikające z przyrzeczeń publicznych, nagrody wypłacane pracownikom i byłym pracownikom, zasiłki wypłacane bezrobotnym itp. Ich charakter przesądza o niemożliwości traktowania ich jako darowizn”. Wobec powyższego, przekazywanie sprzętu rehabilitacyjnego i leków stanowi darowiznę rzeczy i w związku z tym podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych, a w wypadku darowizny obowiązek podatkowy ciąży solidarnie na obdarowanym i darczyńcy. Art. 9 ust. 1 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi, że opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę - od jednej osoby - własności rzeczy i praw majątkowych o wartości przekraczającej:

• kwotę – 9637 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej,
• kwotę – 7276 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej,
• kwotę – 4902 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

Natomiast art. 9 ust. 2 stanowi, że jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega zaliczeniu na poczet innych podatków ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie.

W myśl art. 14 ust. 3 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów,
2. do grupy II - zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych,
3. do grupy III – innych nabywców.

Podatnicy podatku od spadków i darowizn są obowiązani wg art. 17a ust. 1 ww. ustawy do złożenia w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego zeznania podatkowego -SD-3 o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego. Do ww. zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi, że podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy lub praw majątkowych, nie wymienia natomiast wykonywania (świadczenia) usług na rzecz osoby fizycznej. W świetle powyższych przepisów należy przyjąć, że finansowanie usług medycznych i rehabilitacyjnych nie podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn. Podobne stanowisko zajął Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa- Ursynów – postanowienie US38/RM/436/art.14a/209/8/2005 z dnia 05.08.2005 r.